Πολυτυπία – Η αχίλλειος πτέρνα της Πολεμικής Αεροπορίας ροκανίζει την ελληνική μαχητική ισχύ και για τις επόμενες δεκαετίες που δεν απασχολεί όσο θα έπρεπε… Η ισχυρή Πολεμική Αεροπορία που είναι βασικό συστατικό πλεονέκτημα της ελληνικής άμυνας στο χώρο του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, δυστυχώς ανήκει στο παρελθόν.
Το αξιόμαχο του αεροπορικού Όπλου απομειώνεται πλέον με ταχύτατους ρυθμούς, όχι μόνο λόγω της παλαιότητας μεγάλου αριθμού μαχητικών που εξακολουθούν να βρίσκονται σε ελληνική υπηρεσία…
Η μαχητική ισχύς της Πολεμικής Αεροπορίας απομειώνεται και για πολλούς άλλους λόγους. Αυτοί είναι οι πιο σημαντικοί:
– Παρωχημένο, άρα ανύπαρκτο, οπλοστάσιο αέρος – εδάφους/επιφανείας.
– Ανύπαρκτα συστήματα στοχοποίησης εδάφους/επιφανείας (ATP – Advanced Targeting Pods) και επιτήρησης.
– Παρωχημένα συστήματα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (Η/Π) (ASPIS I & II).
– Αδυναμία εκτέλεσης αποστολών εναέριου ανεφοδιασμού.
– Αδυναμία εκτέλεσης αποστολών τακτικών αερομεταφορών σε ευρεία κλίμακα (παρατεταμένες επιχειρήσεις υψηλής έντασης).
– Αδυναμία εκτέλεσης αποστολών έρευνας και διάσωσης και έρευνας και διάσωσης μάχης (Combat SAR) σε ευρεία κλίμακα (παρατεταμένες επιχειρήσεις υψηλής έντασης).
– Αδυναμία εκτέλεσης αποστολών εναέριας επιτήρησης, διοίκησης και ελέγχου (αεροσκάφη EMB-145AEW&C) σε ευρεία κλίμακα (παρατεταμένες επιχειρήσεις υψηλής έντασης).
Η αντιαεροπορική άμυνα είναι άλλο, ξεχωριστό, κεφάλαιο στο οποίο εμπλέκεται και το Πυροβολικό, οπότε θα καλυφθεί από ξεχωριστή ανάλυση. Αναφέρεται τελευταίος ο παράγοντας πολυτυπία… Όχι όμως λιγότερο σημαντικός. Το κόστος του για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την ελληνική οικονομία σε επιχειρησιακό, βιομηχανικό και οικονομικό επίπεδο, είναι πραγματικά τεράστιο. Για ευνόητους λόγους… Δεν είναι τυχαία η φράση “αν θέλεις να καταστρέψεις τον εχθρό σου, τροφοδότησε τον με πολλά και διαφορετικά όπλα”.
Στον χώρο της Πολεμικής Αεροπορίας, η πολυτυπία έχει ακόμα μεγαλύτερο αρνητικό επιχειρησιακό και οικονομικό αντίκτυπο. Διαφορετικοί τύποι μαχητικών σε υπηρεσία είναι συνθήκη που συνεπάγεται πολυδάπανες ξεχωριστές και διαφορετικές εκπαιδεύσεις σε διαφορετικά συστήματα και όπλα για το ιπτάμενο και το τεχνικό προσωπικό. Δημιουργία πολλών διαφορετικών υποδομών συντήρησης και εξυπηρέτησης με πολύ μεγάλο κόστος λειτουργίας. Δημιουργία διαφορετικών γραμμών υποστήριξης για καταγραφή αναγκών και έγκαιρες παραγγελίες ανταλλακτικών και αναλώσιμων από το εξωτερικό.
Σε βιομηχανικό επίπεδο, η παραγγελία διαφορετικών τύπων μαχητικών και όπλων από μία χώρα, καθιστά απαγορευτική στην ουσία την απόσπαση βιομηχανικών ανταλλαγμάτων. Είναι άλλο μία Αεροπορία με δύναμη 200 μαχητικών δύο τύπων και κάτι εντελώς διαφορετικό μία Αεροπορία με την ίδια δύναμη αλλά τέσσερις τύπους! Αν και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν, η Πολεμική Αεροπορία το 2027, με την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκσυγχρονισμού 83 μαχητικών F-16 στο επίπεδο Viper, θα διαθέτει ούτε λίγο, ούτε πολύ, έξι διαφορετικούς τύπους μαχητικών σε υπηρεσία…
Οι τρεις από αυτούς είναι ήδη εξαιρετικά περιορισμένης επιχειρησιακής (μαχητικής) αξίας. Πρόκειται για τα F-16C/D Block 30, Block 50 και τα F-4E AUP. Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία έχουν υποστεί εκσυγχρονισμό του ηλεκτρονικού εξοπλισμού αποστολής και πτήσης που διαθέτουν, και στην αναβαθμισμένη τους μορφή εντάχθηκαν σε υπηρεσία πριν από 20 χρόνια (το 2004), δεν είναι εξοπλισμένα με συστήματα αυτοπροστασίας και Η/Π, με συστήματα λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link), ενώ λόγω της εντελώς διαφορετικής τεχνολογίας και φιλοσοφίας σχεδιασμού τους πριν από 70 σχεδόν χρόνια, έχουν εξαιρετικά χαμηλές πιθανότητες επιβίωσης στο σύγχρονο περιβάλλον επιχειρήσεων.
Σημαντικά μειονεκτήματά τους το πολύ μεγάλο υπέρυθρο (θερμικό…) και ηλεκτρομαγνητικό (RCS) ίχνος, καθώς και η αυξημένη κατανάλωση καυσίμου σε μικρά ύψη που αποτρέπει την εκτέλεση αποστολών προφίλ Lo-Lo-Lo για την προσβολή επίγειων στόχων και στόχων επιφανείας σε μέσες και μεγάλες αποστάσεις. Όσο για το κόστος συντήρησης… ούτε λόγος να γίνεται. Είναι εδώ και πολλά χρόνια πραγματικά τεράστιο.
Για τα F-16C/D Block 30 και Block 50 δεν απαιτείται ιδιαίτερης έκτασης αναφορά, από τη στιγμή που το DP έχει ασχοληθεί εκτενώς με το ζήτημα του εκσυγχρονισμού τους τα τελευταία πέντε χρόνια. Η υποστήριξή τους έχει καταστεί ιδιαίτερα χρονοβόρα και υψηλού κόστους διαδικασία λόγω των απαρχαιωμένων ηλεκτρονικών τους συστημάτων. Η παραγωγή των τελευταίων έχει τερματιστεί εδώ και δεκαετίες και οι περισσότεροι χρήστες των εκδόσεων αυτών του F-16, τις έχουν εκσυγχρονίσει. Επιπρόσθετα ένα απόλυτα αναγκαίο για την ελληνική αμυντική βιομηχανία έργο, έχει απολεσθεί λόγω του μη εκσυγχρονισμού τους.
Σε ό,τι αφορά στο πρόβλημα της πολυτυπίας πάντα, εάν τα F-16 Block 30 και Block 50 είχαν εκσυγχρονιστεί ήδη σε μία κοινή διαμόρφωση (Block 50M), είτε όχι (τα Block 50 αναβαθμίζονταν σε Viper και τα Block 30 σε Block 50M), η Πολεμική Αεροπορία θα διέθετε δύο εκδόσεις F-16 και τα F-4E AUP θα είχαν αποσυρθεί, εξοικονομώντας σημαντικά κονδύλια στους ετήσιους προϋπολογισμούς της. Που με τη σειρά τους θα μπορούσαν να “κατευθυνθούν” στην κάλυψη άλλων επιτακτικών αναγκών… Αυτών που αναφέρονται στην αρχή αυτής της ανάλυσης!
Τα γαλλικής κατασκευής μαχητικά
Και περνάμε στους δύο τύπους γαλλικών μαχητικών που βρίσκονται σε ελληνική υπηρεσία. Η ελληνική πλευρά απέτυχε να υλοποιήσει την πώληση των 18 Mirage 2000EG/BG που είχε ανακοινωθεί ως πρόθεση (;) από τον Έλληνα πρωθυπουργό τον Σεπτέμβριο του 2020. Απέτυχε επίσης στο να διατηρήσει αυτά τα παλιά μαχητικά σε κατάσταση αποθήκευσης κατάλληλη να τα προστατεύσει από τα στοιχεία της φύσης. Δεν δείχνει να ασχολείται και πιο δημιουργικά με το μέλλον του “γαλλικού” στόλου της Πολεμικής Αεροπορίας.
Από τη στιγμή που δεν κατέστη δυνατή μέχρι σήμερα, η αγορά έστω και μικρού αριθμού μη εκσυγχρονισμένων μαχητικών Mirage 2000-9 της Αεροπορίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), η Πολεμική Αεροπορία βρίσκεται αντιμέτωπη με δύο εναλλακτικές, πάντα με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία. Η πρώτη που έχει υλοποιηθεί εν μέρει, είναι η αξιοποίηση των κινητήρων SNECMA M53-P2, των συστημάτων INS τεχνολογίας δακτυλίων λέιζερ και των συστημάτων αυτοπροστασίας ICMS 2000Mk.1 (που είναι αναβαθμίσιμα στο επίπεδο Mk.3) των παλιών Mirage 2000EG/BG, για την κάλυψη των αναγκών υποστήριξης των 24 Mirage 2000-5Mk.2.
Στην πρώτη εναλλακτική επίσης περιλαμβάνεται ο εξοπλισμός των τελευταίων με τερματικά Link 16 και συστήματα στοχοποίησης επί κάσκας (HMD). Για λόγους ομοιοτυπίας, επικρατέστερη λύση θα ήταν το Targo II της ισραηλινής Elbit που εξοπλίζει και τα ελληνικά Rafale F3R. Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με το εάν η ενσωμάτωση αυτών των συστημάτων έχει καν διερευνηθεί από την πλευρά της Πολεμικής Αεροπορίας. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι μία τέτοια επένδυση μικρού σχετικά κόστους, θα ήταν πολύτιμη για την αναβάθμιση των 24 Mirage 2000-5Mk.2 σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο, λαμβάνοντας υπόψη το δεδομένο ότι από το 2026 θα διατεθεί ο νέας γενιάς πύραυλος αέρος – αέρος μικρών και μέσων αποστάσεων MICA NG.
Όπως και τα Rafale F3R, τα Mirage 2000-5Mk.2 θα αποκτήσουν δυνατότητες βολής “over the shoulder” με τον συνδυασμό Link 16, Targo II και MICA NG! Θα μπορούν να πλήττουν ιπτάμενους στόχους εκτός της γραμμής σκόπευσης (off boresight), υπό οποιαδήποτε γωνία (ακόμη και αυτούς που πετούν πίσω από το μαχητικό – φορέα) και σε σημαντικά μεγαλύτερες αποστάσεις σε σχέση με τους ήδη διαθέσιμους MICA EM/IR! Τέτοιες “παρεμβάσεις” υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος εκσυγχρονισμού 40 τουλάχιστον Mirage 2000-9 των ΗΑΕ.
Κι εδώ είναι που ερχόμαστε στη δεύτερη εναλλακτική. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι που καθιστούν ιδιαίτερα ελκυστικά τα ελληνικά Mirage 2000-5Mk.2 προς αγορά ως μεταχειρισμένο υλικό, ιδίως από τη Ινδία, αλλά και άλλες χώρες. Τα κονδύλια που θα εξασφάλιζε η ελληνική πλευρά από μία τέτοια πώληση, θα μπορούσαν (με βάση την τιμή πώλησης των υποδεέστερων Mirage 2000-5EDA/DDA του Κατάρ στην Ινδονησία) να καλύψουν ένα σημαντικό μέρος του κόστους αγοράς δεύτερης Μοίρας μαχητικών Rafale.
Μετά από δεκαετίες ολόκληρες κατά συνέπεια το πρόβλημα που ακούει στο όνομα πολυτυπία, εξακολουθεί να είναι υπαρκτό, με όσες αρνητικές/κατστροφικές συνέπειες συνεπάγεται. Παραμένει επιτακτική η ανάγκη επομένως της λήψης αποφάσεων προς την κατεύθυνση της μείωσης των εν υπηρεσία τύπων μαχητικών σε έναν αμερικανικής κατασκευής (F-16V) με την προοπτική να γίνουν δύο την επόμενη δεκαετία (F-16V και F-35) και έναν γαλλικής (Rafale). To ότι οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν παρθεί και υλοποιηθεί μέχρι σήμερα, έστω και εν μέρει, δίνοντας χρόνο στην Τουρκία να εκσυγχρονίσει και να ενισχύσει το στόλο των F-16 της THK, έχουν ήδη φέρει την ελληνική άμυνα προ εξαιρετικά δυσμενών τετελεσμένων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου