Αφελείς, μύωπες ή και τα δύο;

Οι εξελίξεις, κατά κανόνα, στις ελληνοτουρκικές σχέ­σεις δεν προκύπτουν από τις επαφές και τις επίσημες επι­σκέψεις, όπως αυτή που πραγματοποί­ησε προχτες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερι­κών Αχμέτ Νταβούτογλου.

Αυτές οι επισκέψεις, ειδικά τα τελευ­ταία χρόνια, λειτουργούν για τη δημι­ουργία της ψευδαίσθησης των ανέφελων σχέσεων καλής γειτονίας. Κάτω από αυτήν την ψευδαίσθηση χάσκει η οδυνηρή και επικίνδυνη πραγματικότη­τα: η Τουρκία από την κρίση των Ιμίων και έπειτα αμφισβητεί την κυριαρχία επί νησίδων, ακόμη και κατοικημένων ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.

Γι’ αυτήν την πραγματικότητα, προ­φανώς, δεν γίνεται κανένας λόγος κα­τά τις επίσημες δηλώσεις μετά τις συνα­ντήσεις οι οποίες έχουν στόχο τη δημι­ουργία της επικίνδυνης για την Ελλάδα ψευδαίσθησης περί καλών και εποικο­δομητικών ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ο κίνδυνος είναι απλός και έχει να κά­νει με ένα αφελές ερώτημα που ήδη – εδώ και αρκετά χρόνια – διατυπώνε­ται στο διπλωματικό προσκήνιο και πα­ρασκήνιο:

Πώς είναι δυνατόν να προβάλλεται με ένταση το καλό επίπεδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων από τις ελληνι­κές κυβερνήσεις, από τη στιγμή που η Τουρκία, ούτε λίγο ούτε πολύ, αμφι­σβητεί την κυριαρχία επί τμημάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ακόμη και επί κατοικημένων νησιών; Μάλιστα, αυτοί που – τεχνηέντως – δι­ατυπώνουν το ερώτημα σπεύδουν και να το απαντήσουν διαπιστώνοντας ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις έχουν βάση και περιεχόμενο, το οποίο μάλιστα ανα­γνωρίζεται από τις ελληνικές κυβερνή­σεις, παρότι, προφανώς, καμία χώρα δεν θα προχωρούσε στην προώθηση των σχέσεων με μια άλλη χώρα η οποία αμφισβητεί τμήματά της.

Μέσα από αυτό το πρίσμα αποκτά μια άλλη διάσταση η χθεσινή επίσκε­ψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερι­κών στην Αθήνα, καθώς, εισπράττο­ντας τα καλά και θερμά λόγια από τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Εξω­τερικών για το καλό επίπεδο των ελλη­νοτουρκικών σχέσεων και την ένθερμη διάθεση για την επίλυση των εκκρεμο­τήτων, μπορεί να κατοχυρώσει σε διε­θνές επίπεδο το βήμα αμφισβήτησης τμημάτων της ελληνικής ΑΟΖ μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου, την οποία μεθοδικά οικοδομεί η Τουρκία από τον περασμένο Απρίλιο.

Καταγραφή

Ας ρίξουμε μια ματιά σ’ αυτήν την επιμελή τουρκική προσπάθεια, την οποία απλώς παρακολουθούν σιωπη­ρώς και χωρίς διάθεση ουσιαστικής αντίδρασης οι ελληνικές κυβερνήσεις. Έχει ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Έθνους», η Τουρκία προχώρησε μέσα στον Σεπτέμβριο σε επίσημη καταγραφή των ορίων της υφαλοκρηπίδας της στην ανατολική Μεσόγειο, που επικαλύ­πτουν μεγάλο μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, επιχειρώντας να δημι­ουργήσει τετελεσμένα.

Οι τουρκικές αξιώσεις αποκτούν επίσημο χαρακτήρα με την κατάθεση σχετικού εγγράφου στις 5 Σεπτεμβρί­ου στον ΟΗΕ. Το κείμενο που κατέθεσε στον ΟΗΕ ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας πρέσβης Ερτουγρούλ Απακάν και κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 7 Σεπτεμ­βρίου (Α/66/899) αποτελεί ουσιαστικά απάντηση στην επίσημη διαμαρτυρία της Κύπρου για την απόφαση του τουρ­κικού Υπουργικού Συμβουλίου να πα­ραχωρήσει για έρευνες στην κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ περιοχές που καλύπτουν την κυπριακή υφαλοκρηπίδα.

Μεθόδευση

Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η τουρκική κίνηση στον ΟΗΕ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Οι συστηματικοί αναγνώστες του «Π» (ή οι αναγνώστες του βιβλίου «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» που έχει εκδώσει το «Π») γνω­ρίζουν το παρασκήνιο και τις λεπτομέ­ρειες της τουρκικής μεθόδευσης. Ας υπενθυμίσουμε τα στοιχεία εκείνου του ρεπορτάζ, έστω και αν χαλάνε τη σούπα των εποικοδομητικών ελληνο­τουρκικών σχέσεων και των χαμογε­λαστών υπουργών Εξωτερικών, όπως αποτυπώνονται στις φωτογραφίες τους έπειτα από κάθε τους συνάντηση.

Την Παρασκευή 28 Απριλίου 2012, ενώ στην Ελλάδα εν μέσω προεκλο­γικής περιόδου γίνεται σαφής η έναρ­ξη μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας (και δεδομένης της οικονομικής κατα­στροφής και κοινωνικής διάλυσης της χώρας), στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύονται χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Κα­στελόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).

Το καταρρέον ελληνικό πολιτικό σύ­στημα δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στην εν λόγω μελετημένη τουρκική κί­νηση. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν κέρδισε ούτε ένα δευτερόλεπτο στην προεκλο­γική (δυστυχώς και τη μετεκλογική) συ­ζήτηση. Πρόκειται – όπως διαπιστώνα­με τότε – για ένα χαρακτηριστικό δείγ­μα επικίνδυνης ιστορικής αμνησίας, ανεπίτρεπτης καθώς υπάρχει ένα πρό­σφατο από ιστορική άποψη ανάλογο παράδειγμα:

Η ελληνoτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο άρχισε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν στην τουρκική Εφημερί­δα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν χάρτες θαλάσσιων περιοχών στα βο­ρειοδυτικά της Μυτιλήνης, τις οποίες η Άγκυρα παραχωρούσε προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ). Αυτή ήταν η πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας / κυριαρχίας στο Αιγαίο από την Τουρκία.

Καθώς όλοι γνωρίζουμε τι ακολού­θησε από τότε στο Αιγαίο και τα ελλη­νοτουρκικά, μάλλον θα έπρεπε να στα­θούμε με μεγαλύτερη προσοχή στη νέα τουρκική προσπάθεια να διαμορφώσει τον χάρτη καταγράφοντας τις διεκδι­κήσεις της επί της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου.

Δεδομένων όλων αυτών, μόνο πολι­τικά αφελείς ή μύωπες μπορεί να δώ­σουν βάση στα χαμόγελα και ένθερ­μα λόγια των δυο υπουργών. Οι ψυλλιασμένοι μάλλον αγωνιούν για το αν και πότε η χώρα θα εκπονήσει και θα υιοθετήσει μια ρεαλιστική στρατηγι­κή για την υπονόμευση και απόκρου­ση των τουρκικών προωθημένων διεκδικήσεων...

 

ΠΗΓΗ kostasxan ΚΑΙ  topontiki.