«Η ελευθερία της τέχνης είναι αδιαπραγμάτευτη. Όμως όταν μιλάμε για υπηρεσίες του σκληρού πυρήνα του κράτους πρέπει να έχει ουδετερότητα όσον αφορά τα σύμβολα και τα εμβλήματα του κράτους» είπε ο υπουργός Εξωτερικών.
Η ελευθερία στην τέχνη και την έκφραση είναι κοινή παραδοχή, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100,3 και στον Παύλο Τσίμα αναφορικά με τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η παρέμβασή του για το κατέβασμα της ροζ σημαίας από το ελληνικό προξενείο της Νέας Υόρκης.
«Και ως άνθρωπος και ως ακαδημαϊκός υποστηρίζω την ελευθερία της τέχνης και της έκφρασης, ακόμη κι όταν είναι αιχμηρή και επιθετική» είπε και συμπλήρωσε:
«Εδώ νομίζω το ζήτημα έχει να κάνει σε σχέση με το περιβάλλον που παρουσιάστηκε το έκθεμα. Θα δεχόμουν να έχω το συγκεκριμένα έργο σε ένα μουσείο ή σε γκαλερί ή στο σπίτι. Εδώ όμως μιλάμε για μια ανάρτηση έργου στο ελληνικό προξενείο της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για τον σκληρό πυρήνα του κράτους και την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό».
Και συνέχισε: «Το προξενείο οφείλει να φέρει ακέραια τα εμβλήματα και τα σύμβολα της χώρας και να εξυπηρετεί του ομογενείς και να έχει χαρακτήρα ουδέτερο. Δεν είναι γκαλερί και χώρος για έκθεση».
Εμβλήματα και σύμβολα της χώρας εντός της λειτουργίας του σκληρού πυρήνα του κράτους οφείλουν να φαίνονται ακέραια, όπως είπε.
Όπως είπε, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορεί να το δεχτούν αυτό. Αυτό είναι σημαντικό για την ουδετερότητα του κράτους σε ό,τι αφορά τα σύμβολα του κράτους.
«Η λογική είναι ότι η ελευθερία της τέχνης είναι αδιαπραγμάτευτη. Όμως όταν μιλάμε για υπηρεσίες τους σκληρού πυρήνα του κράτους πρέπει να έχει ουδετερότητα όσον αφορά τα σύμβολα και τα εμβλήματα του κράτους».
Τέλος είπε ότι «το μήνυμα για την έμφυλη βία οφείλει να περνάει, όμως εδώ έχουμε εμβλήματα του κράτους σε υπηρεσία του σκληρού πυρήνα του κράτους. Οφείλαμε να έχουμε αυτή τη στάση».
Όλη η συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών στον Παύλο Τσίμα
Γ.ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Καλημέρα κύριε Τσίμα, σας ευχαριστώ για την τιμή.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δικιά μου και σας ευχαριστώ πολύ, γιατί είναι ένα θέμα για το οποίο έχετε ακούσει πολλά από χθες. Όχι αδικαιολόγητα, εάν μου επιτρέπετε να πω τη γνώμη μου, γιατί δεν το περίμενα. Υποτίθεται ότι σε ένα δημόσιο χώρο η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης μετά από πολλές περιπέτειες πολλών δεκαετιών είναι πλήρως κατοχυρωμένη στην Ελλάδα.
Γ.ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Χαίρομαι που ξεκινάτε με την παραδοχή αυτή, διότι είναι μια κοινή παραδοχή που δεν αμφισβητείται. Και να πω εξ αρχής, για να θέσουμε και το όριο της συζήτησής μας, ότι εγώ και ως άνθρωπος και ως πολίτης και ως ακαδημαϊκός, έχω υποστηρίξει και υποστηρίζω κάθε μορφή ελευθερίας της τέχνης και ελευθερίας της έκφρασης. Η δε ελευθερία, ειδικώς της τέχνης, περιλαμβάνει και το να είναι αιχμηρή ή και επιθετική. Άρα ξεκινάμε από αυτήν τη βασική παραδοχή. Εδώ νομίζω το ζήτημα, κύριε Τσίμα, έχει να κάνει με το εξής: πρέπει λίγο να διαχωρίζουμε τα πράγματα σε σχέση με το περιβάλλον τους. Εγώ προσωπικά θα δεχόμουν απολύτως -και το βρίσκω και πολύ να ενταχθεί και στη λογική της ιδιωτικότητας του ανθρώπου και της ελευθερίας του- το να έχω το συγκεκριμένο έργο είτε σε ένα μουσείο, είτε σε μια γκαλερί, είτε και στο σπίτι μου ακόμη. Εδώ όμως ομιλούμε για την ανάρτηση ενός εκθέματος στο Προξενείο, το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Υόρκης. Ποια είναι η διαφοροποίηση σε σχέση με το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Υόρκης; Πρώτον, ότι πρόκειται για τον σκληρό πυρήνα του Κράτους και δη τη δημόσια εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Το Προξενείο, αντίθετα με ένα μουσείο, ή με μια γκαλερί που είναι προορισμένα για την έκφραση της τέχνης, το Προξενείο, πρώτον, οφείλει αναγκαστικώς να φέρει ακέραια τα σύμβολα και τα εμβλήματα. Αυτή είναι η βασική του αποστολή, δηλαδή τα σύμβολα και τα εμβλήματα της χώρας. Και το δεύτερο, κύριε Τσίμα, είναι ότι οφείλει να εξυπηρετεί τους Έλληνες της Διασποράς, ιδίως τους Ομογενείς. Και κατά τούτο θα μου επιτρέψετε να πω ότι θα πρέπει να έχει έναν χαρακτήρα όσο πιο ουδέτερο γίνεται. Δεν είναι γκαλερί, δεν είναι χώρος προορισμένος για έκθεση και κατά τούτο νομίζω ότι...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα το πρόβλημα ποιο είναι; Το Προξενείο γενικώς δεν θα έπρεπε να φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκθέσεις, γιατί αλλιώς θα πρέπει να ζητήσουμε την τεχνοκρατική άποψη του κ. Νατσιού πριν επιλέξουμε το έργο;
Γ.ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Όχι, όχι, όχι... Κατ αρχάς, θα ήθελα να μην το συνδέετε με τον κύριο Νατσιό, διότι η οδηγία που δόθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών ομόθυμα από την υπηρεσιακή και πολιτική ηγεσία, ήρθε πολύ πριν από την τοποθέτηση του κυρίου Νατσιού. Άρα δεν έχει καμία απολύτως αιτιώδη συνάφεια. Το δεύτερο είναι το εξής: Βεβαίως και μπορεί να φιλοξενεί έργα τέχνης. Δεν τίθεται θέμα αν φιλοξενεί. Πλην όμως, θέματα τα οποία αφορούν εμβλήματα και σύμβολα της χώρας, τα οποία είναι εντός της βασικής λειτουργίας του σκληρού κορμού του κράτους, οφείλουν να φέρονται ακέραια. Και τούτο διότι, ξέρετε κύριε Τσίμα, εσείς κι εγώ μπορεί να είμαστε άνθρωποι, επειδή μπορεί να είμαστε πολύ ανεκτικοί, υπάρχουν όμως και άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να ανεχθούν αυτού του τύπου τα σύμβολα, όταν εξυπηρετούνται από το ελληνικό Κράτος. Είναι πολύ σημαντικό και για την ουδετερότητα του κράτους, εκεί όπου είναι κατ εξοχήν ένας χώρος όπου εξυπηρετούνται πολίτες, να υπάρχει μια ουδετερότητα σε ό, τι αφορά τα σύμβολα και τα εμβλήματα της χώρας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχω ακούσει επιχειρήματα ότι για παράδειγμα και στη Βουλή υπάρχουν έργα τέχνης που κάποιος μπορεί να τα θεωρήσει ότι προσβάλλουν τη δική του αντίληψη για το πώς πρέπει να παρίστανται τα εθνικά ή τα θρησκευτικά σύμβολα. Έχω ακούσει, επίσης, και το επιχείρημα ότι στο Λευκό Οίκο τον ίδιο υπάρχει ένα έργο του Jasper Johns που παραλλάζει την αμερικανική σημαία με τρόπο που κατά κάποιο τρόπο να καταγγέλλει τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των έγχρωμων Αμερικανών πολιτών.
Γ.ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να τοποθετηθώ σε αυτό ως ακολούθως. Η λογική είναι ότι η ελευθερία της τέχνης, ελευθερία της έκφρασης δεν μπαίνουν σε συμψηφισμούς, είναι αδιαπραγμάτευτες και όλοι οφείλουμε να τις υπηρετούμε. Επαναλαμβάνω, όμως, το εξής: ότι όταν ομιλούμε για υπηρεσίες του σκληρού πυρήνα του κράτους, οι οποίες πρέπει να φέρουν ουδέτερα χαρακτηριστικά, ιδίως σε ό,τι αφορά τα σύμβολα και τα εμβλήματα, το Υπουργείο Εξωτερικών, κύριε Τσίμα. Εγώ ως πολίτης μπορεί να έχω μια άποψη. Ως Υπουργός Εξωτερικών, όμως, οφείλω να διασφαλίζω τη συνέχεια, την ακεραιότητα, την ουδετερότητα των υπηρεσιών του κράτους στο εξωτερικό, διότι απευθύνεται κυρίως σε Ομογενείς. Δεν έχουμε όλοι, όλες τις ίδιες απόψεις. Κι εγώ θέλω να υπηρετήσω με έναν τρόπο ωφέλιμο και κυρίως να υπηρετήσω με έναν τρόπο ο οποίος θα είναι κατά το δυνατόν ουδέτερος. Δεν θα παιδαγωγίσει το Υπουργείο Εξωτερικών. Το Υπουργείο Εξωτερικών θα έρθει να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Σε ό,τι, δε, αφορά τις εκθέσεις τις οποίες αναφέρατε, να σας πω απλώς ότι σε όλα τα μέρη υπάρχουν ειδικοί εκθεσιακοί χώροι. Δεν είναι το ίδιο, με κάθε σεβασμό, η Στέγη του Μουσείου Ωνάση, για παράδειγμα, που βεβαίως και έχει κάθε δικαίωμα να φιλοξενεί εκθέσεις, οι οποίες έχουν και αιχμηρό και ισχυρό μήνυμα. Και όλοι δεχόμαστε ότι το μήνυμα που αφορά την έμφυλη βία είναι ένα μήνυμα το οποίο οφείλει να περνάει. Όμως, εδώ δεν είναι θέμα μηνύματος. Είναι θέμα συμβόλου και εμβλήματος. Άρα, σε ό, τι αφορά τα κομμάτια του σκληρού πυρήνα του κράτους, που απευθύνεται σε πολίτες και οφείλει να έχει ουδέτερα χαρακτηριστικά, θα μου επιτρέψετε να πω, ότι λειτουργώντας περισσότερο σε μια λογική Υπουργού Εξωτερικών, όχι ως πολίτη, νομίζω ότι οφείλαμε να έχουμε αυτή τη στάση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ρώτησα, απαντήσατε. Τώρα εκκρεμούν ένα σωρό ερωτήσεις για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, αλλά δεν θέλω να κάνω κατάχρηση του γεγονότος ότι ανταποκριθήκατε στο αίτημά μου. Θέλω απλώς να σας ζητήσω να κάνουμε μια τέτοια συζήτηση, γιατί εν όψει της νέας χρονιάς υπάρχει μια μεγάλη ατζέντα και ιδιαίτερα, τα ελληνοτουρκικά είναι μια μεγάλη ατζέντα. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω...
Γ.ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Είχα την ευκαιρία, κύριε Τσίμα, να ενημερώσω χθες την αρμόδια Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών. Είχαμε μια πολύωρη συζήτηση. Ήταν πολύ παραγωγική η συζήτηση. Εξέθεσα όλα τα ζητήματα, τόσο σε ό,τι αφορά την υφιστάμενη κατάσταση, όσο και τα επόμενα βήματα του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Οφείλω να δηλώσω και δημοσίως, ότι η στάση των κομμάτων ήταν εξαιρετικά παραγωγική και δημιουργική. Υπάρχει μια εθνική στάση, η οποία διέπει τα ζητήματα αυτά και με πολύ μεγάλη χαρά σε μια επόμενη συζήτησή μας να αναφερθούμε σε αυτά τα καίρια θέματα της δημόσιας εικόνας της χώρας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλά Χριστούγεννα. Χρόνια πολλά!
Γ.ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Και εσείς το ίδιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου