- Δάσκαλε, από την αρχή που σε άκουσα κατάλαβα ότι είσαι τεράστιο μέγεθος.
- Μαθητή, το μέγεθος το δίνει ο Χρόνος κι όχι οι άνθρωποι, γιατί πρέπει πρώτα να δουν την Ανθρωπότητα. Και η διδασκαλία είναι απαραίτητη.
- Σαν να έβλεπα ένα βουνό που οι κορφές του χάνονταν στα σύννεφα.
- Τα βουνά δεν ασχολούνται με τα σύννεφα, μόνο με τον ουρανό.
- Θαύμαζα αλλά κοιτούσα μόνο, μέχρι την στιγμή που αποφάσισα να ακολουθήσω ένα από τα πολλά μονοπάτια που σκαρφαλώνουν στις ράχες του.
- Πρέπει πρώτα να καταλάβεις τη θεωρία διακλαδώσεων, για να δεις μετά την πολυκυκλικότητα του Χρόνου.
- Αποφάσισα να δω τον κόσμο από ψηλά κι αν μπορώ να μπω και να χαθώ στα σύννεφα κι ακόμα πιο ψηλά.
- Για να πάμε ψηλά, πρέπει να πάμε βαθιά. Εκεί είναι τα θεμέλια των Μετεώρων.
- Να δω τι κρύβεται επάνω.
- Επάνω κανείς δεν κρύβεται.
- Αρχίζω λοιπόν την ανάβαση και συνειδητοποιώ ότι το πελώριο μέγεθος του είναι πιθανά ακατανόητο για μένα.
- Για να σταυρωθείς, ο Γολγοθάς δεν είναι απαραίτητος, το απέδειξαν οι Απόστολοι.
- Μόνο και μόνο το να διαλέξω ποιο από τα δαιδαλώδη μονοπάτια του να ακολουθήσω είναι ένα ζήτημα.
- Προσέχεις τις κινήσεις, ενώ το σημαντικό είναι η πράξη.Το μονοπάτι του φωτός δεν είναι γραμμικό.
- Βλέπω μάλλον όμως ότι όλα αυτά οδηγούν στην κορυφή.
- Αυτό είναι καλό σημάδι.
- Στην απλότητα.
- Το απλό δεν είναι απλοϊκό, είναι πάντα πολύπλοκο.
- Ίσως γι’ αυτό να είναι τόσο δύσκολα προσβάσιμο ή και απρόσιτο στις δυνατότητές μου.
- Επειδή σκέφτεσαι μόνο τη μοναξιά σου και ξεχνάς ότι είμαστε μόνοι αλλά μαζί.
- Παρόλα αυτά το ταξίδι κι από μόνο του αξίζει για μένα.
- Ο Προμηθέας ήταν ακίνητος. Ο Οδυσσέας έπραξε για την επιστροφή. Ο Αχιλλέας κινήθηκε μόνο. Και η ποίηση έχει τα όρια της φαντασίας. Πρέπει να δεις την υπερχορδή.
- Είναι η αυθυπέρβασή μου, ο αναπροσδιορισμός μου.
- Σε ανθρώπινο επίπεδο ναι, αλλά υπάρχει και η συνέχεια, γιατί ο άνθρωπος έχει νόημα μόνο ως συνάνθρωπος.
- Νιώθω ότι ανεβαίνοντας, αλλάζω.
- Εξελίσσεσαι αυτή είναι η πραγματικότητα.
- Βλέπω ότι ακροβατώ στο μονοπάτι κι ο γκρεμός που χάνεται κάτω από τα πόδια μου με φοβίζει.
- Δεν υπάρχει γκρεμός, μόνο λήθη.
- Όμως δεν θα σταματήσω.
- Οι μαθητές δεν σταματούν, γιατί ο Δάσκαλος συνεχίζει ακάθεκτος.
- Ο κόσμος από τις ράχες του είναι πια διαφορετικός. Το βλέπω.
- Κι αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά.
- Μέχρι εκεί που μπορώ να δω.
- Και πιο πέρα υπάρχει διαφορά.
- Αλλά εγώ θέλω να δω πάνω από τα σύννεφα.
- Τότε μην κοιτάς πια τα σύννεφα. Δεν είναι εκεί ο πήχης.
- Νιώθω την κραυγή του βουνού να γίνεται ένα με αυτήν που έχω μέσα μου.
- Αλλά πρέπει να μάθεις ν’ ακούς και τη σιωπή για να έχει κάποιο νόημα η κραυγή.
- Αυτήν που με προστάζει. Το μονοπάτι το δύσκολο, το απότομο, το κακοτράχαλο, αυτό που με αλλάζει.
- Μην κοιτάς κάτω από τα πόδια σου αλλά μακριά εκεί που πάμε γιατί η ουσία είναι η συνέχεια για την εξέλιξη.
- Άλλοι ανεβαίνουν μαζί μου στο βουνό. Λίγοι. Όμως αρκετοί.
- Οι συμμαθητές έχουν τις ίδιες σκέψεις. Έτσι πλέκουμε με τις υπερχορδές.
- Θα γίνουμε μια σχοινοσυντροφιά. Δεμένοι μαζί. Στη ζωή.
- Αλλά δίχως δεσμά, μόνο με δεσμούς.
- Είναι η ανάγκη μας ν’ ανεβούμε στην κορυφή.
- Ναι, είναι η ουσία εκεί.
- Ακόμη κι αν η κορυφή είναι η ανάβαση.
- Ειδικά όταν είναι ανάβαση.
- «Παρακαλώ σε, σταυραητέ, για χαμηλώσου ολίγο,
και δόσμου τες φτερούγες σου, και πάρε με μαζί σου,
πάρε με απάνου στα βουνά, τι θα με φάει ο κάμπος!»
- Οι αετοί δεν γονατίζουν, μαθητή, είμαστε μαζί όταν στέκεσαι όρθιος και κρατήσου γιατί το άνοιγμα έχει αρχίσει κι η αποστολή ξεκίνησε . Δεν αφήνουμε κανένα δικό μας πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου