Ο έκπτωτος πρίγκιπας της Λιβύης Mohammed el-Senussi Πηγή youtube.com/watch?v=S-IfVWED1ug
Ο απόγονος της οικογένειας el-Senussi, που καθαίρεσε ο Καντάφι, και ο οποίος ζει στο Λονδίνο, σε συνέντευξή του στην Le Figaro και στον Arnaud De La Grange δηλώνει έτοιμος να επιστρέψει στην Τρίπολη για να ενώσει τη χώρα του.
Η ιδέα μπορεί να φαίνεται αναχρονιστική, αντίθετη με τα μεγάλα κινήματα της εποχής μας, ωστόσο, είναι πράγματι μια επιστροφή στον παλιό κόσμο, που οραματίζονται ορισμένοι Λίβυοι πολιτικοί, μιλώντας για αποκατάσταση της μοναρχίας. Μια ύστατη λύση για να δοθεί τέλος σε μια χαοτική κατάσταση και να γίνει προσπάθεια ενοποίησης της χώρας, προοπτική για την οποία ετοιμάζεται ο Mohammed el-Senussi, σημειώνει ο δημοσιογράφος.
Υπενθυμίζει, ότι τον Ιανουάριο, ο πρωθυπουργός Abdelhamid Dbeibah ζήτησε από τον Mohammed el-Senoussi να επιστρέψει στην Τρίπολη και από τα μέλη του Προεδρικού Συμβουλίου να απελευθερώσουν το παλάτι Ahd, που κάποτε ανήκε στον πατέρα του πρίγκιπα, ωστόσο θεωρεί, ότι αυτή η επιστροφή, που ανακοινώθηκε για τον Φεβρουάριο είναι πρόωρη, αν και, όπως σημειώνει, εδώ και καιρό εκπρόσωποι διαφορετικών εθνοτήτων, αρχηγοί όλων των φυλών, μέλη του κοινοβουλίου ταξιδεύουν για να τον συναντήσουν, ιδιαίτερα στην Κωνσταντινούπολη.
«Πρέπει να υπάρξει συναίνεση, μια μεγάλη πλειοψηφία πρέπει να αποδεχθεί την επιστροφή της μοναρχίας, δεν θέλουμε να επιβάλουμε τα πράγματα. Και θέλω αυτός ο διάλογος να είναι ανοιχτός σε όλους τους Λίβυους, πρέπει να συμπεριλάβουμε όλους, συμπεριλαμβανομένων των πρώην κανταφικών. Πρέπει να ξέρουμε πώς να συγχωρούμε, διαφορετικά η συμφιλίωση θα είναι αδύνατη», λέει ο Mohammed el-Senoussi. Για τον ίδιον, «ο διάλογος που διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ είναι καλής θέλησης, αλλά έχει τα όριά του, γιατί περιορίζεται σε ορισμένα τμήματα της κοινωνίας».
«Η μοναρχία ενοποίησε τη Λιβύη μετά το 1951 και σήμερα από μόνη της μπορεί να φέρει τη λιβυκή ταυτότητα εκπροσωπώντας όλες τις εθνοτικές ομάδες της χώρας. Είναι μια ιδανική δημοκρατική ομπρέλα για όλες τις φυλές», τονίζει. Σύμφωνα με τον ίδιον, η μοναρχία θα είχε την αξία να απαντήσει σε δύο σημαντικά ερωτήματα: ποιος θα είναι ο αρχηγός του κράτους και ποιος θα ηγηθεί του στρατού.
«Η μοναρχία μπορεί να λύσει πολλά προβλήματα», επιμένει, ισχυριζόμενος, ότι έχει θέληση και ενέργεια για αυτήν την αποστολή σήμερα. «Δεν μπορώ να μείνω άπραγος και να βλέπω τη χώρα μου να κινδυνεύει να εξαφανιστεί εντελώς. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, η κατάσταση συνέχισε να γίνεται πιο περίπλοκη με στρώματα κρίσεων, που κυμαίνονται από την ανασφάλεια έως την πολιτική αστάθεια, μέσω της κακής διαχείρισης των φυσικών πόρων και των δημόσιων πόρων».
- Ο Mohammed el-Senussi παραμένει πεπεισμένος, ότι η μοναρχία, ισχυρή ως προς την ιστορική της νομιμότητα και τα συνταγματικά της θεμέλια, παραμένει ο καλύτερος τρόπος κατευνασμού της διχόνοιας, υπογραμμίζει ο δημοσιογράφος, αφού προηγουμένως έχει κάνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην πορεία της οικογένειας el-Senussi στη Λιβύη, μέχρι την καθαίρεσή της από τον Καντάφι.
Ο Mohammed el-Senoussi λυπάται, που οι Λίβυοι κατέστρεψαν τη χώρα τους «με τα ίδια τους τα χέρια», δεδομένου, κατά τον ίδιον, τα ξένα στρατεύματα επενέβησαν μόνο λόγω των πράξεων τους. «Σήμερα, όλοι παλεύουν για ένα μερίδιο εξουσίας και για να κλέψουν τα χρήματα της χώρας, αλλά και αυτοί είναι θύματα κατά κάποιο τρόπο, επειδή δεν μπόρεσαν να σπουδάσουν ή να ανέλθουν στην εποχή του Καντάφι», υποστηρίζει, τονίζοντας, ότι θέλει να δει τη Λιβύη «να στέκεται ξανά όρθια».
Ενώ η χώρα δεν έχει πλέον Σύνταγμα, ο Mohammed Reda Senussi τάσσεται υπέρ της επιστροφής σε αυτό του 1951, μη αποδεχόμενος τα επιχειρήματα όσων πιστεύουν, ότι ένα Σύνταγμα 70 ετών είναι αναγκαστικά ξεπερασμένο, φέρνοντας ως παράδειγμα το 200 ετών Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών. «Αλλά παρόλα αυτά», σημειώνει, «το Σύνταγμα της Λιβύης δεν είναι ιερό βιβλίο. Μπορούμε να το τροποποιήσουμε και πρέπει να το εκσυγχρονίσουμε για να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις της εποχής.»
Κατά την άποψή του, είναι πρώτα απαραίτητο να αποκατασταθεί το τελευταίο και να λειτουργήσει το Κοινοβούλιο, για να αντιμετωπίσει τις τροποποιήσεις του κειμένου. Ομοίως, πιστεύει, ότι δεν πρέπει να υπάρξει βιασύνη για εκλογές, οι οποίες θα πρέπει να διεξαχθούν μόνο αφού εκτονωθούν οι εντάσεις. Λυπάται, που ο ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς παράγοντες θέλουν να αναπαράγουν δυτικά συστήματα, «τα οποία», όπως τονίζει, «δεν μπορούν να λειτουργήσουν με τον πολιτισμό» της χώρας και τις φυλές της. «Χρειαζόμαστε δημοκρατία, αλλά προσαρμοσμένη στον πολιτισμό μας. Πρέπει να λάβουμε υπόψη τη γεωγραφία και την ιστορία της Λιβύης. Κοιτάξτε τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι δύο δημοκρατίες και όμως το γαλλικό δημοκρατικό σύστημα δεν θα ταίριαζε στην Αμερική και το αντίστροφο…», σημειώνει.
Για τον Jalel Harchaoui, ερευνητή που σχετίζεται με τον Rusi (Royal United Services Institute), του Λονδίνου, «ο διάδοχος μπορεί να επωφεληθεί από ένα πραγματικό θετικό κεφάλαιο, καθώς η μοναρχική περίοδος ακολουθήθηκε από δύο εφιαλτικές εποχές για τους Λίβυους, την περίοδο του Καντάφι μεταξύ 1969 και 2011 και ό,τι ακολούθησε μετά το 2011». Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί την επιστροφή του Mohammed el-Senoussi «απίθανη», διότι, κατά τη γνώμη του, «δεν υπάρχουν αρκετοί σημαντικοί παίκτες, εντός ή εκτός Λιβύης, που να υποστηρίζουν αυτό το σχέδιο». Θέτει δε ερωτήματα ως προς το Σύνταγμα της χώρας, αναφέροντας: «Για ποια εκδοχή του Λιβυκού Συντάγματος μιλάμε. Για την ομοσπονδιακή ή μη ομοσπονδιακή εκδοχή του; Και θα ήταν ο σημερινός βασιλιάς σαν αυτόν του Ηνωμένου Βασιλείου, σύμβολο ενότητας αλλά χωρίς πραγματικές εξουσίες;»
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, ο πρίγκιπας ισχυρίζεται, ότι έχει καλές επαφές με κράτη της περιοχής, αλλά και όχι μόνο, αλλά δεν θέλει να τα κατονομάσει. Φέρεται να έχει κυρίως την υποστήριξη της Ιορδανίας και του Κατάρ, ιδίως που το δεύτερο είναι κοντά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, οι οποίοι, εντός της Λιβύης, βλέπουν επίσης ευνοϊκά την επιστροφή της μοναρχίας. Ούτε η Τουρκία θα ήταν αντίθετη σε αυτήν την επιλογή, σημειώνει, προσθέτοντας, ότι σύμφωνα με ορισμένες πηγές, αυτές είναι οι χώρες που ενθάρρυναν τον Λίβυο πρωθυπουργό να εργαστεί για την επιστροφή του πρίγκιπα, υπερ της οποίας φέρεται να είναι επίσης και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Για τον Abdelhamid Dbeibah, ολοένα και πιο αποδυναμωμένο, ο ελιγμός θα ήταν ένας τρόπος να διατηρήσει τη θέση του και να μπλοκάρει το δρόμο του Στρατάρχη Haftar -ο οποίος έχει την υποστήριξη της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των Ρώσων- καθώς και του μικρότερου γιου του συνταγματάρχη Kadhafi, Seïf al-Islam, σημειώνει ο δ/φος, με τον ερευνητή Jalel Harchaoui να βλέπει ωστόσο μια άλλη μεγάλη παγίδα σε μια τέτοια επιστροφή, υποστηρίζοντας: «Μόλις πατήσει το πόδι του στο λιβυκό έδαφος, θα πρέπει να τεθεί υπό τη φυσική προστασία της ένοπλης φατρίας που ελέγχει την περιοχή, όπου θα βρίσκεται. Κανείς δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Και θα χάσει αμέσως το μοναδικό πολιτικό κεφάλαιο που έχει, την ουδετερότητά του»
Ωστόσο, κατά τον δημοσιογράφο, ο Mohammed el-Senoussi παραμένει πεπεισμένος, ότι η μοναρχία, ισχυρή ως προς την ιστορική της νομιμότητα και τα συνταγματικά της θεμέλια, παραμένει ο καλύτερος τρόπος κατευνασμού της διχόνοιας.
Υποστηρίζει, ότι το ισπανικό παράδειγμα το επιβεβαιώνει, εξ ου και στο παρελθόν, είχε εκφράσει το ενδιαφέρον του για την πολιτική τροχιά αυτής της χώρας με την αποκατάσταση της μοναρχίας που ακολούθησε τον θάνατο του Φράνκο. Θεωρεί αυτό ως απόδειξη, ότι «ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης και μετάβασης, μια συνταγματική μοναρχία αγκυρωμένη στην ιστορία και την εθνική ταυτότητα είναι ικανή να ενώσει έναν λαό».
Le Figaro [«Je ne peux pas rester les bras croisés»: en Libye, le rêve royal du prince el-Senoussi]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου