του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Ήταν μια αθώα εκδήλωση αγνής φιλοπατρίας, η πολύωρη παρέλαση Αλβανών μεταναστών, νομιμοποιηθέντων ή παρανομών, και Αλβανών γεννημένων στην Ελλάδα, που έγινε, 28-11, στο Σύνταγμα, μπροστά απ‘ την Βουλή, με εκατοντάδες αυτοκίνητα και επιβάτες εκατοντάδες ή χιλιάδες νεαρούς, στην πλειοψηφία τους, και πολλές γυναίκες ανάμεσά τους, που ανέμιζαν τεράστιες αλβανικές σημαίες και «καπέλωσαν» και την γιορτή του Δήμου για το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα και φώναζαν συνθήματα με τέτοια έξαψη, που ελάχιστα απείχε του μίσους και της απειλής, ήταν λοιπόν αγνός πατριωτισμός που τους ωθούσε;
Ή ήταν, οργανωμένο και προσχεδιασμένο, το αποτέλεσμα του κηρύγματος μίσους, που η κυβέρνηση επέτρεψε, σε διάστημα έξι μηνών, να εξαπολύσει ο πρωθυπουργός τους Ράμα μέσα στην Ελλάδα, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη; ΄Η, το χειρότερο, ήταν μερική κατάλυση του κράτους και μια ιαχή τύπου «ερχόμαστε» ή «θα μας βρείτε μπροστά σας» ή «κάνουμε ό,τι θέλουμε στην Ελλάδα»; Μια επίδειξη δύναμης και θράσους, από ένα «παρακράτος» εν (ανοήτω) κράτει; ΄Αλλως, η φιλοπατρία τους πώς εκδηλώθηκε μετά τον Ράμα και όχι επί τόσα χρόνια που βρίσκονται εδώ;
Πέραν των ερωτημάτων, κάποια πρακτικά ζητήματα: ΄Έχουν δικαίωμα να συνέρχονται οι πολίτες στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, και να διαδηλώνουν τα αιτήματά τους; Φυσικά και έχουν, έστω κι αν δεν είναι νομίμως πολίτες. Αλλά όταν πανηγυρίζουν δημοσίως για το κράτος τους σαν σε παρέλαση, οφείλουν να ζητούν άδεια από τις αρχές, ειδικά όταν δεν πρόκειται για ολιγομελείς ομάδες, όπως οι Αρμένιοι, οι Παλαιστίνιοι, οι Ουκρανοί που ανοίγουν τα πανό τους στο Σύνταγμα χωρίς να ενοχλούν κανέναν. Εδώ είχαμε (σχέδιο και) χιλιάδες στους δρόμους. Ένας ακόμη λόγος που όφειλαν, στην χωρίς άδεια εποχούμενη παρέλασή τους, να δείξουν απόλυτο σεβασμό στο κράτος που τους υιοθέτησε εξ ανάγκης (κι η επίμονη παρουσία ισοδυναμεί με έμμεση βία). Αλλά να που κανείς Αλβανός ή Αλβανίδα δεν κρατούσε ούτε μια ελληνική σημαία σε ένδειξη σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς την Ελλάδα που τους παρέχει την δυνατότητα να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή και να εκμεταλλεύονται, με μηδαμινή συμβολή, όλες τις υποδομές της. Καμία σημαία, όπως στους εμπρηστικούς λόγους του Ράμα, που μοιάζει όλο και περισσότερο σε ρεπλίκα του Μουσολίνι. Είναι, λοιπόν, σεβασμός προς τον τόπο που παράνομα μπήκαν και πλέον νομιμοποιήθηκαν και ζουν και ευημερούν, να εμποδίζουν επί ώρες την κυκλοφορία στο κεντρικότερο σημείο της πρωτεύουσας, να κορνάρουν εκκωφαντικά και να πηγαινοέρχονται αδιάκοπα από την Φιλελλήνων, στην Αμαλίας και στην Βουλή επιδεικνύοντας τις σημαίες τους;
Ή μήπως έχουν τέτοιο de jure δικαίωμα, έστω και με την κατάχρησή του; Δεν έχουν. Θα είχαν, αν υπήρχε κάποια εθνική μειονότητα, τα δικαιώματα της οποίας θα όφειλε να σεβαστεί η Ελλάδα. Κι επειδή δεν υπάρχει τέτοια «μειονότητα», επιδιώκει να την «δημιουργήσει» ο φαιός Ράμα υλοποιώντας προφανές τουρκικό σχέδιο. Δεν υπάρχει λοιπόν, κι οι κοινότητες που θέλουν να γιορτάσουν δημοσίως και επί ώρες για την πατρίδα τους, πρέπει να ζητήσουν άδεια, ευγνωμονώντας την Ελλάδα αν τους δώσει. Δεν γνωρίζω αν, και βάσει ποιας νομοθεσίας και με ποιες προϋποθέσεις, είναι υποχρεωμένη να επιτρέπει εθνικούς δημόσιους εορτασμούς σε υπηκόους της ξένης καταγωγής. Εδώ είχαμε την ιδιαιτερότητα, όσοι τυχόν είχαν την υπηκοότητα, να είναι νομιμοποιηθέντες ή παράνομοι μετανάστες προερχόμενοι μάλιστα από χώρα με την οποία βρισκόμασταν σε εμπόλεμη κατάσταση μέχρι το 1987 και που στην ιστορική της διαδρομή υπήρξε ορκισμένος εχθρός της Ελλάδας και πολέμησε εναντίον μας, μαζί με τους Τούρκους το ’21, με τους Ιταλούς το ’40. Τα κλέφτικα και δημοτικά τραγούδια περιγράφουν με πολύ μελανά χρώματα την εχθρότητά τους. Πολύ περισσότερο από δικαιώματα λοιπόν, έχουν υποχρεώσεις απέναντί μας.
Του χρόνου, το κράτος δεν πρέπει να αιφνιδιασθεί, ούτε στην Αθήνα ούτε σε άλλη πόλη. Χωρίς άδεια, καμία διαδήλωση. Να τους επιτρέψει εκδήλωση μόνο σε κλειστό χώρο (όπως στους Τούρκους που γιορτάζουν στο προξενείο τους), τον οποίον θα σημαιοστολίσει εξωτερικά με δεκάδες ελληνικές σημαίες. Και θα παρακολουθεί τον χώρο με κάμερες, για τυχόν έκτροπα.
Αλλά για δείτε την μικρή, θεατή, και την μεγάλη, αθέατη, εικόνα: Στην Λέσβο, στην Σάμο, και άλλα ακριτικά νησιά, τα καλοκαίρια, στην επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, καράβια με τούρκικες σημαίες αποβιβάζουν χιλιάδες Τούρκους τουρίστες -η ΕΥΠ ερευνά άραγε στο φβ των επισκεπτών τι αναρτούν από την διαμονή τους Ελλάδα; Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε τα ευρήματά της. Και στην Αθήνα, τέλη Νοεμβρίου, Αλβανοί με τεράστιες σημαίες (κάποιες εξ αυτών με την Αλβανία να περιλαμβάνει την Νότια Ήπειρο και την Κέρκυρα, ο σεβασμός, που έγραφα πριν, και δεν συνελήφθη κανείς τους), να αποκλείουν τους κεντρικούς δρόμους στο Σύνταγμα, χωρίς καμία αντίδραση των αρχών και καμία πρόβλεψη. Δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία, αν ξανασυμβεί. Η επίδειξη συμβόλων χώρας που έχει στραφεί εναντίον μας συνιστά ύβρι και βαριά πρόκληση που μπορεί να προκαλέσει, απευκταία, επεισόδια, όπως συμβαίνει όποτε το κράτος μεταφέρει στους πολίτες την δική του ευθύνη. Όμως, πρέπει να γίνει σαφές: Δεν είναι ανεκτή σε διαδηλώσεις η σημαία τους, όπως δεν είναι η ναζιστική, η τουρκική ή του Μουσολίνι. Θα μπορούσε να υπάρξει και σχετική νομοθετική ρύθμιση, που δεν θα επιτρέπει, για λόγους ασφαλείας και κοινωνικής ειρήνης, διαδηλώσεις-πορείες με σημαίες ξένων κρατών, παρά μόνο για αγώνες κ.λπ. και με ειδική άδεια.
Η Αλβανία έχει παραχωρήσει βάσεις στην Τουρκία, της οποίας είναι υποχείριο και εφαρμόζει τις εντολές της, δολοφονεί και φυλακίζει Έλληνες της εθνικής μας μειονότητας, προσπαθεί να αρπάξει τις περιουσίες τους, προπηλακίζει Έλληνα ευρωβουλευτή σε επίσημη επίσκεψη, αθετεί την υπογραφή της από την συμφωνία για την μεταξύ μας ΑΟΖ -κι όλα αυτά χωρίς απολύτως καμία συνέπεια. Δείχνει με κάθε τρόπο ότι σκοπεύει να πράξει πάλι, ό,τι έπραξε ως υποτελής των Τούρκων το ‘21 και των Ιταλών το ‘40: όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, θα στραφεί εναντίον μας. Μεταξύ των αμέτρητων εγκληματικών λαθών μας, ότι καμία κυβέρνηση δεν συνέδεσε την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας από οποιονδήποτε παράνομο μετανάστη, άνδρα ή γυναίκα, με κάποια μορφή στρατιωτικής ή κοινωνικής θητείας. Έτσι, η Ελλάδα αποτελείται πλέον από δύο κατηγορίες πολιτών: από τους Έλληνες, που θα πολεμήσουν για την πατρίδα τους, και από τους μετανάστες, που τα βρήκαν όλα έτοιμα και απολαμβάνουν τα δεδομένα που δημιούργησαν γενιές Ελλήνων με θυσίες και ποταμούς αίματος, χωρίς οι ίδιοι, οι μετανάστες, να έχουν καμία ουσιαστική υποχρέωση απέναντι σ’ αυτούς που τους προσφέρουν ευημερία. Με υπαιτιότητά μας, φυσικά και εις δόξα της ισότητας και της ισονομίας. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, τώρα την επικίνδυνη πρόκληση του Ράμα και της προστάτιδός του Τουρκίας.
Κι η μόνη λύση που υπάρχει, και την έχω ξαναγράψει από ετών, είναι να θέσουμε όσο το δυνατόν πιο σκληρούς κι ανελαστικούς όρους για την ένταξή τους στην Ε.Ε. (που αφελώς πιστεύουμε πως θα τους συνετίσει αιφνιδίως), αντιγράφοντας την στάση της Τουρκίας προς τις Σουηδία, Φινλανδία και έχοντας κατά νου πώς δεν θέσαμε κανέναν όρο για να ενταχθεί η Αλβανία στο ΝΑΤΟ (όπως και για τα Σκόπια, άλλωστε) και βλέπουμε πώς ανταποδίδουν αμφότεροι. Και βέβαια να μην επιτρέψουμε οποιαδήποτε επίσκεψη στον Ράμα, έστω και ιδιωτική – ας πηγαίνει στην Ιταλία και την Τουρκία του. Και μετά, ας βγάζουν όσες φωτογραφίες θέλουν μαζί του. Έτσι, μόνο, θα αποδείξουμε στον εαυτό μας και στους άλλους ότι η Ελλάδα δεν οδεύει ανόητη κι ανέμελη προς μια νέα πολλαπλή καταστροφή. Αλλά η κάλυψη της πρόκλησης από όλα τα ΜΜΕ δείχνει πως αυτό ακριβώς συμβαίνει.
*Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Η μυθιστορηματική του τριλογία: Εκτέλεση, Εκδίκηση, Καθαρμοί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Διευθύνει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα.
Το κείμενο του, όπως και όλα τα ενυπόγραφα άρθρα, εκφράζουν τον συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου