Την περίοδο που η Καλιφόρνια περνούσε τη χειρότερη περίοδο ξηρασίας των τελευταίων 1.200 χρόνων, κάτοικοι της «Χρυσής Πόλης» -όπως την αποκαλούσαν- στράφηκαν σε ακραία και απελπισμένα μέτρα για να σβήσουν τη δίψα τους.
Οι αγρότες προσέλαβαν «μάγους του νερού» για να ανακαλύψουν υπόγειες πηγές χρησιμοποιώντας διχαλωτά κλαδιά.
Εκατό χρόνια αργότερα στο Σαν Ντιέγκο, μια εταιρία με την ονομασία «Βροχή Κατόπιν Επιθυμίας» υποσχόταν να τερματίσει την ξηρασία χτίζοντας ηλεκτρικούς πύργους που θα ιόνιζαν την ατμόσφαιρα. Η πολιτεία θεώρησε ότι η μοναδική λύση στο πρόβλημα της παρατεταμένης ξηρασίας ήταν να προσλάβει έναν «βροχοποιό».Το 1915 το Σαν Ντιέγκο εκλιπαρούσε απεγνωσμένα για μερικές σταγόνες βροχής.
Η επικίνδυνα χαμηλή στάθμη στους ταμιευτήρες του φράγματος απειλούσε τη δυνατότητα της περιοχής για ανάπτυξη.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1915, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Σαν Ντιέγκο, εμφανίστηκε ένας πιθανός σωτήρας.
Ένας σαραντάρης πωλητής ραπτομηχανών με το όνομα Τσαρλς Μάλλορι Χάτφιλντ, υποσχέθηκε να «δημιουργήσει» βροχή.
Όπως αναφέρει η Μπάρμπαρα Τάτχιλ στο βιβλίο της «Χάρφιλντ ο Βροχοποιός», ο αυτοαποκαλούμενος «επιταχυντής υγρασίας», είπε στους δημοτικούς συμβούλους ότι μπορούσε να κάνει τον ταμιευτήρα Μορένα -που εκείνη τη στιγμή ήταν γεμάτος μόνο κατά το ένα τρίτο- να γεμίσει μέσα σε ένα χρόνο, με αμοιβή 10 χιλιάδες δολάρια, πληρωτέα μόνο σε περίπτωση που τηρούσε την υπόσχεση του.
Έτσι στο κτήμα του πατέρα του σε κοντινή απόσταση απο το Σαν Ντιέγκο, ο Χάτφιλντ ξεκίνησε τα πειράματα του για την παραγωγή βροχής από την κορυφή ενός ανεμόμυλου. Από το 1904 που είχε ξεκινήσει τις προσπάθειες του, είχε καταφέρει να πείσει τους ιδιοκτήτες κάποιων εκτάσεων ότι μπορούσε να «καλοπιάσει τον ουρανό» απελευθερώνοντας στον αέρα ένα μυστικό μείγμα από 23 χημικά προϊόντα πάνω από ειδικούς ψηλούς ξύλινους πύργους.
«Δεν παράγω βροχή», είπε ο Χάτφιλντ, «αυτό θα ήταν παράλογο. Απλώς ελκύω τα σύννεφα να κάνουν τη δουλειά τους». Τον Δεκέμβρη του 1904 εγγυήθηκε σε επιχειρηματίες του Λος Άντζελες ότι μπορούσε να προκαλέσει βροχή που θα έφτανε τουλάχιστον τις 18 ίντσες, μέσα σε 5 μήνες προς 5 χιλιάδες δολάρια.
Ήταν γλυκομίλητος. Γεννημένος σε μια αφοσιωμένη οικογένεια κουάκερων είχε πάντα ευγενικούς τρόπους. Είχε έντονα γαλάζια μάτια και πολύ χλωμό δέρμα, λες και ο ήλιος δεν τον είχε δει ποτέ.
«Το βιβλίο των καταιγίδων»
Ο Τζέιμς Ρότζερς Φλέμινγκ, το 1841, έγραψε το βιβλίο «Η Φιλοσοφία των Καταιγίδων». Εκεί λοιπόν αναφέρει ότι ο Χάτφιλντ ακολούθησε τα βήματα επιστημόνων ή ψευτο – επιστημόνων που ισχυριζόντουσαν ότι μπορούσαν να κάνουν να κάνουν τον ουρανό να βρέξει. Ο ιδρυτής της «αμερικανικής βροχοποιίας» ήταν πιθανόν ο Τζέιμς Πόλαρντ, που ο Φλέμινγκ τον αναφέρει στο βιβλίο του ως τον σημαντικότερο μετεωρολόγο της εποχής του. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι μετακινώντας υγρά ρεύματα αέρα προς τα ψηλότερα και ψυχρότερα στρώματα της ατμόσφαιρας θα μπορούσε να δημιουργήσει συμπύκνωση η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει τεχνητή βροχή.
Μετά την πρόσληψη του ως κρατικός μετεωρολόγος, το επόμενο έτος ο Πόλαρντ εφάρμοσε τη θεωρία των καταιγίδων βάζοντας επίτηδες φωτιά σε δασικές εκτάσεις για να δημιουργήσει μαζικά ρεύματα προς τα επάνω, πείραμα που απέτυχε παταγωδώς μαζί με τις θεωρίες του.
Το 1871 Ο Έντουαρντ Πάουερς στο βιβλίο του «Πόλεμος και Καιρός» κατέγραψε πάνω από 200 περιπτώσεις βροχόπτωσης μετά από μάχες του πυροβολικού κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Η θεωρία αυτή στηρίχτηκε σε μια μεταλλαγμένη άποψη του Πλούταρχου που υποστήριζε πως οι βροχές μεγάλης έκτασης πέφτουν συνήθως μετά από μεγάλες μάχες.
Η θεωρία της δημιουργίας της βροχής κέρδισε τόσο πολύ την προσοχή, ώστε το 1890 το Κογκρέσο δαπάνησε πάνω από 20 χιλιάδες δολάρια για να την εφαρμόσει στο δοκιμασμένο από την ξηρασία Τέξας. Ο βετεράνος του πολέμου Ρόμπερτ Νταϊρενφορθ, συγκρότησε τρεις γραμμές μάχης, που περιελάμβαναν 60 τουφέκια, εκρηκτικά και μπαλόνια φορτωμένα με ένα αναφλέξιμο μείγμα υδρογόνου και οξυγόνου. Τα πειράματα αυτά αποδείχτηκαν καταστροφικά χωρίς να πέσει ούτε μια σταγόνα βροχής.
«Ο Βροχοποιός»
Ο Χάτφιλντ το 1890 όταν ακόμα έκανε τις δικές του δοκιμές, δημιούργησε χημικές μυστικές φόρμουλες οι οποίες προκαλούσαν ανάφλεξη, στην προσπάθεια να δημιουργήσει σύννεφα που θα έκαναν τα σύννεφα να παράξουν βροχή. Το 1915 ο Χάρτφιλντ είχε ήδη υπογράψει 17 συμβόλαια με εμπορικές εταιρίες και βαμβακοπαραγωγούς του Τέξας.
Η φήμη του μάλιστα είχε αρχίσει να εξαπλώνεται και στα ορυχεία της Αλάσκας. Το κασέ του ήταν 4 χιλιάδες δολάρια για μια μέτρια βροχόπτωση.
Το απελπισμένο δημοτικό συμβούλιο του Σαν Ντιέγκο ήταν πρόθυμο να αναθέσει τη δουλειά στον Χάτφιλντ. Παρόλο που δεν είχε γραπτό συμβόλαιο στα χέρια του ξεκίνησε να κατασκευάζει μέσα στο δάσος, περίπου 6 μίλια ανατολικά της πόλης έναν ψηλό πύργο κοντά στις όχθες του φράγματος Μορένα.
Έριξε το υλικό που θα προκαλούσε τη βροχή σε ρηχές σιδερένιες κατσαρόλες που στηρίζονταν σε μια πλατφόρμα στην κορυφή της ξύλινης κατασκευής.
Ένας αυτόπτης μάρτυρας αποκάλυψε ότι ότι τα χημικά μύριζαν σαν ροκ φορ.
Οι πατέντες του βροχοποιού
«Δώστε του χρήματα για να σταματήσει τη βροχή»
Όταν μια μέτριας έντασης βροχή σημειώθηκε στο Σαν Ντιέγκο με την καινούργια χρονιά, οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν, «Ο βροχοποιός Χάτφιλντ κάνει τα σύννεφα να ανοίξουν».
Η βροχή δυνάμωσε τις επόμενες δυο εβδομάδες και σταδιακά η χαρά μετατράπηκε σε τρόμο. Σ
τις 15 Ιανουαρίου μια βιβλική βροχή έπληξε την πόλη. Στα βουνά γύρω από το Σαν Ντιέγκο το ύψος της βροχής ξεπέρασε τις 17 ίντσες και ο ποταμός ξεχείλισε.
Σημειώθηκαν κατολισθήσεις και τα νερά παρέσυραν σπίτια, δρόμους και τηλεφωνικούς στύλους.
Η παρατεταμένη βροχή προκάλεσε μεγάλες καταστροφές
Παρόλο που η βροχή έπεφτε παράλληλα και σε άλλες πόλεις κατά μήκος της ακτογραμμής, οι κάτοικοι αναρωτιόντουσαν αν ο Χάτφιλντ είχε πράγματι τη δυνατότητα να προκαλέσει τη βροχή.
«Ας πληρώσουμε άλλες 10 χιλιάδες δολάρια για να σταματήσει τη βροχή», εισηγήθηκε ένας κτηματίας που διασώθηκε από μια βάρκα. Η εφημερίδα San Diego Union, ανέφερε ότι ο Χάτφιλντ επισκέφτηκε το δημαρχείο και δήλωσε: «Μέσα στις επόμενες μέρες περιμένω να δω την πραγματική βροχή». Όταν τον ρώτησαν αν αστειευόταν απάντησε: «Ποτέ δεν μίλησα σοβαρότερα στη ζωή μου. Περιμένετε λίγο και θα σας δείξω τι σημαίνει πραγματική βροχή.»
Οι καταρρακτώδεις βροχές επέστρεψαν με θανατηφόρες συνέπειες. Στις 27 Ιανουαρίου το πέτρινο φράγμα υποχώρησε στέλνοντας πανύψηλα κύματα στην ακτογραμμή. Πάνω από 12 άνθρωποι πνίγηκαν και το νερό παρέσυρε σπίτια και κοπάδια. Όταν αυτή η ιστορική βροχή σταμάτησε, το νερό είχε πνίξει το Σαν Ντιέγκο, κάνοντας τον Ιανουάριο του 1916 τον πιο υγρό μήνα στην καταγεγραμμένη ιστορία της περιοχής.
Το κατεστραμμένο πέτρινο φράγμα
Ο ιατροδικαστής της περιοχής υπολόγισε ότι 50 άτομα έχασαν τη ζωή τους κατά το φαινόμενο που οι κάτοικοι αποκαλούσαν, «Ο κατακλυσμός του Χάτφιλντ». Με τις γραμμές επικοινωνίας και μεταφορών κατεστραμμένες χρησιμοποιούσαν πλοία για να μεταφέρουν ανθρώπους και προμήθειες εντός και εκτός του Σαν Ντιέγκο.
«Δεν πληρώθηκε ποτέ»
Ο Χάτφιλντ πίστεψε ότι το έργο του είχε τελειώσει με επιτυχία. Ο εισαγγελέας όμως της περιοχής είχε αντίθετη γνώμη. Πάτησε στο ότι δεν υπήρχε γραπτή υπογεγραμμένη συμφωνία. Εν τω μεταξύ, οι μηνύσεις των κατοίκων για τις υλικές καταστροφές «έπεφταν βροχή».
Έτσι οι αρχές πρότειναν στον Χάτφιλντ να αναλάβει όλες τις αποζημιώσεις αν ήθελε να πάρει τα χρήματα που είχαν συμφωνήσει.
Εκείνος αρνήθηκε και ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη που κράτησε πάνω από 20 χρόνια.
Τα επόμενα χρόνια δέχτηκε προσφορές από την Κούβα και την Ονδούρα, που ήθελαν να τον προσλάβουν για να σβήνει τις πυρκαγιές στις εκτάσεις που φύτευαν τα μπανανόδεντρα.
Το 1921 υπέγραψε το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του ύψους 25 χιλιάδων δολαρίων στην Αλμπέρτα του Καναδά. Το οικονομικό κραχ που ακολούθησε μείωσε την ζήτηση του βροχοποιού.
Ο Χάτφιλντ έκανε την τελευταία δημόσια εμφάνιση του στην πρεμιέρα της ταινίας, «Ο Βροχοποιός» που περιείχε βιογραφικά στοιχεία και αποσπάσματα από τη ζωή του.
ΠΗΓΗ erevnw
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου