Είναι δυνατόν το λίθιο να αποτελεί το ανάλογο του πετρελαίου στην εποχή της ηλεκτροκίνησης, της ψηφιακής οικονομίας και της πληροφορικής; Αν και ένας τέτοιος χαρακτηρισμός θα μποορύσε να θεωρηθεί υπερβολικός, σίγουρα δεν είναι «ξένος» με την πραγματικότητα.
Το λίθιο, άλλωστε – ένα χημικό στοιχείο που έχει ανακαλυφθεί από το 1817, αλλά η μεγάλη αξία του αναγνωρίζεται ουσιαστικά μετά από δύο αιώνες – χρησιμοποιείται κατά τουλάχιστον 65% για την κατασκευή μπαταριών που αφορούν κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές, όπως επίσης και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Μόνο πέρυσι δε, η παραγωγή λιθίου αυξήθηκε κατά 21%, για να καλύψει την εκθετικά αυξανόμενη ζήτηση.
Έτσι, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, είναι ζωτικής σημασίας για κλάδους-κλειδιά της σύγχρονης οικονομίας, όπως και συνολικά για τον κυρίαρχο τρόπο ζωής. Όπως επίσης και με τη στροφή προς την «πράσινη εποχή», μέσω της απεξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες.
Ένα πανίσχυρο όπλο
Από αυτή την άποψη, οι χώρες που διαθέτουν σήμερα τα μεγαλύτερα αποθέματα λιθίου στον πλανήτη μπορούν δικαίως να ισχυριστούν ότι έχουν στα χέρια τους ένα μεγάλο όπλο, που μπορούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Ένα όπλο το οποίο, τηρουμένων των αναλογιών, μπορεί να συγκριθεί με εκείνο που κατείχαν επί δεκαετίες (και, σε μεγάλο βαθμό, όπως αποδεικνύει και ο πόλεμος στην Ουκρανία, συνεχίζουν να κατέχουν) οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες και το καρτέλ του OPEC.
Με βάση όλα τα παραπάνω, οι εξελίξεις στο αποκαλούμενο «Τρίγωνο του Λιθίου», που σχηματίζουν τρεις χώρες της Λατινικής Αμερικής στην περιοχή της οροσειράς των Άνδεων – Αργεντινή, Βολιβία και Χιλή – έχουν τεράστια σημασία για ολόκληρο τον πλανήτη, τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις του. Άλλωστε, εκεί παράγεται σήμερα η μισή περίπου ποσότητα του λιθίου που καταναλώνεται διεθνώς, ενώ εκτιμάται πως στο υπέδαφός τους υπάρχουν σχεδόν τα δύο τρίτα των αποθεμάτων.
Με πρωτοβουλία του Μεξικού
Η παραπάνω διαπίστωση ενισχύεται όταν συμβαίνουν γεγονότα όπως αυτό που έγινε γνωστό αυτή την εβδομάδα: Όπως δήλωσε την Τρίτη ο πρόεδρος του Μεξικού, Μανουέλ Λόπεζ Ομπράδορ, έχει αναλάβει πρωτοβουλία και έχει απευθυνθεί στις κυβερνήσεις των τριών παραπάνω χωρών με σκοπό τη δημιουργία μιας ομοσπονδίας που θα έχει στο επίκεντρό της το συγκεκριμένο μέταλλο. Ή, με άλλα λόγια, ενός «OPEC του λιθίου», ο οποίος θα επιδιώξει να κυριαρχήσει στην αγορά.
«Θα εργαστούμε γύρω από αυτό. Ήδη το κάνουμε σε επίπεδο ανάπτυξης, έρευνας, παραγωγής και νέων τεχνολογιών», σημείωσε ο ίδιος στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου – αφήνοντας έτσι να εννοηθεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι στόχος είναι ο έλεγχος τόσο του εμπορίου όσο και των τιμών. «Η Χιλή ήδη συμμετέχει σε πρωτοβουλίες στη Λατινική Αμερική για τη συνεργασία όσον αφορά στην ανταλλαγή γνώσεων, εμπειριών, επιστημονικών δεδομένων και τεχνολογίας και, υπό αυτή την έννοια, είμαστε πρόθυμοι να συμμετέχουμε και σε άλλες, που θα φέρουν πιο κοντά τους λαούς μας», δήλωσε με τη σειρά της η υπουργός Εξορύξεων της Χιλής, επιβεβαιώνοντας πρακτικά ότι υπάρχει κινητικότητα σε αυτό το ζήτημα.
Υλική δύναμη και πολιτική βούληση
Η αλήθεια είναι, μάλιστα, πως οι τέσσερις παραπάνω χώρες πληρούν τις δύο βασικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για να πετύχουν τους στόχους τους: Αφενός, διαθέτουν την αναγκαία υλική δύναμη, εξαιτίας των αποθεμάτων που διαθέτουν και, αφετέρου, έχουν την πολιτική βούληση να τα εκμεταλλευτούν προς όφελός τους και να μην δώσουν «λευκή επιταγή» στις ξένες εταιρείες και τις κυβερνήσεις των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών.
Ειδικά όσον αφορά στη δεύτερη πλευρά, ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι και οι τέσσερις χώρες διαθέτουν από κεντροαριστερές (Μεξικό και Αργεντινή) έως ριζοσπαστικά αριστερές κυβερνήσεις (Χιλή και Βολιβία), με έντονα στοιχεία τα εθνικισμού στην πολιτική τους. Ενδεχόμενη δε προσθήκη και της Βραζιλίας στην υπό συγκρότηση συμμαχία τους – το φθινόπωρο διεξάγονται εκλογές και ο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα είναι το μεγάλο φαβορί – θα αυξήσει περαιτέρω το «ειδικό βάρος» τους.
Το… σαφάρι ξεκινά!
Διόλου τυχαία, λοιπόν, δεν είναι η δήλωση που έκανε για τη Χιλή ο «υπουργός Εξωτερικών» της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, επιστρέφοντας από την εβδομαδιαία περιοδεία του στη Λατινική Αμερική: «Έχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, έχουν τα αναγκαία μεταλλεύματα για την ψηφιακή επανάσταση, έχουν πολλά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, όμως χρειάζονται επενδύσεις και τεχνολογία και εμείς μπορούμε να τα προσφέρουμε».
Το σαφάρι της Ευρώπης στα… ορυχεία λιθίου της Λατινικής Αμερικής ξεκινά. Μόνο που εκεί θα διαπιστώσει πως υπάρχουν και άλλοι, που έχουν φροντίσει μάλιστα να προμηθευτούν νωρίτερα «εισιτήριο», όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα…
ΠΗΓΗ https://www.ot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου