Τουρκικό ραντάρ AESA για τα F-16 Block 30: Εκ νέου υποψίες εμπλοκής Νοτίου Κορέας;

Ραντάρ AESA για τα τουρκικά AKINCI και F-16 Block 30 – Δύσκολο εγχείρημα χωρίς εξωτερική συνδρομή. Η ανάπτυξη αερομεταφερόμενου ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) για τα υπό εκσυγχρονισμό F-16 Block 30 της Τουρκικής Αεροπορίας, αλλά και για τα δικινητήρια, μη επανδρωμένα AKINCI, ανακοινώθηκε πρόσφατα από την ASELSAN. Η συγκυρία σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη του τουρκικού συστήματος, μαζί με το αντίστοιχο για το νοτιοκορεατικό μαχητικό KF-21 Boramae, είναι ίσως η εξήγηση για την τουρκική αισιοδοξία σχετικά με την πρόοδο του προγράμματος. Το ζητούμενο είναι εάν μια τέτοια συνεργασία με ροή τεχνολογίας προς την Τουρκία θα ευοδωθεί εάν η Άγκυρα δεν αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Δύση. Διότι και η Νότια Κορέα έχει συνεργάτες στην προσπάθεια ανάπτυξης του μαχητικού.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Το πρόγραμμα, όπως και αυτό της ανάπτυξης μίας ελαφρύτερης (κατά πάσα πιθανότητα…) έκδοσης του ίδιου συστήματος για το AKINCI, πάλι από την ASELSAN, αφενός μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η τουρκική βιομηχανία έστω και με αργούς ρυθμούς και προβλήματα χρηματοδότησης, συνεχίζει τις προσπάθειες της προς την αυτόνομη ανάπτυξη κρίσιμων συστημάτων.

Αφετέρου, ένα άλλο στοιχείο που έχει αξία και κατά συνέπεια πρέπει να επισημανθεί, είναι το γεγονός ότι οι συνεργασίες με τις βιομηχανίες άλλων χωρών είναι και χρόνιες και έχουν να επιδείξουν χειροπιαστά αποτελέσματα για την τουρκική αμυντική βιομηχανία. Συνεχίζουν δε να διευρύνονται… Η σχέση της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας με τη νοτιοκορεατική, ξεπερνά σε διάρκεια την 25ετία και θεωρούμε δεδομένο ότι δεν περιορίζεται μόνο στον κινητήρα του άρματος μάχης Altay.

Το εν λόγω πρόγραμμα ταλαιπωρήθηκε από σημαντικές καθυστερήσεις, αλλά τελικά η Νότιος Κορέα έδωσε τη λύση… Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσε να θεωρηθεί εξαιρετικά πιθανή η εμπλοκή της νοτιοκορεατικής βιομηχανίας και στη διαδικασία ανάπτυξης του τουρκικού ραντάρ AESA. Το πρωτότυπο του συστήματος, βάσει της ανακοίνωσης της ASELSAN, θα παραδοθεί για δοκιμές μέχρι το τέλος του 2022.

Προς το παρόν τα F-16C/D Block 30 της ΤΗΚ που εκσυγχρονίζονται στο πλαίσιο του προγράμματος OZGUR, αναβαθμίζονται δομικά στις εγκαταστάσεις της ΤΑΙ, με σκοπό την αύξηση του ωφέλιμου ορίου ζωής τους από τις 8000 ώρες στις 12.000 ώρες πτήσης. Το δε πρόγραμμα OZGUR που ως διαδικασία ξεκίνησε το 2015, έχει σημειώσει σημαντικές καθυστερήσεις.

Το ίδιο υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να συμβεί και στην περίπτωση της ανάπτυξης του τουρκικού αερομεταφερόμενου ραντάρ AESA, το οποίο πάντα με βάση τα στοιχεία της κατασκευάστριας εταιρείας θα παρέχει λειτουργικές διαμορφώσεις αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους/επιφανείας περιλαμβάνοντας:

Σε διαμόρφωση αέρος – αέρος:
– Έρευνα σε μεγάλες αποστάσεις
– Έρευνα και αυτόματο εγκλωβισμό (Track while scan)
– Εγκλωβισμό πολλαπλών στόχων
– Καθοδήγηση μεσοπορείας πυραύλων αέρος – αέρος.
– Διάκριση αεροσκαφών σε κλειστό σχηματισμό
– Λειτουργία καιρού (weather radar)
– Λειτουργία ACM (Air Combat Maneuver)

Σε διαμόρφωση αέρος – εδάφους/επιφανείας:
– SAR περιοχής (Ribbon SAR)
– SAR σημείου (Dot SAR)
– Χαρτογράφηση
– Εντοπισμός και εγκλωβισμός κινούμενου στόχου
– ISAR (Inverse Synthetic Aperture Radar) για τη δημιουργία δισδιάστατων απεικονίσεων υψηλής ανάλυσης των στόχων.
– Θαλάσσια επιτήρηση.
– Αποστασιομέτρηση αέρος – εδάφους
– DBS (Doppler Beam Sharpening)
– Αυτόματη υψομέτρηση ακριβείας.

Στις δυνατότητες του συστήματος αναφέρονται επίσης η ταυτόχρονη λειτουργία σε διαμόρφωση αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους, η αυτόματη αναγνώριση στόχων, η λειτουργία ESM και η δυνατότητα παρεμβολών (Electronic Assault). Η αυτόνομη ανάπτυξη ενός απόλυτα λειτουργικού και αξιόπιστου τέτοιου συστήματος, δεν είναι όμως απλή υπόθεση…

Απαιτεί τεράστια δαπάνη χρόνου και κονδυλίων κυρίως σε έρευνα (R&D). Η δαπάνη αυτή μπορεί να συρρικνωθεί σε εφικτά για την τουρκική οικονομία επίπεδα, μόνο υπό την προϋπόθεση της συνδρομής τεχνικών από χώρες οι οποίες έχουν ήδη διασφαλίσει την απαιτούμενη τεχνογνωσία, αλλά και την αναγκαία επάρκεια σε κρίσιμες πρώτες ύλες και απάρτια (ημιαγωγοί…).



Κατά συνέπεια, σε περίπτωση που όντως ένα τουρκικό αερομεταφερόμενο σύστημα AESA, φτάσει στο στάδιο της παραγωγής μέχρι το 2025, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η εμπλοκή και συνδρομή της Νοτίου Κορέας στην προσπάθεια αυτή. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να υποστηριχθεί στη βάση της μακροχρόνιας συνεργασίας που έχει αναπτυχθεί από τις αμυντικές βιομηχανίες των δύο χωρών.



Επίσημα δεν είναι κάτι που μπορεί να επιβεβαιωθεί. Φέρνει όμως την Ελλάδα για άλλη μία φορά μπροστά σε μία από τις μεγάλες αδυναμίες της. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά με την κατάσταση της αμυντικής βιομηχανίας. Την έλλειψη στοιχειώδους προγραμματισμού και προσανατολισμού που νομοτελειακά οδηγεί στην απομόνωση και τον μαρασμό. Οι συνεργασίες θα έπρεπε να αναζητούνται και να επιδιώκονται με συγκεκριμένους στόχους. Βασικός παραμένει μετά από πολλές δεκαετίες η κάλυψη των ελληνικών επιχειρησιακών αναγκών, συνδυασμένος βέβαια με τις εξαγωγικές προοπτικές.

ΠΗΓΗ defence-point