Ιστορικόυ Συγγραφέα
Δεν είναι πολλές οι φορές που το εθνικό συμφέρον μιας χώρας ταυτίζεται με αυτά κάποιας γειτονικής καθώς και με τα συμφέροντα του «Διεθνούς Παράγοντα». Ως Διεθνή Παράγοντα θα ονομάσουμε την τάση για αλλαγή στα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δεδομένα που εξυπηρετούν την ή τις εκάστοτε υπερδυνάμεις που προσπαθούν να βρουν πιόνια στο Μεγάλο Σκάκι ώστε να κερδίσουν, με αδίστακτο και χωρίς συναισθήματα τρόπο, την παρτίδα. Τους τελευταίους δύο αιώνες μονάχα δύο φορές το εθνικό συμφέρον των Ελλήνων βρέθηκε σε σύμπλευση με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων.
Οι ηγέτες του Ελληνισμού είδαν την ευκαιρία, την άρπαξαν και τα αποτελέσματα ήταν, παρά τον βαρύ φόρο αίματος, εντυπωσιακά. Δεν μιλάω βέβαια για τίποτε άλλο από την επανάσταση του 1821 και το έπος του 1912-΄13.
Πέραν όμως του Διεθνούς Παράγοντα απαιτείται και μεγάλη προετοιμασία όσον αφορά τα όπλα, την εκπαίδευση και το ηθικό του στρατού, αλλά και τη προετοιμασία του άμαχου πληθυσμού για τις στερήσεις που θα υποστεί λόγω του πολέμου.
Το 1821 οι Έλληνες του εξωτερικού καθώς και τα μέλη της Φιλικής Εταιρίας, διέγνωσαν σωστά την τάση ανάμεσα στους Ευρωπαίους να αποδυναμωθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, και με συντονισμένες κινήσεις εξόπλισαν αλλά και οργάνωσαν με άριστο, για τα δεδομένα της κατάστασης, τους Έλληνες επαναστάτες που με το αίμα τους έδωσαν τη πολυπόθητη λευτεριά στη πατρίδα. Όλες οι προηγούμενες επαναστάσεις απέτυχαν για όλους τους λόγους που πέτυχε ο αγώνας του ’21. Ελλιπής εξοπλισμός, πεσμένο ηθικό και μικρή λαϊκή υποστήριξη των εξεγέρσεων.
Το 1912 στην Ευρώπη υπήρχε και πάλι το ίδιο αίσθημα, η ίδια ανάγκη απώθησης των Οθωμανών αλλά αυτή τη φορά με μεγαλύτερες προσδοκίες, της διάλυσης της Τουρκικής Αυτοκρατορίας σε μικρότερα, όχι τόσο ισχυρά κράτη. Αυτήν την στρατηγική επιλογή των Ευρωπαίων εκμεταλλεύτηκαν οι Χριστιανοί των Βαλκανίων και με μια στρατιωτική ένωση, συμφερόντων περισσότερο που κατέρρευσαν την επόμενη κιόλας χρονιά, απώθησαν τους Τούρκους μέχρι τις παρυφές της Κωνσταντινούπολης. Το πάθημα της Ελληνικής ηγεσίας με τον Ατυχή Πόλεμο του 1897 που ούτε τις εξελίξεις περίμεναν, ούτε είχαν προετοιμάσει σωστά τον στρατό και τη χώρα για ένοπλη σύρραξη είχε γίνει μάθημα, όχι μόνο στους Έλληνες επιτελείς, αλλά και σε όλους τους βαλκάνιους συμμάχους. Και αν οι Ιταλοί, για να εξυπηρετηθεί ο μεγαλοϊδεατισμός τους, δεν είχαν σχεδιάσει και ολοκληρώσει την ανακήρυξη της Αλβανίας σε ανεξάρτητο κράτος (γεγονός που οδήγησε στη προστριβή Σερβίας-Βουλγαρίας και τελικά στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο), τότε ο πολιτικός χάρτης της περιοχής σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετικός.
Σήμερα όμως μια πολύ μεγαλύτερη ευκαιρία παρουσιάζεται για τον Ελληνισμό καθώς οι τάσεις στον διεθνή παράγοντα ευνοούν τόσο την Ελλάδα, όσο και την Κύπρο. Οι τάσεις για την αξιοποίηση των τεράστιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ανατολική Μεσόγειο, από το κοίτασμα Λεβιάθαν στην ΑΟΖ του Ισραήλ μέχρι την Γαύδο εντός της δυνητικής Ελληνικής ΑΟΖ, είναι τα κοιτάσματα αυτά να αξιοποιηθούν από εβραϊκά και ελληνικά συμφέροντα! Με δεδομένη τη στρατηγική αντιπαλότητα Τουρκίας-Ισραήλ και τον κίνδυνο που αποτελεί πλέον για το Εβραϊκό κράτος η συνεχιζόμενη «Αραβική Άνοιξη» στη Συρία (με δεδομένα πως οι «αντάρτες» εκπαιδεύονται από τους Τούρκους και εξοπλίζονται μέσω Τουρκίας και πως αν τα χημικά όπλα της Δαμασκού πέσουν στα χέρια τους τότε θα κτυπήσουν το Ισραήλ), δίνεται στην Ελλάδα και στην Κύπρο η δυνατότητα να αξιοποιήσουν τον πλούτο του υπεδάφους τους και να περάσουν και οι δύο χώρες σε μια νέα εποχή. Μια εποχή ευημερίας και σταθερότητας, όπου οι πολίτες θα έχουν επιτέλους ένα «δυτικό» επίπεδο ζωής με πραγματικά ανθρώπινες παροχές από τα κράτη, και πως η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη όχι μόνο εντός της επικράτειας τους, αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή από τον Βαλκανικό Νότο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο.
Εκτός της αξιοποίησης όμως των κοιτασμάτων με τα παραπάνω προφανή αποτελέσματα, δίδεται στον Ελληνισμό ακόμη μία ευκαιρία. Δεδομένου πως οι τεράστιες αυτές δεξαμενές βρίσκονται σε γεωγραφικό χώρο με κέντρο σχεδόν τη Μεγαλόνησο, μας δίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να λάβει επιτέλους χώρα και το περίφημο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, η μία, κοινή και μη αμφισβητήσιμη αμυντική πολιτική Ελλάδας-Κύπρου! Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος να εξοπλιστούν κατάλληλα, όχι για πόλεμο, αλλά για να στερήσουν στην Τουρκία τη δυνατότητα να διεξάγει πόλεμο στο μέλλον με την ελπίδα κάποιας επιτυχίας και άντλησης των κοιτασμάτων για δικό της όφελος. Το ρητό πως «όποιος επιθυμεί ειρήνη, προετοιμάζεται για πόλεμο» βρίσκει εφαρμογή στη παρούσα φάση του Ελληνισμού που δυστυχώς, έχει ηγεσίες που αδιαφορούν παντελώς για την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων του. Με την αστεία δικαιολογία της οικονομικής δυσπραγίας (ήδη Γαλλικές εταιρίες εξοπλισμών πρότειναν στην Ελλάδα την αγορά όπλων με αποπληρωμή όταν τελειώσει η οικονομική κρίση και ξεκινήσει η άντληση του φυσικού αερίου!), οι ηγεσίες της Ελλάδος έχουν παγώσει τα εξοπλιστικά, έχουν αφήσει τις Ε.Δ χωρίς ανταλλακτικά και καύσιμα, παροπλίζουν παλαιά αλλά χρήσιμα ακόμη οπλικά συστήματα, και εξαθλιώνουν με μισθούς πείνας τα στελέχη που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Στην Κύπρο η κατάσταση είναι εξίσου τραγική καθώς η παρούσα κυβέρνηση έχει απαξιώσει εντελώς την Εθνική Φρουρά, όντας προσηλωμένη σε αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών.
Η πρώτη κατεπείγουσα κίνηση που πρέπει να γίνει στον χώρο των Ε.Δ της χώρας είναι η άμεση αποκατάσταση των αδικιών σε βάρος των αντρών και γυναικών που υπηρετούν την πατρίδα! Η άμυνα της χώρας δεν είναι οικονομικό μέγεθος και οι απολαβές των στελεχών των Ε.Δ πρέπει να εξαιρεθούν άμεσα από τις προσταγές των ξένων. Η αμέσως επόμενη κίνηση θα πρέπει να είναι η προμήθεια ικανού αριθμού ανταλλακτικών, καυσίμων, αλλά και ειδικευμένου προσωπικού για την συντήρηση των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων και των τριών Κλάδων ώστε να αυξηθεί η διαθεσιμότητα όπλων που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξαιρετικά χαμηλά, εγκληματικά ίσως, επίπεδα. Πρέπει επίσης να αλλάξει το καθεστώς της θητείας/στρατολόγησης γιατί τώρα στην Ελλάδα ούτε αρκετοί στρατιώτες υπάρχουν, ούτε είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων. Η λεγόμενη ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΜΥΝΑ είναι το αντίδοτο στην ελλιπή στελέχωση των μονάδων αλλά και στην αστεία εκπαίδευση των ελλήνων στρατιωτών, αλλά αυτό αποτελεί ένα αντικείμενο ξεχωριστής έρευνας και εργασίας.
- Αφού γίνουν όλα αυτά, τότε θα πρέπει τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος να προχωρήσουν σε προμήθεια νέων σύγχρονων οπλικών συστημάτων με τη μέθοδο βέβαια της συμπαραγωγής . Η Ελλάς θα πρέπει κατεπειγόντως να πραγματοποιήσει βολή αποδοχής των S300 (το θέμα έχει καταντήσει πλέον το ανέκδοτο στους κύκλους των στρατηγικών αναλυτών), να τους αναβαθμίσει στο επίπεδο PMU-2
- Θα πρέπει επίσης να προμηθευτεί το νέο αντί-αεροπορικό/ αντί-βαλλιστικό υπερόπλο της Ρωσίας, τους περίφημους S400! Οι ικανότητες αυτών των πυραύλων είναι ασύλληπτες και εγγυώνται πως οτιδήποτε εχθρικό ίπταται σε απόσταση 400 χιλιομέτρων(!!) θα καταρρίπτεται.
- Επόμενο και επείγον βήμα είναι η προμήθεια νέου Αεροσκάφους Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ). Τα παλαιά Orion-B αποσύρθηκαν λόγω επικινδυνότητας πλέον. Τα νέα αναβαθμισμένα ΑΦΝΣ των Αμερικανών είναι τα κατάλληλα για αυτή τη δουλειά. Δοκιμασμένα και με τα πληρώματα μας ήδη μερικώς καταρτισμένα στην δυτική τεχνολογία.
- Κατεπείγουσα ανάγκη είναι η συμφωνία για την προμήθεια νέων φρεγατών με τις γαλλικές FREMM να αποτελούν την ιδανική για τις ανάγκες μας λύση.
- Έχει υπάρξει διαρροή για την πιθανή παραχώρηση εκ μέρους των ΗΠΑ 2 μεγάλων καταδρομικών τύπου TICONDEROGA! Αυτή η πιθανότητα θα πρέπει να εξεταστεί ενδελεχώς καθώς αυτά τα πλοία έχουν τόση ισχύ πυρός όσο όλες οι τουρκικές φρεγάτες μαζί!
- Παραγγελία Αεροσκάφους Εναέριου Ανεφοδιασμού καθώς στην ανοικτή Αν. Μεσόγειο δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια των νησιών του Αιγαίου που στην ουσία είναι ένα τεράστιο ακίνητο αεροπλανοφόρο που εξυπηρετεί τις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας.
- Η κατεπείγουσα προμήθεια υποβρυχίων (δεν θα αναφέρω περισσότερα λόγω του φιάσκου των γερμανικών υποβρυχίων)
- Και τέλος η προμήθεια του λεγόμενου Μαχητικού Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα αεροσκάφος τέταρτης+1/2 γενιάς (καθώς τα μαχητικά στελθ είναι ακόμη επιχειρησιακά μόνο για πρώτο κύμα βομβαρδισμού), και μόλις τρία μοντέλα εξυπηρετούν τις πραγματικές επιχειρησιακές ανάγκες της Ελλάδος. Το F-15 Silent Eagle(ΗΠΑ), το F-18 Silent Hornet(ΗΠΑ) και το SU-35/37 SuperFlanker (Ρωσία). Οποιοδήποτε από τα τρία μας κάνει!!
- Η Κύπρος τώρα με την σειρά της θα πρέπει να αποκτήσει τουλάχιστον μία, προτιμότερο δύο, μοίρες αεροσκαφών από τα παραπάνω μοντέλα (προκρίνεται το Ρωσικό μοντέλο στην περίπτωση της Κύπρου) καθώς και δυνάμεις πολεμικού ναυτικού! Δύο με τρία υποβρύχια αλλά και κάποια σκάφη επιφανείας (κορβέτες ή ακόμη και σύγχρονες φρεγάτες), ικανά να κρατήσουν ικανή άμυνα μέχρι να καταφθάσει η βοήθεια από την Ελλάδα. Τα οικονομικά οφέλη που θα έχει η Κύπρος από το φυσικό αέριο της επιτρέπουν να πραγματοποιήσει μια τέτοια επένδυση ασφαλείας των κοιτασμάτων της.
Νίκος Τοπούζης
Ιστορικός Συγγραφέας
Μέλος των Ανεξάρτητων Ελλήνων
Ανατολική Μεσόγειος
το Ρωσικό υπερόπλο
S400
030903-N-5024R-003
TICONDEROGA
030903-N-5024R-003
Pearl
Harbor, Hawaii (Sep. 3, 2003) -- USS Port Royal (DDG 73) departed on
deployment as part of Expeditionary Strike Group One (ESG-1). An ESG
constitutes a new naval strike force designed to equip amphibious forces
with added firepower and operational capabilities. The seven ships of
ESG-1 include, USS Peleliu (LHA 5), USS Germantown (LSD 42), USS Jarrett
(FFG 33), USS Ogden (LPD 5), USS Port Royal (CG 73), USS Decatur (DDG
73), and USS Greeneville (SSN 772), along with the Marines of the 13th
Marine Expeditionary Unit (Special Operations Capable). U.S. Navy photo
by Photographer's Mate 2nd Class Johnnie R. Robbins. (RELEASED)
U.S. Navy Photo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου