Τα κοιμητήρια είναι ήρεμα μέρη για κάποιο λόγο. Αλλά η κυβέρνηση του Κιέβου απλά δεν μπορεί να καταπιεί προτάσεις από συμμάχους του Κρεμλίνου και γνωστούς δυτικούς κατευναστές. Ξαφνικά, γίνεται λόγος για ειρήνη στην Ουκρανία.
Εχουν εμφανιστεί φαινομενικά ορισμένες αναφορές που υποδηλώνουν ότι κάτι συμβαίνει στα παρασκήνια. Ο πρέσβης της Ουκρανίας στην Τουρκία είπε ότι οι διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία ενδέχεται να διεξαχθούν μέχρι το τέλος του έτους (αν και στις 10 Οκτωβρίου ο πρόεδρος Ζελένσκι μίλησε γενικόλογα για τις προοπτικές κατάπαυσης του πυρός). Είναι δυνατή η ειρήνη; Τι είδους ειρήνη; Με ποιες προϋποθέσεις; Και ποιος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ, της παγκόσμιας στρατιωτικής υπερδύναμης;
Ο ευκολότερος δρόμος προς την ειρήνη θα ήταν να σταματήσει η Ρωσία την επιθετικότητά της. Δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να προχωρήσει με αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, η Ρωσία επιδιώκει να καρπωθεί τη σοδειά του τρέχοντος πολέμου φθοράς, που εξ ορισμού δίνει πλεονέκτημα στη χώρα με το μεγαλύτερο ανθρώπινο δυναμικό. Τον Ιούνιο, ο Πούτιν ζήτησε ακόμη περισσότερη γη, δηλαδή γη που υπερασπίζονται οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, ως προϋπόθεση. Για την Ουκρανία, η φίμωση των ρωσικών όπλων δεν αρκεί. Εχει μεγάλη εμπειρία από αθετημένες υποσχέσεις και κρυφές ενέργειες από προηγούμενες συμφωνίες. Η Ουκρανία επιδιώκει την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων κατοχής από το έδαφός της. Αυτό είναι κεντρικό σημείο στη «φόρμουλα ειρήνης» του Ζελένσκι. Αυτό ήταν, και παραμένει, τυπικά το κλειδί και είναι αναπόφευκτο μέρος της σκέψης της Ουκρανίας. Ωστόσο, είναι προφανές ότι η ανακατάληψη τεράστιων εδαφών (κοντά στο 19%) δεν θα είναι συνολικά εφικτή στο άμεσο μέλλον.
Αν η ουκρανική θέση ακούγεται και εμφανίζεται ως μαξιμαλιστική, τότε επιτρέψτε μου να πω το εξής: Κανείς δεν θέλει την ειρήνη περισσότερο από τους Ουκρανούς. Η χώρα βρίσκεται στο στόχαστρο των εισβολέων εδώ και 33 μήνες και είναι αντικείμενο στρατιωτικής επίθεσης του Κρεμλίνου για 10 χρόνια (από το 2014). Το οικονομικό κόστος του πολέμου μπορεί εύκολα να είναι 1 τρισ. δολ. ή περισσότερο και το ανθρώπινο κόστος είναι άγνωστο (η αμερικανική Wall Street Journal ανέφερε ότι τουλάχιστον 80.000 Ουκρανοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί και 400.000 τραυματίστηκαν).
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι παντού έτοιμοι να δεχτούν τη ρωσική απαίτηση για συνθηκολόγηση, συμπεριλαμβανομένης της παραδοχής των εδαφικών κερδών του εχθρού (Ντόνετσκ, Ζαπορίζια, Κριμαία κ.λπ.). Δεδομένου ότι η Ρωσία δεν επιβραδύνει και δεν δείχνει καμία ένδειξη προθυμίας για κάποιο συμβιβασμό, υπάρχει σαφώς ένα χάσμα μεταξύ των θέσεων των δύο πλευρών. Πώς να τετραγωνίσετε τον κύκλο;
Δυστυχώς, ορισμένοι (και στη χώρα μας) προωθούν ιδέες για την επίτευξη ειρήνης σε βάρος της Ουκρανίας και με τίμημα τη διευθέτηση της Ρωσίας. Το άθλιο πνεύμα του Μονάχου το 1938 είναι πάντα στον αέρα. Το πολυσυζητημένο «ειρηνευτικό σχέδιο» Κίνας-Βραζιλίας θα πρέπει να το δούμε υπό αυτό το πρίσμα. Οποιαδήποτε πρόταση για άνευ όρων κατάπαυση του πυρός συνεπάγεται πάγωμα της σύγκρουσης σύμφωνα με τις τρέχουσες γραμμές (για αόριστο χρόνο), η οποία ουσιαστικά υποστηρίζει τις ρωσικές αρπαγές γης. Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία θα απαλλαγεί από τον τεράστιο ιστό των κυρώσεων, που την έχει αποκλείσει από την παγκόσμια οικονομία και έχει αυξήσει μαζικά το κόστος της μέσω δαπανηρών συστημάτων κατάρρευσης των κυρώσεων.
Θυμηθείτε ότι ο αγώνας της Ουκρανίας δεν είναι θέμα επιλογής, είναι θέμα εθνικής επιβίωσης. Ωστόσο, μεταξύ ορισμένων δυτικών φίλων μας υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι η Ουκρανία είναι καταδικασμένη να αποτύχει και η Ρωσία προορισμένη να κερδίσει. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ακόμα μια πραγματική ευκαιρία για την Ουκρανία, αν όχι να αλλάξει πλήρως την παλίρροια αυτού του πολέμου, τότε τουλάχιστον να κερδίσει σημαντικές τακτικές επιτυχίες και να περιπλέξει περαιτέρω τη ρωσική πολεμική προσπάθεια. Ναι, η Ουκρανία έχει υποφέρει τρομερά, αλλά και η Ρωσία. Πίσω από την απαθή πρόσοψη, ο Πούτιν και οι βοηθοί του γνωρίζουν ότι η Ρωσία δεν μπορεί να συνεχίσει για πάντα. Οι εκτιμήσεις των ΗΠΑ λένε ότι έχει υποστεί περισσότερες από 600.000 απώλειες, με τουλάχιστον 115.000 νεκρούς, αν και ο πραγματικός αριθμός των θανάτων μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος. Υποφέρει απώλειες περίπου 1.200 ανδρών καθημερινά και έχει χάσει τουλάχιστον 10.000 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν 3.500 αρμάτων μάχης.
Για να ενθαρρύνει λοιπόν μια συμφωνία, η Ουκρανία θα χρειαζόταν σοβαρές εγγυήσεις ασφαλείας, όπως αυτές που δεν της έχει προσφέρει ποτέ η Δύση. Θα χρειαζόταν ο συνασπισμός υπέρ της Ουκρανίας να διπλασιάσει τόσο την προμήθεια όπλων όσο και την ανθρωπιστική βοήθεια. Τι μπορεί να προκύψει; Μια λεγόμενη δυτικογερμανική λύση συζητείται πολύ: Η είσοδος περιοχών που ελέγχονται από την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση και ένα διφορούμενο καθεστώς για τις κατεχόμενες περιοχές, με το Κίεβο να ξεκαθαρίζει ότι επιδιώκει την τελική επιστροφή τους στη μητέρα πατρίδα. Οι περισσότεροι Ουκρανοί προς το παρόν δεν θα το δέχονταν αυτό. Οι Ουκρανοί φοβούνται ένα ξεπούλημα.
Η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ παλεύει με το στρατηγικό της όραμα για αυτόν τον πόλεμο καθ’ όλη τη διάρκεια, συμπεριλαμβανομένης της βέλτιστης έκβασής του και των δυνατοτήτων της για ειρήνη. Εχει υποστηρίξει την Ουκρανία με τον πιο ουσιαστικό τρόπο, αλλά, ίσως, απέτυχε να διατυπώσει μια ιδέα για το τι θα ακολουθούσε και τι θα ήταν προς το συμφέρον της Αμερικής. Εν μέρει, μπορεί να εξηγηθεί από τη δυναμική φύση του πολέμου και από την υπόθεση ότι η ίδια η Ουκρανία θα πρέπει να αποφασίσει τη μοίρα της, συμπεριλαμβανομένου του πώς θα πολεμήσει και αν θα επιδιώξει την ειρήνη και σε ποια στιγμή. Αλλά το πρώτο βήμα για οποιαδήποτε δίκαιη, μακροπρόθεσμη διευθέτηση είναι να διαπιστωθεί ότι ο ουκρανικός λαός δεν μπορεί και ποτέ δεν θα εκφοβιστεί σε υποταγή και διάλυση από το ρωσικό αυτοκρατορικό κράτος. Και ότι οι σύμμαχοι παραμένουν αποφασισμένοι και είναι πρόθυμοι να ξανασκεφτούν μια Ευρώπη που θα περιλαμβάνει γενναίους ανθρώπους που υπερασπίστηκαν τις αξίες της με το αίμα τους.
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ
Ο ύπουλος ρωσικός ρόλος με σαμποτάζ στις μεταφορές
Η μεγάλη εξάρτηση της Ρωσίας από το σιδηροδρομικό της δίκτυο για στρατιωτική επιμελητεία έχει τονίσει τον κρίσιμο ρόλο των συστημάτων μεταφορών κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων. Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι από τη φύση του ένα μακρύ, σταθερό σύστημα, σχεδόν αδύνατο να το υπερασπιστείς ανά πάσα στιγμή. Οι ανώτατοι ηγέτες της Ρωσίας μπορεί να είναι εξαιρετικά βίαιοι, αλλά δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ βασίζονται επίσης σε μεγάλο βαθμό σε ολοκληρωμένα δίκτυα μεταφορών για τη μετακίνηση στρατευμάτων, εξοπλισμού και προμηθειών.
Στο μεταξύ, υπάρχουν αυξανόμενα μηνύματα ότι η Ρωσία δοκιμάζει ήδη τις καταστροφικές της ικανότητες στα δυτικά δίκτυα μέσω δολιοφθορών και επιθέσεων στον κυβερνοχώρο. Αυτό το έζησε η Γαλλία από ύποπτες ρωσικές δολιοφθορές σε βάρος των δικών της σιδηροδρομικών δικτύων που αμαύρωσαν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού. Η Γερμανία έχει επίσης υποστεί σειρά επιθέσεων.
Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την προσπάθεια της ίδιας της Ουκρανίας για την υποβάθμιση του σιδηροδρομικού συστήματος της Ρωσίας προσφέρουν ένα σχέδιο για τα ευρωπαϊκά κράτη στο να προστατεύσουν τα δικά τους δίκτυα μεταφορών. Ορισμένα μέτρα θα μπορούσαν να είναι τα παρακάτω:
* Ενίσχυση της φυσικής ασφάλειας σε βασικά σημεία. Οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να ενισχύσουν την ασφάλεια των σιδηροδρομικών τους δικτύων, ιδιαίτερα σε βασικούς κόμβους όπως σημεία σηματοδότησης, γέφυρες και κόμβους.
* Αύξηση της φυσικής επιτήρησης, απασχόληση εξειδικευμένου προσωπικού ασφαλείας και δημιουργία ομάδων ταχείας αντίδρασης θα μειώσουν τον κίνδυνο δολιοφθοράς.
* Βελτίωση της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο για την προστασία των συστημάτων ελέγχου των μεταφορών. Τα σύγχρονα δίκτυα μεταφορών εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τα ψηφιακά συστήματα ελέγχου. Οι κυβερνοεπιθέσεις σε αυτά τα συστήματα μπορούν να προκαλέσουν αναστάτωση σε ολόκληρη την Ευρώπη.
* Χρήση σύγχρονης τεχνολογίας για την παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να ενσωματώσουν προηγμένες τεχνολογίες, όπως δορυφορική επιτήρηση, αναγνώριση με drone και αισθητήρες, για την παρακολούθηση της υποδομής ζωτικής σημασίας.
* Εγκαιρη ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με πιθανές απειλές.
* Προώθηση της ευαισθητοποίησης του κοινού και της συμμετοχής στην πολιτική άμυνα. Οι πολίτες θα πρέπει να δεσμεύονται να εντοπίζουν και να αναφέρουν πιθανές απόπειρες δολιοφθοράς.
* Ανάπτυξη σχεδίων έκτακτης ανάγκης για γρήγορες επισκευές. Τα ευρωπαϊκά έθνη θα πρέπει να συνεχίσουν να προετοιμάζουν σχέδια έκτακτης ανάγκης για την ταχεία επισκευή της υποδομής μεταφορών σε περίπτωση δολιοφθοράς, με την προ-τοποθέτηση υλικών και εξοπλισμού επισκευής κοντά σε κρίσιμα σημεία υποδομής, την εκπαίδευση εξειδικευμένων ομάδων για γρήγορη αποκατάσταση και τη διεξαγωγή ασκήσεων ετοιμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου