Η ιστορία επαναλαμβάνεται διαρκώς άλλοτε ως φάρσα και άλλοτε ως τραγωδία, στην συγκεκριμένη περίπτωση της Ουκρανίας ισχύει το δεύτερο με πολλές ομοιότητες με την τραγωδία της Κύπρου, όπου και εκεί και εδώ, υπήρξαν οι λεγόμενοι «χρήσιμοι ηλίθιοι», που έδωσαν την αφορμή ή μάλλον την δικαιολογία της εισβολής. Στην μια περίπτωση ήταν ΕΟΚΑ Β’ που έδρασε σε αγαστή συνεργασία με την μοιραία για τον ελληνισμό χούντα των Αθηνών και έκανε ότι περίπου και το νεοναζιστικό τάγμα ΑΖόφ σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση της Ουκρανίας, μια και αποτελεί μέρος του τακτικού της στρατού.
Με παρόμοιες ιδεολογίες και πολεμική τακτική, οι ηγέτες τους πίστεψαν στις έξωθεν εγγυήσεις (κυρίως των ΗΠΑ) και οι δυο προσπάθησαν να κάνουν εθνοκαθάρσεις, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι ακριβώς ίδιο και στις δυο περιπτώσεις. Προσέφεραν το καλύτερο άλλοθι για τον εισβολέα και έχασαν εθνικό έδαφος, ενώ η πατρίδα τους δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται από προσφυγιά, θάνατο, και κατεστραμμένες υποδομές.
Πραγματικά είναι τόσες πολλές η ομοιότητες που τρομάζουν, υπάρχει όμως μια διαφορά, η Ουκρανία έχει την τύχη να έχει έναν λίγο ποιο τίμιο εχθρό απ’ ότι εμείς με τους Τούρκους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Ρωσία παίρνει συχωροχάρτι για όσα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται, πολλώ δε περισσότερο η Τουρκία.
Όσο για την Ελλάδα καλά θα κάνει να φυλάει τα ρούχα της πλέον για να μην μείνει γυμνή. Η Τουρκία ακολουθώντας την πάγια πολιτική της τακτική εξακολουθεί να πατά σε δυο βάρκες, κατόρθωσε μάλιστα να το παίξει και ειρηνοποιός μεταξύ των αντιμαχόμενων. Και τώρα θα αρχίσουν τα δύσκολα για εμάς. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι αυτές τις ομολογουμένως επιτυχημένες κινήσεις, θα προσπαθήσει να τις εξαγοράσει με την ματιά στραμμένη σε Αιγαίο και Μεσόγειο, ξεκινώντας τα γνωστά της παζάρια με την δύση και τις ΗΠΑ.
Όντας αναβαθμισμένη και με εμάς στον πάτο του βαρελιού στην κυριολεξία, με παραδοσιακούς μας φίλους να θεωρούμαστε εχθρική χώρα (το είπα και θα το ξαναπώ 1000 φορές, η αποστολή οπλισμού ήταν μια αχρείαστη κίνηση), με τις ΗΠΑ απλά να μας χτυπούν στην πλάτη, ως τα καλά παιδιά, με μια ΕΕ να προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της και μια αναβαθμισμένη Τουρκία δίπλα μας, δεν προαλείφεται τίποτε καλό για την πατρίδα μας και τα εθνικά της θέματα.
Μην μας φανεί παράξενο αν επιχειρήσει και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά, να αποσπάσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του μισού Αιγαίου και ειδικά όταν από την από εδώ πλευρά υπάρχουν ευήκοα ώτα, που δυστυχώς εμφιλοχωρούν σε πολλούς και διαφορετικών αποχρώσεων πολιτικούς σχηματισμούς, αγνοώντας το βασικό, ότι αν η γείτονα πετύχει το πρώτο της βήμα, που είναι η διχοτόμηση του ελληνικού αιγαίου μέσω της συνεκμετάλλευσης, το επόμενο της βήμα θα είναι η αρπαγή των νησιών που συνορεύουν μαζί της.
Το ότι ζητά επιτακτικά την αποστρατικοποίηση των νησιών μας να μην θεωρείται καθόλου τυχαίο ή ότι το χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό όπλο. Η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία και ελίτ της Τουρκίας δουλεύουν μεθοδικά, με στόχους και σε βάθος χρόνου, προσπαθώντας να κερδίσουν έτοιμο φαγητό (αποστρατικοποίηση & αρπαγή).
Η γείτονα όποιον και αν έχει στο τιμόνι της δεν έπαψε να έχει αναθεωρητικές απόψεις, που για τους απέναντι είναι κανόνας και θέσφατο. Ο δικός μας κανόνας ακόμη αναζητείται!
Εκείνο όμως που πρέπει να προσέξει η Ελλάδα αυτές τις πονηρές ημέρες, είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», που όπως στις περιπτώσεις που προανέφερα δίνουν αφορμή σε όσους θέλουν να μακελέψουν λαούς.
ΠΗΓΗ olympia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου