Όταν ένα πουλάκι έριξε το σημείωμα "End Game" μέσα από το παράθυρό μου, το περιεχόμενό του ήταν τόσο εκρηκτικό, τόσο άρρωστο και γενικά κακό, απλά δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Το υπόμνημα επιβεβαίωσε κάθε φρικτή φαντασία συνωμοσίας: ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι κορυφαίοι Αμερικανοί αξιωματούχοι της οικονομίας συνωμότησαν κρυφά μέσα απο μια μικρή κλίκα μεγάλων προσωπικοτήτων τραπεζιτών για να διαλύσουν τον δημοσιονομικό κανονισμό σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όταν βλέπετε 26,3 τοις εκατό ανεργία στην Ισπανία, την απελπισία και την πείνα στην Ελλάδα, οι ταραχές στην Ινδονησία και το Ντιτρόιτ στην πτώχευση, πηγαίνουμε πίσω σε αυτό το σημείωμα Game End, η γένεση του αίματος και τα δάκρυα.
Ο υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών που παίζει το μυστικό Game End των τραπεζιτών ήταν ο Larry Summers . Σήμερα, το καλοκαίρι είναι η κορυφαία επιλογή του Μπαράκ Ομπάμα για πρόεδρος της Κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, (US Federal Reserve) η παγκόσμια κεντρική τράπεζα. Αν το εμπιστευτικό σημείωμα είναι αυθεντικό, τότε ο Summers δεν θα πρέπει να εξυπηρετεί την Fed, θα πρέπει να εξυπηρετεί σκληρό χρόνο σε κάποιο μπουντρούμι που προορίζεται για τους παράφρονες εγκληματίες της παγκόσμιας οικονομίας.
Το σημείωμα είναι αυθεντικό.
Έπρεπε να πετάξω στη Γενεύη για να πάρω την επιβεβαίωση και να επιτυγχάνω με πλάγια μέσα μια συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, Pascal Lamy .
Ο Lamy, ο αρχιστράτηγος της παγκοσμιοποίησης, μου είπε,
«Ο ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) δεν δημιουργήθηκε ως κάποια σκοτεινή σκευωρία των πολυεθνικών που μαγειρεύουν κρυφά τις πλοκές ενάντια στους ανθρώπους… Δεν καπνίζουμε πούρα, πλούσιοι, τρελλοί τραπεζίτες που διαπραγματεύονται.»
Κατόπιν του παρουσίασα το υπόμνημα.
Ξεκινά με Larry Summers υπηρέτη, του Timothy Geithner , υπενθυμίζοντας το αφεντικό του να καλέσει τα μεγάλα αφεντικά της Τράπεζας για να διατάξουν τους στρατούς των λομπίστων τους μέχρι τον Μάρτιο:
"Καθώς μπαίνουμε στο τέλος του παιχνιδιού των διαπραγματεύσεων του ΠΟΕ χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, πιστεύω ότι θα ήταν μια καλή ιδέα για σας να αγγίξετε τη βάση με τους Διευθύνοντες Συμβούλους ..."
Για να αποφύγετε τον Summers χρειάζεται να καλέσετε στο γραφείο του για να πάρετε τους αριθμούς τηλεφώνου (που, βάσει του αμερικανικού νόμου, θα έπρεπε να εμφανιστούν σε δημόσια καταγραφή), ο Geithner απαρίθμησε τις ιδιωτικές λίστες αυτοί που έπειτα ήταν οι πέντε ισχυρότεροι Διευθύνων Σύμβουλοι στον πλανήτη. Και είναι:
Goldman Sachs: John Corzine (212) 902-8281
Merrill Lynch: David Kamanski (212) 449-6868
Bank of America: David Coulter (415) 622-2255
Citibank: John Reed (212) 559-2732
Chase Manhattan: Walter Shipley (212) 270-1380
Ο Lamy είχε δίκιο: δεν καπνίζουν πούρα. Προχωρήστε και καλέστε τους. Το έκανα, και αρκετά βέβαιος, πήρα ένα χαρμόσυνο προσωπικό γεια από τον John Reed - χαρμόσυνο μέχρι που αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν ο Larry Summers. (Σημείωση:.. Οι άλλοι αριθμοί γρήγορα αποσυνδέονται και ο John Corzine δεν μπορεί να τα καταφέρει, ενώ ο ίδιος αντιμετωπίζει ποινικές διώξεις)
Δεν είναι η μικρή κλίκα των συνομιλητών που κατέχονται από τον Summers και οι τραπεζίτες που είναι τόσο προβληματισμένοι. Η φρίκη είναι ο σκοπός του «το τέλος του παιχνιδιού».
Επιτρέψτε μου να εξηγήσω:
Το έτος ήταν 1997. Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Ρούμπιν πίεζε σκληρά για να απορρυθμιστούν οι τράπεζες. Αυτός απαίτησε, πρώτα, την ανάκληση του Glass-Steagall Act (το Glass-Steagall Act είναι ένας όρος που συχνά εφαρμόζεται σε ολόκληρο το νόμο περί τραπεζών του 1933) για να διαλύσει το φράγμα μεταξύ των εμπορικών τραπεζών και των επενδυτικών τραπεζών.Ήταν σαν αντικατάσταση στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών με τροχούς της ρουλέτας.
Δεύτερον, οι τράπεζες θέλησαν το δικαίωμα να παίξουν ένα νέο υψηλού κινδύνου παιχνίδι:"διαπραγμάτευσης παραγώγων" . Η JP Morgan και μόνο θα φέρει σύντομα 88 τρισεκατομμύρια δολάρια από αυτούς τους ψευδο-τίτλους στα βιβλία της ως «περιουσιακά στοιχεία».
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Summers μπλοκάρει κάθε προσπάθεια για τον έλεγχο των παραγώγων.
Αλλά ποια ήταν η χρήση της μετατροπής των αμερικανικών τραπεζών σε χαρτοπαικτικές λέσχες παραγώγων εάν τα χρήματα θα έφευγαν στα έθνη με ασφαλέστερους τραπεζικούς νόμους;
Η απάντηση σχεδιάστηκε από τις 5 μεγάλες τράπεζες: κατάργηση των ελέγχων για τις τράπεζες σε κάθε έθνος στον πλανήτη - σε μία μόνο κίνηση. Ήταν τόσο λαμπρό όσο ήταν τρομερά επικίνδυνο.
Ο αγώνας των τραπεζιτών και του Summers το παιχνίδι ήταν να χρησιμοποιήσουν τη Χρηματοοικονομική Σύμβαση Υπηρεσιών (ή FSA), μια δυσνόητη και καλοήθεις προσθήκη στις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες που αστυνομεύονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Μέχρι οι τραπεζίτες να αρχίσουν το παιχνίδι τους, οι συμφωνίες του ΠΟΕ ασχολήθηκαν μόνο με τις εμπορευματικές συναλλαγές - δηλαδή, τα αυτοκίνητα μου για τις μπανάνες σας. Οι νέοι κανόνες που επινοήθηκαν από τον Summers και τις τράπεζες θα ανάγκαζαν όλα τα έθνη να δεχτούν το εμπόριο σε «κακά» - τοξικά στοιχεία ενεργητικού, όπως τα οικονομικά παράγωγα.
Μέχρι το εκ νέου σχέδιο των τραπεζιτών της FSA, κάθε έθνος έλεγξε και ναύλωσε τις τράπεζες μέσα στα σύνορά τους. Οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού θα ανάγκαζαν κάθε έθνος να ανοίξουν τις αγορές τους στη Citibank, JP Morgan και τα παράγωγά τους "προϊόντα".
Και όλα τα 156 έθνη στο πλαίσιο του ΠΟΕ θα πρέπει να διαλύσουν τις δικές τους Glass-Steagall διχόνοιες μεταξύ των εμπορικών τραπεζών αποταμιεύσεων και τις επενδυτικές τράπεζες που τζογάρουν με τα παράγωγα.
Η εργασία της μετατροπής της FSA σε πολιορκητικό κριό των τραπεζιτών δόθηκε στον Geithner, ο οποίος ονομάστηκε πρεσβευτής στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Οι τραπεζίτες πηγαίνουν μπανάνες
Γιατί οποιοδήποτε έθνος θα συμφωνούσε να αφήσει το τραπεζικό σύστημά του και να καταληφθεί από τους οικονομικούς πειρατές όπως η JP Morgan;
Η απάντηση, στην περίπτωση του Ισημερινού, ήταν μπανάνες. Ο Ισημερινός ήταν πραγματικά μια μπανανία. Τα κίτρινα φρούτα ήταν η πηγή ζωής-και-θανάτου εκείνου του έθνους του σκληρού νομίσματος. Εάν αρνούνταν να υπογράψει το νέο FSA, ο Ισημερινός θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τις μπανάνες του στους πιθήκους και να πάει πίσω σε πτώχευση. Ο Ισημερινός υπέγραψε.
Και ούτω καθεξής - με κάθε έθνος να φοβερίζεται με την υπογραφή
Κάθε έθνος, αλλά ένα, πρέπει να πω. Ο νέος Πρόεδρος της Βραζιλίας, Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, αρνήθηκε. Σε αντίποινα, η Βραζιλία απειλήθηκε με έναν εικονικό αποκλεισμό των προϊόντων της από τον εμπορικό Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένας Peter Mandelson, σύμφωνα με ένα άλλο εμπιστευτικό υπόμνημα που πήρα στα χέρια μου. Αλλά η αρνητική στάση του Λούλα εξόφλησε για τη Βραζιλία η οποία, μόνη της μεταξύ των δυτικών εθνών, επέζησε και άνθισε κατά τη διάρκεια της κρίσης των τραπεζών του 2007-9.
Η Κίνα υπέγραψε - αλλά πήρε λίβρα σάρκας σε αντάλλαγμα. Άνοιξε στον τραπεζικό τομέα της μια ρωγμή σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση και τον έλεγχο των των αμερικανικών εξαρτημάτων αυτοκινήτου στις ΗΠΑ και σε άλλες αγορές. (Γρήγορα, δύο εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ μετατοπίζονται προς την Κίνα.)
Η νέα FSA τράβηξε το καπάκι από το κουτί της Πανδώρας των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών παραγώγων. Μεταξύ των περιβόητων συναλλαγών: η Goldman Sachs (όπου ο υπουργός Οικονομικών Rubin ήταν συν-πρόεδρος) λειτούργησε μια μυστική ανταλλαγή ευρω-παραγώγων με την Ελλάδα που, τελικά, την κατέστρεψε ως έθνος. Ο τραπεζικός τομέας του Ισημερινού απορυθμίστηκε και κατεδαφίστηκε, και εξερράγη σε ταραχές. Η Αργεντινή αναγκάστηκε να πουλήσει τις εταιρείες πετρελαίου (στην ισπανική) και τα συστήματα νερού (με την Enron), ενώ οι διδάσκαλοί τους κυνηγούσαν για τρόφιμα στα δοχεία απορριμάτων. Στη συνέχεια, οι τραπεζίτες προχώρησαν άγρια στην Ευρωζώνη χωρίς να γνωρίζουν πώς να κολυμπήσουν - και η ήπειρος τώρα έχει πωληθεί σε μικρά, φθηνά κομμάτια στη Γερμανία.
Φυσικά, δεν ήταν μόνο οι απειλές που πούλησε το FSA, καθώς και ο πειρασμός. Μετά από όλα, κάθε κακό ξεκινά με ένα δάγκωμα ενός μήλου που προσφέρεται από ένα φίδι. Το μήλο: είναι οι αστραφτεροί σωροί απο χρήμα κρυμμένοι στο FSA για τις τοπικές ελίτ. Το φίδι ονομάστηκε Larry.
Μήπως όλο αυτό το κακό και ο πόνος ρέουν από ένα υπόμνημα; Φυσικά όχι: το κακό ήταν το ίδιο το παιχνίδι, όπως παίζεται από την κλίκα των τραπεζιτών. Το υπόμνημα αποκάλυψε μόνο το σχέδιο παιχνιδιού τους για το ματ.
Και το σημείωμα αποκαλύπτει πολλά για τον Summers και τον Ομπάμα.
Ενώ τα δισεκατομμύρια των θλιβερών ψυχών εξακολουθούν να πληγώνονται ακόμα από την παγκόσμια τραπεζιτική καταστροφή, ο Rubin και ο Summers δεν έκαναν πάρα πολύ άσχημα. Η άρση των ελέγχων του Rubin των τραπεζών είχε επιτρέψει τη δημιουργία ενός οικονομικού τερατουργήματος αποκαλούμενου «Citigroup». Μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη λήξη της θητείας, ο Rubin ονομάστηκε διευθυντής, τότε πρόεδρος της Citigroup - που πτώχευσε, κατορθώνοντας να πληρώσει στο Rubin συνολικά $126 εκατομμύρια.
Στη συνέχεια ο Rubin πήρε άλλη θέση: ως βασικός ευεργέτης εκστρατείας σε έναν νεαρό γερουσιαστή κράτους, Τον Μπαράκ Ομπάμα. Λίγες μόνο ημέρες μετά την εκλογή του ως Πρόεδρος, Ομπάμα, με την επιμονή του Rubin, έδωσαν στον Summers την περίεργη θέση των ΗΠΑ "Οικονομικός τσάρος» και έκανε τον Geithner τσαρίνα του (δηλαδή, Υπουργό Οικονομικών). Το 2010, ο Summers έδωσε τους βασιλικούς χιτώνες του για να επιστρέψει στην «διαβούλευση» για την Citibank και άλλα πλάσματα της απελευθέρωσης των τραπεζών, οι της οποίας πληρωμές έχουν αυξήσει την καθαρή αξία του Summers »από $ 31 εκατομμύρια από το υπόμνημα "το τέλος του παιχνιδιού".
Ότι ο Ομπάμα θα μπορούσε, στην απαίτηση του Robert Rubin να επιλέξει τώρα τον Summers για να τρέξει τον πίνακα της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ που σημαίνει ότι, δυστυχώς, απέχουμε πολύ από το τέλος του παιχνιδιού.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην εμπειρογνώμονα Mary Bottari της www.BanksterUSA.org bankster ΗΠΑ χωρίς αυτούς η έρευνά μας δεν θα μπορούσε να αρχίσει.
Η ταινία από τη συνάντησή μου με την επικεφαλή του ΠΟΕ Lamy δημιουργήθηκε αρχικά για το Ring of Fire που φιλοξενείται από τον Mike Papantonio και Robert F. Kennedy τον νεώτερο.
Περαιτέρω συζήτηση των εγγράφων που τίθενται ενώπιον της Lamy μπορούν να βρεθούν στο "The Generalissimo of Globalization», Κεφάλαιο 12 του Vultures’ Picnic » από τον Greg Palast (Constable Robinson 2012).
ΠΗΓΗ atheatignosi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου