Επιχείρηση ανταλλαγής C-130H με C-130J φαίνεται πως ζητά το τελευταίο διάστημα το υπουργείο Εθνικής άμυνας και το αεροπορικό Επιτελείο.
Μπορεί στο εργοστάσιο παραγωγής των F-35 οι συζητήσεις να στράφηκαν γύρο από το μαχητικό 5ης γενιάς, πλην όμως το stealth αεροσκάφος δεν μονοπώλησε, αφού πολλά ήταν τα όσα ειπώθηκαν για το υπό εξέλιξη πρόγραμμα των F-16 Viper, αλλά και για τα C-130J.
Η Ελληνική πλευρά μάλιστα φέρεται να έχει προτείνει στην κατασκευάστρια εταιρεία, ν’ αξιολογηθεί η αξία ορισμένων από τα C-130H της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και να υπάρξει ανταλλαγή της τάξεως- παραδείγματος χάριν- δυο- τρία προς ένα, δηλαδή δίνουμε δυο ή τρία Hercules και παίρνουμε ένα J.
Τα περίπου 50 ετών C-130H της 356 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών σίγουρα έχουν προσφέρει τα μέγιστα με καθημερινή δράση για επιχειρησιακούς και κοινωνικούς σκοπούς.
Στον καθημερινό πόλεμο των μεταγωγικών Μοιρών, πέραν της απαραίτητης επιχειρησιακής εκπαίδευσης, το «αίμα του Ηρακλή» ρούφηξαν οι αεροδιακομιδές από τα νησιά ή τον Ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας προς την Αθήνα. Δεν ήταν λίγες όλα αυτά τα χρόνια και οι πτήσεις VIP, μεταφορές υλικών, ανταλλακτικών και προσωπικού σε κάθε σημείο της Ελλάδας που υπάρχουν αεροδρόμια, ανθρωπιστικές αποστολές, η έρευνα και διάσωση, κ.α.
Οι ώρες πτήσεων κάλπαζαν αλλά οι εργοστασιακές συντηρήσεις από την ΕΑΒ καθυστερούσαν…
Και σε ότι αφορά την πρόταση των δυο τριών προς ένα, ουδείς μπορεί επί του παρόντος να εκτιμήσει αν πρόκειται για κάτι «αμοιβαίο» και ο λόγος είναι το προφανές. Πως τα Hercules, καθηλωμένα εδώ και πολλά χρόνια, χάνουν αξία σε κάθε απάρτιό τους που θα μπορούσε πιθανά να αξιοποιηθεί από την εταιρεία.
Η δε αποσυναρμολόγηση δεν αποκλείεται, όπως σημειώνουν άνθρωποι που γνωρίζουν πως μπορεί να ξεπερνά σε κόστος, την αξία ενός καθηλωμένου επί πολλά έτη αεροσκάφους.
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός και μόνο πως η Ελληνική πλευρά θέτει θέμα C-130J, αυτό από μόνο του αποτελεί είδηση, καθώς εκφράζεται το ενδιαφέρον για ένα στρατιωτικό, μεταγωγικό αεροσκάφος multirole, που διαθέτει κινητήρες με μεγαλύτερη κατά 25% ώση από τα C-130H, ταχύτερο, ικανότητα πτήσης σε πολύ μεγαλύτερο ύψος και σαφώς μεγαλύτερη αυτονομία.
Το «αγκάθι» των μεταγωγικών…
Άλλωστε ο μεταγωγικός στόλος της Πολεμικής Αεροπορίας είναι ένας διαχρονικός βραχνάς για τον εκάστοτε Αρχηγό Πολεμικής Αεροπορίας, ιδίως από την στιγμή που ένας σημαντικός αριθμός C-130 βρίσκεται επί πολλά χρόνια, περισσότερα των δέκα, στις εγκαταστάσεις της Τανάγρας περιμένοντας την εργοστασιακή τους συντήρηση από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία.
Αποκαλυπτικές είναι οι κατά διαστήματα ανακοινώσεις των εργαζομένων της ΕΑΒ για να όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της και τις διαχρονικές παλινωδίες, με τεχνικούς να μετακινούνται από πρόγραμμα σε πρόγραμμα.
Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή είναι πως η δέσμευση για την παράδοση δυο C-130H από την ΕΑΒ στην Πολεμική Αεροπορία εντός του 2022 είναι απολύτως στον αέρα.
Και μάλιστα αυτό συμβαίνει την στιγμή που στο υπόστεγο της 356 Μοίρας γίνεται αγώνας δρόμου για τη συντήρηση του «Ηρακλή» από τα έμπειρα στελέχη της αεροπορίας, ώστε να μην μηδενίζεται ο αριθμός των διαθέσιμων μεταγωγικών αεροσκαφών.
Οι καθημερινές επιχειρησιακές, κοινωνικές και έκτακτες ανάγκες για την χρήση C-130H είναι τεράστιες αλλά η εικόνα στην 356 Μοίρα «Ηρακλής» μαρτυρά πως εδώ και πολλά χρόνια κάτι δεν πηγαίνει σίγουρα καλά, παρά τις πιέσεις τόσο του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, του ΓΕΕΘΑ αλλά και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής άμυνας.
Σ’ ότι έχει να κάνει με την αποστολή τριών C-130H στο Ισραήλ όπου μέσα σ’ έναν χρόνο, τα αεροσκάφη θα επανέλθουν σε πτητική κατάσταση, παρά την θετική διάθεση και το πράσινο φως της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής, δεν έχουν φανεί fast track κινήσεις που να παραπέμπουν στο επείγον του πράγματος.
Σε αυτό το σημείο δεν είναι λίγοι οι τεχνικοί που βάζουν έναν αστερίσκο τονίζοντας το υψηλό ρίσκο της πλήρους αποσυναρμολόγησης για την μεταφορά τους στο Τελ Αβίβ.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη μεταφορά ενός μεταγωγικού αεροσκάφους στην Πορτογαλία στις Νατοϊκές εγκαταστάσεις όπου εκεί μέσω του Συμμαχικού προγράμματος θα συντηρηθεί το C-130H.
Και επειδή οι πιέσεις δεν αρκούν και δεν δίνουν λύσεις εδώ και τώρα, το αγκάθι παραμένει και χωρίς δράση δεν θα υπάρξει «ανάσταση».
Γι’ αυτό τον λόγο ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έκανε τις κινήσεις του στις ΗΠΑ ώστε να διευρύνει τη βεντάλια των πιθανών λύσεων, μέσω της κατασκευάστριας εταιρείες και το νεότερο τύπο του μεταγωγικού. Μια πρόταση όμως που κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να πει ότι θεωρείται βιώσιμη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου