Του Σάββα Καλεντερίδη
Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που χαρακτηρίζει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, είναι αδυναμία σωστής ανάγνωσης, ερμηνείας και κατανόησης των ενεργειών της Τουρκίας απέναντι στη χώρα μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μόνιμη επωδός των πολιτικών μας, που αντί να ερμηνεύσουν σωστά τις ενέργειες της Τουρκίας που στρέφονται εναντίον των εθνικών μας συμφερόντων, τις αποδίδουν σε «εξαγωγή της κρίσης» που αντιμετωπίζει κάθε φορά η γειτονική χώρα και για κινήσεις που γίνονται για εσωτερική κατανάλωση.
Επειδή, δε, παρακολουθώ σε καθημερινή βάση τον τουρκικό τύπο, για να ευσταθεί μια τέτοια ερμηνεία, ότι δηλαδή οι κινήσεις της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδα στοχεύουν στην τουρκική κοινή γνώμη, θα πρέπει κάθε φορά οι τουρκικές εφημερίδες να έχουν πρωτοσέλιδο τις τουρκικές προκλητικές ενέργειες, για να ικανοποιήσουν τις λαϊκές μάζες. Και ω του θαύματος, τις περισσότερες φορές, τα θέματα αυτά δεν τα βρίσκεις ούτε στις εσωτερικές σελίδες.
Έναυσμα για το άρθρο αυτό αποτέλεσε η απόφαση του Ερντογάν να διοργανώσει μια φιέστα στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, ανήμερα της Άλωσης της Πόλης και οι ερμηνείες που δόθηκαν από πολιτικούς και αρθρογράφους.
Να πούμε λοιπόν και τη δική μας ερμηνεία, παραθέτοντας τις απόψεις και την κρυφή ιδεολογία του πολιτικού Ισλάμ και του Ερντογάν.
Υπογραμμίζεται, για να μην παρεξηγηθούμε, ότι τα παρακάτω είναι ερανίσματα επιχειρημάτων της κρυφής ιδεολογίας και της κρυφής ατζέντας του πολιτικού Ισλάμ, που εκφράζεται από τον Ερντογάν και το ΑΚΡ και δεν είναι απόψεις του συγγραφέα του άρθρου:
Για το πολιτικό Ισλάμ της Τουρκίας, που σήμερα εκπροσωπείται κυρίως από το Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και τον Ταγίπ Ερντογάν, ο Μουσταφά Κεμάλ υπήρξε ένα όργανο των ξένων και συγκεκριμένα των Άγγλων και του σιωνιστικού παράγοντα.
Γι’ αυτό, ο Κεμάλ, καθοδηγούμενος από τα συγκεκριμένα κέντρα, δέχτηκε την αποϊσλαμοποίηση της Τουρκίας και την αποκοπή της από το οθωμανικό της παρελθόν.
Για το λόγο αυτό κατήργησε το χαλιφάτο και εγκατέλειψε την οθωμανική γραφή, για το λόγο αυτό διέλυσε τα ισλαμικά τάγματα, για το λόγο αυτό επέβαλε τον δυτικό τρόπο ζωής, ακόμα και στη φορεσιά των Τούρκων.
Και όλα αυτά με τη βία.
Επίσης, σύμφωνα με την κρυφή ιδεολογία του πολιτικού Ισλάμ, ο Μουσταφά Κεμάλ και το κόμμα του (CHP, Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα), έγραψαν την νέα ιστορία που διδάσκεται από το 1923 σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης στην Τουρκία, η οποία ιστορία αρχίζει τις αρχές του 20ού αιώνα και κυρίως το 1919, με την εμφάνιση του Κεμάλ στο πολιτικοστρατιωτικό προσκήνιο και τελειώνει με τον θάνατό του.
Με άλλα λόγια, μετά το 1923, με την ίδρυση της νέας Τουρκίας, ο Κεμάλ και οι κεμαλιστές, αφού υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης, που θεωρείται προδοτική, αφού δεν συμπεριλαμβάνει στα όρια του τουρκικού κράτους τις περιοχές του “Εθνικού Όρκου”, φρόντισαν να αποκόψουν τους Τούρκους από το «ένδοξο» παρελθόν τους και από την πιο νέα –άρα και και καλύτερη- θεόσταλτη θρησκεία του κόσμου, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της χώρας και ορατό τον κίνδυνο του διαμελισμού της.
Όλες αυτές τις δεκαετίες οι κεμαλιστές καταπίεζαν τους πολίτες της Τουρκίας, επιβάλλοντας με τη βία την κεμαλική ιδεολογία και απαγορεύοντας και την ελεύθερη πολιτική έκφραση του πολιτικού Ισλάμ.
Πρώτα ο Νετζμετίν Ερμπακάν με το Κόμμα της Ευημερίας και τώρα ο Ταγίπ Ερντογάν, με το Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, έρχονται να «γκρεμίσουν» τον κεμαλισμό, που λειτουργούσε επί σχεδόν έναν αιώνα ως μια θρησκευτική σέχτα, με τον Μουσταφά Κεμάλ να λατρεύεται περίπου ως θεότητα, για να παλινοθρώσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και το Χαλιφάτο και να καταστήσουν το Ισλάμ ξανά καθοριστικό παράγοντα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Γι’ αυτό, ο πραγματικός αντίπαλος του Ερντογάν, δεν είναι τα κόμματα και οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, αλλά ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ, που η μορφή του είναι παντού και εξουσιάζει ακόμα σοβαρά τμήματα του κράτους και της κοινωνίας.
Ένα από τα εγκλήματα, σύμφωνα με τους ερντογανιστές, που διέπραξε ο Κεμάλ, ήταν να κλείσει την Αγία Σοφία το 1931 στην ισλαμική προσευχή και να τη μετατρέψει σε μουσείο με διάταγμα που υπέγραψε το 1935, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσείο.
Αποτελεί ιερή υποχρέωση των πιστών μουσουλμάνων να ξανανοίξουν την Αγία Σοφία και να την ξανακάνουν τζαμί, γιατί αυτό θα έχει έναν τεράστιο συμβολισμό, για την εκ νέου Άλωση της Πόλης, και την απελευθέρωσή της από τα ενεργούμενα της Δύσης και του σιωνισμού.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η κρυφή ιδεολογία του πολιτικού Ισλάμ στην Τουρκία και με βάση όλα αυτά κινείται ο Ερντογάν, σε ό,τι αφορά την αποκαθήλωση του Κεμάλ και την παλινόρθωση του Χαλιφάτου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να ερμηνεύσουμε μια σειρά ενεργειών του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και εν προκειμένω, τη φιέστα που διοργάνωσε στην Κωνσταντινοιύπολη και την Αγία Σοφία, στις 29 Μαΐου 2020, μαύρη επέτειο της Άλωσης της Πόλης από τους Οθωμανούς.
Δημοσιεύεται στην εφημερίδα κυριακάτικη δημοκρατία και το pontos-news
ΠΗΓΗ infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου