Του Ν. Λυγερού
Η ιδέα του Νίκου Καραβαζάκη περί ιστιοπλοΐας στο ελληνικό απέραντο γαλάζιο μπορεί να φανεί φιλόδοξη, αλλά έχει νόημα και πρέπει να την προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Μπορεί μάλιστα να τη συνδυάσουμε με τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης των Δωδεκανήσων από τον τουρκικό ζυγό. Είναι μία ευφυής και ειρηνική προσπάθεια της ανάδειξης της σημασίας και της αξίας της θέσπισης της ΑΟΖ το 2012 από την πατρίδα μας. Είναι ένας τρόπος πρακτικός να συμμετάσχει ο ελληνισμός σε όλα τα επίπεδα και από όλα τα μέρη του κόσμου, για να υποστηρίξουν το όλο εγχείρημα. Η περιήγηση στο Αιγαίο αλλά και πέρα από αυτό, αφού η ΑΟΖ ξεχειλίζει από αυτό το στενό πλαίσιο. Επιπλέον, τώρα η ελληνική ΑΟΖ μέσω της κυπριακής, έχει γίνει μία ευρωπαϊκή υπόθεση. Αν επιπλέον σκεφτούμε την περιοχή των Δωδεκανήσων ως ένα ιστορικό χώρο, όπου το θέμα της Ιπποσύνης δεν είναι μία ουτοπία, τότε η όλη προσπάθεια παίρνει μία μορφή που έχει βάθος και μεγαλείο.
Τα ιστιοφόρα της ΑΟΖ έχουν λοιπόν έναν ευρωπαϊκό και ξεκάθαρο προσανατολισμό, δίχως να περιορίζονται από φοβικά σύνδρομα με γειτονικές σχέσεις. Κανένας δεν μπορεί να μας εμποδίσει να διεκδικήσουμε ειρηνικά τα δικά μας δικαιώματα. Όπως πήγαιναν όλοι οι Ινδοί να μαζέψουν αλάτι στη θάλασσα, ενώ ήταν απαγορευμένο από τους αποικιοκράτες, έτσι κι εμείς θα βρεθούμε με τα ιστιοφόρα μας στην ΑΟΖ μας. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη βραδύτητα του πανιού. Με άλλα λόγια η ιδέα μας δεν είναι να είμαστε περαστικοί και να περάσουμε γρήγορα από αυτά τα μέρη. Αντιθέτως, θέλουμε να αργήσουμε σε αυτά, διότι είναι η πατρίδα μας. Θα πηγαίνουμε όσο πιο αργά γίνεται για να είμαστε σχεδόν σαν τους ακίνητους ανθρώπους που διασχίζουν τον χρόνο. Ο ελληνισμός γεννήθηκε στη θάλασσα και από αυτή δυναμώνει εδώ και αιώνες. Από αυτή μάθαμε τους ανέμους. Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής, ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος, η Τραμουντάνα, η Όστρια είναι λέξεις μας από το γαλάζιο λεξικό. Σε αυτό έχουμε χαράξει και τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο, τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία, τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια, όπως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όλα αυτά δεν είναι απλώς ουτοπίες αλλά πραγματικότητες που δεν πρέπει να ξεχάσουμε μέσα στην μιζέρια. Και δεν πρόκειται να μας επηρεάσουν οι γειτονικές απειλές, διότι εμείς τις γράφουμε στις αρχές μας. Διότι πιστεύουμε μόνο και μόνο στις αξίες μας. Η ιστιοπλοΐα στο απέραντο γαλάζιο μπορεί να υλοποιηθεί εξαρτάται μόνο από εμάς. Άξιος ο Ζωοδότης της Ελλάδος: Η θάλασσα μας!
Η ιδέα του Νίκου Καραβαζάκη περί ιστιοπλοΐας στο ελληνικό απέραντο γαλάζιο μπορεί να φανεί φιλόδοξη, αλλά έχει νόημα και πρέπει να την προωθήσουμε με κάθε τρόπο. Μπορεί μάλιστα να τη συνδυάσουμε με τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της απελευθέρωσης των Δωδεκανήσων από τον τουρκικό ζυγό. Είναι μία ευφυής και ειρηνική προσπάθεια της ανάδειξης της σημασίας και της αξίας της θέσπισης της ΑΟΖ το 2012 από την πατρίδα μας. Είναι ένας τρόπος πρακτικός να συμμετάσχει ο ελληνισμός σε όλα τα επίπεδα και από όλα τα μέρη του κόσμου, για να υποστηρίξουν το όλο εγχείρημα. Η περιήγηση στο Αιγαίο αλλά και πέρα από αυτό, αφού η ΑΟΖ ξεχειλίζει από αυτό το στενό πλαίσιο. Επιπλέον, τώρα η ελληνική ΑΟΖ μέσω της κυπριακής, έχει γίνει μία ευρωπαϊκή υπόθεση. Αν επιπλέον σκεφτούμε την περιοχή των Δωδεκανήσων ως ένα ιστορικό χώρο, όπου το θέμα της Ιπποσύνης δεν είναι μία ουτοπία, τότε η όλη προσπάθεια παίρνει μία μορφή που έχει βάθος και μεγαλείο.
Τα ιστιοφόρα της ΑΟΖ έχουν λοιπόν έναν ευρωπαϊκό και ξεκάθαρο προσανατολισμό, δίχως να περιορίζονται από φοβικά σύνδρομα με γειτονικές σχέσεις. Κανένας δεν μπορεί να μας εμποδίσει να διεκδικήσουμε ειρηνικά τα δικά μας δικαιώματα. Όπως πήγαιναν όλοι οι Ινδοί να μαζέψουν αλάτι στη θάλασσα, ενώ ήταν απαγορευμένο από τους αποικιοκράτες, έτσι κι εμείς θα βρεθούμε με τα ιστιοφόρα μας στην ΑΟΖ μας. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη βραδύτητα του πανιού. Με άλλα λόγια η ιδέα μας δεν είναι να είμαστε περαστικοί και να περάσουμε γρήγορα από αυτά τα μέρη. Αντιθέτως, θέλουμε να αργήσουμε σε αυτά, διότι είναι η πατρίδα μας. Θα πηγαίνουμε όσο πιο αργά γίνεται για να είμαστε σχεδόν σαν τους ακίνητους ανθρώπους που διασχίζουν τον χρόνο. Ο ελληνισμός γεννήθηκε στη θάλασσα και από αυτή δυναμώνει εδώ και αιώνες. Από αυτή μάθαμε τους ανέμους. Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής, ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος, η Τραμουντάνα, η Όστρια είναι λέξεις μας από το γαλάζιο λεξικό. Σε αυτό έχουμε χαράξει και τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο, τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία, τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια, όπως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όλα αυτά δεν είναι απλώς ουτοπίες αλλά πραγματικότητες που δεν πρέπει να ξεχάσουμε μέσα στην μιζέρια. Και δεν πρόκειται να μας επηρεάσουν οι γειτονικές απειλές, διότι εμείς τις γράφουμε στις αρχές μας. Διότι πιστεύουμε μόνο και μόνο στις αξίες μας. Η ιστιοπλοΐα στο απέραντο γαλάζιο μπορεί να υλοποιηθεί εξαρτάται μόνο από εμάς. Άξιος ο Ζωοδότης της Ελλάδος: Η θάλασσα μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου