Πώς θ’ αντιδράσουν οι Δυτικοί-ΝΑΤΟϊκοί σε πιθανότητα τουρκικής εισβολής σε ελληνικό νησί; Με εκκλήσεις στις δύο πλευρές να τα βρουν μέσω συνομιλιών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συρθεί ξανά σε ένα νέο 1996 και σε νέα Ίμια. Πώς θα αντιδράσουν οι Δυτικοί σε πιθανή προσάρτηση των κατεχομένων της Κύπρου από την Τουρκία; Με φραστικές καταγγελίες και εκκλήσεις για συνομιλίες. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι νέες συμμαχίες θα αποτρέψουν έναν νέο Αττίλα;
Ανέκαθεν, οι Τούρκοι δεν αποκρύβουν τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής τους. Με μίαν απίστευτη έπαρση, αλαζονεία και ύβριν, τους βροντοφωνάζουν αλλά… δεν γίνονται πιστευτοί από τους
Έλληνες! Το 1938 ο σφαγέας των Ελλήνων, Ατατούρκ, μόλις είχε καταπιεί το συριακό σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας. Οι στρατηγοί του τον ερώτησαν τι θα γίνει με το πράσινο νησί, απέναντι, την Κύπρο. Τους απάντησε ότι θα έρθει και αυτού η ώρα. Από τη δεκαετία του 1950, οι Τούρκοι είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν επανάκτηση της Κύπρου.Τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1956, κατ’ εντολήν του πρωθυπουργού Μεντερές, ο συνταγματολόγος, καθηγητής Νιχάτ Ερίμ, συνέταξε δύο εκθέσεις για τους στόχους της τουρκικής εθνικής πολιτικής έναντι της Κύπρου. Πόσοι από τους πολιτικούς της Ελλάδος και της Κύπρου έχουν εντρυφήσει και μελετήσει τις εφιαλτικές για την Κύπρο, εκθέσεις Ερίμ; Εκεί είναι η αποτύπωση του τουρκικού επεκτατισμού. Ακολούθησε ειδική μελέτη για την επανάκτηση της νήσου.
Τον Σεπτέμβριο του 1963 ανακαλύφθηκε πεντασέλιδο κείμενο, που υπογραφόταν από τον Τούρκο τότε Κύπριο αντιπρόεδρο, Φαζίλ Κουτσιούκ και τον πρόεδρο της τότε τ/κ κοινοτικής συνέλευσης, Ρ. Ντενκτάς. Με αφορμή την επιχειρούμενη από τον Πρόεδρο Μακάριο τροποποίηση του Συντάγματος – με επίμονη παρότρυνση των Εγγλέζων – οι Τούρκοι προειδοποιούσαν πως θα ανακήρυσσαν μια «Τουρκική Δημοκρατία» σε περιοχές όπου θα συγκεντρώνονταν διά της βίας οι Τούρκοι της νήσου. Το σχέδιό τους υλοποιήθηκε ακριβώς 20 χρόνια αργότερα.
Τον Ιούνιο του 2014, στις Βρυξέλλες, οι Νταβούτογλου-Τσαβούσογλου κατέθεσαν πολυσέλιδο επίσημο έγγραφο, διά του οποίου ισχυρίζονταν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν υπάρχει ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου. Πέρσι τον Απρίλιο, οι Τούρκοι κατέθεσαν και επίσημα τη θέση για λύση δύο κρατών. Από τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα, η Τουρκία υιοθέτησε και ακολουθεί με πείσμα, μεθοδικότητα και αταλάντευτη αρπακτικότητα τα σχέδιά της για επανάκτηση και τουρκοποίηση της Κύπρου. Από τη δεκαετία του ΄50 η ελληνική-κυπριακή διπλωματία άλλαξαν πολλές φορές πολιτική και προέβησαν σε ολέθριες υποχωρήσεις-παραχωρήσεις στους Τούρκους.
Τους τελευταίους μήνες ο Τούρκος Πρόεδρος και υπουργοί έχουν κυριολεκτικά λυσσάξει. Καθημερινά επιδίδονται σε απειλές, ύβρεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον της Ελλάδος, του Πρωθυπουργού, υπουργών και των Ελλήνων. Ότι, τάχα, θα έρθουν και θα επιτεθούν ένα βράδυ, ότι η Ελλάδα δεν συγκρίνεται με την Τουρκία, ότι οι Έλληνες είναι υποκριτές, κ.λπ. Όλη αυτή η πολεμοχαρής ρητορική δεν είναι τυχαία ούτε υποδαυλίζεται, τάχα, από λόγους προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Είναι και αυτοί, αλλά οι Τούρκοι εννοούν να υλοποιήσουν όσα διαλαλούν.
Ακόμα τις προάλλες, σε έναν ακόμα παροξυσμό ανθελληνικού παραληρήματος, ο Ερντογάν υπερηφανεύτηκε: «Μία πατρίδα, μία κυβέρνηση, θα είμαστε ένα, θα είμαστε μεγάλοι, θα είμαστε όλοι μαζί η μεγάλη Τουρκία. Κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει το όραμα της Τουρκίας στα 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα». Ας προσεχθεί η δεύτερη πρόταση. Και να ληφθεί σοβαρότατα υπόψη από την Αθήνα και τη Λευκωσία. Δύο είναι οι μέγιστοι στόχοι του σουλτάνου: Να αρπάξει έστω ένα νησί στο Αιγαίο και να δημιουργήσει τετελεσμένα. Και να προσαρτήσει τις κατεχόμενες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, πριν επιχειρήσει πλήρη κατάποσή της.
Η καθημερινή αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος με εντεινόμενες παραβάσεις και παραβιάσεις, η χρήση drones, κυρίως η υποστήριξη ή και η υποκίνηση της οποίας ο Ερντογάν τυγχάνει από την αντιπολίτευση, δημιουργούν μίαν ασήκωτη δέσμευση. Αν όλα αυτά που εκστομίζει είναι φούμαρα για εσωτερική κατανάλωση, θα χάσει τις εκλογές. Αν, όμως, τα εννοεί – και τα εννοεί – τότε δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Τα πράγματα σήμερα με την Τουρκία δεν βρίσκονται στο 1974 ή στο 1996 ή και στο 2020.
Η Ελλάδα και περισσότερο η Κύπρος θήτευσαν για δεκαετίες στον ολέθριο κατευνασμό εξαιτίας τουρκοφοβικών συνδρόμων, επειδή νόμιζαν ότι απέναντί τους είχαν τον… Δούκα του Νόρφολκ και όχι έναν Μογγόλο τουρκοληστή. Έτσι με συνεχείς υποχωρήσεις και καταστροφικές παραχωρήσεις παραμέλησαν την άμυνα και την ασφάλειά τους. Μετά το κρίσιμο καλοκαίρι του 2020, η Ελλάδα ξύπνησε απότομα και επιδόθηκε σε φρενήρεις επανεξοπλισμούς. Η Λευκωσία με οπλικά συστήματα 25 και 30 χρόνων δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα τουρκικά drones και την υπεροχή των κατοχικών στρατευμάτων.
Ο Ερντογάν τι υπόσχεται στους Τούρκους; Μια μεγαλύτερη, εδαφικά, Τουρκία και ισχυρότερη δύναμη στην περιοχή και στον κόσμο. Πώς θα το επιτύχει; Πρώτον, διά της προσάρτησης του 37% του κατεχόμενου εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεύτερον, στη ΒΔ Συρία κατέχει χιλιάδες τ. χλμ και ήδη εγκαθίδρυσε και λειτουργεί συριακό ψευδοκράτος, όπως και στα κατεχόμενα της Κύπρου. Τρίτον, διατηρεί δύο βάσεις στη Λιβύη. Η ανακίνηση του παράνομου, άκυρου και ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου είναι μέρος των διεκδικήσεων της Τουρκίας επί των υδρογονανθράκων της Μεσογείου. Τέταρτον, διατηρεί βάσεις στον Αυλώνα της Αλβανίας, στο Κατάρ και στη Σομαλία.
Ο τουρκικός στρατός έχει δοκιμαστεί στη Συρία, στη Λιβύη, και τα τουρκικά drones Bayraktar TB2 έχουν συμβάλει στην επιβολή των Τουρκοαζέρων κατά των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Και στα χέρια Ουκρανών, σκοτώνουν Ρώσους. Τα drones και ειδικά τα τουρκικά έχουν ανατρέψει τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου, ένα πεδίο στο οποίο Ελλάδα και Κύπρος έχουν μείνει επικίνδυνα πίσω. Η Αθήνα διατηρεί την ένοπλη ψυχραιμία της και η Λευκωσία παρακολουθεί και θα… αντιδράσει: Με διαβήματα, επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, καταγγελία στην ανίσχυρη και φαρισαϊκή ΕΕ και στον ΟΗΕ.
Ο «αρουραίος Ερντογάν», όπως τον χαρακτήρισε Γερμανός πολιτικός, εννοεί όσα εξαγγέλλει. Απομένει η επιλογή του χρόνου, που μάλλον τοποθετείται λίγους μήνες πριν από τις τουρκικές εκλογές. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η προσάρτηση ουκρανικού εδάφους από τη Ρωσία, η φραστική εν πολλοίς αντίδραση της Δύσης, είναι διδάγματα για τον σουλτάνο. Πώς θα αντιδράσουν οι Δυτικοί-ΝΑΤΟϊκοί σε πιθανότητα τουρκικής εισβολής σε ελληνικό νησί; Με εκκλήσεις στις δύο πλευρές να τα βρουν μέσω συνομιλιών. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συρθεί ξανά σε ένα νέο 1996 και σε νέα Ίμια.
Πώς θ’ αντιδράσουν οι Δυτικοί σε πιθανή προσάρτηση των κατεχομένων της Κύπρου από την Τουρκία; Με φραστικές καταγγελίες και εκκλήσεις για συνομιλίες. Οι γεωπολιτικές εξελίξεις και οι νέες συμμαχίες θα αποτρέψουν έναν νέο Αττίλα; Ένας πόλεμος Ελλάδος-Τουρκίας είναι ένα ενδεχόμενο. Απλώς μένει να φανεί ποιος και αν θα ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου και πώς και πότε θα την κλείσει.
*) Πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής, Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα “Η Σημερινή”. ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας- Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – UniversiteCatholiquedeLille – France
INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION
ΠΗΓΗ professors-phds
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου