Γράφει ο Κυνικός
>17 επίγειων μονάδων πυρός του πυραυλικού συστήματος SPIKE NLOS για τις ανάγκες του Στρατού Ξηράς,
>αριθμού μονάδων για πλοία επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού (τέσσερις κανονιοφόροι τύπου «ΜΑΧΗΤΗΣ» και τέσσερα σκάφη ανορθόδοξου πολέμου τύπου Mark V) καθώς και
>ποσότητας βλημάτων για τα επιθετικά ελικόπτερα AH-64A+ Apache της Αεροπορίας Στρατού (πρόγραμμα άμεσα συνδεόμενο με τον μερικό εκσυγχρονισμό, κυρίως των ηλεκτρο-οπτικών, των επιθετικών ελικοπτέρων του τύπου).
Όμως αυτό δεν συνέβη, παρά το γεγονός ότι είχαν δοθεί πρωθυπουργικές οδηγίες για την ταυτόχρονη ολοκλήρωση των διαδικασιών και για τα τρία υποπρογράμματα ώστε να υπογραφεί μία συνολική διακρατική συμφωνία αλλά και την τοποθέτηση του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Δρ. Θάνου Ντόκου ως «επιβλέποντος» για την ομαλή εξέλιξη των διαδικασιών. Ας σημειωθεί ότι ακόμη και ο φάκελος που αφορούσε τα συστήματα που θα εγκατασταθούν επί μονάδων επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού, για τα οποία όλες οι πληροφορίες συντείνουν ότι η διαπραγμάτευση είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία, την ημέρα της συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ… «λίμναζε» στο γραφείο ανώτατου πολιτικού αξιωματούχου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Όμως έγινε γνωστό, μετά τη λήξη του ΚΥΣΕΑ, η έγκριση του προγράμματος μετατέθηκε σε επόμενη συνεδρίαση του οργάνου. Είναι όμως προφανές ότι δημιουργείται μείζον θέμα, αφού η παράταση των έξι εβδομάδων μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον ως προσχηματική ή ακόμη και αστεία. Αν αφαιρεθούν οι διακοπές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων, όπως και οι μη εργάσιμες ημέρες (Σαββατοκύριακα) και συνυπολογιστούν και οι εορταστικές άδειες του προσωπικού, στην πράξη πρόκειται για μερικές εργάσιμες ημέρες.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν δημιουργείται το ερώτημα ποια και ποιας φύσης είναι τα ζητήματα που συνεχίζουν να εκκρεμούν και εμποδίζουν την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης της διακρατικής συμφωνίας και τα οποία δεν στάθηκε δυνατό να επιλυθούν στη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών και τώρα θα επιλυθούν εντός μερικών εργάσιμων ημερών; Διότι, αν για παράδειγμα ζητούνταν παράταση ισχύος της προσφοράς για τρεις ή έξι μήνες, θα μπορούσε βάσιμα να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι εκκρεμούν σημαντικά ζητήματα προς διαπραγμάτευση.
Το Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να διερευνήσει σε βάθος το ζήτημα της διαπραγμάτευσης των Spike NLOS καθώς εξαρχής το πρόγραμμα φαίνεται ότι αντιμετώπισε… αξιοπερίεργα προβλήματα. Όπως για παράδειγμα η αποστολή στο υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ αίτησης για προσφοράς όπου ως ανάδοχος δηλώνονταν η κατασκευάστρια των οχημάτων-φορέων για τα επίγεια συστήματα ισραηλινή εταιρία Plasan και όχι η κατασκευάστρια του πυραυλικού συστήματος κρατική ισραηλινή εταιρία Rafael. Ας σημειωθεί ότι μετά την ισχυρότατη αντίδραση της Rafael η ελληνική πλευρά υποχρεώθηκε σε αποστολή νέας διορθωμένης αίτησης για προσφορά. Ποιος όμως και με ποια δικαιολογητική βάση καθόρισε τον ανάδοχο στο αρχικό ελληνικό αίτημα για προσφορά, παραμένει ως ερώτημα.
Στη συνέχεια ανέκυψαν τα θέματα αξιοπλοΐας σε ότι αφορά την ενσωμάτωση των Spike NLOS στα επιθετικά ελικόπτερα AH-64A+ Apache. Το DP αναφέρθηκε εκτενώς σε δύο αναρτήσεις (ΠΡΩΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ: Αστείο πρόσχημα περί της EMAR 21 “φρενάρει” τους Spike NLOS και SPICE για τις Ένοπλες Δυνάμεις ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ: Νέες αποκαλύψεις για την “EMAR 21” και τις προμήθειες SPIKE NLOS και συλλογών SPICE), και παραδόξως μετά τη δημοσιοποίηση των θεμάτων αξιοπλοΐας… αυτά επιλύθηκαν σε σύντομο χρόνο!
Ζητήματα ανέκυψαν και με το κόστος των οχημάτων-φορέων των επίγειων συστημάτων, των κατασκευής Plasan SandCat Stormer, το οποίο από τα 220.000 ευρώ ανά μονάδα, ποσό που αποτελούσε την αρχική εκτίμηση, αυξήθηκε τελικά σε 350.000 ευρώ. Η μη ύπαρξη αρχικής πρόβλεψης στο προϋπολογισμό για την προμήθεια των συστημάτων για τις μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού δημιούργησε επίσης ζήτημα το οποίο φαίνεται ότι αντιμετωπίστηκε. Βέβαια είναι εύκολα αντιληπτό ότι η πολιτική συγκυρία δεν είναι η πλέον κατάλληλη για «καρατομήσεις», ενέργεια που θα δώσει λαβές στην αντιπολίτευση για άσκηση ισχυρής κριτικής.
Όμως το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι μία σχετικά «απλή» προμήθεια, όπου το συμβατικό αντικείμενο έχει ήδη καθορισθεί ονομαστικά (δηλαδή δεν απαιτείται η αξιολόγηση εναλλακτικών συστημάτων) και όπου οι απαιτήσεις του αγοραστή έχουν (ή θα έπρεπε να έχουν) αναλυτικά καταγραφεί στο αίτημα για προσφορά, καρκινοβατεί επί τουλάχιστον 12 μήνες. Και για αυτό θα πρέπει να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι και να ελεγχθούν καθώς είναι ανεπίτρεπτο κατά τις διαπραγματεύσεις να εγείρονται προσκόμματα που εμφανώς αποσκοπούν στην καθυστέρηση ή τον εκτροχιασμό της διαδικασίας. Αν πάλι τα προβλήματα δημιουργούνταν από την ακαμψία της ισραηλινής πλευράς, τότε οι υπεύθυνοι θα έπρεπε άμεσα να είχαν ενημερώσει τον πρωθυπουργό ώστε να παρέμβει στον ομόλογο του ή ακόμη και να προτείνουν τη διακοπή της διαδικασίας διαπραγμάτευσης. Εάν δεν τα έχουν πράξει είναι πάλι έκθετοι και υπόλογοι.
Σε κανέναν, από το ανώτατο πολιτικό επίπεδο μέχρι αυτό του χειριστή, δεν επιτρέπεται να ξεχνά ότι «η Ελλάδα πληρώνει» και ότι ο «πελάτης έχει πάντα δίκαιο». Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει το δικαίωμα να καθορίζει όρους και απαιτήσεις. Σε τελική ανάλυση, εφόσον δεν ικανοποιούνται οι απαιτήσεις του πελάτη, δεν είναι υποχρεωτική η υλοποίηση της προμήθειας. Εάν οι πολιτικοί για συγκυριακούς λόγους μπορούν να ανέχονται ή να παραβλέπουν ενέργειες, παραλείψεις ή σκοπιμότητες που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον, οι φορολογούμενοι που επωμίζονται τα κόστη, απαιτούν αποτελεσματικότητα και λογοδοσία.
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου