Από το ιστολόγιο http://www.cosmo.gr/Finance/Germany/329656.html
Σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, ο κ. Ritschl υπογράμμισε, ότι κατά τον 20 αιώνα, η Γερμανία ήταν υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες εθνικές χρεοκοπίες της πρόσφατης ιστορίας.
“Είναι μόνο χάρη στις ΗΠΑ, που θυσίασε τεράστια ποσά χρημάτων μετά από αμφότερους τους πολέμους, τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που η Γερμανία είναι σήμερα οικονομικά σταθερή και κρατάει τα σκήπτρα του επικεφαλής της Ευρώπης. Αυτό το γεγονός, δυστυχώς, συχνά μοιάζει να ξεχνιέται”.
Αφηγούμενος τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης, ο κ Ritschl είπε:
“Από το 1924 μέχρι το 1929, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης έζησε με πίστωση ενώ μέχρι που δανείστηκε τα χρήματα που χρειαζόταν τις αποζημιώσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου από την Αμερική. Αυτή η πιστωτική πυραμίδα κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931. Τα χρήματα εξαφανίστηκαν, η ζημία για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τεράστια και η επίδραση στην παγκόσμια οικονομία ήταν καταστροφική”.
“Αμέσως μετά όμως, η Αμερική έλαβε άμεσα μέτρα για να εξασφαλίσει δεν θα υπάρξει επανάληψη των απαιτήσεων για υψηλές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Με λίγες μόνο εξαιρέσεις, όλες αυτές οι απαιτήσεις τέθηκαν στο περιθώριο μέχρι την μελλοντική επανένωση της Γερμανίας. Για τη Γερμανία, αυτή ήταν μια σωτήρια χειρονομία, και αποτέλεσε την πραγματική οικονομική βάση του Wirtschaftswunder, ή αλλιώς του οικονομικού θαύματος (που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950).
Αυτό σήμαινε ωστόσο ότι και τα θύματα της γερμανικής κατοχής στην Ευρώπη έπρεπε, επίσης, να παραιτηθούν από τις αποζημιώσεις, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων”.
Εξηγώντας πόσες φορές κατά το παρελθόν, έχει γίνει αφερέγγυα η Γερμανία, είπε:
“Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα μόνο, ωστόσο, αυτό έγινε τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την πρώτη αθέτηση πληρωμών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, οι ΗΠΑ προχώρησαν σε γερμανικό «κούρεμα» το 1953, μειώνοντας το πρόβλημα του χρέους της σε σχεδόν τίποτα.
Η Γερμανία έχει σε πολύ καλή θέση από τότε, ακόμη και όταν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα βάρη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειες της γερμανικής κατοχής. Επιπλέον, η Γερμανία είχε ακόμα μια περίοδο μη πληρωμής το 1990”.
“Μετά το 1990 δεν κατέβαλε καμία αποζημίωση. Ούτε και στους Έλληνες”
“Ο τότε καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, αρνήθηκε να εφαρμοστούν αλλαγές στη Συνθήκη του Λονδίνου για τα γερμανικά εξωτερικά χρέη του 1953. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης, σε περίπτωση επανένωσης, το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο θα ρυθμιζόταν εκ νέου. Η μόνη απαίτηση ήταν ένα μικρό ποσό που είχε απομείνει να καταβληθεί, αλλά μιλάμε για ελάχιστα ποσά εδώ”, είπε.
“Με την εξαίρεση της αποζημίωσης που καταβλήθηκε σε όσους εξαναγκάστηκαν σε εργασία, η Γερμανία δεν κατέβαλε καμία αποζημίωση μετά το 1990 - και δεν αποπλήρωσε ούτε τα δάνεια και το κόστος της κατοχής στο οποίο εξανάγκασε τις χώρες που είχε καταλάβει κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ούτε και στους Έλληνες τα κατέβαλε”.
“Εξωπραγματικό το ότι οι Έλληνες θα μπορούσαν ποτέ να αποπληρώσουν τα χρέη μόνοι τους”
“Όσοι δεν είναι σε θέση να το κάνουν αυτό, θεωρούνται άφραγκοι. Τώρα πλέον αναγκαίο να καθορίσουν το πόσο υψηλό είναι το ποσοστό αποτυχίας των κρατικών ομολόγων, και πόσα χρήματα των πιστωτών της χώρας πρέπει να θυσιαστούν. Είναι πρωτίστως θέμα εξεύρεσης χρηματοδότη”, προσέθεσε, με τον συντάκτη του άρθρου να προσθέτει, πως “ο μεγαλύτερος χρηματοδότης θα είναι φυσικά η Γερμανία”.
"Η Γερμανία ανέκαμψε λόγω παύσης καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων"
“Έτσι φαίνεται αλλά είμαστε επίσης εξαιρετικά αμελείς - και η βιομηχανία μας των εξαγωγών ανθεί από παραγγελίες. Το ανθελληνικό αίσθημα που είναι διάχυτο σε πολλά γερμανικά ΜΜΕ είναι άκρως επικίνδυνο. Και βρισκόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάκαμψη έγινε εφικτή μόνο μέσω της άρνησης πληρωμής των εκτεταμένων χρεών και της παύσης της καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων στα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου”.
“Κανείς δεν ξεχνάει ότι η Γερμανία οφείλει την ευημερία της σε άλλα έθνη”
“Κατά τον 20ο αιώνα, η Γερμανία ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεύτερος από τους οποίους διεξήχθη ως ένας πόλεμος αφανισμού και εξόντωσης, ενώ στη συνέχεια αρνήθηκε στους εχθρούς της επανορθώσεις πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό. Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ξεχάσει ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική ευημερία της στη χάρη των άλλων εθνών”, τόνισε, υπογραμμίζοντας πως εάν οι Έλληνες αλλάξουν στάση, μπορεί να εγείρουν παλιές αξιώσεις για αποζημιώσεις, καθώς και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
“Και αν η Γερμανία βρισκόταν σε θέση να πρέπει να τους ικανοποιήσει όλους, τότε θα καταλήγαμε όλοι καθαριστές. Σε σύγκριση με αυτό, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για το ότι η Ελλάδα αναδιοργανώνεται επιεικώς με δικά μας έξοδα. Εάν θελήσουμε να ακολουθήσουμε την εδώ κοινή γνώμη με τη φτηνή προπαγάνδα της και την άρνηση πληρωμής, τότε εν τέλει οι παλιοί λογαριασμοί θα παρουσιαστούν μπροστά μας ξανά”.
Τέλος, ερωτηθείς για το ποια είναι η καλύτερη λύση για τους Έλληνες, ο κ. Ritschl υπογράμμισε, πως “οι γερμανικές πτωχεύσεις κατά τον τελευταίο αιώνα δείχνουν, ότι το λογικό πράγμα που πρέπει να γίνει τώρα, θα ήταν μια πραγματική μείωση του χρέους.
Όποιος έχει δανείσει χρήματα στην Ελλάδα θα πρέπει στη συνέχεια να παραιτηθεί από ένα σημαντικό μέρος της τιμής που του οφείλεται. Ορισμένες τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν αυτό, οπότε θα πρέπει να υπάρξει νέα πακέτα ενίσχυσής τους. Για τη Γερμανία, αυτό θα μπορούσε να είναι ακριβό, αλλά θα πρέπει να πληρώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τουλάχιστον η Ελλάδα θα έχει τότε την ευκαιρία να ξεκινήσει από την αρχή”.
“Πραγματικά ασήμαντα” χαρακτήρισε τα σημερινά ελληνικά προβλήματα σε σύγκριση με τη γερμανική αθέτηση πληρωμών χρέους τη δεκαετία του 1930, ο Ιστορικός Οικονομίας, Albrecht Ritschl, χρίζοντας τη Γερμανία “βασίλισσα των χρεών”. “Υπολογίζοντας με βάση το ποσό των ζημιών, σε σχέση με τις οικονομικές επιδόσεις, η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος παραβάτης χρέους του 20ου αιώνα”, είπε χαρακτηριστικά, κατηγορώντας το Βερολίνο για αδικαιολόγητα αδιάλλακτη στάση απέναντι στην Αθήνα.
“Είναι μόνο χάρη στις ΗΠΑ, που θυσίασε τεράστια ποσά χρημάτων μετά από αμφότερους τους πολέμους, τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που η Γερμανία είναι σήμερα οικονομικά σταθερή και κρατάει τα σκήπτρα του επικεφαλής της Ευρώπης. Αυτό το γεγονός, δυστυχώς, συχνά μοιάζει να ξεχνιέται”.
Αφηγούμενος τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης, ο κ Ritschl είπε:
“Από το 1924 μέχρι το 1929, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης έζησε με πίστωση ενώ μέχρι που δανείστηκε τα χρήματα που χρειαζόταν τις αποζημιώσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου από την Αμερική. Αυτή η πιστωτική πυραμίδα κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931. Τα χρήματα εξαφανίστηκαν, η ζημία για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τεράστια και η επίδραση στην παγκόσμια οικονομία ήταν καταστροφική”.
“Αμέσως μετά όμως, η Αμερική έλαβε άμεσα μέτρα για να εξασφαλίσει δεν θα υπάρξει επανάληψη των απαιτήσεων για υψηλές αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Με λίγες μόνο εξαιρέσεις, όλες αυτές οι απαιτήσεις τέθηκαν στο περιθώριο μέχρι την μελλοντική επανένωση της Γερμανίας. Για τη Γερμανία, αυτή ήταν μια σωτήρια χειρονομία, και αποτέλεσε την πραγματική οικονομική βάση του Wirtschaftswunder, ή αλλιώς του οικονομικού θαύματος (που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950).
Αυτό σήμαινε ωστόσο ότι και τα θύματα της γερμανικής κατοχής στην Ευρώπη έπρεπε, επίσης, να παραιτηθούν από τις αποζημιώσεις, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων”.
Εξηγώντας πόσες φορές κατά το παρελθόν, έχει γίνει αφερέγγυα η Γερμανία, είπε:
“Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα μόνο, ωστόσο, αυτό έγινε τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την πρώτη αθέτηση πληρωμών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, οι ΗΠΑ προχώρησαν σε γερμανικό «κούρεμα» το 1953, μειώνοντας το πρόβλημα του χρέους της σε σχεδόν τίποτα.
Η Γερμανία έχει σε πολύ καλή θέση από τότε, ακόμη και όταν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα βάρη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τις συνέπειες της γερμανικής κατοχής. Επιπλέον, η Γερμανία είχε ακόμα μια περίοδο μη πληρωμής το 1990”.
“Μετά το 1990 δεν κατέβαλε καμία αποζημίωση. Ούτε και στους Έλληνες”
“Ο τότε καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, αρνήθηκε να εφαρμοστούν αλλαγές στη Συνθήκη του Λονδίνου για τα γερμανικά εξωτερικά χρέη του 1953. Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης, σε περίπτωση επανένωσης, το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο θα ρυθμιζόταν εκ νέου. Η μόνη απαίτηση ήταν ένα μικρό ποσό που είχε απομείνει να καταβληθεί, αλλά μιλάμε για ελάχιστα ποσά εδώ”, είπε.
“Με την εξαίρεση της αποζημίωσης που καταβλήθηκε σε όσους εξαναγκάστηκαν σε εργασία, η Γερμανία δεν κατέβαλε καμία αποζημίωση μετά το 1990 - και δεν αποπλήρωσε ούτε τα δάνεια και το κόστος της κατοχής στο οποίο εξανάγκασε τις χώρες που είχε καταλάβει κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ούτε και στους Έλληνες τα κατέβαλε”.
“Εξωπραγματικό το ότι οι Έλληνες θα μπορούσαν ποτέ να αποπληρώσουν τα χρέη μόνοι τους”
“Όσοι δεν είναι σε θέση να το κάνουν αυτό, θεωρούνται άφραγκοι. Τώρα πλέον αναγκαίο να καθορίσουν το πόσο υψηλό είναι το ποσοστό αποτυχίας των κρατικών ομολόγων, και πόσα χρήματα των πιστωτών της χώρας πρέπει να θυσιαστούν. Είναι πρωτίστως θέμα εξεύρεσης χρηματοδότη”, προσέθεσε, με τον συντάκτη του άρθρου να προσθέτει, πως “ο μεγαλύτερος χρηματοδότης θα είναι φυσικά η Γερμανία”.
"Η Γερμανία ανέκαμψε λόγω παύσης καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων"
“Έτσι φαίνεται αλλά είμαστε επίσης εξαιρετικά αμελείς - και η βιομηχανία μας των εξαγωγών ανθεί από παραγγελίες. Το ανθελληνικό αίσθημα που είναι διάχυτο σε πολλά γερμανικά ΜΜΕ είναι άκρως επικίνδυνο. Και βρισκόμαστε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: η γερμανική ανάκαμψη έγινε εφικτή μόνο μέσω της άρνησης πληρωμής των εκτεταμένων χρεών και της παύσης της καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων στα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου”.
“Κανείς δεν ξεχνάει ότι η Γερμανία οφείλει την ευημερία της σε άλλα έθνη”
“Κατά τον 20ο αιώνα, η Γερμανία ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεύτερος από τους οποίους διεξήχθη ως ένας πόλεμος αφανισμού και εξόντωσης, ενώ στη συνέχεια αρνήθηκε στους εχθρούς της επανορθώσεις πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό. Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει ξεχάσει ότι η Γερμανία οφείλει την οικονομική ευημερία της στη χάρη των άλλων εθνών”, τόνισε, υπογραμμίζοντας πως εάν οι Έλληνες αλλάξουν στάση, μπορεί να εγείρουν παλιές αξιώσεις για αποζημιώσεις, καθώς και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
“Και αν η Γερμανία βρισκόταν σε θέση να πρέπει να τους ικανοποιήσει όλους, τότε θα καταλήγαμε όλοι καθαριστές. Σε σύγκριση με αυτό, μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για το ότι η Ελλάδα αναδιοργανώνεται επιεικώς με δικά μας έξοδα. Εάν θελήσουμε να ακολουθήσουμε την εδώ κοινή γνώμη με τη φτηνή προπαγάνδα της και την άρνηση πληρωμής, τότε εν τέλει οι παλιοί λογαριασμοί θα παρουσιαστούν μπροστά μας ξανά”.
Τέλος, ερωτηθείς για το ποια είναι η καλύτερη λύση για τους Έλληνες, ο κ. Ritschl υπογράμμισε, πως “οι γερμανικές πτωχεύσεις κατά τον τελευταίο αιώνα δείχνουν, ότι το λογικό πράγμα που πρέπει να γίνει τώρα, θα ήταν μια πραγματική μείωση του χρέους.
Όποιος έχει δανείσει χρήματα στην Ελλάδα θα πρέπει στη συνέχεια να παραιτηθεί από ένα σημαντικό μέρος της τιμής που του οφείλεται. Ορισμένες τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν αυτό, οπότε θα πρέπει να υπάρξει νέα πακέτα ενίσχυσής τους. Για τη Γερμανία, αυτό θα μπορούσε να είναι ακριβό, αλλά θα πρέπει να πληρώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τουλάχιστον η Ελλάδα θα έχει τότε την ευκαιρία να ξεκινήσει από την αρχή”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου