του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Μπουαλέμ Σανσάλ συνελήφθη στην Αλγερία. Αλγερινός γαλλόφωνος, μουσουλμάνος, είναι από τους πιο μαχητικούς επικριτές του ισλαμισμού.
Στην Ελλάδα δεν είναι γνωστός. Αν δεν κάνω λάθος, το μόνο μυθιστόρημά του που κυκλοφορεί στη γλώσσα μας είναι το «2084», μια μεταφορά του Οργουελ σε ισλαμικό περιβάλλον. Του είχε απονεμηθεί το μεγάλο βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Στην Αθήνα το είχαμε παρουσιάσει στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Θα μου μείνει αξέχαστη εκείνη η κυρία η οποία, με εισαγγελικό ύφος, μας είχε κατακεραυνώσει. «Εδώ και μία ώρα καταγγέλλετε το Ισλάμ. Eχω όμως γνωρίσει πολλούς μουσουλμάνους που δεν έχουν σχέση με αυτά που λέτε». Της απάντησε ήρεμα: «Κυρία μου, είμαι Αλγερινός. Και έχω γνωρίσει εκατομμύρια μουσουλμάνους που δεν έχουν καμία σχέση με την ισλαμική τρομοκρατία. Πολλοί από αυτούς είναι φίλοι μου. Ορισμένοι είναι και συγγενείς μου». Τον σύντομο αυτό διάλογο θυμήθηκα όταν τον άκουσα σε πρόσφατη συνέντευξή του να λέει ότι η εξάπλωση του ισλαμισμού στην Ευρώπη δεν αρκείται στους προσωπικούς προσηλυτισμούς των ιμάμηδων. Κύριος μοχλός της είναι η μεταμόρφωση του κοινωνικού περιβάλλοντος. Και με τη συνέργεια των χρήσιμων ηλιθίων. Ποιος θα το πίστευε πριν από πέντε χρόνια ότι η δήμαρχος του Βερολίνου, της πιο ανοιχτής ευρωπαϊκής πόλης, θα καλούσε τις γυναίκες και τους Εβραίους να μην «προκαλούν» όταν βρίσκονται σε γειτονιές με έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο.
Η μεταμόρφωση του κοινωνικού περιβάλλοντος είναι αθόρυβη. Εκφράζεται με μικρά γεγονότα της καθημερινότητας, όπως το δικαίωμα των μουσουλμάνων γυναικών να φορούν μαντίλα ή μπουρκίνι. Γίνεται κάποια φασαρία, αλλά μετά ξεχνιούνται. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι φωνάζουν για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων γυναικών να φορούν μαντίλα. Queers for Palestine. Εντάξει, αλλά και το Ισραήλ το έχει παρακάνει. Σφαγή στο Bataclan, Charlie Hebdo, Νίκαια και η άγρια δολοφονία του Σαμουέλ Πατί. Είναι εξαιρέσεις. Ωσπου κάποια στιγμή κάποιοι αντιλαμβάνονται ότι η ιλύς όλων αυτών των εξαιρέσεων έχει σωρευτεί και η ροή του ποταμού έχει εκτραπεί. Η μεταμόρφωση του κοινωνικού περιβάλλοντος είναι σαν την κλιματική κρίση. Τις αντιλαμβάνεσαι και τις δύο κατόπιν εορτής. Οταν έχουν ήδη εγκατασταθεί. Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια απορούσα πώς ο Σανσάλ μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος στην Αλγερία. Σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς με ισλαμική επικυριαρχία. Τα είχε καταγγείλει όλ’ αυτά λέγοντας συγχρόνως πόσο πονάει και αγαπάει την πατρίδα του, η οποία έπειτα από έναν αντιαποικιοκρατικό πόλεμο και έναν εμφύλιο ξέπεσε στη σημερινή της κατάντια. Μετά τη σύλληψή του στη Γαλλία έχει σηκωθεί ένα κίνημα συμπαράστασης για την απελευθέρωσή του. Το αυτό επιθυμώ και δι’ ημάς.
από την Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου