Πιο συγκεκριμένα, χθες, 30 Απριλίου, Μεγάλη Παρασκευή, κορυφαία μέρα της χριστιανοσύνης,
τουρκικό κατασκοπευτικό αερόχημα πραγματοποίησε διείσδυση φτάνοντας πάνω από την πόλη της Ορεστιάδας σε ύψος 17.056 ποδιών με ταχύτητα εδάφους 103 κόμβων καταγράφοντας τα πάντα με το ηλεκτρο-οπτικό του σύστημα.Κι όλα αυτά με χαρακτηριστική -δήθεν- πονηριά. Ενώ είχε παραμείνει για πολλές ώρες στα ελληνοτουρκικά σύνορα, κατά την αποχώρησή του άλλαξε “αιφνιδιαστικά” πορεία και πραγματοποίησε διείσδυση στον ελληνικό εναέριο χώρο πραγματοποιώντας διέλευση πάνω από την Ορεστιάδα.
Πιο αναλυτικά, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της γνωστής ιστοσελίδας “Flightradar24”, το κατασκοπευτικό αερόχημα Bayraktar TB2 αφού πραγματοποίησε πολλαπλούς κύκλους πάνω από την Αδριανούπολη και την περιοχή μεταξύ των χωριών Üyüklütatar, Tayakadın, Abalar, Karakasım, η οποία βρίσκεται απέναντι από την Νέα Βύσσα, κινήθηκε προς τα νότια πάντοτε εντός του τουρκικού εναέριου χώρου και ξαφνικά άλλαξε πορεία με κατεύθυνση προς τον ποταμό Έβρο.
Ενώ το τουρκικό αερόχημα Bayraktar TB2 πετούσε εντός του τουρκικού εναέριου χώρου στο γεωγραφικό ύψος του Πυθίου, το ξαφνικά στράφηκε προς βορρά και εισήλθε στον ελληνικό εναέριο χώρο στην περιοχή του παρόχθιου τουρκικού χωριού Elçili ακολουθώντας μια πορεία βόρεια – βορειοδυτική με κατεύθυνση την Ορεστιάδα.
Από το σημείο εισόδου του τουρκικού αεροχήματος στον ελληνικό εναέριο χώρο, μέχρι την πόλη της Ορεστιάδας το τουρκικό αερόχημα πέταξε ανενόχλητο διανύοντας μια απόσταση 9,6 χλμ και αφού πέταξε πάνω από την πόλη επέστρεψε στην Τουρκία ακολουθώντας ακριβώς την ίδια διαδρομή, διανύοντας ακόμη 10,4 χλμ εντός του ελληνικού εναερίου χώρου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις το τουρκικό αερόχημα βρισκόταν πάνω από το ελληνικό έδαφος συνολικά για περίπου 10 λεπτά, καταγράφοντας οτιδήποτε βρισκόταν στο έδαφος χάρις στο σύγχρονο σύστημα αισθητήρων WESCAM MX-15D EO/IR/LD που διαθέτει.
Η πτήση αυτή δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία. Σύμφωνα με πληροφορίες του DP, πτήσεις των τουρκικών Bayraktar ΤΒ2 πάνω από ελληνικό έδαφος, τουλάχιστον στην περιοχή του Έβρου, έχουν πραγματοποιηθεί στο πρόσφατο παρελθόν. Παρακολουθούνται δε συστηματικά από το σύστημα αεράμυνας της Ελλάδας.
Σοβαρό θέμα είναι όμως η απεριόριστη ανοχή που επιδεικνύει η πολιτική ηγεσία στις διεισδύσεις αυτές. Η ανενόχλητη υπέρπτηση των τουρκικών UAV πάνω από το ελληνικό έδαφος ξεπερνά κάθε όριο και η συστηματική ανοχή ερμηνεύεται στην Άγκυρα όχι ως μετριοπάθεια, αλλά ως φοβία. Εξασφαλίζει δε όχι μόνο τη συνέχιση του φαινομένου αλλά και την κλιμάκωσή του.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου καλείται να απαντήσει μέχρι πότε σκοπεύει να ανέχεται αυτή την τουρκική συμπεριφορά, χωρίς να προβαίνει καν σε μια προειδοποιητική δήλωση ότι θα προχωρήσει σε κατάρριψη των τουρκικών UAV. Τι θα γινόταν δηλαδή εάν καταρρίπτονταν εντός ελληνικού εδάφους και μάλιστα σε τέτοιο βάθος; Πιθανότατα δεν θα το επαναλάβουν διότι είναι γνωστό ότι οι Τούρκοι διαπρέπουν στη θρασύδειλη συμπεριφορά.
Η μη αντίδραση της ελληνικής πλευράς συνιστά σοβαρή “ποιοτική” οπισθοχώρηση της Ελλάδας. Εάν γίνει αποδεκτό ότι επέλεγε συνειδητά αυτή την τακτική όταν επί δεκαετίες αντιμετώπιζε με αυτό τον τρόπο τις διεισδύσεις – παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη για να αποφύγει την κλιμάκωση και τα θύματα, θα πρέπει να εξηγηθεί εάν η επανάληψη της συμπεριφοράς με ανοχή και των τουρκικών UAV, συνιστά κάποιου είδους… εθισμό.
Η υπέρπτηση πραγματοποιήθηκε σε περίοδο θρησκευτικής εορτής κατά παράβαση του περίφημου «Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ» του 1988. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του, «Ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή των εθνικών ασκήσεων που απαιτούν την έκδοση ΝΟΤΑΜ ή άλλης αναγγελίας θα γίνονται κατά τρόπο με τον οποίο να αποφεύγονται η απομόνωση περιοχών, η δέσμευση περιοχών για μεγάλο χρονικό διάστημα και η διεξαγωγή τους κατά τη διάρκεια της αιχμής της τουριστικής περιόδου και των κυριότερων εθνικών και θρησκευτικών εορτών.»
Το πλέον αστείο της υπόθεσής είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις επεδίωκαν την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου αυτού από την ελληνική πλευρά (Πολεμική Αεροπορία και Πολεμικό Ναυτικό) και πάντοτε ζητούσαν το συγκεκριμένο Μνημόνιο να αποτελέσει την βάση για την οικοδόμηση “Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης” μεταξύ των δύο χωρών. Παρότι υπάρχει πικρή εμπειρία από το τι σημαίνει ΜΟΕ με την Τουρκία, προσφάτως ανακοινώθηκαν νέες συζητήσεις.
Όπως φαίνεται η τουρκική πλευρά αδιαφορεί πλήρως για την υπογραφή της και τις δεσμεύσεις που υποτίθεται ότι έχει αναλάβει και προβαίνει στην μεθοδική και συστηματική καταπάτηση κάθε έννοιας καλής γειτονίας, πραγματοποιώντας επιθετικές κατασκοπευτικές αποστολές πάνω από το ελληνικό έδαφος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι νότια του σημείου που έφτασε το τουρκικό αερόχημα βρίσκεται ένα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης 2D, L-Band, τεχνολογίας τέλη δεκαετίας 1970, αναβαθμισμένο όμως πριν από τους Ολυμπιακούς αγώνες τύπου MPDR-90E (DR172) της Siemens, με μέγιστη εμβέλεια τα 88,9 χιλιόμετρα, ενώ η ευρύτερη περιοχή φιλοξενεί πολλές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Τώρα για ποιο λόγο δεν υπήρξε οποιαδήποτε αντίδραση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για ένα ξένο αερόχημα το οποίο παρανόμως πετούσε πάνω από ελληνικό έδαφος, αυτό θα πρέπει να απαντηθεί από τους αρμοδίους. Διότι γνωρίζουμε ότι δεν αιφνιδίασε κανέναν.
Μήπως θα πρέπει επιτέλους να καταλήξουμε στις διαδικασίες που η Ελληνική Αεράμυνα θα πρέπει να ακολουθεί σε ανάλογες περιπτώσεις; Διότι οι ατιμώρητες υπερπτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων και αεροχημάτων πάνω από ελληνικό έδαφος στο Αιγαίο, οι Τούρκοι τώρα φαίνεται πως αλλάζουν… γήπεδο.
Επιχειρούν πλέον να τεστάρουν πόσο αποφασισμένη είναι η Ελλάδα να καταρρίψει τα κατασκοπευτικά τους αεροχήματα πάνω από το ελληνικό έδαφος στα χερσαία σύνορα. Επιχειρεί να επιβάλει και στα χερσαία σύνορα σύμφωνα την έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας, αφού από το μέχρι σήμερα ιστορικό της ελληνικής συμπεριφοράς, είναι λογικό να προκύπτει πως ούτε και αυτό είμαστε προετοιμασμένοι να πράξουμε.
Έχει νόημα να επαναληφθεί ότι για την κατάσταση αυτή ευθύνεται το περίφημο “φοβικό σύνδρομο” της πολιτικής ελίτ; Σημασία έχει ότι οι Τούρκοι με τον τρόπο αυτό “ροκανίζουν” την εθνική κυριαρχία μετά το Αιγαίο και στον Έβρο, ασκώντας ψυχολογικό πόλεμο στους Έλληνες ακρίτες.
Τώρα αν όλα αυτά απασχολούν κάποιους στην Αθήνα, πέραν της στρατιωτικής ηγεσίας -που θεωρούμε δεδομένο ότι έχει εξηγήσει τους κινδύνους της απουσίας πάσης αντίδρασης στην πολιτική ηγεσία- θα το γνωρίζουμε την επομένη φορά που οι «φίλοι και σύμμαχοι» γείτονες αποφασίσουν να μας «επισκεφτούν» με τα αεροχηματά τους ξανά σε κάποια συνοριακή περιοχή.
Μέχρι τότε Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα! Εκτός αν προλάβουν και στείλουν σήμερα πριν το “Χριστός Ανέστη” ξανά κάποιο UAV. Μην ανησυχείτε όμως, διότι όπως είχε απαντήσει κάποτε ένας διευθυντής της ΓΔΑΕΕ (σ.σ. παρότι με παρατσούκλι που παρέπεμπε σε εξαιρετικά… φιλοπόλεμη φυλή) σε στρατηγό κομπάζοντας… “σιγά μην γίνει πόλεμος με την Τουρκία”!
Πώς να εξηγήσεις στον ανεγκέφαλο ότι είναι ακριβώς αυτή η πεποίθηση που φέρνει ολοένα και πιο κοντά αυτό που υποτίθεται πως η χώρα αγωνίζεται για να αποτρέψει; Και πως δεν μπορείς να περιμένεις στο διηνεκές τις γεωπολιτικές καραμπόλες για να σε σώζουν; Η βλακεία εξάλλου, είναι πάντα ανίκητη…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου