"...Εσένα όμως ποτέ κανένας δε σε χόρτασε,μα αν αποκτήσει δεκατρία τάλαντα,
του ανάβει πιο πολύ ο καημός να έχει δεξαέξι.
Κι αν τα βάλει κι αυτά στο χέρι, θέλει σαράντα,
ή αλλιώς λέει πως τέτοια ζωή δεν υποφέρεται...."
"...Μα τον Δία, εγώ θέλω λοιπόν να είμαι πλούσιος
και να γλεντάω με τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου,
κι αφού λουστώ να βγαίνω γυαλιστερός από το λουτρό
και ν' αδιαφορώ για τους τεχνίτες και τη φτώχεια...."
"...Ναι. Μα εγώ νόμιζα πως εκείνους που είχα ευεργετήσει
στην ανάγκη τους
τους έκαμα φίλους στ' αλήθεια σταθερούς,
αν βρισκόμουνα ποτέ σε ανάγκη.
Μα αυτοί άλλαζαν δρόμο κι έκαναν πια πως δεν με βλέπουν...."
Ο Χρεμύλος, ένας έντιμος και σεμνός άνθρωπος καταδκασμένος στη φτώχεια, μαζί με τον τετραπέρατο δούλο του Καρίωνα, περιθάλπουν το θεό Πλούτο που ο Δίας τιμώρησε να είναι τυφλός και γι αυτό πηγαίνει στους κακούς και τους άδικους. και δίνει τα πλούτη. Οταν όμως τον γιατρεύουν, ο Πλούτος άρχισε να δίνει τα πλούτη σε όλους....
Αφιερωμένο σε όσους λένε ότι η λατρεία του χρήματος και η απληστία είναι σημεία των καιρών....
ΠΗΓΗ thalamofilakas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου