Να αντιμετωπίζουμε την Τουρκία ως αυτό που είναι, δηλαδή ως εχθρό

Του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη , πτυχιούχου Παντείου, κάτοχου μεταπτυχιακού τίτλου  στις οικονομικές και πολιτικές επιστήμες και διδακτορικού στις Διεθνείς Σχέσεις *

Η έξαρση της προκλητικής ρητορικής του Τούρκου Προέδρου, έχει μια… λογική πολιτική εξήγηση. Του χρόνου θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις κάλπες.

Είναι η πρώτη φορά που η παντοκρατορία του αμφισβητείται, υστερεί στις δημοσκοπήσεις, το “οικονομικό του θαύμα” βρίσκεται υπό κατάρρευση, ενώ και οι ονειρώξεις του για ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας καταρρέουν.

Ένας αρχομανής, αυτάρεσκος και αυταρχικός ηγέτης, δύσκολα μπορεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα μιας επικείμενης ήττας. Για αυτό και είναι ικανός να κάνει τα πάντα, για να παραμείνει στην εξουσία. Άρα τι κάνει; Εξάγει την κρίση στο εξωτερικό! Και που την εξάγει; Εκεί που πουλάει περισσότερο και τον… παίρνει περισσότερο, δηλαδή στην Ελλάδα!

Να είμαστε, επομένως,  προετοιμασμένοι, μέχρι τις εκλογές στην Τουρκία,  να βλέπουμε καθημερινά έναν προκλητικό Ερντογάν με μια ρητορική που θα μας φέρει  στα άκρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία οτι ο Ερντογάν μπορεί και να επιδιώξει μια μίνι κρίση, που θα μας οδηγήσει σ’ ένα τραπέζι συζητήσεων. Θα το χρησιμοποιήσει ως … λάφυρο νίκης στην προεκλογική του εκστρατεία.

Ο Ερντογάν αφιονίζεται και από το γεγονός ότι οι χαρτογιακάδες και οι πολιτικοί νάνοι που εκπροσωπούν την Ευρώπη, δεν τολμούν να σηκώσουν ανάστημα στις τουρκικές προκλήσεις. Θα διαβάσατε, υποθέτω,  την απαράδεκτη ανακοίνωση του State Department να λύσουμε τα προβλήματα μας με την Τουρκία…. ειρηνικά ! Λες και εμείς είμαστε εκείνοι που προκαλούν.

Επίσης, αυτός ο ανεκδιήγητος ΓΓ του ΝΑΤΟ έχει γίνει γιουσουφάκι του Ερντογάν! Και οι πολεμικές βιομηχανίες σε ΗΠΑ και Ευρώπη βλέπουν την Τουρκία ως ένα μεγάλο πελάτη. Τα δολάρια αξίζουν περισσότερο από αρχές κι αξίες!

Κάπως έτσι η Τουρκία προκαλεί και εκβιάζει. Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται στη Δύση είναι ότι καταπίνοντας τους τουρκικούς εκβιασμούς το μόνο που καταφέρνουν είναι να συντηρούν  την επιθετική ρητορική. Δεν την αποτρέπουν. Ενθαρρύνουν την Τουρκία να λειτουργεί ως αναθεωρητική και άρα αποσταθεροποιητική δύναμη στην περιοχή. Ο κατευνασμός, όπου εφαρμόστηκε ως πολιτική, αποθράσυνε τον επιτιθέμενο. Οδήγησε σε πόλεμο, όχι σε ειρήνη! Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση της Τουρκίας.

Το δεύτερο που δεν θέλουν να κατανοήσουν είναι ότι η Τουρκία ουδέποτε θα γίνει ένα Δημοκρατικό  Ευρωπαϊκό κράτος. Και δεν θα γίνει γιατί το Ισλάμ, έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, όπως τις ξέρουμε στη Δύση.

Η Τουρκία θέλει την Ευρώπη για τις επενδύσεις, για τις χρηματοδοτήσεις, αλλά δεν θέλει τις δημοκρατικές της ελευθερίες. Δεν τις αντέχει το βαθύ της κράτος! Για αυτό λοιπόν, όσο και να ταΐζουν τον τουρκικό μινώταυρο, θα παραμένει αχόρταγος, ίδιος και απαράλαχτος!

Όμως, αρχίζουν να αχνοφαίνονται κάποιες χαραμάδες αισιοδοξίας. Την περασμένη εβδομάδα δύο άρθρα (στο Politico και το Bloomberg) έθεσαν θέμα αποπομπής της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Μόνο τυχαία δεν δημοσιεύτηκαν αυτά τα άρθρα και δεν αποκλείεται να ήταν και κατά παραγγελία!

Ούτε ήταν τυχαίος και ο εκβιασμός του συνεταίρου του Ερντογάν, του ακροδεξιού Μπαχτεσλί, ότι η Τουρκία μπορεί η ίδια ν’ αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ!

Και δεν θεωρώ καθόλου απίθανο να παίξουν αυτό το χαρτί! Πρώτον γιατί και η παραμονή στο ΝΑΤΟ κάνει δύσκολη της ζωή της Τουρκίας και δεύτερον γιατί οι Τούρκοι είναι πεπεισμένοι οτι με τους εκβιασμούς κερδίζουν. Μέχρι που να την πατήσουν. (Αυτό που γίνεται στην Αλεξανδρούπολη αποδυναμώνει τον ρόλο της Αμερικανικής Βάσης στον Ιντσιρλίκ της Τουρκίας).

Μήπως, λοιπόν, ήρθε ο καιρός και εμείς ν’ αλλάξουμε τη ρητορική και τη στρατηγική μας απέναντι στην Τουρκία, να αποδεσμευτούμε από την κηδεμονία των τουρκολάγνων του ΕΛΙΑΜΕΠ και ν΄αντιμετωπίζουμε την Τουρκία ως αυτό που είναι, δηλαδή εχθρός;

ΠΗΓΗ armynow