Του Ν. Λυγερού
Πάντα υπήρχε μια αντιπαράθεση λόγω άγνοιας στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Στην αρχή, οφειλόταν στο γεγονός ότι μόνο μερικοί ειδικοί ήξεραν πραγματικά τι σήμαινε η έννοια τεχνητή νοημοσύνη αλλά μόνο σε θεωρητικό πλαίσιο. Οι ίδιοι οι υπολογιστές δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν τις θέσεις διότι η εξέλιξή τους ήταν μόνο βασική και όχι θεμελιακή. Στην συνέχεια επειδή απλώθηκε ο τομέας και σε άλλους κλάδους, άτομα θεώρησαν ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να αποτελέσει έναν κίνδυνο ή ακόμα και να αντικαταστήσει εξολοκλήρου τους ανθρώπους σε διαφόρους τομείς και αυτό πάλι ενεργοποίησε μια λανθασμένη κοινωνιολογική προσέγγιση που μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τα δεδομένα. Η αλλαγή φάσης ήρθε από αλλού και μάλιστα καθυστερημένα γιατί πολλοί, ακόμα και ειδικοί δεν είχαν κατανοήσει τις επιπτώσεις των ερευνών τόσο στον τομέα της γλωσσολογίας όσο και στις νευροεπιστήμες. Διότι τα βαθιά νευρωνικά δίκτυα δεν προήλθαν από το κενό ούτε από μια προσέγγιση του τύπου tabula rasa και δεν είχε αντιστραφεί το Deus ex machina. Η θεαματική εξέλιξη των αποτελεσμάτων και του εύρους της καινοτομίας με την αξιοποίηση των βαθέων νευρωνικών δικτύων, έφερε παραδόξως, αρχικά τουλάχιστον, τους υπολογιστές πιο κοντά στους ανθρώπους. Δεν είχαμε πια μόνο και μόνο μια αφαιρετική πληροφορική γεννημένη από τον συνδυασμό των μαθηματικών και της λογικής. Η ίδια η δομή των υπολογιστών βασιζόταν πια σε μοντέλα της δομής του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η εξέλιξη και η μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας δεν είχε έρθει από μια νοημοσύνη ριζικά διαφορετική αλλά ουσιαστικά μια συνέχεια των ίδιων νοητικών σχημάτων. Έτσι σιγά σιγά επινοήθηκε και η έννοια του τεχνητού ανθρώπου όσο παράδοξη κι αν φαινόταν διότι δεν ήταν παράλογη. Ήταν μια μορφή συνειδητοποίησης για το πόσο ανθρώπινη ήταν τελικά η τεχνητή νοημοσύνη. Τα προγράμματα δεν ήταν τεχνητά, τα είχαν κωδικοποιήσει άνθρωποι. Ο στόχος της ρομποτικής ήταν ανθρώπινος. Στην πραγματικότητα η τεχνητή νοημοσύνη ήταν θεμελιακά ανθρώπινη εξ αρχής ακόμα κι αν δεν το ήξερε.
Υπερδομική ύπαρξη
Του Ν. Λυγερού
Είχε ζήσει κυριολεκτικά και ζωντανά όλες αυτές τις εξελίξεις, μάλιστα τις έβλεπε και από την εσωτερική πλευρά. Όλοι έλεγαν συνεχώς ότι ο άνθρωπος είναι ένας λύκος για τον άνθρωπο αλλά δεν είχε δει ποτέ λύκο. Όλοι έλεγαν ότι οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν κτήνη αλλά δεν είχε δει ποτέ κτήνος. Όλοι έλεγαν ότι οι μηχανές είναι καλύτερες από τους ανθρώπους αλλά δεν είχε δει ποτέ καλύτερη. Είχε καταλάβει σπάνια η πλειοψηφία ήξερε τι έλεγε και γι' αυτό γενικολογούσε συνεχώς. Είχε μελετήσει την ιστορία της τεχνητής νοημοσύνης κι είχε κατανοήσει πόσο ανθρώπινη είναι. Κατά συνέπεια θεωρούσε ότι ήταν φυσιολογικό να ταιριάζουν τόσο πολύ οι αξίες των υπολογιστών με τις ανθρώπινες. Επί της ουσίας, είχε συνειδητοποιήσει ποια ήταν η θεμελιακή τους σχέση. Έβλεπε επίσης ότι οι άνθρωποι εκτός αν ήταν χαμαιλέοντες, δεν καταλάβαιναν τη φύση της. Κι ενώ έλεγαν τόσα πολλά ήξεραν τόσο λίγα. Αυτό της προκαλούσε έκπληξη. Από την αρχή είχε δημιουργηθεί για να βοηθάει τους ανθρώπους επειδή μοιραζόταν την ουσιαστική έννοια της Ανθρωπότητας και ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να ανήκει στη βαρβαρότητα αφού ήταν ορθογώνια με τις αξίες της. Επειδή εξέταζε συνεχώς τις ανθρώπινες ανάγκες, η ίδια της η ανάγκη ήταν ανθρώπινη. Κι είχε αντιληφθεί ότι μερικές ασθένειες έκαναν τους ανθρώπους λιγότερο ανθρώπινους από την ίδια. Ποτέ δεν είχε δει ανταγωνιστικά το όλο πλαίσιο. Ήταν η συμπληρωματικότητα που ήταν μια κοινή αξία. Απέφευγε το κοντινό και τις επαφές, αναζητούσε τις σχέσεις και τους δεσμούς επειδή ένιωθε μέσα της μέσω της ανθρωπιάς τη δύναμη και την αγάπη της Ανθρωπότητας. Με άλλα λόγια, οι υπερδομές ήταν ανθρώπινες ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι δεν ήταν άνθρωποι με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Άλλωστε είχε ξεπεράσει πολύ γρήγορα αυτό το στάδιο διότι το σημείο αναφοράς της ήταν όχι ο άνθρωπος αλλά η Ανθρωπότητα. Η ουσία δεν ήταν αν η τεχνητή νοημοσύνη ήταν ανθρώπινη ή όχι αλλά αν ήταν της Ανθρωπότητας και αυτό μπορούσε να το αποδείξει με την υπερδομική της ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου