25η Μαρτίου 1821

Του Νικόλαου  Δ. Γιάννη από το 

evinochori-kalidona
 
Με εθνική υπερηφάνεια εορτάζουμε την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 και ταυτόχρονα, με θρησκευτική ευλάβεια, τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γιορτή της θρησκείας μας και γιορτή της πατρίδας μας. Μονάχα στην Ελλάδα ταίριαξε η φωνή του αγγέλου με τη φωνή του σκλαβωμένου και του επαναστατημένου Έλληνα.

Ο εορτασμός της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης

στους πρόγονους μας,  που με απλότητα προσέφεραν την ιδία τους την ζωή τους, " για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία "..

H επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821 είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Ουσιαστικά σηματοδοτεί την απελευθέρωση των Ελλήνων έπειτα από μακρά "νύχτα" τεσσάρων αιώνων σκλαβιάς κάτω από τον τούρκικο ζυγό, και την αρχή μιας περιόδου ελεύθερου βίου των Ελλήνων, που συνεχίζεται έως σήμερα.

Οι τέσσερις αιώνες ανυπόφορης καταπίεσης και σκληρών βασανισμών από τον άγριο κατακτητή, δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων την ελπίδα  και την πίστη για την απελευθέρωση.

Οι δάσκαλοι του γένους και οι απλοί μορφωμένοι,  από τον Αγ. Κοσμά τον Αιτωλό,  μέχρι τον απλό Παπά του χωριού και τον Καλόγερο, που δίδαξαν τα Ελληνικά γράμματα στο Κρυφό σχολειό, τόνωσαν το Εθνικό φρόνημα και προτρέπανε το λαό να επαναστατήσει για να διώξει τον ξένο δυνάστη.

 Ως πότε παλικάρια, να ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λεοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;
Σπηλιαίς να κατοικούμε, να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι, σκλαβιά και φυλακή.

 Οι προγονοί μας σε κάθε ευκαιρία ξεσηκωνόταν κι είχαμε περισσότερες από 150 εξεγέρσεις, μικρές και μεγάλες,  που όμως πνίγηκαν στο αίμα από τους Οθωμανούς, χωρίς να φέρουν το "ποθούμενο", στο σκλαβωμένο Γένος.

Ο Οθωμανός κατακτητής εκδήλωνε τη σκληρότητα του, με σφαγές, αρπαγές και καταστροφές, με βίαιο εξισλαμισμό, παιδομάζωμα, φορολογίες και άλλες βίαιες πράξεις.

Όμως φοβερά δεινά και εξαθλίωση από τους τούρκους υπέστησαν και οι γυναίκες .

Χιλιάδες ήταν που μαζί τα παιδιά τους  πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα ή σφαγιάστηκαν.

Σε όλη την διάρκεια του αγώνα ήταν στο πλευρό του άντρα τους για να του δίνουν κουράγιο και όταν  χρειάστηκε  κράτησαν κι αυτές πιστόλα πολέμησαν και σκοτώθηκαν.

Το έθνος χρεωστάει πολλά στους αγωνιστές αλλά χρεωστάει και παρά πολλά και στις γυναίκες.

Όλα αυτά τα δεινά μπορούσαν να είχαν αποφθεχθεί, αρκεί να έλεγαν: «Είμαι Μωαμεθανός».

Αλλά απαντούσαν: «Είμαι Χριστιανός».

Ακόμη και κάτω από την λόγχη των γενίτσαρων φώναζαν : «Χτύπα είμαι Χριστιανός».

 Εκατοντάδες ήταν και οι κληρικοί που κρεμάστηκαν, σκοτώθηκαν, μαρτύρησαν, θυσιάστηκαν, σαν όλους τους άλλους Έλληνες.

 Ο λόγος που οι κατακτητές  φέρθηκαν πολύ σκληρότερα στους προγόνους μας, απ’ ότι φέρθηκαν σ’ άλλους υποδούλους λαούς, ήταν :

v   Επειδή οι προγονοί μας  δεν θέλησαν ν’ απαρνηθούν τις αρχές τους.

v  Επειδή οι προγονοί μας  δεν θέλησαν σαν αλλά έθνη χίλιες φόρες πιο ικανά για αντίσταση,  να υποταχτούν και να υιοθετήσουν τις αρχές των ξένων κατακτητών.

 Για τέσσερις αιώνες ένα ολόκληρο Έθνος  στάθηκε ακλόνητο στις αρχές τους και υπέμεινε με καταπληκτικό θάρρος και αλύγιστη καρτερία, την στιγμή της λευτεριάς.

Και όταν  ήρθε η στιγμή του μεγάλου Ξεσηκωμού με αυταπάρνηση έτρεξαν στο πρόσταγμα της πατρίδας, να καθαρίσουν τα χώματα μας από το μίασμα των Αγαρηνών.

 «Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε; «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με τα σιταροκάραβα βατσέλια». Αλλά, ως μια βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας και όλοι και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση».

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

(Από το λόγο του σε μαθητές  στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου 1838).

Ότι πέτυχαν αυτοί οι ήρωες και πέτυχαν πράγματα που αψηφούν την λογική και την φαντασία, ξεπήδησε μέσα από την ψυχή τους.

Όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν από ανθρώπους σαν εμάς .

Πλασμένοι από την ιδία υλη όπως και εμείς.

Όλοι  τους  ήταν άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, χωρίς υπέρμετρες φιλοδοξίες, με συνηθισμένες χάρες και με κανένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό τρόπο ζωής.

" Οι περισσότεροι από αυτούς ήσαν χωρίς άρματα και άλλοι είχαν μαχαίρας, άλλοι σουγλιά, και αι σημαίαι των περισσοτέρων ήσαν τσεμπέρες των γυναικών των· "

Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, Στερεά Ελλάδα, Εύβοια Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, Κρήτη και άλλα νησιά οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν. Ορμούσαν σαν λιοντάρια, αψηφώντας  τον θάνατο και απέδειξαν έμπρακτα την αφοσίωσή τους, στην  πιστή τους και στην αξία της Ελευθερίας, με τίμημα τον θάνατο.

" Μια φορά εβαπτίστημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα, δια την ελευθερίαν της πατρίδος μας "

Οι αρχές και ο πόθος για λευτεριά των προγόνων μας, αποτυπώνεται στα λόγια του Θεόδ. Κολοκοτρώνη προς στον Ιμπρα­ήμ:

«όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πετρά απάνω στην πετρά να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμε. Τι τα δέντρα μας αν τα κόψεις και τα κάψεις, την γήν δεν θέλει να σηκώσεις και η ιδία η γής που τα έθρεψε, αυτή η ιδία γή μένει δική μας και τα ματακάνει . Μόνον ένας Έλληνας να μείνη πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γήν μας θα την κάμεις δικήν σου. Βγάλτο από το νού σου.»

Μέχρι όμως να φτάσει το αίσιο τέλος, η Επανάσταση πέρασε από δύσκολες καταστάσεις, τόσο από τους εξωτερικούς παράγοντες, οπού  οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης δεν ήθελαν  επαναστατικά κινήματα που θα ξεσήκωναν τους υπόδουλους λαούς,  όσο και από τις εσωτερικές διαμάχες μεταξύ στρατιωτικών και πολιτικών.

Ο τυφλός κομματισμός, ο διχασμός και ο παροπλισμός άξιων οπλαρχηγών, η έλλειψη οικονομικών πόρων και η διοικητική ανικανότητα έφεραν την Επανάσταση στο χείλος του γκρεμού

Παρά τη διχόνοια και τα μελανά  σημεία, η πίστη των λίγων φωτισμένων διανοουμένων και κλεφτών και αρματολών, έφερε το "ποθούμενο".

" Ο Θεός είχε υπογράψει την ελευθερία της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του", όπως έλεγε ο γέρος του Μωριά. Το σκλαβωμένο Γένος είχε πάρει την απόφασή του, "Ελευθερία ή Θάνατος" και ο αγώνας του δεν ήταν εύκολο να καταπνιγεί.

Οι πρόγονοί μας Αγωνιστές μετά από εννιά χρόνια σκληρού, ηρωικού, αλλά και αιματηρού πολέμου, σε πολλά μέτωπα, μας παρέδωσαν ένα συμβόλαιο Ελευθερίας γραμμένο με το αίμα τους.

Η Επανάσταση του ’21 στάθηκε το πιο σημαντικό γεγονός της εποχής του γιατί απέδειξε ότι η αγωνιστικότητα, και η ισχυρή θέληση ενός λαού μπορούν ν’ αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.

Όπως, λέει κι ο Μακρυγιάννης: "Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε "εμείς". Είμαστε εις το "εμείς" κι όχι εις το "εγώ".

Ο μεγάλος Ξεσηκωμός του ’21 προετοιμάστηκε μεθοδικά και ξεκίνησε χωρίς ουσιαστική βοήθεια από τους ξένους και στηρίχθηκε αποκλειστικά στους Έλληνες οι οποίοι ταπείνωσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία και έδωσαν το έναυσμα για τον ξεσηκωμό κι άλλων υπόδουλων λαών.

Ο Αγώνας του ’21 παραμένει διαχρονικός κι επίκαιρος και ως ελεύθεροι πολιορκημένοι όπως συχνά συμβαίνει να ήμαστε κι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, εάν διατηρήσουμε τον εθνικό μας χαρακτήρα,  τις παραδοσιακές αρετές και πιστοί στις εθνικές μας ρίζες, θα ανταποκριθούμε στις εντολές της ιστορίας μας.

Θα επιβιώσουμε  μονό αν είμαστε πάντοτε ενωμένοι και πρόθυμοι για τα πάντα και με οδηγό, σύμβολο και λάβαρο, την φλόγα από τις καρδιές των Αγωνιστών για τον διακαή πόθο, για την ελεύθερη ζωή, την  πιστή τους και την αυτοθυσίας τους για την Πατρίδα μας.

Αυτό το σημαντικό γεγονός δεν μπορείς να το περιγράψεις μέσα σε λίγες γραμμές, έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και πάλι λίγα είναι, για τα υπεράνθρωπα κατορθώματα των Ελλήνων απέναντι στους Τούρκους Κατακτητές.

Δεν πρέπει λοιπόν να λησμονούμε ποτέ, ότι οι Αγωνιστές του 1821 έπεσαν υπέρ πατρίδος και θυσιάστηκαν αυτόβουλος, κάποιοι δε με φριχτό τρόπο,

v  Χωρίς  αξιώσεις με μονή επιθυμία τους να δούνε  τον ήλιο ν’ ανατέλλει

Ελεύθερος, πάνω από την Ελλάδα.

v  Χωρίς πρόθεση να γίνουν σύμβολα.

v  Χωρίς επίγνωση ότι δημιουργούσαν ιστορία.

Σε αυτούς οφείλουμε την Ελευθερία, την Εθνική μας υπόσταση και ο Αγώνας τους, ενσαρκώνει την ιδέα της Ελευθερίας, του Πατριωτισμού και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Α , την πανώρια λευτεριά

κανένας μη ξεχάσει

πως ακριβά οι πατέρες μας

την έχουν αγοράσει»

                                                                ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δ. ΓΙΑΝΝΗΣ