Από το kathimerini
Ως χώρα η οποία υπερασπίζεται το στάτους κβο στην περιοχή, η Ελλάδα ορθώς και επιβεβλημένα για πολλά χρόνια έχει ακολουθήσει μια στάση σύνδεσης των ελληνοτουρκικών με τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ε.Ε. αλλά και στο ευρύτερο δυτικό συμμαχικό πλαίσιο. Η αγωνία της Αγκυρας, περισσότερο εμφανής τις τελευταίες εβδομάδες, να αποσυνδέσει την Ελλάδα από την Ε.Ε. ως μια ιδιαιτερότητα ή μια «απόκλιση» από τις κατά τα λοιπά υποτιθέμενες «αρμονικές» σχέσεις Τουρκίας – Ευρώπης είναι ενδείξεις της επιτυχίας αυτής της τακτικής. Είναι όμως μια τακτική που δεν είναι πια επαρκής από
μόνη της. Η επανάπαυση στο στάτους κβο είναι, βέβαια, η συνήθης τάση για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει αλλαγή στο στάτους κβο (με το τουρκολιβυκό μνημόνιο να αποτελεί το χαρακτηριστικό ορόσημο αυτής της εξέλιξης) και η Ελλάδα, παρά τα θετικά βήματα σε επιμέρους σημεία, πρακτικά εξακολουθεί να βαδίζει πάνω σε γραμμή εξωτερικής πολιτικής του ίδιου μοντέλου.Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η αντίδραση της Ελλάδας ήταν η επιβεβλημένη, όπως αντικατοπτρίστηκε στη συμφωνία για ΑΟΖ με την Αίγυπτο, αλλά και τα πολύπλευρα σχήματα συνεργασίας με το Ισραήλ και τις αραβικές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και του Κόλπου. Παράλληλα, έπειτα από σχεδόν 10 χρόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, γίνεται μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού και ανανέωσης του οπλοστασίου.
Κατά τα λοιπά, αναλύουμε την Τουρκία (αυτό ισχύει και για μερίδα των ελληνικών ΜΜΕ ώς ένα βαθμό) σαν να βλέπουμε την κατάσταση μέσα από το BBC, τους New York Times, τον Monde Diplomatique κ.ο.κ. Σαν δηλαδή η Τουρκία να είναι ένα απόμακρο πρόβλημα κάποιας τρίτης χώρας. Η αφ’ υψηλού αντιμετώπιση της κατάστασης είναι ώς ένα βαθμό κατανοητή, διότι η χώρα έχει και άλλα ζητήματα, με κυρίαρχο την ανάκαμψη της οικονομίας, και δεν μπορεί να ασχολείται καθημερινά με τους ισλαμιστές της κυβέρνησης Ερντογάν. Ωστόσο, μέχρις ότου αποδειχθεί το αντίστροφο, οι απειλές που εκτοξεύονται θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Το τουρκολιβυκό μνημόνιο, η απόπειρα εισβολής στον Εβρο, η κρίση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο το 2020, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν αποτέλεσαν αιφνίδιες εξελίξεις. Είχαν άπασες προαναγγελθεί, και από το 2016 και έπειτα χτίζονταν μήνα με τον μήνα. Το στάτους κβο που επιθυμούν και ονειρεύονται πολλές φορές κάποιοι στην Αθήνα, κρυφά ή φανερά, στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Και γι’ αυτό απαιτείται προσοχή, διότι στον επόμενο τόνο οι εκπλήξεις μπορεί να είναι ακόμη πιο δυσάρεστες.
ΠΗΓΗ kathimerini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου