Πρώτη φορά χάνει ταπεινωτικά ο Λαϊκισμός

Του Σακελλάρη Σκουμπουρδή

Νίκη προσωπική
Εν αρχή ην η συντριπτική εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ταπείνωσε τους αγενείς, αλαζόνες αντιπάλους του και όσους βιαστικούς ισχυρίζονταν μετά την Τραγωδία των Τεμπών ότι «κατέρρευσε». 

Και δεν υπέστη καν εκλογική ζημιά από κάποιες… «στραβές που έκατσαν στην βάρδια του», κάποιες χοντρές γκάφες συνεργατών (υποκλοπές), φυσικά και κάποια δικά του λάθη. Αλλά αντίθετα και πρωτοφανώς, παρά την εύλογη κυβερνητική φθορά, διεύρυνε την νίκη του 2019 και σε ποσοστό και σε απόλυτες τιμές ψήφων (έσπευσαν και κάποιοι ακόμα, που είχαν «αργήσει» να τον στηρίξουν). Απλώς εκτιμήθηκε η σεμνή και παραγωγική υπεροχή του έναντι του ανταγωνισμού.

Και πώς να μην, όταν μετά από τον θρίαμβο, δήλωσε τηλεοπτικά (μεταξύ πολλών άλλων) «Δεν ξεχνάω κανένα λάθος μου. Δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ οι εκλογές. Και θα ξανακάνω λάθη και την επόμενη τετραετία, αν με εμπιστευτεί πάλι ο λαός. Το θέμα είναι να μην κάνω τα ΙΔΙΑ λάθη και να κάνω όσα λιγότερα μπορώ». Ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει πλέον μία ποιότητα, που ο λαϊκισμός δεν του επέτρεπε να καταλαβαίνει στο παρελθόν.

Νίκη Ιστορική
Κάποιοι πτωχαλαζόνες εμπαθείς αναλυτές ερμήνευσαν όχι ως πολυσήμαντη/πολιτική νίκη αυτή την κατίσχυση Μητσοτάκη, αλλά ως απλή (ασήμαντη) «αριθμητική νίκη». Προφανώς, όταν η ζωή εξελίσσεται διαφορετικά από ό, τι εγώ ηυδόκησα, τότε τόσο το χειρότερο για την ζωή, την νομίζω ασήμαντη. Κι ας τρώει ξύλο ο Λαϊκισμός για ΠΡΩΤΗ φορά στην Μεταπολίτευση. Γιατί αυτό να έχει πολιτική σημασία στην χώρα μας;

Και φυσικά, το εύρος της Νίκης και της Συντριβής είναι διπλό αποτέλεσμα: και της ποιότητας του Νικητή και της ανεπάρκειας του Ηττημένου. Ξαναγυρίζοντας στα δύο προηγούμενα κείμενά μας, θα βρείτε στοιχεία («Η Αυτοκρατορία (ΤΟΥ Συστήματος) αντεπιτίθεται» και «Μια πολύ προοδευτική μπακαλιαρία ρουστικάνα») διευκρινιστικά αυτής της καταλυτικής νίκης, που τότε βέβαια, δεν προαλειφόταν τόσο ευρεία.

Απλώς μια δεύτερη ανάγνωση ίσως αναδείξει την σημασία αυτής της επί πέντε μεταπολιτευτικές δεκαετίες Ιστορικής Νίκης. Ήττες κάμποσες έφαγε ο Λαϊκισμός, όμως, ποτέ τέτοια συντριβή συμβολική. Ενώ, βέβαια -και αν ακόμα δεν έχει αγγιχτεί ΤΟ Σύστημα-, έχει δημιουργηθεί μια υποψία ότι πάμε προς τα εκεί, καθώς τώρα θα λέγαμε ότι ο θεματοφύλακας ΤΟΥ Συστήματος, ο Λαϊκισμός, χτυπήθηκε καίρια(;). Θα μάθουμε μελλοντικά αν και πόσο.

Ήττα Ιστορική
Αυτή, λοιπόν, η ταυτόχρονη πρωτοφανής ήττα/κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναπάντεχη έκπληξη. Τα αίτια λίγο πολύ έχουν ήδη ακουστεί, δεν θα τα επαναλάβουμε εδώ. Κρατάμε μόνο: θράσος, αλαζονεία, έπαρση, αναίδεια, περιφρόνηση, συκοφαντίες, ψεύδη, χαλκευμένες κατηγορίες, ζαβολιές κάθε λογής, πολλά από αυτά ως σκοπός που αγιάζει τα μέσα, που θριαμβεύει μεν στα ευεπίφορα κοινά, αλλά όταν ξεπεραστούν κάποια όρια, τότε όλα αναποδογυρίζουν. Και τότε πού σε πονεί και πού σε σφάζει… Όλοι ζήσαμε τις έσχατες προεκλογικές μέρες εκείνη την βουβή φουσκοθαλασσιά που έδειχνε να έρχεται σιγοβουΐζοντας, απλώς δεν της το ‘χαμε να ‘ναι τόσο βαρειά.

Έτσι βρήκε τον τρόπο η ελληνική κοινωνία μετά από χρόνια να τιμωρήσει την αήθη/αντιαισθητική/άδικη εκστρατεία που πούλαγε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και για «Δικαιοσύνη-Παντού». Και μας εξέπληξε, γιατί μας είχε μαθημένους να ανέχεται αδιαμαρτύρητα την κοροϊδία εις βάρος της από τους κάθε λογής εξαυταπατεώνες/λαϊκιστές. «Είναι ο αμοραλισμός και η εχθροπάθεια, ηλίθιε!» και μετά, η περίφημη ρήση Λίνκολν: «Μπορείς να ξεγελάς λίγους για πολύ καιρό, πολλούς για λίγο, αλλά όχι όλους για πάντα»: έτσι εξήγησε μια φίλη αυτή την μεταστροφή.

Γι’ αυτό και οι δημοσκόποι τρομοκρατήθηκαν από όσα περίεργα σήματα σφυγμομετρούσαν («δεν ανιχνεύαμε στα δείγματα ψήφους ΣΥΡΙΖΑ!»), ώσπου τελικά έχασαν την αξιοπιστία τους. Και θα έπρεπε κάποιος εισαγγελέας να τους γυρέψει εξηγήσεις για όσα ξεστόμισαν περί συριζο-μπούλυϊνγκ. Σε μια επικράτεια και εποχή όπου η δημοσκόπηση είναι πλέον δομικός θεσμός της δημοκρατίας, γίνεται εφεξής αυτή η ρετσινιά να μείνει ως άγος αγιάτρευτο; Τράτζικ. Αφήστε στην άκρη που ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΕΔΩ η αντιπολιτευτική τοξικότητα μπόρεσε και προκάλεσε τέτοιο σαματά…

Και η εφεξής τύχη του ΣΥΡΙΖΑ; Μένει ο Τσίπρας; Καθηλώνεται λόγω αναξιοπιστίας του ο ΣΥΡΙΖΑ. Φεύγει ο Τσίπρας; Διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω χλωμής ηγετικότητας κάθε πιθανού-ής διαδόχου. Και από την άλλη, βέβαια, υπάρχει η πίεση έξωθεν (ΠΑΣΟΚ), από όχι και τόσο ισχυρή ηγετικότητα. Πού θα κάτσει η μπίλλια της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μελλοντικά; Κοντός ψαλμός. Δύο μόνο έξτρα αναφορές θα κάνουμε εδώ, για την προεκλογική κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ που «πληρώθηκε» στην κάλπη, πέρα από δεκάδες άλλες (Κατρούγκαλος, Θεανώ-5.000-ευρώ, κατάργηση-βάσεων-εισαγωγής, διάλυση-ΑΕΙ, βία-αυτοδικία-παντού, Γεννήθηκα-17-Νοέμβρη, ευκαιρία-αντικανονικότητα κ.α.) ενδεικτικές του εμμένοντος συνδυασμού ληγμένης ιδεοληψίας και τοξικής εχθροπάθειας. Μία για τον Εθνικό Διονύση και μία για το υπόγειο αλισβερίσι με ναζί.

Κόντρα στον Εθνικό Ποιητή
Η πολιτική βλαχιά που επέδειξαν οι πνευματικά κοντοπόδαροι Σειληνοί του Κράτους (ΤΟΥ Συστήματος) συνεχιζόταν ως το τέλος τύπου «ο προδότης Σαββόπουλος πήρε τα φραγκάκια ως αριστερός και όταν πλούτισε το γύρισε δεξός». Η ασχετίλα του υπανάπτυκτου δεν ήξερε ότι ο Σαββόπουλος ποτέ δεν δήλωσε «Αριστερός», άλλοι τον βάφτισαν, λόγω φυλάκισης/αντίστασης στην Χούντα, λες και μόνο «Αριστεροί» αντιστάθηκαν τότε.

Όμως, αμέσως με την Μεταπολίτευση, υπερέβη ανατρεπτικά την «αποκλειστικά αριστερή» παραμύθα και έβγαλε εναντίον της (1974-1975-«σαρανταπεντάρι»-σινγκλ-βινίλιο) τον «Πολιτευτάκια», ως καψόνι που ξεφτίλιζε όλους τους πονηρούς «Αγωνιστές», κάτι που δεν άρεσε από τότε στην Αριστερά και είχε αρχίσει να τον «φοβάται», αν και σεβόταν την θηριώδη δημοφιλία του. Επίσης, το 1978 πρωτολάνσαρε στον «Σκορπιό» το «Δεν είμαι Πασόκα…ούτε ΚΚΕ κλπ», που βγήκε στα «Τραπεζάκια έξω» το 1983. Άλλως ειπείν, κάθε ιδεοληπτικός ισχυρισμός περί «αριστερού ιδεολογικού προδότη ή δεξιού» είναι μόνο για δόλιες/αδαείς μοσχαροκεφαλές.

Ένας επαναστάτης είναι ουσιωδώς ο Σαββόπουλος σε όλα τα πεδία (διαβάστε). Και διαχρονικά είχε κότσια πάντα να εκφέρει άποψη σκληρή/ανατρεπτική ευθαρσώς και να δικαιώνεται, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ: όλοι καταλάβαμε πόσο εύλογα φούντωσε το διαδίκτυο μετά από αυτή την δόλια επίθεση ΤΟΥ Συστήματος εναντίον του. Γιατί κατά βάθος προεκλογικά όλοι, ακόμα και παραδοσιακοί αριστεροί, διαχώριζαν την στάση τους από τον Αυγιανικό βόρβορο (όπως και το 1989 από τον Αυριανικό) και εκδήλωναν θερμά αισθήματα για τον ΔΣ: τον ένιωθαν πάντα άτυπο/ιδιότυπο μπροστάρη του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού 60 χρόνια τώρα.

Για να μην πούμε και ότι πάντα ήταν οιονεί πρόδρομος της (Επαναστατικής) Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, που, με την συνεισφορά όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, κατέκλυσε πρόσφατα την ανθρωπότητα. Και ως το καλύτερο διαχρονικά πολιτικό σύστημα απέφερε βέλτιστη οικουμενική ευημερία (σε πείσμα του ότι τα ψεκαζμένα άκρα την αρνούνται εχθρικά/πεισματικά).

Τελικά, θα ‘χει να το λέει ο Εθνικός Διονύσης ότι, άθελά του, κατέστη ισχυρή παράμετρος στο γκρέμισμα του Συριζαϊκού Λαϊκισμού. Ας πρόσεχαν όσοι αλαζόνες ατζαμήδες πήγαν άτσαλα να σβήσουν τις ΛΙΓΕΣ ΜΟΝΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ που ξεστόμισε περί εκλογών.

 

O Σαββόπουλος διαχρονικά είχε τα κότσια πάντα να εκφέρει άποψη σκληρή/ανατρεπτική ευθαρσώς, και να δικαιώνεται.

Είναι ο Ανεξυριζαυγιτισμός, ηλίθιε!
Υπό την σταθερή δημοσκοπική πίεση ο ενδεής πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ κλιμάκωνε τα τραγικά λάθη με πανικόβλητες κινήσεις που έδιναν την αίσθηση «πολιτικού τσίρκου». Τελευταίο έσκασε το «βρώμικο νταραβέρι για τα ψηφαλάκια με τους ναζί», που χτύπησε στο τσιπιριρί όσες ευαίσθητες αριστερές ψυχούλες έχουν δημοκρατική τιμή και αξιοπρέπεια. Τόσα χρόνια αυτές θύμωναν μαζί μας για τον όρο «Ανεξυριζαυγιτισμός», που είχαμε λανσάρει προ δεκαετίας, εξηγώντας γιατί ήταν ο «Τσίπρας ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου», ο οποίος θριάμβευε πίσω από τον Αντιμνημονισμό του.

Κάναμε, λέει, ασύμμετρα σκληρή κριτική (όμως τεκμηριωμένη), ώσπου για αυτή την ανάρτηση άλλη μια φορά η ζωή μάς δικαίωσε όταν λίγες μέρες αργότερα έσκασε συνδυασμένα με την δόλια συμπεριφορά ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή, η ανταλλαγή «ένοχων» δηλώσεων μεταξύ συριζαίων-ναζί. Τότε άρχισαν τηλεφωνήματα φίλων που μου λέγανε πόσο είχα δίκιο στο συνολικό σκεπτικό περί Ανεξυριζαυγιτισμού, όσο σκληρά κι αν είχε εκφερθεί…

Αυτά τα δύο ζητήματα, λογικά θα έκαναν το καθένα μικρότερη αριθμητικά εκλογική ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ από ότι το κουφό θέμα Κατρούγκαλος-ελεύθεροι-επαγγελματίες-σε-πανικό. Όμως, τελικά, μέσα στο κρίσιμο μοιραίο για τον ΣΥΡΙΖΑ τελευταίο τριήμερο, μετά και τις σχετικές συνδυασμένες καταγγελίες Κουτσούμπα-Ανδρουλάκη, η καλπάζουσα δημοσιότητα προκάλεσε την «σχάση».

Εκρηκτικά το φαινόμενο έγινε ανεξέλεγκτο σαν μπουρλότο που άναψε το διαδίκτυο με φλογερές ειρωνικές αναρτήσεις ξεμπουρλιάσματος του συριζο-αμοραλισμού τύπου «οι αριστεροί όφειλαν ευγένεια απέναντι στην ευπρεπή κριτική Σαββόπουλου» ή «κοίτα-κάτι-αριστεροί,-αγκαλιά-με-τους-ναζί» κλπ. Ήταν ο καταλύτης που έσχισε το καταπέτασμα του ναού των «αριστερών ψυχών». Έτσι, έπαθε-η-νύφη,-σχόλασε-ο-γάμος κακήν κακώς, οπότε και το σωρευτικό χιονοστιβηδόν αποτέλεσμα ανατίναξε την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, σαν να άνοιγε το Κουτί της Πανδώρας ξαμολώντας εκτός («κακούς») ψηφοφόρους ανεπιστρεπτί.

Το τέλος της Αντιμνημονιακής Γελοιότητας
Μια τέτοια συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει μαζί και την μοναδική κορυφαία (αντι)πολιτική επιλογή του, που τον ανέβασε στην εξουσία: την δόλια Αντιμνημονιακή Μπαρούφα. Αυτή η αντιμνημονιακή Ύβρις ήταν και που του επεστράφη κατακέφαλα σαν μπούμερανγκ, μαζί με όλους τους άλλους ανορθολογικούς μπακαλιάρους που παραφούσκωναν τόσα χρόνια με παράνοια τον δημόσιο χώρο. Και πλέον αντί να αποτελούν την δύναμη του πάλαι ποτέ κραταιού ΣΥΡΙΖΑ, ξαφνικά έγιναν η ταφόπλακά (;) του. Κοντός ψαλμός.

Η κοινωνία εξαίφνης έγκωσε, είχε φάει πολλή τοξικότητα, έπαθε δηλητηρίαση και ένιωσε απόλυτη ανάγκη να γιατρευτεί, οπότε έβαλε δυο δάχτυλα στον φάρυγγα και προέκυψε εκλογικό αποτέλεσμα. Η εξέμεση του δηλητηρίου από το οποίο είχε τιγκάρει το στομάχι μας ήταν μία δήλωση του οργανισμού μας ότι δεν θέλει άλλη τοξικότητα. Ουδείς ξέρει αν η διαφαινόμενη εξυγίανση θα διαρκέσει ή θα ‘ναι πρόσκαιρη. Ας δούμε αρχικά πώς θα πάνε οι επόμενες εκλογές και μετά πάλι θα περιμένουμε λίγα χρόνια για να διαπιστώσουμε πώς (και αν) θα τρέξει το κυβερνητικό έργο. Τότε θα τα ξαναπούμε επανεκτιμώντας αναδρομικά όσα θα έχουν «τρέξει». Η κοινωνία εξαίφνης έγκωσε, είχε φάει πολλή τοξικότητα στα μνημονιακά χρόνια (φωτογραφία: sooc).

Πρωτοφανές ξύλο στον λαϊκισμό

Τόσες δεκαετίες ψηφίζαμε «ΜΕ-ΤΗΝ-ΚΑΡΔΙΑ» για την τιμή των «νεκρών-ΜΑΣ» και όχι με το μυαλό για το μέλλον των παιδιών μας. Και με οπισθοδρομική/αντιδραστική οίηση που θεωρεί εαυτήν προοδευτική (και υπερσυντηρητική την αντίπαλη) κόντρα σε κάθε ορθολογικό στάνταρντ πορευόμασταν βλακωδώς στο πουθενά, κάνοντας το χατίρι στους λαϊκιστές που υπάρχουν σε κάθε κόμμα και νοιάζονταν μόνο για την καρέκλα.

Και πάλι εκτός των κεραιών των ΜΜΕ παρέμεινε το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά στην Μεταπολίτευση που χάνει ταπεινωτικά ο Λαϊκισμός. Πάντα ο λόγος είναι ότι ο Λαϊκισμός δεν θεωρείται πολιτικό μέγεθος και αντικείμενο της Πολιτικής Επιστήμης.

Πάντως, οι κερδισμένοι πανηγυρίζουν ότι τελείωσε ο Λαϊκισμός. Όμως, ας αναρωτηθούμε, σε τόνους χαμηλότερους, γιατί κατέρρευσε τόσο βροντωδώς για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά; Γιατί είχε υπερβεί τα εσκαμμένα; Γιατί συμβαίνει κάτι άλλο πιο συστημικού τύπου φαινόμενο; Ή επειδή ο Μητσοτάκης προβλημάτισε/ενέπνευσε δημιουργικά τον όχλο να κάνει τέτοια υπέρβαση; Περισσότερα θα πούμε στο επόμενο: γιατί πρέπει να επιφυλασσόμαστε, περί του αν τελειώσαμε με τον λαϊκισμό.

«Και τώρα πάμε για επιλογή Αντιπολίτευσης»;

Τέλος, πολύ κυκλοφορεί η πονηρή φιλολογία τύπου «τώρα που καθαρίσαμε από κυβέρνηση, μείζον είναι να επιλέξουμε μια ισχυρή Αντιπολίτευση». Ε, το λοιπόν, είναι σίγουρα σημαντική η καλή Αντιπολίτευση, αλλά σύμφωνα με κάθε Μηχανική του Αποτελέσματος, είναι πρώτα από όλα πολύ σημαντικότερο να έχουμε καλή Κυβέρνηση. Ανάμεσα στα διάφορα προτάγματα (το μείζον για το κόμμα) μπορεί ενίοτε κάποιο υπερπρόταγμα να τα καβαλάει όλα (το μείζον για τον τόπο).
Άλλωστε και το 2019 είχαμε γράψει ότι πάσχουμε από ανύπαρκτη Αντιπολίτευση, κάτι που σίγουρα επέτρεψε λάθη της Κυβέρνησης, αλλά είχαμε τουλάχιστον ισχυρή κυβέρνηση, η οποία δικαίωσε πολλές από τις προσδοκίες μας, ώστε προχτές αξιολογήθηκε αρκετά θετικά.

andro

ΠΗΓΗ http://lastpoint.gr