Του Ν. Λυγερού
Η γενοκτονία των Αρμενίων είναι ήδη η αιχμή του δόρατος για τις γενοκτονίες που δεν έχουν αναγνωρισθεί ακόμα από τον ίδιο τον θύτη. Χάρη σε αυτόν τον αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων και άλλα θύματα, επιζώντες και δίκαιοι μπήκαν στη διαδικασία διόρθωσης που είναι τόσο σημαντική. Διότι η αναγνώριση από τα άλλα κράτη δεν είναι το παν, αλλά μόνο και μόνο το πρώτο στάδιο του αγώνα. Για να περάσουμε στο δεύτερο στάδιο, η ποινικοποίηση της μη αναγνώρισης είναι απαραίτητη. Μπορεί βέβαια σε μερικές χώρες οι λαοί να μην είναι ακόμα έτοιμοι να περάσουν σε αυτό το στάδιο και μερικές φορές αυτό οφείλεται στην έμφαση που δίνουν στην ελεύθερη έκφραση.
Πρέπει όμως να ενημερωθούν για το πόσο σημαντικό είναι αυτό το στάδιο για τον όλο αγώνα. Η γενοκτονία δεν είναι απλώς ένα έγκλημα, αλλά ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Κράτη όπως είναι η Ελβετία και η Σλοβακία το έχουν εμπεδώσει και έχουν νομοθεσία ποινικοποίησης, το Βέλγιο είναι σε καλό δρόμο και στη Γαλλία γίνεται ακόμα ο αγώνας. Σιγά σιγά όμως τα κράτη μέσω των λαών τους συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να παραμένουν ουδέτερα σε τέτοιου τύπου θέματα, αλλιώς παίρνουν το μέρος του θύτη. Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν είναι μόνο μία αλλά η αρχική. Κατά συνέπεια η απραξία, η αρχική, έδωσε περιθώριο σε άλλους θύτες να διαπράξουν το δικό τους έγκλημα. Ο Κεμάλ είχε συνεχιστές με τον Χίτλερ ενάντια στους Εβραίους και με τον Στάλιν ενάντια στους Ουκρανούς. Ακόμα και με τις αναγνωρίσεις, οι θύτες μπορούν να συνεχίσουν εύκολα το έργο τους. Γι’ αυτό το λόγο και ο αγώνας της ποινικοποίησης της μη αναγνώρισης πρέπει να δοθεί. Η Κύπρος αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων από τα πρώτα κράτη, το 1982 ακόμα και πριν την απόφαση της Ευρωβουλής το 1987. Η Ελλάδα την αναγνώρισε το 1996 μετά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων το 1994. Το όλο πλαίσιο είναι θετικό για τον ελληνισμό, απλώς δεν πρέπει να παραμείνουμε στις θέσεις μας, διότι η Τουρκία συνεχίζει όλο και πιο δυνατά τη γενοκτονία της μνήμης, αδιαφορώντας για όλα τα κράτη που έχουν απλώς αναγνωρίσει τη γενοκτονία. Ήρθε η ώρα λοιπόν να κινηθούμε και στην Ελλάδα για το θέμα της ποινικοποίησης. Υπήρξε ήδη στο Κιλκίς ένα συνέδριο αφιερωμένο στην ιδέα της ποινικοποίησης της άρνησης των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας που αναγνώρισε η Ευρωπαϊκή Ένωση στις 16 Απριλίου 2011. Αλλά αυτές οι προσπάθειες πρέπει να συνεχιστούν και να απαιτηθούν από τους πολιτικούς να τις εκπροσωπήσουν επίσημα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει μία αλλαγή φάσης στον τομέα των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου