Tου Ν. Λυγερού
Στο πλαίσιο του Σκοπιανού υπάρχει μια συστηματική λανθασμένη χρήση της έννοιας της πίεσης και του στόχου της. Αρχικά ακούσαμε ότι δεχόμασταν πιέσεις, έτσι γενικά χωρίς να διευκρινίζουν τον πραγματικό στόχο. Βέβαια στη συνέχεια έγινε κατανοητό ότι ήταν για λόγους προπαγάνδας που δεν είχε γίνει. Η αλήθεια δεν φάνηκε μόνο από τις στρατηγικές αναλύσεις διότι οι επίσημοι φορείς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης βγήκαν κι είπαν ότι αυτό που θέλουν είναι μια αμοιβαία λύση. Με άλλα λόγια δεν ασκήθηκε ποτέ πίεση για το όνομα των Σκοπίων και ειδικά για τη χρήση της ονομασίας Μακεδονία.
Και εδώ μπαίναμε σε μια στρατηγική διαφορά που αλλάζει όλο το ύφος της υπόθεσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ όπως και η Ελλάδα βέβαια που ανήκει σε αυτές τις δύο υπερδομές, θέλουν την επίλυση του προβλήματος και όχι την επιβολή μιας ονομασίας σε ένα κράτος μέλος που έχει όλα τα δικαιώματα που προβλέπουν αυτοί οι θεσμοί. Η γεωστρατηγική και η γεωπολιτική ανάλυση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι απλή. Καμία από τις δύο αυτές υπερδομές δεν θέλει να έχει μια εσωτερική τοπολογική τρύπα διότι δίνει πάτημα σε άλλους που υποσκάπτουν αυτούς τους θεσμούς για να κάνουν επαφές διεισδυτικά. Ειδικά για την Ελλάδα θα έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα σε δύο μέτωπα και μάλιστα το ένα από πίσω. Έτσι οι απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αφορούν καθόλου την ονομασία. Αν λοιπόν πρέπει να ασκηθούν κάπου πιέσεις είναι πάνω στην αδιαλλαξία των Σκοπίων όσον αφορά στο όνομα έτσι ώστε να μπορέσει να αρχίσει η ενταξιακή πορεία σε αυτές τις δύο οντότητες. Διότι τα Σκόπια δεν έχουν ανοίξει κανένα από τα 35 κεφάλαια του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Τα Σκόπια είναι από τις πιο καθυστερημένες χώρες σε αυτό το πλαίσιο. Και εδώ οι σκοπιανές κυβερνήσεις καταπατούν και τον σκοπιανό λαό που περιμένει τόσα χρόνια την ένταξή του δίχως κανένα αποτέλεσμα ενώ του λένε να κάνει θυσίες για να προσαρμοστεί σε αυτό το κεκτημένο. Είναι λοιπόν σημαντική η διαφορά μεταξύ επίλυσης και ονομασίας.
Οι ρωσικές δυσκολίες στη Συρία
Tου Ν. Λυγερού
Στην αρχή, η Ρωσία εκτίμησε ότι η βοήθειά της προς τον Πρόεδρο της Συρίας, θα αποτελούσε μόνο και μόνο όφελος για την ίδια. Με την πάροδο του χρόνου αντιλήφθηκε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο εύκολα και τώρα βλέπει και τις αντικειμενικές δυσκολίες που προέρχονται επί της ουσίας από τον σύμμαχό της στην περιοχή. Διότι ο Πρόεδρος της Συρίας θα ήθελε να τα έχει όλα κι έχει αφήσει τη Ρωσία να υποστεί το κόστος αυτής της συνεργασίας. Έτσι η Ρωσία παρόλο που μπορεί να δηλώσει ότι έχει πετύχει αντικειμενικούς σκοπούς και στόχους ειδικά στο πλαίσιο της μεγάλης συνεργασίας για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας στην περιοχή, βλέπει ότι είναι δύσκολο και μάλιστα εξαιρετικά για ν' απαγκιστρωθεί από τη Συρία διότι υπάρχει πλέον το ρίσκο να μειωθεί η επιτυχία του στρατηγικού περιορισμού της επιρροής των ΗΠΑ αλλά και το γόητρο του Προέδρου της Ρωσίας. Επίσης επειδή ο Πρόεδρος της Συρίας δεν έχει απ' ό,τι φαίνεται πρόβλημα να διαπράξει εγκλήματα πολέμου, βάζει τη Ρωσία σε πολύ δύσκολη θέση ως σύμμαχο, ειδικά στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Στην πραγματικότητα η Ρωσία έχει το ανάλογο πρόβλημα και λόγω της Τουρκίας διότι η τελευταία θέλει να φανεί πολύ πιο ισχυρή απ' ό,τι είναι. Έτσι αναγκάζεται να κάνει κινήσεις οι οποίες ακόμα και στρατιωτικά χαρακτηρίζονται ως απαράδεκτες. Η Ρωσία βλέπει με όλο πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι οι ΗΠΑ δεν θεωρούν την Τουρκία ως αξιόπιστο σύμμαχο και προσπαθεί να την προσεγγίσει μόνο που ο χαρακτηρισμός των ΗΠΑ για την Τουρκία, στέκει όντως και δεν αφορά βέβαια μόνο αυτές. Άρα έπρεπε και η Ρωσία να είναι ακόμα πιο προσεχτική με αυτή τη χώρα αφού έχει ήδη βιώσει ανάλογα προβλήματα με τη Συρία. Σε επίπεδο στρατηγικής και ειδικά υψηλής η επιλογή των συμμάχων έχει τεράστια σημασία. Το θέμα είναι ότι η Ρωσία θεωρεί πάντα ότι πρέπει να έχει το πάνω χέρι και σε μια συμμαχία έτσι οι επιλογές της είναι ποιοτικά μειωμένες, χρειάζεται λοιπόν να ξεπεράσει αυτά τα εμπόδια για να έχει εξελίξεις και την εξωτερική της δράση εκτός αν θέλει να εφαρμόσει μια σταλινική προσέγγιση που αφορά μόνο την ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου