Η 16η Μαΐου, ο Λευκός Οίκος και οι κόκκινες γραμμές

Διαβάζοντας με προσοχή την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, για τη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, στις 16 Μαΐου, στην Ουάσιγκτον, είναι σαφές ότι πρόκειται για μια συνάντηση υψηλού ρίσκου για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Μια συνάντηση κατά την οποία ο Πρωθυπουργός, έχει τη μοναδική ευκαιρία να ξεκαθαρίσει στον Πρόεδρο Μπάιντεν μια και καλή, ότι έχει έλθει η ώρα για τη Δύση, να αντιμετωπίσει όπως αρμόζει, πριν φτάσουμε σε τραγωδίες τύπου Ουκρανίας, την εξαιρετικά επικίνδυνη αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας.

Του Δημήτρη Γ. Απόκη *

Δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, η Ουάσιγκτον δεν αντιμετωπίζει την Τουρκία με αυτή την οπτική, αλλά

αντίθετα παίρνοντας αφορμή από την τραγωδία της παράνομης ρωσικής εισβολής στην  Ουκρανία, και καλυπτόμενη πίσω από το μότο ενεργειακή ασφάλεια – απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, θα προσπαθήσει να καταφέρει να κλείσει μια και καλή τις αποκαλούμενες ελληνοτουρκικές διαφορές, με τον τρόπο που αποτελεί πάγια πολιτική της εδώ και δεκαετίες, μέσω ενός συνολικού διαλόγου για όλα.

Στην ανακοίνωση της συνάντησης ο Λευκός Οίκος αναφέρει ότι οι δυο ηγέτες θα συζητήσουν, “ενεργειακή ασφάλεια” και “τους κοινούς στόχους για ειρήνη και ευημερία στην περιοχή”. Αυτές οι δυο φράσεις είναι τα κλειδιά του παιχνιδιού της 16ης Μαΐου, στο Οβάλ Γραφείο. Υπάρχει βέβαια και το γνωστό κερασάκι της Κλιματικής αλλαγής, αλλά όπως αποδεικνύουν οι τελευταίες εβδομάδες αυτά τα σοβαρά μεν, ρομαντικά και ουτοπικά στην εκτέλεση δε, θέματα τα λύνει με κυνικό και καθοριστικό τρόπο η ζωή.

Παρά την προσπάθεια που κατέβαλε, να τραβήξει την προσοχή από την αλήθεια των προθέσεων της Ουάσιγκτον η Αμερικανίδα Υφυπουργός Εξωτερικών Υποθέσεων, Βικτώρια Νούλαντ, με αόριστα χαϊδέματα και πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει ότι η κρίση στην Ουκρανία και η κατ’ επέκταση ενεργειακή κρίση που έχει προκληθεί λόγω αυτής στην Ευρώπη, αποτελεί χρυσή ευκαιρία έτσι ώστε η Ελλάδα και η Τουρκία να κλείσουν τα θέματα που ταλανίζουν τις σχέσεις των δυο χωρών.

Αυτό βέβαια σημαίνει πολύ απλά, ότι πρόκειται για ένα σχέδιο που ο μεγάλος χαμένος θα είναι η Ελλάδα. Και όσο και να προσπαθήσουν κάποιοι να χρυσώσουν το χάπι αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Όσο η Ουάσιγκτον δεν αποφασίζει να αποδώσει τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, δηλαδή να βάλει στη θέση της την Τουρκία, εφαρμόζοντας τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο, όπως κάνει στέλνοντας εκατοντάδες δις δολάρια οπλισμό στην Ουκρανία για να αντιμετωπίσει τον Πούτιν, και πιέζοντας ασφυκτικά την Ευρώπη να υποστεί δυσβάστακτο επικαλούμενη τις αρχές του διεθνούς δικαίου, ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι η Άγκυρα και ο Ερντογάν.

Όσο και να προσπαθούν κάποιοι να πουν το αντίθετο, με προκάλυμμα την ουκρανική κρίση, το love story ΗΠΑ – Τουρκίας και το σύστημα που το υποστηρίζει στην Αμερικανική πρωτεύουσα έχει αναβιώσει πλήρως και είναι ζήτημα χρόνου να αποκατασταθεί το παλαιό καθεστώς. Μοναδική πιθανότητα για να μην συμβεί κάτι τέτοιο, είναι να αποφασίσει ο Ερντογάν και η Τουρκία να αυτοκτονήσουν. Αλλά όπως, δυστυχώς, αποδεικνύεται καθημερινά το τελευταίο διάστημα, η Άγκυρα παίζει το παιχνίδι άριστα.

Η Ουάσιγκτον, θα πιέσει σθεναρά για συμμετοχή της Τουρκίας, σε οποιοδήποτε σχέδιο “ενεργειακής ασφάλειας”, όπως το έχει βαφτίσει. Επίσης, στα πλαίσια της ειρήνης και σταθερότητας στην κρίσιμη γεωστρατηγικά, για τα συμφέροντα της Δύσης, και του ΝΑΤΟ, περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η πίεση θα είναι αφόρητη προς την Ελλάδα, να τα βρει ως καλός σύμμαχο με την Τουρκία.

Η συνεχιζόμενη υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων που έχει στην τελική εφαρμογή στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική, η σημαντική υποστήριξη που έχει η Ελλάδα και η Κύπρος στο Κογκρέσο, δημιουργεί μια εντελώς πλασματική εικόνα όσο αφορά την σκληρή πραγματικότητα. Ειδικά εάν τα αποτελέσματα, των ενδιάμεσων εκλογών  του Νοεμβρίου, για τη Βουλή και τη Γερουσία είναι αυτά που δείχνει το κλίμα στις ΗΠΑ (και δύσκολα αλλάζει), τότε τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν ακόμη πιο ευνοϊκά για την Τουρκία και τον Ερντογάν.

Ας μην κρυβόμαστε, λοιπόν, η συνάντηση του Πρωθυπουργού στις 16 Μαΐου με τον κ. Μπάιντεν στο Λευκό Οίκο, είναι υψίστης εθνικής σημασίας και η εθνική ευθύνη στους ώμους του κ. Μητσοτάκη είναι τεράστια. Ο Πρωθυπουργός πρέπει, δημόσια, να είναι ξεκάθαρος στο μήνυμά του προς τον Αμερικανό Πρόεδρο και το σύστημα εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον.  Έχει έρθει η στιγμή και είναι ξεκάθαρα ευθύνη των ΗΠΑ, να μιλήσουν όπως αρμόζει στην Τουρκία και τον Ερντογάν. Έχει έρθει η ώρα να εφαρμόσουν έναντι της αναθεωρητικής Τουρκίας του Ερντογάν, το ίδιο φάρμακο που ζητούν από όλους να εφαρμόσουν έναντι του Πούτιν, και μάλιστα να το κάνουν προληπτικά, πριν φτάσουμε στα χειρότερα.

Οι κόκκινες γραμμές των επιβαλλόμενων από το διεθνές δίκαιο εθνικών συμφερόντων, εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας, πρέπει να είναι σαφείς και κρυστάλλινες από τον Πρωθυπουργό. Οτιδήποτε άλλο σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που ο χάρτης του διεθνούς συστήματος γράφεται από την αρχή, θα είναι εθνικά επικίνδυνο και θα οδηγήσει σε περιπέτειες.

* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, ειδικός σε θέματα Αμερικανικής Πολιτικής. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και τουThe Johns Hopkins  University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον, μέλος του The International Institute for Strategic Studies του Λονδίνου, και υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο. 

ΠΗΓΗ thepresident