Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται… Δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται η ανυπαρξία, ουσιαστικά, σχεδιασμού από την ελληνική πλευρά ως προς τα εξοπλιστικά και ούτε πρόκειται να είναι, από όσο όλα δείχνουν, και η τελευταία.
Το DP έχει καταβάλλει τα τελευταία τέσσερα τουλάχιστον χρόνια πολύ κόπο και έχει αφιερώσει αμέτρητες σελίδες σε μια προσπάθεια να πείσει με επιχειρήματα και στοιχεία, για την ανάγκη να γίνει το αυτονόητο! Να εκσυγχρονιστεί δηλαδή το σύνολο των μαχητικών τύπου F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, ως η πλέον οικονομικά και επιχειρησιακά αποδοτική λύση. Πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί το οποιοδήποτε σχέδιο της επόμενης ημέρας… Τελευταία, υπάρχει ξανά μπαράζ δηλώσεων και αρθρογραφίας για το θέμα. Αποφάσεις όμως δεν βλέπουμε και κάθε μέρα που περνάει, το πρόβλημα γίνεται ολοένα και πιο σοβαρό.
Το σύνολο είναι 150+ μαχητικά αεροπλάνα. Μια ολόκληρη Αεροπορία δηλαδή! Τα χρόνια πέρασαν όμως. Το κόστος για τον εκσυγχρονισμό σε μία μόνο διαμόρφωση (F-16V) θα ήταν ιδιαίτερα υψηλό, κυρίως για τα Block 30 λόγω της παλαιότητάς των συστημάτων τους και αυτό το γνώριζαν όλοι, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, από την αρχή. Από τον Οκτώβριο του 2017 δηλαδή που ανακοινώθηκε η αδειοδότηση, μαζί με το εκτιμώμενο κόστος της, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ , για τον εκσυγχρονισμό 123 ελληνικών F-16C/D των εκδόσεων Block 50, Block 542+ και Block 52+ Advanced στο επίπεδο Viper.
Ένας νέος αριθμός, που όμως επίσης εκπροσωπεί μια ισχυρότατη και ικανότατη ραχοκοκαλιά αεροπορικής δύναμης. Το κόστος της αναβάθμισης ήταν στην πλέον “πλούσια” διαμόφωσή του 2,404 δισεκατομμύρια δολάρια. Κόστος που η ελληνική οικονομία μπορούσε να το “σηκώσει” ακόμα και με τα τότε δεδομένα, μέσω των FMS. Που ναι μεν τελικά εμπεριέχουν πολύ μεγάλα κόστη, καθώς μέσω αυτών χρηματοδοτούνται και οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, πέρα από τη βιομηχανία, αλλά ήταν η μόνη ελληνική εναλλακτική. Τα χρόνια περνούσαν, ο πληθωρισμός έτρεχε μαζί με τα βιομηχανικά κόστη. Κι εμείς περί άλλων τυρβάζαμε.
Στη συνέχεια εξετάστηκε και μια δεύτερη εναλλακτική. Σαφώς οικονομικότερη και απόλυτα επαρκής για την κάλυψη των ελληνικών επιχειρησιακών αναγκών για τα επόμενα 20 χρόνια. Η πρόταση της κατασκευάστριας του F-16, για εκσυγχρονισμό των Block 50 στο επίπεδο Block 50M θα κόστιζε πολύ λίγο σε χρόνο και θα ήταν χαμηλού ρίσκου, επειδή υπήρχε ήδη έτοιμο πρωτότυπο. Με τη χρήση των απαρτίων που θα αφαιρούνταν από τα αναβαθμιζόμενα σε Viper, Block 52+ / Block 52+ Advanced. Εκεί χρειάζεται όμως αντανακλαστικά. Χρειάζεται κατανόηση της κατάστασης και γρήγορες αποφάσεις. Διότι από την 20ετία που θα εξασφαλίζαμε συνολικά, έχουν περάσει ήδη 6-7 χρόνια.
Πρωτότυπα Block 50M θα έπρεπε φυσικά να δημιουργηθούν και για τον εκσυγχρονισμό των Block 30 και εκεί το κόστος σε χρόνο και χρήμα θα ήταν μεγαλύτερο. Επειδή όμως αυτά τα αεροσκάφη δεν απαιτούν και δομική αναβάθμιση, η διαδικασία μπορούσε να προχωρήσει ταχύτατα αποδίδοντας σήμερα μαχητικά με τη δυνατότητα αξιοποίησης σύγχρονων συστημάτων (JHMCS II, Litening, SNIPER, Link 16, MMC5000, Glass cockpit με μεγάλων διαστάσεων MFD) και προπαντός πολύ πιο οικονομικά σε σχέση με τη διαμόρφωση Viper.
Σήμερα υποτίθεται ότι “προβληματιζόμαστε” για τις εξελίξεις, μετά την αμερικανική αδειοδότηση για τα F-16V, τα συστήματα και τα όπλα τους στην Τουρκία. Μα δεν το περιμέναμε; Δεν ήταν σενάριο για το οποίο έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι; Δεν αντιλαμβανόμασταν ότι ήταν απλά θέμα χρόνου αυτή η εξέλιξη; Τώρα αντιληφθήκαμε ότι δεν μας βγαίνουν τα νούμερα και ότι τελικά δεν υφίσταται υπεροπλία της ΠΑ έναντι της ΤΗΚ; Τώρα συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε τα F-16 των αρχικών εκδόσεων με F-35A, ένα προς ένα; Τώρα λοιπόν είναι αργά…
Ακόμη και αν τα F-16 Block 50 εκσυγχρονιστούν στο επίπεδο Viper, το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό που είχε υπολογιστεί τον Οκτώβριο του 2017. Ο χρόνος δε που έχει παρέλθει, βγάζει εκτός κάθε σχεδιασμού τα 32 Block 30. Μαχητικά που σήμερα θα μπορούσαν να εισέρχονται σε υπηρεσία σε εκσυγχρονισμένη μορφή, αντικαθιστώντας τα γηραιά Phantom F-4E AUP που τον ερχόμενο Απρίλιο συμπληρώνουν 50 χρόνια υπηρεσίας. Ο χρόνος περνάει, κι εμείς τον αναλώνουμε συζητώντας τα ίδια και τα ίδια. Αποφάσεις δεν παίρνουμε.
Με το γνωστό επιχείρημα του “δημοσιονομικού χώρου”, προτιμούμε να κάνουμε μισές δουλειές και καθυστερημένα, σε δυο τρία προγράμματα, αντί να κάνουμε έγκαιρα ένα με σωστό και ολοκληρωμένο τρόπο. Πόσα λιγότερα προβλήματα θα είχαμε σήμερα εάν είχε ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός και είχε δρομολογηθεί ένας στόλος 121 σύγχρονων F-16 που θα επιχειρούσαν σωστά οπλισμένα; Όπως διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν είχαμε ολοκληρώσει την αναβάθμιση των MEKO 200HN. Θα μιλούσαμε με άλλους όρους και για τον αεροπορικό και για τον ναυτικό μας στόλο. Άρα το πρόβλημα της ελληνικής άμυνας θα ήταν πολύ μικρότερο συνολικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου