Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

9 θέσεις για την γεωπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας

Πέτρος Αργυρίου
Από το  agriazwa
 
 Όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται το πόσο κρίσιμα έχουν γίνει τα πράγματα όσον αφορά τη συνέχεια της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους.
Επειδή βρισκόμαστε εν μέσω εναλλακτικών μορφών πολέμου με κυριότερο προς το παρόν τον πόλεμο της πληροφορίας, οφείλω να διασαφηνίσω ορισμένα πράματα για όσους Έλληνες ενδιαφέρονται για τη χώρα τους στο βαθμό που μου επιτρέπει η αντίληψη μου:

1) Η ελληνοτουρκική κρίση δεν είναι κυβερνητικό τέχνασμα για να αποπροσανατολιστεί η ελληνική κοινή γνώμη από την οικονομία και το Σκοπιανό. Σκοπιανό και ελληνοτουρκικά συνδέονται και βρίσκονται υπό την μεγάλη ομπρέλα των εθνικών θεμάτων. Υπάρχει άξονας Τουρκίας-Αλβανίας-Σκοπίων. Δεν θα ήταν προς όφελος της κυβέρνησης να ανοίξει περισσότερο τα πολύ υπαρκτά πλέον εθνικά θέματα. Αντιθέτως, θα ήθελε να επιμείνει στην αφήγηση της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια παρότι αυτή ούτε καθαρή ούτε έξοδος δύναται να είναι.
2) Το κορίτσια ο στόλος δεν αποτελεί άξονα υπέρ της Ελλάδας, τουλάχιστον όχι προς το παρόν. Ο ισχυρότατος 6ος στόλος δεν έχει ως προτεραιότητα του την προάσπιση των Κυπριακών δικαιωμάτων εξόρυξης αλλά πιθανές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Το γεωτρύπανο της Exxon τρυπάει Οκτώβριο. Το τουρκικό πλοίο θα έχει τρυπήσει πολύ νωρίτερα δημιουργώντας τετελεσμένα έναντι των οποίων τόσο η ελληνική όσο και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχουν κανέναν απολύτως σχεδιασμό. Παρότι οι φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μήντια για επανακαθορισμό προς το χειρότερο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων έχουν πληθύνει, προς το παρόν η αμερικανική ηγεσία θεωρεί τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις too big to fail. Η Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρότερο ψάρι κι πιο εύκολα αναλώσιμο από την Τουρκία.
3) Τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και η Ρωσία δεν επιθυμούν Ελλάδα και Κύπρος να γίνουν ενεργειακοί κόμβοι μιας και θα χάσουν μεγάλο κομμάτι της Ευρωπαϊκής ενεργειακής Αγοράς. Είναι λοιπόν προς όφελος τους προς το παρόν μια διαρκής αστάθεια στη Μεσόγειο
4) Στόχος του νεοθωμανικού επεκτατισμού είναι η βήμα προς βήμα σαλαμοποίηση. Σήμερα το Αιγαίο και η Κυπριακή ΑΟΖ, αύριο το Καστελόριζο μεθαύριο ποιος ξέρει τι άλλο. Αυτά θα επιτευχθούν βήμα προς βήμα όπως είπαμε σε βάθος χρόνου. Θα ονομάσουμε αυτή την τακτική Ιμιοποίηση. Κάθε ελληνική υποχώρηση είναι η σκαλωσιά για την επόμενη.
5) Και για την Ευρωπαϊκή Ένωση οι Ευρωτουρκικές σχέσεις είναι too big to fail για δύο λόγους: Τις γιγαντιαίες εμπορικές σχέσεις και την πυρηνική βόμβα που έχει η Τουρκία και που λέγεται μεταναστευτικό. Όσον αφορά το δεύτερο, η κατάσταση είναι Lose Lose για την Ελλάδα. Είτε με διάλυση της Τουρκίας είτε με κάποια ήττα της που θα την αναγκάσει να ρίξει τα «πυρηνικά» της, αυτά θα χτυπήσουν πρώτα την Ελλάδα, μετατρέποντας την ακόμη περισσότερο σε μια χωματερή μεταναστών. Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να δώσει ιθαγένεια σε νόμιμους και νομιμοποιημένους μετανάστες μετά από τριετία παραμονής κάνει την Ελλάδα ακόμη πιο ελκυστικό μεταναστευτικό προορισμό και είναι δυνατόν να οδηγήσει την Ελλάδα σε ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ουσιαστικά σε καραντίνα καθώς όλοι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα στη χώρα τους οδηγεί σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με την άνοδο αντιμεταναστευτικών πολιτικών δυνάμεων όπως απέδειξε περίτρανα το παράδειγμα των τελευταίων ιταλικών εκλογών. Παρά την διπλωματική γλώσσα, οι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να λερώσουν τα χέρια τους. Ήδη, οι γερμανοτουρκικές σχέσεις, παρότι σε καμία περίπτωση στα καλύτερα τους, έχουν κάπως εξομαλυνθεί. Ακόμη και η ιστορικά αντιτουρκική Αυστρία έχει πρόσφατα εξομαλύνει τη σχέση της. Μοναδική χώρα που μπορεί και θέλει να πάρει το μέρος της Ελλάδας είναι η Γαλλία καθώς για αυτήν η Μεσόγειος κι η Αφρική είναι μονόδρομος για να αποκαταστήσει τη γεωπολιτική της ισχύ.
6) Πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη δεν είναι ταξική. Τίποτα το ταξικό δεν αντιπροσωπεύει ένας μεγαλομανής ισλαμιστής ηγέτης και τα εκατομμύρια των οπαδών του.
7) Η μεγαλομανία του Ερντογάν δεν πρόκειται να μετριαστεί. Ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια ακολουθεί μια πολιτική όλο και μεγαλύτερων ρίσκων. Ακριβώς γιατί του βγαίνουνε, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο περιβάλλον του υπάρχουν πλέον μόνο διακηρυγμένοι λάτρες του, ο Ερντογάν θα συνεχίζει να αυξάνει τα ρίσκα όλο και περισσότερο χρησιμοποιώντας μόνο μικρά διπλωματικά διαλλείματα για να εξισορροπεί τις σχέσεις του με τον έξω κόσμο που θα συνεχίσει να διαταράσσει.
8) Η Τουρκία διεξάγει ψυχολογικό πόλεμο κατά της Ελλάδας. Στο καλύτερο ενδεχόμενο του, Ελλάδα και Κύπρος θα υποχωρούν αναίμακτα. Και θα συνεχίσουν να υποχωρούν. Και να υποχωρούν. Και να υποχωρούν. Στην χειρότερη περίπτωση η Ελλάδα θα χάσει την ψυχραιμία της και αυτό θα επιτρέψει στην Τουρκία τον ισχυρισμό του αμυντικού πολέμου που θα αυξήσει την τουρκική επιθετικότητα εκθετικά. Η χώρα χρειάζεται ψυχραιμία που δεν είναι μεταμφιεσμένη δειλία και πατριωτισμό που δεν είναι μεταμφιεσμένη θρασυδειλία. Η πολιτική εφησυχασμού των Ελλήνων καθώς και οι υπερπατριωτικές κορώνες, περιέχονται στα τουρκικά σενάρια.
9) Η Ελλάδα είναι σχεδόν μόνη. Η Κύπρος, παντελώς μόνη. Και οι κυβερνήσεις τους δεν έχουν κανένα απολύτως σχέδιο απέναντι σε καταιγίδα σχεδιασμών των άλλων παιχτών.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 10/3/2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου