Γεωργία Γαραντζιώτη

Ο Τζον Σιτιλίδης, γεωπολιτικός στρατηγικός αναλυτής της Trilogy Advisors LLC, ανώτερος συνεργάτης για την εθνική ασφάλεια του Ινστιτούτο Έρευνας και Εξωτερικής Πολιτικής της Ουάσιγκτον και Σύμβουλος διπλωματίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από το 2006 έως το 2023 γνωρίζει καλά τις πολιτικές τόσο των Ρεπουμπλικάνων όσο και των Δημοκρατικών.

Μιλώντας στο CNN Greece, ο κ. Σιτιλίδης για τις επιλογές του εκλεγμένου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για καίριες θέσεις στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα, όπως οι Μάρκο Ρούμπιο, Πιτ Χέγκσεθ και Τζον Ράτκλιφ, τόνισε τη σημασία τους για την αποκατάσταση της αμερικανικής αποτρεπτικής ισχύος παγκοσμίως.

Ο Ρούμπιο θεωρείται στρατηγικός σύμμαχος για την Ανατολική Μεσόγειο, προωθώντας την ενεργειακή ασφάλεια και τη διπλωματική συνεργασία με Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ. Παράλληλα, ο Χέγκσεθ, με τη στρατιωτική του εμπειρία, επιδιώκει την αναδιοργάνωση της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ.

Σχετικά με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις ο κ. Σιτιλίδης υπογραμμίζει τις εντάσεις μεταξύ Τραμπ και Ερντογάν, όπως στην περίπτωση της φυλάκισης του πάστορα Μπράνσον, και αναφέρει ότι η Τουρκία πρέπει να αποδείξει ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος. Η επανένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35 είναι απίθανη χωρίς την επίλυση του ζητήματος των S-400 και την αποφυγή επιθέσεων κατά των Κούρδων.

Ο κ. Σιτιλίδης αναφέρεται και στην ενεργειακή πολιτική του Τραμπ στην Ανατολική Μεσόγειο, υποστηρίζοντας την επανέναρξη του έργου του αγωγού EastMed, καθώς και την ανάγκη μείωσης της ευρωπαϊκής εξάρτησης από ρωσικό φυσικό αέριο.

Τέλος, υπογραμμίζει την ανάγκη διατήρησης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή για την προστασία των συμμάχων και την ενίσχυση της περιφερειακής σταθερότητας, ενώ υποστηρίζει ότι υπάρχουν πιθανότητες περαιτέρω επέκτασης των Συμφωνιών του Αβραάμ.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Τζον Σιτιλίδης στο CNN Greece:

Πώς σχολιάζετε τις επιλογές του Τραμπ για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών, του υπουργού Άμυνας και του διευθυντής της CIA;

«Ας έχουμε κατά νου, πρώτα απ’ όλα, ότι ο πρωταρχικός στόχος του εκλεγμένου Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είναι η αποκατάσταση της παγκόσμιας αποτρεπτικής στρατιωτικής ισχύος της Αμερικής. Αυτό είναι υψίστης σημασίας και οι επιλογές του βασίζονται εξ ολοκλήρου σε αυτό το πλαίσιο.

Δηλαδή πώς μπορεί η Αμερική να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει άλλη ρωσική εισβολή τύπου Ουκρανίας, μια νέα σειρά επιθέσεων κατά του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του στον Κόλπο από το Ιράν, ότι η Κίνα δεν θα επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό ή ανοιχτή εισβολή στην Ταϊβάν, και ότι η Βόρεια Κορέα δεν θα σκεφτεί να επιτεθεί στη Νότια Κορέα. Αυτοί θα είναι οι κύριοι αποτρεπτικοί παράγοντες για τον Ντόναλντ Τραμπ, και με αυτό το σκεπτικό έκανε εξαιρετικές επιλογές για τις θέσεις του Υπουργού Εξωτερικών, του Υπουργού Άμυνας και του Διευθυντή της CIA.

Ο Μάρκο Ρούμπιο είναι ένας από τους κορυφαίους ειδικούς εξωτερικής πολιτικής της Γερουσίας. Έχει αποδείξει την αποφασιστικότητα και τη φιλοαμερικανική του στάση αποτροπής απέναντι στην Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Επιπλέον, ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να διασφαλίσει ότι η γειτονιά της Αμερικής στο δυτικό ημισφαίριο, στην Κεντρική και Νότια Αμερική, είναι ασφαλής από τις κακόβουλες δραστηριότητες της Κίνας και της Ρωσίας, που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την αμερικανική ασφάλεια σε αυτή την περιοχή.

Επιπλέον, υπήρξε ο βασικός Ρεπουμπλικανός συντάκτης του Νόμου για την Ενέργεια και την Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο, ο οποίος ενίσχυσε τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένη που θα έχει έναν φίλο, σύμμαχο και υποστηρικτή, όπως τον Μάρκο Ρούμπιο, στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ. Φυσικά, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν επέλεξε τον Μάρκο Ρούμπιο επειδή είναι καλός για την Ελλάδα, αλλά επειδή είναι εξαιρετικός για την Αμερική.

Όσον αφορά τις σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας, θεωρώ ότι ο Γερουσιαστής Ρούμπιο θα συνεχίσει να είναι ένας ισχυρός υποστηρικτής των στενών διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών σε κάθε τομέα εξωτερικής πολιτικής. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του στρατηγικού διαλόγου που ξεκίνησε υπό τον Πρόεδρο Τραμπ το 2018 και συνεχίστηκε από τον Πρόεδρο Μπάιντεν. Πιθανότατα, αυτή η συνεργασία όχι μόνο θα διατηρηθεί, αλλά θα ενισχυθεί περαιτέρω υπό την εξωτερική πολιτική Τραμπ-Ρούμπιο προς την Ανατολική Μεσόγειο.

Φυσικά, τα νέα είναι καλά και για την Κύπρο, καθώς ο Πρόεδρος Μπάιντεν εγκαινίασε τον στρατηγικό διάλογο ΗΠΑ-Κύπρου. Παράλληλα με την Ελλάδα, πιστεύω ότι θα δούμε τις ισχυρές σχέσεις μεταξύ Ουάσινγκτον, Αθήνας και Λευκωσίας να συνεχίζουν να ακμάζουν σε πολλά κρίσιμα ζητήματα που είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες από καθαρά γεωπολιτική σκοπιά. Αυτό ισχύει για την Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μέση Ανατολή, το Λίβανο και τη Βόρεια Αφρική, περιοχές ιδιαίτερα σημαντικές για τους κοινούς μας στόχους εξωτερικής πολιτικής.

Ο Πιτ Χέγκσεθ ήταν μια έκπληξη, κυρίως γιατί δεν ανήκει στο αμυντικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον, αλλά αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που ο Ντόναλντ Τραμπ τον επέλεξε, καθώς φέρνει μια ανατρεπτική οπτική. Ο Χέγκσεθ είναι βετεράνος 20 ετών των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων.

Είναι διακεκριμένος ήρωας πολέμου, καθώς και συγγραφέας με κύρος, γνωστός για τις απόψεις του σχετικά με την ανάγκη μεταρρύθμισης των διαδικασιών προμηθειών όπλων του Πενταγώνου, τη σημασία της αναδόμησης της βιομηχανικής βάσης άμυνας της Αμερικής, ώστε να μπορεί η χώρα να κατασκευάζει τα δικά της πλοία, πυρομαχικά, πυραύλους και ρουκέτες για την αντιμετώπιση αυξανόμενων απειλών παγκοσμίως. Παράλληλα, έχει ταχθεί υπέρ της κατάργησης προγραμμάτων που σχετίζονται με την ποικιλομορφία, την ισότητα και την ένταξη, τα οποία, κατά τη γνώμη του, έχουν αποδυναμώσει σοβαρά την ετοιμότητα του στρατού για χάρη της πολιτικής ταυτότητας. Ο Χέγκσεθ θα μπορούσε να αποδειχθεί μια εκπληκτική και νικηφόρα επιλογή για τον Τραμπ.

Όσον αφορά τον διευθυντή της CIA, Τζον Ράτκλιφ, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ντόναλντ Τραμπ ως διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών κατά την πρώτη θητεία του. Ήταν διατεθειμένος να συγκρουστεί με την κοινότητα πληροφοριών, η οποία είπε ψέματα για τον φορητό υπολογιστή του Χάντερ Μπάιντεν, ισχυριζόμενη ότι ήταν εργαλείο ρωσικής προπαγάνδας. Η αποστολή του Ράτκλιφ είναι να εξυγιάνει την κοινότητα πληροφοριών, διασφαλίζοντας ότι θα παρέχει αντικειμενικές και ουδέτερες πληροφορίες στον πρόεδρο, χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις υπέρ ή κατά οποιουδήποτε προέδρου.

Τέλος, ο Μάικλ Γουόλς θα αναλάβει τη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας και αξίζει να τον αναφέρουμε. Η θέση αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας συντονίζει τις εισροές από το Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο Άμυνας και τις υπηρεσίες πληροφοριών και παρέχει στον πρόεδρο τις επιλογές, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε λύσης. Ο Μάικλ Γουόλς είναι βετεράνος πολέμου και σκληρός επικριτής της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν. Η ομάδα αυτή, όπως φαίνεται, είναι πιθανώς αυτό που χρειάζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο ελεύθερος κόσμος, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων του ΝΑΤΟ, για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των τελευταίων ετών».

Πιστεύετε ότι η πολιτική του Τραμπ στην Ανατολική Μεσόγειο θα είναι ευεργετική για την Ελλάδα και την Κύπρο;

«Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Τραμπ αναγνωρίζει ήδη τη σημασία της Ελλάδας στο πλαίσιο των σχέσεων των ΗΠΑ με τους σημαντικότερους συμμάχους του ΝΑΤΟ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο στρατηγικός διάλογος μεταξύ Ουάσινγκτον και Αθήνας ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Τραμπ. Δεν υπήρξε στρατηγικός διάλογος επί Ομπάμα, Μπους ή Κλίντον.

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, όπως και η διεύρυνση της συνεργασίας ΗΠΑ-Ελλάδας στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης σε επιπλέον ελληνικές βάσεις. Στο ίδιο πλαίσιο, η ανάπτυξη του λιμένος της Αλεξανδρούπολης σε έναν σημαντικό περιφερειακό ενεργειακό, λογιστικό, μεταφορικό και στρατιωτικό κόμβο, που συνδέει το Αιγαίο με τα Βαλκάνια και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη μέχρι την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, έχει ενισχύσει τη στρατηγική σημασία της Ελλάδας. Παράλληλα, ο λιμένας αυτός υποστηρίζει τη μεταφορά αμερικανικών όπλων στην Ουκρανία για την υπεράσπιση της χώρας από τη ρωσική εισβολή.

Πρέπει επίσης να θυμηθούμε ότι πρόσφατα η κυβέρνηση Μπάιντεν ευχαρίστησε την ελληνική κυβέρνηση για την πρωτοβουλία και τον ηγετικό της ρόλο στην Επιχείρηση ASPIDES, που αποσκοπεί στην προστασία και τη διατήρηση ανοιχτών των παγκόσμιων ναυτιλιακών διαδρομών στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτές οι διαδρομές μπορεί να μην είναι τόσο σημαντικές για τις ΗΠΑ, αλλά είναι κρίσιμες για τη μεταφορά πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ προς χώρες όπως η Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εξαρτώνται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Μέσης Ανατολής.

Παράλληλα, υποστηρίζουν τη σύνδεση των αγορών Ασίας, Μέσης Ανατολής και Ευρώπης.

Η Ελλάδα έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο σε αυτόν τον τομέα. Επιπλέον, όσον αφορά τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, η ένταξη της Ελλάδας στην Πρωτοβουλία Τριών Θαλασσών, η οποία περιλαμβάνει χώρες που συνορεύουν με τις Βαλτικές, τη Μαύρη και την Αδριατική Θάλασσα, έχει διπλασιάσει τη θαλάσσια επέκταση αυτής της πρωτοβουλίας. Με την προσθήκη της Ελλάδας, η πρωτοβουλία επεκτείνεται στο Αιγαίο, το Ιόνιο και την Ανατολική Μεσόγειο, δημιουργώντας μια "Πρωτοβουλία Έξι Θαλασσών”.

Από στρατηγική άποψη, η σχέση Ελλάδας-ΗΠΑ έχει ενισχύσει την ασφάλεια της Ελλάδας, τις επενδυτικές και τεχνολογικές της συνδέσεις με ευρωπαίους και μεσανατολικούς συμμάχους, καθιστώντας την έναν ακόμη πιο πολύτιμο εταίρο και χώρα-κλειδί για τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυτήν την ταραχώδη περιοχή του κόσμου».

Πώς πιστεύετε ότι ο Τραμπ θα χειριστεί την Τουρκία;

«Πιστεύω ότι πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο με τον οποίο ο Πρόεδρος Ερντογάν θα διαχειριστεί τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Ντόναλντ Τραμπ. Θυμηθείτε ότι στα πρώτα δύο χρόνια της διακυβέρνησης Τραμπ, το 2017 και το 2018, υπήρξαν σημαντικές εντάσεις μεταξύ των δύο ηγετών, όταν η κυβέρνηση Ερντογάν φυλάκισε άδικα έναν Αμερικανό πάστορα, κατηγορώντας τον για υποστήριξη της τρομοκρατίας στην Τουρκία. Ο Τραμπ έγραψε στον Ερντογάν, ουσιαστικά απειλώντας ότι θα καταστρέψει την τουρκική λίρα και την οικονομία της χώρας, αν δεν απελευθέρωνε τον πάστορα.

Η τουρκική λίρα δεν ανέκαμψε ποτέ πλήρως από εκείνο το επεισόδιο, αν και ο Ερντογάν απελευθέρωσε σχετικά γρήγορα τον πάστορα Μπράνσον. Αυτό δείχνει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει κανένα πρόβλημα να απειλήσει ή να πλήξει την οικονομία ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ, όταν οι ενέργειές του αντιβαίνουν στα αμερικανικά συμφέροντα. Αν ο Πρόεδρος Ερντογάν συνεχίσει να ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική που αντιτίθεται στα συμφέροντα των ΗΠΑ, όπως η απόκτηση και πιθανή ανάπτυξη του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400, που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την τεχνολογία των αμερικανικών F-35, ή αν συνεχίσει να επιτίθεται στους Κούρδους συμμάχους της Αμερικής στην ανατολική Συρία, τότε θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες.

Επιπλέον, η Τουρκία έχει επανειλημμένα επιτεθεί στο αμερικανικό νομικό σύστημα, επειδή οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να εκδώσουν τον Φετουλάχ Γκιουλέν. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, η τουρκική κυβέρνηση κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι το υποκίνησαν, αν και αυτές οι κατηγορίες ήταν εντελώς αβάσιμες. Παράλληλα, τα μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας, που ελέγχονται σχεδόν αποκλειστικά από φίλους και συνεργάτες του Ερντογάν, συνεχίζουν να διαδίδουν θεωρίες που κατηγορούν τις ΗΠΑ.

Ο Ερντογάν θα πρέπει να αποδείξει στον Τραμπ ότι είναι αξιόπιστος στρατηγικός εταίρος. Δεν το έκανε σαφές ούτε κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ ούτε κατά τη θητεία του Μπάιντεν. Το βάρος βρίσκεται στον Ερντογάν να αποδείξει ότι η Τουρκία είναι ένας αξιόλογος και αξιόπιστος σύμμαχος, καθώς υπό την ηγεσία του, ειδικά τα τελευταία 10-11 χρόνια, η Τουρκία έχει γίνει λιγότερο αξιόπιστη και λιγότερο στρατηγική ως εταίρος των ΗΠΑ.

Σε ευρύτερο πλαίσιο, ο Τραμπ δεν αναζητά αντιπαραθέσεις με συμμάχους του ΝΑΤΟ. Είναι πιθανό να επιθυμεί τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με κάθε ηγέτη χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ και, για την ακρίβεια, με ηγέτες ακόμη και εχθρικών χωρών, όπως ο Σι Τζινπίνγκ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ή ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ, εφόσον αυτοί δεν ενεργούν αντίθετα με τα αμερικανικά συμφέροντα. Ο Τραμπ θα ήθελε να έχει εξαιρετικές σχέσεις με τον Ερντογάν, αλλά η ευθύνη γι' αυτό βρίσκεται στον Ερντογάν, όχι στον Τραμπ».

Πιστεύετε ότι ο Τραμπ θα επιθυμούσε να επαναφέρει την Τουρκία στο πρόγραμμα των F35;

«Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ερώτηση, αν ο Ερντογάν ενεργούσε με τρόπους που προωθούν τα αμερικανικά συμφέροντα, πιστεύω ότι ο Τραμπ θα ήταν πρόθυμος να πουλήσει F-35 στην Τουρκία, εάν η Τουρκία έβρισκε τρόπο να απαλλαγεί από το σύστημα S-400. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο επιβλήθηκαν κυρώσεις στην Τουρκία και αποκλείστηκε από το πρόγραμμα F-35. Θυμηθείτε ότι η Αμερική είναι μια συνταγματική δημοκρατία με σύστημα ελέγχων και ισορροπιών. Ο πρόεδρος δεν μπορεί να πάρει αυτές τις αποφάσεις μόνος του. Η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων θα έχουν σημαντικό ρόλο στο εάν θα εγκριθεί η πώληση οποιουδήποτε προηγμένου οπλικού συστήματος στην Τουρκία.

Ακόμα κι αν ο Ερντογάν κατάφερνε να πείσει τον Τραμπ να υποστηρίξει την πώληση των F-35, η Τουρκία θα αντιμετώπιζε σοβαρή αντίσταση στη Γερουσία και τη Βουλή, ακόμη και από πολλούς πρώην υποστηρικτές της, οι οποίοι αρνούνται κατηγορηματικά να επιτρέψουν την πώληση των F-35 ή άλλης προηγμένης τεχνολογίας στην Τουρκία, εκτός εάν αποδείξει ότι μπορεί να είναι αξιόπιστος σύμμαχος ξανά. Το ζήτημα των S-400 και οι επιθέσεις της Τουρκίας στους Σύρους Κούρδους εταίρους μας αποτελούν κόκκινες γραμμές που η Τουρκία έχει επανειλημμένα παραβιάσει την τελευταία πενταετία. Αυτό καθιστά εξαιρετικά δύσκολο για οποιονδήποτε πρόεδρο, είτε είναι ο Τραμπ είτε κάποιος διάδοχός του, να επαναφέρει την Τουρκία στο πρόγραμμα των F-35, εκτός εάν αυτά τα ζητήματα που προκάλεσε η Τουρκία επιλυθούν πρώτα επαρκώς.

Ποια είναι η εκτίμησή σας για την ενεργειακή πολιτική του Τραμπ στην Ανατολική Μεσόγειο;

«Ναι, πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί. Δεν γνωρίζω ακόμα κάποια συγκεκριμένη θέση που έχει πάρει ο Πρόεδρος Τραμπ σε αυτό το ζήτημα. Εννοώ ο εκλεγμένος Πρόεδρος Τραμπ, και θα δούμε τι θα συμβεί όταν αναλάβει επίσημα τα καθήκοντά του. Ωστόσο, πρώτα απ’ όλα, η φιλοσοφική του προσέγγιση είναι ξεκάθαρα υπέρ του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, υπέρ των ορυκτών καυσίμων, καθώς ο προηγμένος βιομηχανικός κόσμος δεν μπορεί να ευημερήσει χωρίς αυτά. Αυτό είναι γεγονός φυσικής και οικονομίας. Η ιδέα ότι θα επιταχύνουμε προς μια ουτοπική, ψευδαίσθητη οικονομία με μηδενικές εκπομπές είναι τρέλα. Και το γνωρίζει. Πιστεύω ότι θα ήθελε να δει τους δημοκρατικούς μας συμμάχους στην Ανατολική Μεσόγειο, την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, να συνεργάζονται για τρεις στόχους: πρώτον, να προωθήσουν την εξόρυξη φυσικού αερίου από τα αποθέματά τους, δεύτερον, να διευρύνουν την πρόσβαση στις παγκόσμιες αγορές, κάτι που θα διατηρήσει τις τιμές χαμηλότερες, και τρίτον, φυσικά, να πωλούν το πλεονάζον φυσικό αέριο στην Ευρώπη, ώστε να μειωθεί η εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο.

Το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω αγωγών έχει σε μεγάλο βαθμό διακοπεί, αλλά να θυμάστε ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένας αγωγός που πηγαίνει στη Σλοβακία και την Ουγγαρία, καθώς και ο αγωγός της Μαύρης Θάλασσας που καταλήγει στην Τουρκία. Η Ρωσία εξακολουθεί να πουλά φυσικό αέριο μέσω αγωγών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να αγοράζει δισεκατομμύρια δολάρια σε υγροποιημένο φυσικό αέριο από τη Ρωσία, παρά τους ισχυρισμούς ότι έχει επιβάλει κυρώσεις στο ρωσικό αέριο και πετρέλαιο. Οπότε αυτό δεν ισχύει απόλυτα.

Πιστεύω ότι κάθε δυνατή οδός από φιλικές πηγές που μπορεί να βοηθήσει την Ευρώπη να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία πρέπει να ενθαρρυνθεί. Αν αναλογιστούμε την πολύ θετική στάση του Τραμπ απέναντι στα ορυκτά καύσιμα και την ανάγκη της ΕΕ να απεξαρτηθεί από το ρωσικό πετρέλαιο και αέριο, είναι απολύτως λογικό οι ΗΠΑ να υποστηρίξουν, μέσω του ιδιωτικού τομέα, την εκτίμηση του εάν ένας αγωγός αξίζει την επένδυση. Οι μηχανικοί και οι κατασκευαστικές εταιρείες θα πρέπει να πιστέψουν ότι μπορούν να κατασκευάσουν έναν αγωγό που θα αντιμετωπίζει τις προκλήσεις των βαθέων υδάτων της Μεσογείου και άλλες φυσικές και τεχνολογικές προκλήσεις που έχουν αποτρέψει την κατασκευή του στο παρελθόν. Τελικά, ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να καθορίσει αν η ποσότητα φυσικού αερίου που βρίσκεται κάτω από τον βυθό του Ισραήλ, της Κύπρου και πιθανώς της Ελλάδας επαρκεί για να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα κέρδη για τους επενδυτές.

Ο εκλεγμένος πρόεδρος Τραμπ σκοπεύει να ακολουθήσει πιο ρεαλιστική πολιτική στο θέμα της ενέργειας μέσω της εξωτερικής του πολιτικής. Οι ΗΠΑ είναι σήμερα ο κορυφαίος παραγωγός και εξαγωγέας πετρελαίου και φυσικού αερίου παγκοσμίως, χάρη στις τεχνολογικές ανακαλύψεις της υδραυλικής ρωγμάτωσης και της οριζόντιας γεώτρησης. Οι άφθονες ενεργειακές προμήθειες της Αμερικής έσωσαν πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το σοκ που υπέστησαν η γερμανική και άλλες κορυφαίες οικονομίες με τη διακοπή του ρωσικού πετρελαίου και του φυσικού αερίου από αγωγούς. Η αμερικανική οικονομία ελάχιστα επηρεάστηκε από την εισβολή ή από το χάος υπό την ηγεσία του Ιράν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή τον περασμένο χρόνο, λόγω της αυτοδυναμίας σε ορυκτά καύσιμα και πυρηνική ενέργεια. Αυτά παρέχουν το τεράστιο ενεργειακό φορτίο βάσης που είναι απαραίτητο για τις σύγχρονες προηγμένες βιομηχανικές κοινωνίες.

Η αμερικανική ενεργειακή αφθονία παρέχει στην Ουάσινγκτον τη γεωπολιτική ανθεκτικότητα για να αντέξει αυτούς τους κλυδωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία και παρέχει σημαντική διπλωματική επιρροή που οι ΗΠΑ μπορούν να χρησιμοποιήσουν έναντι του Ιράν και της Ρωσίας, καθώς απειλούν τους γείτονες και προσπαθούν να υπονομεύσουν το διεθνές εμπορικό σύστημα. Αυτή η ενεργειακή πολιτική θα αποτυπωθεί στις εμπορικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-ΕΕ, όπου η κυβέρνηση Τραμπ αναμένεται να πιέσει τα μέλη της ΕΕ να επιδιώξουν και να επιτύχουν ενεργειακή ανεξαρτησία και να απελευθερώσουν το μπλοκ από τη συνεχιζόμενη εξάρτηση από τη Ρωσία και το Ιράν και τη μελλοντική εξάρτηση από την Κίνα, ώστε να αναζωογονήσουν τις οικονομίες της ΕΕ και να προσφέρουν ευημερία στους πολίτες τους.»

Θα μπορούσε το πρότζεκτ του αγωγού EAST MED να επανέλθει;

«Πιστεύω ότι ήταν ένα σοβαρό λάθος της κυβέρνησης Μπάιντεν στις αρχές του 2022 να αποσύρει την επίσημη υποστήριξη της Ουάσινγκτον για το έργο του αγωγού EAST MED. Πιθανότατα, αυτή η απόφαση πάρθηκε για να κατευναστούν οι τουρκικές αντιρρήσεις σχετικά με νέα ενεργειακά δίκτυα που αποκλείουν την Τουρκία, αλλά και για να ευχαριστηθούν οι οικολογικές ριζοσπαστικές δυνάμεις της κυβέρνησης Μπάιντεν που αντιτίθενται σε κάθε νέα υποδομή ορυκτών καυσίμων. Πιστεύω ότι ο Τραμπ θα υποστηρίξει την αποκατάσταση του έργου του αγωγού EASTMED και θα εξετάσει πώς η αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να ενθαρρύνει τον ιδιωτικό τομέα να προχωρήσει στον σχεδιασμό και την κατασκευή του».

Ο Τραμπ όρισε ως πρέσβη στο Ισραήλ τον ένθερμο υποστηρικτή του Ισραήλ και πρώην κυβερνήτη του Αρκάνσας, Μάικ Χάκαμπι. Πώς πιστεύετε ότι θα αντιμετωπίσει ο Τραμπ την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση; Yπάρχει πιθανότητα συμφωνίας Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας με τις ευλογίες των ΗΠΑ;

«Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Ας το αναλύσουμε σε επιμέρους κατηγορίες: Πρώτον, οι περισσότεροι Αμερικανοί πολιτικοί είναι φιλοϊσραηλινοί, ειδικά στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο είναι σχεδόν ομόφωνα υπέρ του Ισραήλ. Στο Δημοκρατικό Κόμμα, ωστόσο, παρατηρείται σημαντική διαίρεση, ειδικά μετά τις βάρβαρες επιθέσεις της Χαμάς εναντίον Ισραηλινών πολιτών τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Ένα τμήμα του Δημοκρατικού Κόμματος είναι έντονα φιλοπαλαιστινιακό, σχεδόν φιλο-Χαμάς, γεγονός που επηρέασε ακόμη και την προεκλογική εκστρατεία της Καμάλα Χάρις τους τελευταίους μήνες. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι Αμερικανοί πολιτικοί σε ομοσπονδιακό επίπεδο παραμένουν φιλοϊσραηλινοί.

Το Ισραηλινο-Παλαιστινιακό ζήτημα θεωρείται δευτερεύον σε σχέση με τις επιθετικές ενέργειες του Ιράν στη Μέση Ανατολή, οι οποίες στοχεύουν τους Σουνίτες γείτονες στον Κόλπο, όπως τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράκ, καθώς και το Ισραήλ. Οι ηγέτες του Ιράν έχουν ανοιχτά δηλώσει ότι επιθυμούν την εξάλειψη του Ισραήλ. Εάν το Ιράν αναπτύξει πυρηνικά όπλα, αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή του Ισραήλ και την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Μέση Ανατολή.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν περίπου 40.000 στρατιώτες στη Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, το Ιράκ, το Κουβέιτ, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, προκειμένου να προστατεύσουν τους συμμάχους από απειλές και να διασφαλίσουν παγκόσμιες ναυτιλιακές διαδρομές. Παρόλο που οι ΗΠΑ δεν εξαρτώνται πλέον από τη Μέση Ανατολή για την προμήθεια πετρελαίου, οι Ασιάτες και Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν την περιοχή. Για παράδειγμα, η Ευρώπη αγοράζει πετρέλαιο αξίας 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τη Σαουδική Αραβία και 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το Ιράκ ετησίως, ενώ η Ελλάδα εισάγει πετρέλαιο αξίας 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το Ιράκ κάθε χρόνο.

Η παρουσία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είναι απαραίτητη όσο παραμένουν επιθετικοί παράγοντες, όπως το Ιράν. Ιδανικά, η περιοχή μπορεί να επιστρέψει στο πλαίσιο που υπήρχε πριν τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου, με την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ και την εδραίωση της ειρήνης και της ευημερίας για όλους τους λαούς της περιοχής. Εάν ο παλαιστινιακός λαός εκλέξει κυβερνήσεις που προωθούν την ειρήνη και την οικονομική ανάπτυξη, αντί να επενδύουν σε ρουκέτες και επιθέσεις, τότε θα μπορέσει και αυτός να απολαύσει την ειρήνη και την ευημερία που δικαιούται».

ΠΗΓΗ https://www.cnn.gr