Οι φονιάδες της συναυλίας της Νεγκέβ, οι βιαστές, είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της παλαιστινιακής υπόθεσης.
Θανάσης Τζιούμπας, Αρθρογράφος
Το 2010 οι Ισραηλινοί με μια πειρατική επίθεση σταμάτησαν την απόπειρα του στολίσκου για την Γάζα να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στην ασφυκτικά πολιορκημένη, λιμοκτονούσα και συνεχώς βομβαρδιζόμενη λωρίδα της Γάζας.
Ήταν οι δεκαετίες που ο θύτης (σιωνιστικό κράσος του Ισραήλ) και θύμα (οι Παλαιστίνιοι άμαχοι) ήταν καθαρά διακριτοί. Ήταν οι καιροί που οι Παλαιστίνιοι αποτελούσαν το πιο κοντινό πολιτισμικά στην Δύση κομμάτι του αραβικού κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι κυριαρχούσαν οι κοσμικές και αριστερές αντιλήψεις ανάμεσα στις παλαιστινιακές οργανώσεις.
Ήρθαν στην συνέχεια οι καιροί που η επικράτηση της Χαμάς έμοιαζε ως η νομοτελειακή εξέλιξη στην παρακμή της Παλαιστινιακής Αρχής. ’Έμοιαζε ως η νομοτελειακή κατάληξη του δρόμου στον οποίο έσπρωχναν οι σκληροπυρηνικοί σιωνιστές την υπόθεση της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης. Η συμφωνία του Όσλο και η ειρήνη που επαγγέλθηκε δεν έγινε αποδεκτή από τους ακραίους των δύο πλευρών και δεν είναι τυχαίο που οι δυο πρωταγωνιστές (Ράμπιν δολοφονημένος και Αραφάτ βολικά νεκρός), έφυγαν από την μέση. Η ασφυκτιούσα Γάζα, οι εποικισμοί, η χαμηλής έντασης γενοκτονία των Παλαιστίνιων στιγμάτιζαν τους Ισραηλινούς ως κράτους – πειρατή και γεννούσαν την συμπάθεια στην παλαιστινιακή υπόθεση. Ακόμα και οι ακρότητες αντιμετωπίστηκαν ως “παράπλευρες απώλειες” και οι βομβιστές των αδιάκριτων επιθέσεων αυτοκτονίας, ως τα “F16 του φτωχού”.
Η παλαιστινιακή υπόθεση είχε το ηθικό πλεονέκτημα: ήταν το δίκαιο του προμάχου Δαβίδ ενάντια στον σιωνιστή Γολιάθ και ως τέτοια κέρδιζε την υλική και ηθική συμπαράσταση της πλειοψηφίας των δυτικών κοινωνιών.
Όμως οι καιροί αλλάζουν. Η πρόσφατη επίθεση της Χαμάς σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια καινούργια φάση. Οι αποτρόπαιες εικόνες της κτηνωδίας ενάντια σε αμάχους, οι βιασμοί, οι απαγωγές παιδιών, το σκόπιμο μακελειό μιας συναυλίας αφιερωμένης στην ειρήνη δεν είναι κατασκευάσματα της σιωνιστικής προπαγάνδας, είναι πράξεις για τις οποίες επαίρονται και προβάλλουν, ακριβώς όπως το Ισλαμικό Κράτος, για να “γεμίσουν τρόμο οι καρδιές των απίστων”. Μια επίθεση που στόχο έχει να προκαλέσει τα αντίποινα του Ισραήλ και με το αίμα και τον πόνο άλλων αθώων, Παλαιστίνιων αυτή τη φορά, να πετύχει την συσπείρωση των Αράβων και όλων των μουσουλμάνων κάτω από τις πράσινες σημαίες του τζιχάντ στον πόλεμο των πολιτισμών, συσπείρωση που έδειχνε να έχει διαρραγεί από τις γεωστρατηγικές εξελίξεις στην περιοχή.
Είναι κάποιοι που στην κτηνωδία της Χαμάς δεν βλέπουν άλλο από την νέμεση στα κεφάλια ενός κράτους που έχει να επιδείξει πολλά εγκλήματα στο παρελθόν, κάτι σαν το ιουδαϊκό “οφθαλμό αντί οφθαλμού”. Όμως τα χειρότερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας (αυτο)δικαιολογήθηκαν ως πράξεις αντεκδίκησης και εξόφληση παρελθόντων χρεών. Η κτηνωδία της Χαμάς υπερέβαινε ποιοτικά κάθε έννοια πολεμικής πράξης, στρατιωτικών στόχων ή νομιμοποίησης του μέσου από έναν ανώτερο σκοπό. Οι φονιάδες της συναυλίας της Νεγκέβ, οι βιαστές, οι απαγωγείς παιδιών, είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της παλαιστινιακής υπόθεσης.
Υπήρξα ένας από τους επιβάτες του στολίσκου για την Γάζα, υπέστην την “φιλοξενία” των σιωνιστών και παραμένω πολέμιος των μεθόδων τους και υποστηρικτής των δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων. Το “οφθαλμόν αντί οφθαλμού” ήταν κάτι που πάντα μισούσα ως δικαιολογία της ανθρώπινης συλλογικής συμπεριφοράς.
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, τις ίδιες αρχές, τις αξίες και τα πολιτικά μου πιστεύω, στρέφομαι και ενάντια στον φασισμό, τον σαδισμό και την κτηνωδία των φανατικών της Χαμάς και εκφράζω την αγωνία μου για την τύχη των ομήρων και την συμπαράσταση μου στα θύματα αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Κανένα καράβι για την Γάζα λοιπόν, όσο στην Γάζα κάνουν κουμάντο οι εγκληματίες αυτοί!
Θα ήθελα να ελπίζω να μην επιτευχθεί ο στόχος της Χαμάς να προκαλέσει “ασύμμετρα” και δυσανάλογα αντίποινα από μια ισραηλινή ηγετική ομάδα, που η ευθύνη της για τον αιφνιδιασμό, η αποτυχία να προστατέψει τους πολίτες της και η κατάρρευση του μύθου του παντοδύναμου την καθιστά επιρρεπή σε ανάλογες υπερβολές.
Θα ήθελα να ελπίζω ακόμη ότι η δολοφονία του Αβραάμ μα μην σηματοδοτήσει τον φόνο των συμφωνιών του Αβραάμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου