Τι σημαίνει η επιστροφή του Ν. Κωνσταντόπουλου

 Του Μάρκου Μουζάκη από το newsbomb

Αναμένονται και άλλες πρωτοβουλίες από τον ΣΥΡΙΖΑ, το επόμενο διάστημα 

Η τοποθέτηση του πρώην προέδρου του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλου στη θέση του επικεφαλής της ομάδας εργασίας που συγκροτήθηκε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ για να υποβάλει προτάσεις για τις απαιτούμενες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα ήταν για αρκετούς έκπληξη.

Όχι ωστόσο για τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα και ειδικότερα για όσους έχουν αντιληφθεί το «ξεδίπλωμα» μιας νέας στρατηγικής απ’ τον Αλ. Τσίπρα και το επιτελείο του.

Κατ’ αρχήν αξίζει να επισημάνουμε, ότι διαχρονικά οι σχέσεις του Αλ. Τσίπρα με τον Ν. Κωνσταντόπουλο ήσαν και είναι εξαιρετικές. Καμιά σχέση δηλαδή με τις σχέσεις του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ με τον προηγούμενο, τον Αλ. Αλαβάνο…

Η εμβέλεια του Ν. Κωνσταντόπουλου, οι νομικές γνώσεις του, η θεσμική του πείρα, δεν αμφισβητούνται.

Στεκόμαστε ιδιαίτερα στην πολιτική του εμβέλεια, που εκτείνεται πολύ πέραν των ορίων του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει καλές σχέσεις με τον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Στο σημείο αυτό μάλιστα ας επισημανθεί, ότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος ήταν αυτός ο οποίος με την αγόρευσή του στο Ειδικό Δικαστήριο που δίκασε τον Α. Παπανδρέου δημιούργησε το κλίμα για την αθώωσή του.

Μόνο με τον Κ. Σημίτη δεν είχε ούτε καν ανεκτές σχέσεις. Και αυτό κορυφώθηκε στις εκλογές του 1996, όταν ο Σημίτης προεκλογικά πέταξε την πολιτική-επικοινωνιακή κορώνα ότι… περίπου τα μικρότερα κόμματα (συνεπώς και ο τότε ΣΥΝ) δεν χρειάζονται!

Αλλά αυτό κάθε άλλο παρά ως μειονέκτημά του μπορεί να χαρακτηριστεί…

Διατηρεί επίσης διαύλους επικοινωνίας με στελέχη της συντηρητικής παράταξης και ειδικά –και αυτό κρατήστε το- με το λεγόμενο «καραμανλικό» στρατόπεδο.

Μάλιστα το 2005, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έπρεπε να προτείνει το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το όνομα του Ν. Κωνσταντόπουλου «έπαιξε» μεταξύ των υποψηφίων, πριν το επιτελείο του τότε πρωθυπουργού καταλήξει στην επιλογή του Κάρ. Παπούλια.

Με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επίσης έχει καλή σχέση ο Κωνσταντόπουλος, όπως επίσης με τον Φ. Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ.

Όλα αυτά είναι σημαντικά για την στρατηγική ευρύτερων ανοιγμάτων που επιχειρεί την τελευταία περίοδο ο Αλ. Τσίπρας, με πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα την αποδοχή της πρότασης του Π. Μολυβιάτη να παραστεί στην εκδήλωση του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής,αποδοχή που έχει αρκετά συζητηθεί και αναλυθεί…

Αλλά ο Ν. Κωνσταντόπουλος, με την ευρύτερη αποδοχή της οποίας απολαμβάνει στον πολιτικό χώρο που εκτείνεταιαπ’ την αριστερά μέχρι τις παρυφές της κεντροδεξιάςείναι εξαιρετικά χρήσιμος στους σχεδιασμούς της Κουμουνδούρου, σχεδιασμούς με το εξής περιεχόμενο:

Επιδίωξη όχι προσχωρήσεων στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενθάρρυνση συγκρότησης ενδιάμεσων σχηματισμών, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει εν δυνάμει συμμάχους αν κερδίσει τις επόμενες εκλογές χωρίς όμως να πετύχει αυτοδυναμία.

Είναι αυτό ένα νέο, σημαντικότατο στοιχείο της συνολικότερης στρατηγικής του Τσίπρα και του επιτελείου του.

Σε αυτά τα πλαίσια θα πρέπει να οριοθετηθούν οι σχέσεις για παράδειγμα με την Λ. Κατσέλη, με το Ινστιτούτο της οποίας, το ΙΝΕΡΠΟΣΤ, συνδιοργανώνεται μια πολύ σημαντική εκδήλωση σε λίγες μέρες.

Επίσης σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να οριοθετηθούν οι σχέσεις με άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που τώρα έχουν αποχωρήσει, όπως την Μαρ. Ξενογιαννακοπούλου ή στελέχη της ΔΗΜΑΡ που επίσης έχουν αποχωρήσει (Οδυσσέας Βουδούρης, Πάρις Μουτσινάς, Ανδρέας Νεφελούδης).

Στο «ξεδίπλωμα» λοιπόν αυτής της νέας στρατηγικής, που θα έχει κι άλλες πρωτοβουλίες στο επόμενο διάστημα, ο Ν. Κωνσταντόπουλος μπορεί εν δυνάμει να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο.

Και ας μη λησμονούμε και το ότι σε δυο χρόνια θα πρέπει να εκλεγεί και ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και απ’ το ποιος θα είναι τότε πρωθυπουργός θα εξαρτηθούν πολλά…