Του Νίκου Λυγερού
Το μόνο που θέλει η κυβέρνηση, πίσω βέβαια από την ελαχιστοποίηση του κόστους, είναι να διατηρηθεί η προεδρία ενός του κόμματος. Δεν δίνει καμιά σημασία στα μικρά κόμματα, διότι επί της ουσίας δεν πιστεύει στην έννοια της δημοκρατίας και δεν αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό ως ένα λαό που βλέπει την πραγματικότητα αλλά ως μια μάζα που μπορεί να χειραγωγηθεί μόνο μέσω προπαγάνδας. Έτσι το μόνο της πρόβλημα ουσιαστικά αφού έχει αποφασίσει ότι θα χάσει τις εκλογές ακόμα και με μεγάλη διαφορά είναι το θέμα της αυτοδυναμίας της αντιπολίτευσης. Έτσι η αυτοδυναμία είναι το μόνο που την φοβίζει, διότι ξέρει ότι μπορεί να ανατρέψει τα πάντα από την πολιτική της που εφάρμοσε τόσα χρόνια και να βγάλει το στίγμα της ιδεολογίας της. Γι’ αυτόν τον λόγο ακόμα και η διψήφια διαφορά δεν θα ήταν πραγματικό πρόβλημα γι’ αυτήν αν δεν προκαλούσε και την αυτοδυναμία. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε ότι ακολουθεί κατά γράμμα τις τεχνικές της βαρβαρότητας και ότι δίνει σημασία μόνο στους ισχυρούς εχθρούς, όχι βέβαια επειδή τους σέβεται αφού δεν πιστεύει ότι υπάρχει άλλη σωστή ιδεολογία, αλλά επειδή φοβάται ότι όλα θα αλλάξουν και θα έρθει η απελευθέρωση από τον ζυγό της.
Σοβιετικές τεχνικές
Του Νίκου Λυγερού
Όταν διαβάζουμε ιστορικά βιβλία ή ακόμα και λογοτεχνικά που αναφέρονται στη σοβιετική περίοδο της Ρωσίας, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πώς λειτουργούσε το σύστημα και με αυτόν το βάρβαρο τρόπο. Για κάποιον μη ειδικό ή απλώς για κάποιο που δεν έχει ζήσει αυτά τα βιώματα, όλα αυτά φαίνονται είτε απίστευτα είτε υπερβολικά. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει μία ανάγκη επεξήγησης για να γίνει κατανοητή η πραγματικότητα του παρελθόντος. Κατά συνέπεια είναι ελάχιστοι αυτοί που συνειδητοποιούν πόσο εύκολα ένα σύστημα τείνει προς αυτό το σοβιετικό παράδειγμα ακόμα κι αν βρίσκεται σε μία χώρα που δεν έχει ζήσει ποτέ κάτι το ανάλογο. Όμως οι σοβιετικές τεχνικές μπορούν εύκολα να εφαρμοστούν ειδικά πάνω σε ένα λαό που δεν το περιμένει λόγω παράδοσης. Διότι τα μέτρα που εγκρίνονται λειτουργούν με έναν ύπουλο τρόπο και πάνε στη συνέχεια εκθετικά όσον αφορά στον ρυθμό της αλλαγής. Έτσι στην αρχή φαίνονται φυσιολογικά αλλά γρήγορα το φυσιολογικό χάνει τις αρχές του, διότι το σύστημα δεν είναι αξιοκρατικό. Και αυτό γίνεται έως την αλλαγή φάσης όταν τότε ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ζει υπό τον ζυγό της βαρβαρότητας αλλά είναι πια αργά για την αντίσταση, διότι όλα έχουν εκφυλιστεί πια.
Απελευθέρωση και Ελευθερία
Του Νίκου Λυγερού
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο η απελευθέρωση είναι πιο δύσκολη από την ελευθερία. Διότι η πρώτη είναι μία διαδικασία και η δεύτερη μια κατάσταση. Όσοι είναι ελεύθεροι δυσκολεύονται να φανταστούν την απελευθέρωση των σκλάβων που ζουν κάτω από το ζυγό της βαρβαρότητας, η οποία δεν αναθεωρεί ποτέ την προσέγγισή της, αφού θεωρεί ότι είναι η μόνη που έχει δίκιο. Η διαδικασία απελευθέρωσης χρειάζεται την προβολή εντός του μέλλοντος. Πρέπει δηλαδή να φανταστείς πώς είναι η απέναντι όχθη πριν την κατασκευή της γέφυρας που τις ενώνει. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός πριν πιέσουμε ανθρώπους που δεν μπορούν να απελευθερωθούν. Επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός που αντιστέκεται αποτελεσματικά είναι αυτός που έχει γνώσεις. Αν ο Έλληνας έχει στο κούτελό του την Ιστορία και τον Ελληνισμό, δεν μπορεί να μάθει τις αρχές της βαρβαρότητας. Αλλά τώρα οι Έλληνες μπορούν να βιώσουν τι σημαίνει απελευθέρωση από τη βαρβαρότητα που μισεί τον Ελληνισμό και λέει ότι η Ιστορία έχει πεθάνει. Γι' αυτό οι απελευθερωμένοι θα ζήσουν ελεύθεροι χάρη στο έργο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου