Τι σημαίνει για την Ελλάδα ο καρκίνος του Ερντογάν;

Από καρκίνο στο έντερο (Rectosigmoid cancer) φαίνεται να πάσχει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ενρντογάν, πάθηση η οποία είναι πολύ επικίνδυνη αφού ένα δεν διαγνωστεί εγκαίρως είναι σίγουρο πως θα επιφέρει το μοιραίο για τον πάσχοντα. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται πηγές οι οποίες σε τέτοια θέματα εμφανίζονται συχνά πολύ καλά πληροφορημένες. Οι ίδιες πηγές υπογραμμίζουν πως δεν είναι ακόμα γνωστό το στάδιο της πάθησης με αποτέλεσμα να μη μπορεί να γίνει και πρόβλεψη για την πορεία της υγείας τους Ρ. Τ. Ερντογάν.

Εάν οι συγκεκριμένες πληροφορίες ευσταθούν, κάτι εξαιρετικά πιθανό δεδομένης της επέμβασης στην οποία προσφάτως υπεβλήθη, είναι σαφές πως οι ανάγκες ιατρικής περίθαλψης του ασθενούς είναι τέτοιες οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν την πορεία του κυβερνητικού έργου.
Εξάλλου, τηλεγραφήματα πρακτορείων και δημοσιεύματα εφημερίδων φέρουν τόσο «δελφίνους» στο AKP να πυκνώνουν τις δημόσιες εμφανίσεις τους και να κλιμακώνουν τη ρητορική τους, ενώ ανησυχίες φέρονται να εκφράζουν και οι πέραν του Ατλαντικού σύμμαχοι της Τουρκίας (και της Ελλάδας) αφού τα μέτωπα της Συρίας και του Ιράν παρουσιάζουν συνεχώς σοβαρή κλιμάκωση.
Ας μην ξεχνάμε πως το πολιτικό σύστημα στην Τουρκία είναι εξόχως προσωποκεντρικό, ενώ ειδικά τώρα όπου στην εξουσία δεν είναι ένας κεμαλικός, ο οποίος θα υποβοηθούταν από το… σύστημα, αλλά ένας νεοθωμανός ο οποίος πολεμά και εν πολλοίς έχει επιφέρει πλήγματα στο «σύστημα», περιπλέκει τα σενάρια της επόμενης ημέρας ακόμη περισσότερο. Εάν οι πληροφορίες επιβεβαιωθούν, ο πόλεμος των μνηστήρων για την ηγεσία στο ΑΚΡ αλλά και τον πρωθυπουργικό θώκο, καθώς και η βέβαιη προσπάθεια των κεμαλικών να αποσταθεροποιήσουν τους νεοθωμανούς και να τους ρίξουν από την εξουσία, μόνο κακά μαντάτα φέρνει για την περιοχή και ειδικά στην Ελλάδα.
Να ξεχάσουμε το τι συνέβη το 1996 όταν η κυβέρνηση… της «άφθονης διούρησης», ποιος άραγε θα ξεχνούσε τις ατάκες κορυφαίων στελεχών της τότε κυβέρνησης, οδήγησε στο δράμα των Ιμίων; Να ξεχάσουμε πως το 1987, η κρίση του Μαρτίου έλαβε χώρα όταν ο Τουργκούτ Οζάλ βρισκόταν εκτός χώρας, στην Ελβετία και μετά έτρεχε να μαζέψει… τα ασυμμάζευτα; Μια παρόμοια εξέλιξη στην Τουρκία θα μπορούσε να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στον περίγυρο της χώρας, αφού οι φράξιες θα συγκρουστούν για την νομή της εξουσίας στην χώρα αυτή. Απλά να υπενθυμίσουμε πως στην περιοχή υπάρχουν κάποια εκκρεμή ζητήματα, όπως: To φυσικό αέριο και το θέμα για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στην Ανατολική Μεσόγειο, η σταδιακή δημιουργία πολεμικού κλίματος από πλευράς της Τουρκίας με τη Συρία, η σταδιακή κλιμάκωση των σχέσεων Ιράν με τη Δύση και το Ισραήλ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο Ρ.Τ. Ερντογάν είναι πολύτιμος για τις ισορροπίες στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και σε αυτές των σχέσεων της χώρας αυτής με το «Στρατηγικό της Βάθος». Ενδεχόμενη απώλεια του πολιτικού μεγέθους του συγκεκριμένου ηγέτη, είναι σίγουρο ότι θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην Τουρκία, αλλά και να οδηγήσει στην εξαγωγή της εσωτερικής κρίσης στον περίγυρο, με ότι αυτό σημαίνει για την χώρα μας και την περιφερειακή ειρήνη.

Δεν είναι τυχαίο πως οι Ισραηλινοί γνωρίζοντας την σημασία του «ηγέτη», ειδικά σε καθεστώτα όπως αυτά της Μέσης Ανατολής τα οποία είναι προσωποκεντρικά και δεν υποστηρίζονται από βασικές υπάρχουσες υποδομές για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, προσπαθούν να γνωρίζουν ακόμα και το πότε… φτερνίστηκε ο εκάστοτε υπό παρακολούθηση στόχος. Είναι τυχαίο πως τον τελευταίο καιρό πριν τον θάνατο του Χαφέζ Αλ Άσαντ, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες εργάστηκαν συστηματικά ώστε να είναι σε θέση να κάνουν και ανάλυση… κοπράνων του Σύρου ηγέτη (ώστε να προβλέψουν με ακρίβεια την κατάσταση της υγείας του και αντιστοίχως το προσδόκιμο επιβίωσης);
Εάν οι πληροφορίες που έρχονται από το Ισραήλ απηχούν την πραγματικότητα, όπως άλλωστε φαίνεται να την απηχούν, ή αποτελούν μέρος ψυχολογικών επιχειρήσεων κατά των νεοθωμανών είναι ένα ζήτημα του οποίου η αλήθεια θα φανεί πολύ σύντομα. Βέβαια, ο ίδιος ο Ερντογάν δεν έχει κρύψει το πρόβλημά του, ενώ προσφάτως δέχθηκε στο σπίτι του όπου ανάρρωνε μετά την επέμβαση, τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας, Λίον Πανέτα, ο οποίος πέρασε μια βόλτα… να πει μια καλησπέρα, φεύγοντας από το Ιράκ όπου κήρυξε την «επιτυχή ολοκλήρωση» της εμπλοκής των αμερικανικών δυνάμεων (βλ. παράδοση της χώρας σε ιρανικό έλεγχο) και της μετακίνησης μονάδων στα σύνορα Συρίας – Ιορδανίας, αφού όλα δείχνουν ότι οι περιπέτειες του 2012 θα μας κάνουν να ξεχάσουμε πολύ σύντομα αυτές της Λιβύης το 2011…
Σε κάθε περίπτωση η Αθήνα, αλλά και η Λευκωσία θα πρέπει να ετοιμάζονται ώστε στην ήδη δύσκολη εξίσωση της περιοχής να προστεθεί και η ανεξάρτητη μεταβλητή με τον τίτλο «υγεία του Ρ. Τ. Ερντογάν»… Τι λέμε τώρα βέβαια… μιλάμε για ελληνικό «στρατηγικό σχεδιασμό»…

ΠΗΓΗ defence-point