ΚΟΡΒΕΤΕΣ για το Πολεμικό Ναυτικό: Νέα “κατάσταση AUKUS” εν όψει! ΗΠΑ και Γαλλία… στα θαλάσσια “χαρακώματα”

Συναρπαστικές διαφαίνονται οι εξελίξεις που θα ζήσουμε το προσεχές διάστημα αναφορικά με το πρόγραμμα των κορβετών. Με την κυβέρνηση να διαμηνύει διά του υπουργού Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, ότι η απόφαση θα ληφθεί εντός τετραμήνου, οι φιλόδοξοι μνηστήρες εντείνουν τις προσπάθειές τους για την απόσπαση του δεύτερου σε σημασία συμβολαίου για τον επανεξοπλισμό του Πολεμικού Ναυτικού. Κι ενώ η “μάχη” έδειχνε να έχει τρεις (σ.σ. δύο συν έναν για την ακρίβεια) συμμετέχοντες, Γαλλία (Gowind / Group Naval), Ολλανδία (SIGMA 10514 / DAMEN) και Ιταλία (DOHA / Fincantieri), τις τελευταίες ημέρες επανεμφανίζεται η αμερικανική πλευρά, με μια νέα πρόταση, ελαφρώς διαφορετική από αυτή των φρεγατών…

Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Το τελευταίο διάστημα βρέθηκε στην Αθήνα αντιπροσωπεία της αμερικανικής εταιρίας η οποία πραγματοποίησε επαφές με τους αρμόδιους, επιχειρώντας να προωθήσει την πρότασή της για τις κορβέτες, στην οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Για μια ακόμη φορά, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, η υποδοχή που αντιμετώπισε δεν ήταν και η πλέον θερμή. Όμως η κατάσταση περιπλέκεται εξαιτίας του περιώνυμου “γεωπολιτικού κριτηρίου“, η στάθμιση του οποίου για την παρούσα κυβέρνηση είναι πολύ ισχυρή.

Εν όψει λοιπόν του φημολογούμενου ταξιδιού του πρωθυπουργού και του υπουργού Άμυνας στην Ουάσιγκτον, αναμένεται πως το θέμα θα τεθεί σε ανώτατο επίπεδο κατά τις επαφές τους στον Λευκό Οίκο και το Πεντάγωνο. Η δε “γεωστρατηγική διάσταση” που αναπόφευκτα έχει, δεν αποκλείεται να οδηγήσει και σε εξέτασή του στο επίπεδο των Συμβούλων Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), Τζέικ Σάλιβαν και Δρ. Θάνου Ντόκου. Υπενθυμίζεται, ότι το DP αναφέρθηκε πρόσφατα σε προγραμματιζόμενη συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου για τη διευκρίνηση του ζητήματος των Ναυπηγείων Ελευσίνας, στην οποία εκτός του πρωθυπουργού και των υπουργών Άμυνας και Ανάπτυξης, μέρος θα ελάμβανε και ο ΣΕΑ. Η συνάντηση αυτή φέρεται να ακυρώθηκε τουλάχιστον τρεις φορές για αντικειμενικούς λόγους (π.χ. επαφή με κρούσμα κορονοϊού και ο πρόσφατος χιονιάς).

Με αυτό το δεδομένο, συν την εκκρεμούσα στάθμιση του ζητήματος επίλυσης του προβλήματος με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, θα μπορούσε κανείς να αφαιρέσει από την εξίσωση την για μια ακόμη φορά εξαιρετική, αλλά μη… γεωπολιτικά ανταγωνιστική ολλανδική πρόταση και να μείνει με τους δυο γεωπολιτικά ισχυρούς (Γαλλία και ΗΠΑ), συν τον βιομηχανικά ισχυρό (Ιταλία), που κομίζει τη μοναδική πρόταση που αφορά τα Ναυπηγεία Ελευσίνας! Ένα ωραιότατο “κουβάρι” που καλείται για μια ακόμη φορά να ξεμπερδέψει η κυβέρνηση. Η οποία βέβαια έχει παίξει ρόλο στη δημιουργία του.


Οι αμερικανικές πιέσεις βαίνουν κλιμακούμενες, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες έχουν ήδη γίνει οι πρώτες κινήσεις που αποδεικνύουν ότι το ενδιαφέρον της αμερικανικής πλευράς δεν μένει αποκλειστικά σε εταιρικό επίπεδο, αλλά αποκτά αυξανόμενη πολιτική στήριξη, με αποτέλεσμα η εικόνα να περιπλέκεται επικίνδυνα. Η ελληνική πλευρά αναμένεται να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, με μόνη οδό διαφυγής την πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι τον πρώτο λόγο θα έχει η επιθυμία της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού. Το οποίο δεν συμπεριλάμβανε αμερικανική πρόταση στη λίστα των πλοίων που δήλωσε, καταρχήν, ότι πληρούν τις επιχειρησιακές προϋποθέσεις.

Στην εξίσωση εισέρχονται δυναμικά τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (ΕΝΑΕ), καθώς τόσο η αμερικανική όσο και η γαλλική πλευρά, φέρονται να έχουν συζητήσει και να έχουν σχεδόν συμφωνήσει με τη νέα ιδιοκτησία υπό το εφοπλιστή Προκοπίου για τη ναυπήγηση τουλάχιστον δύο πλοίων στην Ελλάδα. Στη δε περίπτωση της Lockheed Martin, η ναυπηγική συνεργασία με την ιταλική Fincantieri (που συμμετέχει στον “διαγωνισμό” για τις κορβέτες) και η πρόθεση ναυπήγησης δύο τουλάχιστον πλοίων για το ελληνικό Ναυτικό σε δικό της ναυπηγείο στην Ιταλία, όπου λόγω εγγύτητας θα εκπαιδευθούν ευκολότερα Έλληνες εργαζόμενοι στον ναυπηγικό κλάδο, έχει θεωρητικά τη δυναμική να ξεπεράσει την ιταλική δυσαρέσκεια, καθώς ενδεχόμενη τέτοια λύση την συμπεριλαμβάνει.

Θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι “άγνωστος Χ” παραμένει εάν το Μέγαρο Μαξίμου έχει κάποια εναλλακτική λύση για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Διότι το πρόβλημα των 600 εργαζομένων είναι πολιτικά δυσβάστακτο. Ωστόσο, εξίσου ανέφικτο είναι και το να επιμένει η ελληνική πλευρά να επιβάλλει σε έναν επενδυτή την υποχρέωση αριθμού εργαζομένων που δεν προβλέπονται στο επιχειρηματικό του σχέδιο. Η δε διαίρεση του Ναυπηγείου σε στρατιωτικό και πολιτικό, μαζί με τη μεταφορά του συνόλου των εργαζομένων στο πρώτο, εξασφαλίζει το μέλλον των εργαζομένων αποκλειστικά με τη συνεχή ροή κρατικών συμβολαίων…

Το πρόβλημα είναι και πολιτικά περίπλοκο, καθώς όπως έχει αναφέρει το DP στο παρελθόν, η στάση της νέας ιδιοκτησίας του Σκαραμαγκά είναι εξαιρετικά προσεκτική, με σκοπό να μη διαταραχθούν ευαίσθητες πολιτικά ισορροπίες. Πληροφορίες αναφέρουν ότι υποψήφιοι προμηθευτές έχουν ζητήσει την ενοικίαση χώρου εντός των ΕΝΑΕ, όπου θα δρομολογήσουν τη μερική έστω ναυπήγηση αριθμού κορβετών στην Ελλάδα. Προσεχώς θα γνωρίζουμε τι ισχύει και τι όχι…

Στο γεωπολιτικό επίπεδο, η κατάσταση αυτή δεν είναι ευχάριστη για την Ελλάδα, καθώς δημιουργεί συγκρουσιακές συνθήκες “τύπου AUKUS” ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Είναι απορίας άξιον βεβαίως, πως η Ουάσιγκτον δεν αντιλαμβάνεται τον αντίκτυπο που θα έχει στο επίπεδο της Ατλαντικής Συμμαχίας, από τη στιγμή που η ίδια διακηρύσσει σε κάθε ευκαιρία ότι η ενότητα του ΝΑΤΟ είναι πιο σημαντική από ποτέ. Θεωρούν στις ΗΠΑ ότι υπάρχει το περιθώριο νέας “εμφύλιας ενδοσυμμαχικής σύγκρουσης” με αντικείμενο εξοπλιστικά προγράμματα λίγων -για τα μεγέθη μιας υπερδύναμης- δισ. δολαρίων ή ευρώ; Κάτι χρήζει προσεκτικής διευκρίνισης στο επίπεδο της σύγχρονης αμερικανικής “Υψηλής Στρατηγικής”. Της “GRAND STRATEGY” όπως αποκαλείται…

ΠΗΓΗ defence-point