Σαν σήμερα, στις 22 Νοεμβρίου 1940, ο Δημήτρης Σιδέρης σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 23 ετών. Σκοτώθηκε την ημέρα που ο ελληνικός στρατός κατέλαβε θριαμβευτικά την Κορυτσά.
“Ανήκω πλέον εις μεγάλην Μητέρα, την Ελλάδα μας”, ήταν τα τελευταία λόγια του αεροπόρου Δημήτρη Σιδέρη προς τη μητέρα του. Πριν φτάσει το μήνυμα του, ο ηρωικός αεροπόρος άφησε την τελευταία του πνοή στο μέτωπο το 1940.
Ο Δημήτριος Σιδέρης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1917. Ήταν τελειόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Σπουδών, αλλά η υπέρμετρη αγάπη του για τα αεροπλάνα τον ώθησε να δώσει εξετάσεις και να εισέλθει μεταξύ των πρώτων στη Σχολή Ικάρων.
Ο πόλεμος του 1940 ανάγκασε τον Σιδέρη να σπεύσει να καταταγεί στην Αεροπορία ως έφεδρος Ανθυποασμηναγός.
Σε όλο το πρώτο διάστημα του πολέμου επέδειξε αφάνταστο θάρρος, ηρωϊσμό και γενναιότητα, καθώς ακολουθούσε τα χνάρια του ίνδαλματός του, επίσης Πειραιώτη, του γνωστού Δημητρίου Καμπέρου.
Στις σφοδρές μάχες που έγιναν για την κατάληψη της Κορυτσάς από τον Ελληνικό Στρατό, έλαβαν χώρα και εξίσου σκληρές αερομαχίες. Ο Δημήτρης Σιδέρης είχε την αποστολή να διενεργεί πτήσεις αναγνωριστικές των εχθρικών στόχων πάνω από τη Κορυτσά. Για τον σκοπό αυτό πετούσε με ένα Henschel 126. Όλες του οι πτήσεις χαρακτηρίζονται από τη χαμηλή προσέγγιση που έκανε προκειμένου να αναγνωρίσει τον εχθρικό στόχο. Με τις πληροφορίες του ο ελληνικός στρατός μπορούσε να αποφύγει θανάσιμες ενέδρες ή να πετύχει σπουδαίες νίκες. Συχνά οι αναγνωρίσεις του πραγματοποιούνταν μέσα από πλήθος εχθρικών πυρών και ήταν ιδιαιτέρως παράτολμες.
Τα τελευταία λόγια προς τη μητέρα του έφτασαν όταν ήταν νεκρός
Την εποχή εκείνη είχε γράψει μια επιστολή στη μητέρα του στον Πειραιά, στην οποία της έγραφε πως κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε αποκτήσει μια ακόμη μητέρα, τη Μητέρα Πατρίδα. Της έλεγε να μην ανησυχεί για τη ζωή του, παρά μόνο για το αν θα πράξει σωστά το καθήκον του ως Έλληνας.
Πριν ακόμη φτάσει η επιστολή του στον Πειραιά, στις 22 Νοεμβρίου 1940, ο Δημήτρης Σιδέρης σκοτώθηκε σε ηλικία μόλις 23 ετών. Σκοτώθηκε την ημέρα που ο ελληνικός στρατός κατέλαβε θριαμβευτικά την Κορυτσά.
Μαζί με τη δική του επιστολή φτάνει στην οικογένειά του και το άγγελμα του θανάτου του. Η σχετική επιστολή του Υπουργείου Στρατιωτικών αναγράφει πως ενήργησε μόνος εναντίον πολυάριθμων εχθρικών αεροσκαφών. Γράφει επίσης πως όχι μόνο δεν φοβήθηκε, αλλά αντιθέτως διενήργησε και επίθεση εναντίον τους προκαλώντας τον τρόμο στον εχθρό. Τέλος αναγράφει πως έπεσε μαζί με το αεροσκάφος του στη Στενωπό Τσαγκόνι έξω από την Κορυτσά.
Έπεσε μαχόμενος υπέρ πατρίδος κάνοντας πράξη εκείνο που έγραψε στη μάνα του “…ανήκω πλέον εις μεγάλην Μητέρα, την Ελλάδα μας…”. Η τελετή κήδευσής του έγινε στο Ναό της Υπαπαντής Πειραιώς. Όταν αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου του 1941 ακολούθησε το μνημόσυνό του αναφέρθηκε ως πρώτος νεκρός Πειραιώτης αεροπόρος.
Ωστόσο, ο θάνατός του έχει επίσημα καταγραφεί ως κατάρριψη από εχθρικά πυρά και πτώση του αεροσκάφους του έξω από τα Ιωάννινα.
Πηγή: pireorama.blogspot.com/
ΠΗΓΗ armynow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου