Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ σχεδόν κινδυνεύει καθώς η κοινοπραξία Γερμανών και Ολλανδών φέρνουν σημαντικές αντιρρήσεις για το νομικό πλαίσιο της σύμβασης. Πηγή: Πολεμικό Ναυτικό
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, Hellas Journal – Αθήνα
Τις προηγούμενες ημέρες σε συνεδίαση της επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων στη Βουλή ακούστηκαν πολλά που είχαν να κάνουν με το πρόσφατο, πικρό, παρελθόν στις Ένοπλες Δυνάμεις και όποια προσπάθεια υπήρξε για την ενίσχυσή τους.
Μέσα από τις ομιλίες του υπουργού Νίκου Δένδια αλλά κυρίως των βουλευτών, «ταξίδευε» κανείς στα πικρά χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης που δεν άφησε σχεδόν τίποτε όρθιο στις Ένοπλες Δυνάμεις. Κι όταν επέστρεψε ξανά το φως στο δημοσιονομικό τούνελ, περίπου οι ίδιοι φάκελοι βγήκαν ξανά στην επιφάνεια.
Μέσα από τις ομιλίες αλλά και τις συνεντεύξεις του υπουργού Εθνικής άμυνας τοποθετούνται ορισμένα πράγματα στην θέση τους και σε ρεαλιστική βάση, μέσα από την οποία όμως παρουσιάζονται και οι πρόσφατες παθογένειες κινήσεων που διακρίνονται από την αναποφασιστικότητα.
Στην τελευταία του συνέντευξη στην Athens Voice ο κ. Δένδιας τοποθετεί χρονικά, το όποιο σύγχρονο σύστημα ώστε να μπορεί ν’ ανταπεξέλθει στο πεδίο του 21ου αιώνα, στην 4η δεκαετία. Δηλαδή μετά το 2030…
«Θέλει χρόνο για να γίνει και πιστεύουμε ότι στην τέταρτη δεκαετία του 21ου αιώνα θα καταστεί απολύτως απαραίτητο να έχουν φτάσει οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στο επίπεδο της εποχής τους».
Οφείλεται αυτό στην εκ νέου δημοσιονομική στενωπό ή μήπως για ορισμένα εκ των προγραμμάτων υπάρχει η δυνατότητα υλοποίησής τους αλλά το μωσαϊκό διεθνών συσχετισμών δημιουργεί όλο εκείνο το σκηνικό που υποχεώνουν τον υπουργό, ίσως και την κυβέρνηση, σε αναμονή για περαιτέρω εξελίξεις;
Σε αυτό το σημείο, στρατιωτικές πηγές επισημαίνουν ότι στη νέα λίστα με τις προτεραιότητες, τα επιτελεία έχουν εργαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει ένα σαφές δημοσιονομικό, ικανό, πλαίσιο που θα δίνει «χέρι» στην πολιτική ηγεσία για ελιγμούς εντός της τρέχουσας δεκαετίας.
Και αυτό επειδή ακριβώς υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι οι συνεργασίες, οι συμμαχίες και οι αποφάσεις που ελήφθησαν, απέδωσαν καρπούς εντός χρονοδιαγραμμάτων.
Πάντως ο υπουργός Εθνικής Άμυνας λέει και κάτι ακόμα. Ότι έως το 2030 να έχει αλλάξει η Δομή κι όχι κατ’ ανάγκη να έχουν προχωρήσει παραγγελίες νέων οπλικών συστημάτων, είτε από το εξωτερικό, είτε συστήματα που μπορούν να παραχθούν στην χώρα μας.
«Θέλω να έχουμε προχωρήσει πάρα πολύ στην ατζέντα 2020 – 2030. Δηλαδή να έχει αλλάξει η δομή, όχι κατ’ ανάγκη να έχουν παραγγελθεί, αλλά επιλεγεί οι τύποι των οπλικών συστημάτων υπό ευρεία έννοια. Όχι μόνο αεροπλάνα και πλοία, αλλά και αυτόνομα συστήματα και να υπάρχουν δυνατότητες παραγωγής και συντήρησής τους. Να υπάρχει δηλαδή ολόκληρο το οικοσύστημα καινοτομίας που χρειάζεται για να υποστηρίξει σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις».
Μπορεί πάντως η Τουρκία να οδεύει προς το παρόν σε ήρεμα νερά αλλά και ο ίδιος ο υπουργός μίλησε για «ηγεμονία στην ανατολική Μεσόγειο». Με αυτό ως δεδομένο, σίγουρα η Αθήνα δεν μπορεί με τους περιορισμούς που έχει να τρέξει σε μια κούρσα εξοπλισμών, μπορεί ωστόσο έως το 2030 να έχει αρκετά από αυτά τα οποία δημιουργούν όλο αυτό το πλέγμα αποτροπής που απαιτείται ώστε πάντα η Άγκυρα ν’ αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα δεν παίζει με την Εθνική της κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου