Η προσέγγιση της θεωρίας Παιγνίων είναι μαθηματική κι όχι οικονομική. O John Nash μπορεί να πήρε το βραβείο Nobel οικονομίας το 1994 για το έργο του στη θεωρία Παιγνίων, αλλά είναι μαθηματικός. Και ως μαθηματικός μελέτησε τη θεωρία αριθμών, τις διοφαντικές εξισώσεις, την κβαντομηχανική και τη θεωρία της Σχετικότητας. Και η επινόηση της μεθόδου που θα ονομαστεί Nash–Moser, για να λύσει ένα σημαντικό πρόβλημα της διαφορικής γεωμετρίας περί πολλαπλότητας του Riemann δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την οικονομία. Έτσι δεν είναι ανάγκη να ακούμε κάθε οικονομολόγο να μας εξηγεί ότι είναι ειδικός της θεωρίας Παιγνίων, επειδή είναι οικονομολόγος και να τον πιστέψουμε όντως. Η θεωρία Παιγνίων είναι κλάδος των μαθηματικών και έχει εφαρμογές σε διάφορους τομείς και όχι μόνο στην οικονομία. Στην πραγματικότητα σε αυτόν τον τομέα είναι πολλοί ειδικοί, που όχι μόνο δεν έχουν πεισθεί για την αξία αυτή της θεωρίας, αλλά ουσιαστικά δεν κατέχουν ακόμα το αντικείμενο. Συνεπώς πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί, αφού αυτό έχει επιπτώσεις στην στρατηγική μας συμπεριφορά, που είναι μια καθοριστική έννοια και στη θεωρία. Δεν είναι ανάγκη να μας επηρεάζουν γενικόλογες δηλώσεις. Γιατί είναι μερικοί που βλέπουν τον «Θανάση» και νομίζουν ότι είναι παίγνιο και άλλοι που παίζουν, ότι κάνουν παπάδες δίχως εκκλησία. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα και το βλέπουμε στις κωδικοποιήσεις της θεωρίας Παιγνίων. Η ζωή δεν είναι σκάκι, δεν είναι μηδενικού αθροίσματος, αλλά το να νομίζεις ότι θα τα βγάλεις πέρα δίχως σκάκι δεν είναι καλή ζαριά ούτε για τάβλι. Έτσι είναι και για τη θεωρία Παιγνίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου