Πανδημία, πόλεμος, ενεργειακή κρίση και οικονομική αφαίμαξη. Τι άλλο πρέπει να συμβεί, θα αναρωτηθεί εύλογα κανείς, για να λάβει η ΕΕ δραστικές αποφάσεις. Αποφάσεις που θα δώσουν κάποια ανάσα στους Ευρωπαίους πολίτες που βιώνουν μια απίστευτη εκτίναξη της ακρίβειας σε ενέργεια και αγαθά. Η τελευταία Σύνοδος Κορυφής δυστυχώς δεν έκανε την έκπληξη. Η απόφαση για την έκδοση του ευρωομολόγου, τα έσοδα του οποίου θα διοχετεύονται στα κράτη – μέλη με τη μορφή προνομιακών δανείων για τη χρηματοδότηση των δαπανών τους λόγω της ενεργειακής κρίσης- έπεσε για μια ακόμη φορά στο κενό. Η προεδρεύουσα Γαλλία μαζί με τις άλλες χώρες του Νότου προσπάθησε, αλλά συνάντησε για μια ακόμη φορά τις ισχυρές αντιστάσεις της Γερμανίας – που όπως ήταν αναμενόμενο ακολουθεί την ίδια οικονομική πολιτική- αλλά και των « τεσσάρων φειδωλών», που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για την αμοιβαιοποίηση του χρέους.
Tην ίδια κατάληξη είχε και η πρόταση για τη δημιουργία του πολυπόθητου ευρωστρατού. Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις των Ευρωπαίων, παρ ότι όλοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη υπάρξής του μετά και τις δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία, και πάλι οι ίδιοι αδυνατούν να συμφωνήσουν ακόμη και στα αυτονόητα. Για την ανάγκη δηλαδή η ΕΕ να δημιουργήσει τους δικούς της μηχανισμούς άμυνας και να μην εξαρτάται αποκλειστικώς από τις ορέξεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που μέχρι τώρα έχουν μάθει να ζητούν την συνεργασία της όταν την χρειάζονται και μετά να της στέλνουν τον « φουσκωμένο» λογαριασμό. Των Ευρωπαίων όμως το αυτί ούτε τώρα ιδρώνει. Τα κράτη μέλη επιμένουν να λειτουργούν ανεξάρτητα, με την Γερμανία να ανακοινώνει το περίφημο πακέτο των 100 δις ευρώ για τον επανεξοπλισμό της για πρώτη φορά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά και στο μέτωπο των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας παρά την αρχική εικόνα της σύμπνοιας των κρατών μελών, πλέον έχουν αρχίσει να διαφαίνονται τα πρώτα σοβαρά ρήγματα, με τις Βαλτικές χώρες να πιέζουν συνεχώς για την λήψη ακόμη πιο σκληρών μέτρων και την Γερμανία, μαζί με την Ιταλία να απαιτούν εξαιρέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, το μόνο βέβαιον είναι ότι ο επόμενες χρόνος θα είναι εξαιρετικά επώδυνος για την Γηραιά Ήπειρο, που θα κληθεί να «πληρώσει» και τις συνέπειες των κυρώσεων που επέβαλλε η ίδια στην Μόσχα αλλά και τα ρωσικά αντίποινα που με μαθηματική ακρίβεια θα ακολουθήσουν. Και είναι πράγματι απορίας άξιο πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα δικαιολογήσουν αυτή την απραξία - και την έλλειψη σχεδίου- στους ίδιους τους πολίτες τους, που βλέπουν τις τιμές να εκτοξεύονται σχεδόν στα πάντα, βιώνοντας αλλεπάλληλες κρίσεις και μη διαβλέποντας ούτε μια ακτίδα φωτός. Ήδη στην Γερμανία κάποια σούπερ μάρκετ λειτουργούν με δελτίο σε τρόφιμα όπως το ηλιέλαιο, ενώ ο κόσμος έχει αδειάσει τα ράφια με τα χαρτιά υγείας, θυμίζοντας τον πανικό που επικρατούσε ανά τον κόσμο τον πρώτο χρόνο της πανδημίας. Κάποτε η ΕΕ ήταν μια ένωση ευημερίας και ασφάλειας. Αυτός ήταν ο βασικός στόχος της και αυτό απέπνεε στους πολίτες της αλλά και σε αυτούς τρίτων χωρών που επιθυμούσαν διακαώς να ενταχθούν. Τώρα -τα τελευταία αρκετά χρόνια ομολογουμένως- έχει καταντήσει μια Ένωση, που υπερισχύει το δίκαιο του ισχυρού, χωρίς όραμα, ούτε και ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις.
ΠΗΓΗ energia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου