Σπεύσατε επιδέξια τροχάδην

Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ

ΔΙΑΡΚΗΣ φροντίδα των ΗΠΑ και των άλλων δυνάμεων του ΝΑΤΟ είναι, βεβαίως, να… συγκρατήσουν στη Συμμαχία την εκβιαστικά και επιδεικτικά επαμφοτερίζουσα Τουρκία που επέλεξε την τακτική του «εκκρεμούς» και προς τη Ρωσία του Πούτιν. Αντιστοίχως επίμονη εμφανίζεται η προσπάθεια της Τουρκίας, αξιοποιώντας την γεωπολιτική σπουδαιότητα που της αναγνωρίζουν οι μεγάλες δυνάμεις, να απαιτεί, ως σημαντική Νατοϊκή δύναμη και να εκβιάζει για την ικανοποίηση εκείνων των στόχων που έθεσε ώστε ν’ αναδειχθεί ηγεμονική πλέον νεο-οθωμανική υπερδύναμη στην περιοχή και στον κόσμο.

Η ΔΙΕΛΚΥΣΤΙΝΔΑ αυτή στη Νατοϊκή ιστορία έχει τις παλαιότερες ρίζες της στο… Κυπριακό. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Υπήρξε προϊόν των δόλιων μεθοδεύσεων της Βρετανίας. Η οποία εξώθησε τότε την Τουρκία, προκειμένου να την αξιοποιήσει σαν το ισχυρότερο αντίβαρο απέναντι στον ένοπλο απελευθερωτικό – αντιαποικιακό αγώνα της Κύπρου, η οποία ανέκαθεν διεκδικούσε την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της με την Ελλάδα.

– Το πογκρόμ καταστροφής της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης που εκτόξευσε το τουρκικό κράτος με τους διατεταγμένους του όχλους στα Σεπτεμβριανά του 1955, υπήρξε η πρώτη περίπτωση γεγονότων για τα οποία έσπευσε η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ, παρεμβαίνουσα αθωωτικά για την Άγκυρα και χαλιναγωγούσα αποτελεσματικά την Αθήνα, ώστε να αποσοβηθεί η ρήξη μεταξύ των δύο συμμάχων, Ελλάδος και Τουρκίας, στη νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ με εγγύς γείτονες όμορες χώρες του τότε σοβιετικού «Παραπετάσματος».

– Και… η ιστορία εκείνη του 1955 συνεχίζεται αδυσώπητη επί 70 σχεδόν χρόνια εκ των οποίων, 48χρονη μετριέται ήδη η παράνομη στρατιωτική εισβολή και κατοχή από το 1974 των βορείων ελληνικών εδαφών της Κύπρου από την έκτοτε ατιμώρητη και ανενόχλητη και θωπευόμενη Νατοϊκή Τουρκία.

ΕΚΤΡΑΧΥΝΣΗ των σχέσεων Τουρκίας – ΗΠΑ παρήγαγε η εδραίωση, ενδυνάμωση και μονιμοποίηση επί 20ετία ήδη στην εξουσία, της Ερντογανοκρατίας. Με οσημέραι εμφανέστερη την αυτονόμηση των επιλογών της Άγκυρας από τα Νατοϊκώς δέοντα. Και τη σύσφιξη των σχέσεων της με τη Μόσχα του Πούτιν. Προβεβλημένης από τότε ως «πέτρας του σκανδάλου», της πρόσκτησης των ρωσικών πυραύλων S-400 από τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Πολύ προτού εκτοξευθεί η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία και ο συνεχιζόμενος εκεί πόλεμος. Οι επικίνδυνες παγκόσμιες επιπτώσεις του οποίου τείνουν να ομοιάζουν με προανάκρουσμα Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.

ΕΠΙΔΕΙΝΩΘΗΚΑΝ τα προβλήματα ΗΠΑ-Τουρκίας. Καθιστάμενα πλέον και ευρύτερα ενδο-Νατοϊκά: Καθ’ ον χρόνον η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε τη «νεκρανάσταση» του «εγκεφαλικά νεκρού» ΝΑΤΟ, η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να ορθώσει τους δικούς της εκβιασμούς προς τις ΗΠΑ και τη Συμμαχία ώστε να άρει το βέτο της στη διαδικασία εισδοχής της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.

– Πρόκειται για τα πατροπαράδοτα «ανατολίτικα παζάρια» στα οποία ανέκαθεν επιδίδεται η τουρκική πολιτική. Επικαιροποιημένα και πολλαπλασίως ενισχυόμενα από την επιτήδεια προς τούτο ιδιοσυγκρασία του έχοντος παιδιόθεν ροπή προς τα νταηλίκια Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στον οποίο, μάλιστα, ο προηγούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε επιδαψιλεύσει και τα εύσημα του «Παγκόσμιου Σκακιστή». Με περισσή έπαρση και αυτοπεποίθηση ικανού στο εσωτερικό και στο εξωτερικό νεο-σουλτάνου, ο Ερντογάν επιδεικνύει μεθοδικά την εκδίπλωση της νεο-οθωμανικής του στρατηγικής, όχι μόνο πλέον εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στη Συρία, στο Νότιο Κουρδιστάν, στη Μέση Ανατολή, στη Λιβύη, σε χώρες της Αφρικής, στον Καύκασο, μέχρι και για το καθεστώς στα… Ιεροσόλυμα.

Η ΠΡΟΒΛΗΘΕΙΣΑ από την άνοδο το 2002 των ισλαμιστών του Ερντογάν στην εξουσία επιδίωξη των «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες της Τουρκίας, μετεξελίχθηκε σε «χίλια δυο προβλήματα» με κάθε της γείτονα.

Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δημιούργησε και ελπίδες εξευρωπαϊσμού – εκδημοκρατισμού του αυταρχικού της πολιτεύματος και των διεθνών της σχέσεων, οδηγήθηκε εδώ και χρόνια σε ναυάγιο. Εξαιτίας της επιμονής της Άγκυρας να… εκτουρκίσει και να ισλαμοποιήσει την ΕΕ. Την οποία κιόλας πιέζει και συνεχίζει να εκβιάζει, με τις ροές της γεω-πληθυσμιακής της τακτικής. Με την προσδοκία να καταστεί και η… προστάτιδα δύναμη των μουσουλμανικών κοινοτήτων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, όπως οραματιζόταν όταν ήταν στην πρωθυπουργία του καθεστώτος Ερντογάν και ο στρατηγικός του μέντορας Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο ίδιος μεθόδευσε και την έμπρακτη διείσδυση της Τουρκίας στους μουσουλμάνους των Βαλκανικών χωρών, που χαρακτήριζε ως «οθωμανικά κατάλοιπα», για τα οποία η Τουρκία έπρεπε – σύμφωνα με το Στρατηγικό Βάθος Νταβούτογλου – να επιτύχει συμβατικό ρόλο «Εγγυήτριας Δύναμης» αντίστοιχο με την επιτυχία της του 1959 στην Κυπριακή Δημοκρατία.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εδώ αναγκαία η παράθεση της ορατής πια σε όλους βουλιμικής επεκτατικότητας της ερντογανικής Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου. Αρκεί η επισήμανση του γεγονότος ότι όντως έχει καταστεί πλέον ορατή σε όλους.

– Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε να «γίνεται τούρκος απ’ τον θυμό του» ο υπουργός Εξωτερικών του Ερντογάν, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, με τα όσα του είπε προ ημερών κατάμουτρα η Γερμανίδα ομόλογός του Αναλένα Μπέρμποκ και εκείνος να ωρύεται ότι «οι τρίτες χώρες και η Γερμανία δεν πρέπει να γίνουν εργαλεία της προπαγάνδας και της προβοκάτσιας, κυρίως της προπαγάνδας, της Ελλάδας και των Ελληνοκυπρίων»…

ΣΗΜΑΔΙ πολύ σημαντικό στην έκβαση των σχέσεων, σε αυτήν την ραγδαίως ρέουσα συγκυρία, αποτελεί το γεγονός ότι:

– Γέρνει υπέρ της Ελλάδος προσώρας η πλάστιγγα των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ (πλην Βρετανίας) στα ελλαδο-τουρκικά.

– Φάνηκε από τον παροξυσμό («Μητσοτάκης γιόκ») με τον οποίο αντέδρασε ο Ερντογάν στην υποδοχή της οποίας έτυχε ο πρωθυπουργός της Ελλάδος στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο των ΗΠΑ τον παρελθόντα Μάιο. Στις τουρκικές ματαιώσεις για τα αμερικανικά αεροσκάφη F-35 και F-16, στις αμερικανικές, τις ευρωπαϊκές και ιδίως τις γερμανικές δηλώσεις για τα ελλαδικά κυριαρχικά καθήκοντα ένοπλης άμυνας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και για την αποφυγή προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ.

ΕΙΝΑΙ ρεαλιστικά προβλεπτό ότι οι ΗΠΑ, πέρα από τα «καψόνια» στα οποία υποβάλλουν τον Ερντογάν δεν θα παύσουν να επιδιώκουν να μην χάσουν της Τουρκία και με τον Ερντογάν και μετά τον Ερντογάν. Του λόγου του, είναι βεβαίως προβλεπτό επίσης ότι θα κλιμακώσει και θα εντείνει τους εκβιασμούς του εναγκαλιζόμενος έτι περαιτέρω τον προθυμότατο Βλαντιμίρ Πούτιν.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ όμως για τα εθνικά συμφέροντα Ελλάδος και Κύπρου αναδεικνύεται ως πρώτιστο καθήκον τώρα, η σπουδή (από το ρήμα σπεύδω) αξιοποίησης της προσωρινά ευνοϊκής αυτής συγκυρίας.

– Η εξυπαρχής λανθασμένη, αδιέξοδη και αποδεδειγμένα επιβαρυντική τακτική του Κατευνασμού της Τουρκίας, η άνευ στρατηγικής συνέχιση, από το 1977 μέχρι σήμερα, της υποταγής στους συμβιβασμούς με τις απαιτήσεις των Τούρκων Κατακτητών για διαδικασίες «συμφωνημένης λύσης» του Κυπριακού, προεξοφλούν μονάχα την αναξιότητα, την ανικανότητα και την απροθυμία αξιοποίησης της ρέουσας πολιτικής από πολιτικούς με αθεραπεύτως αδιόρθωτα Ηττημένα Μυαλά που αδυνατούν να αντιληφθούν σε ποιό γήπεδο πλέον παίζουν…

ΠΗΓΗ apopseis