Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ…Με αφορμή την Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 1955 και την επικείμενη δεύτερη προσφυγή της Ελλάδας στο Συμβούλιο του ΟΗΕ οι «αιώνιοι» σύμμαχοι, εγγλέζοι και τούρκοι, οργανώνουν «αυθόρμητες» επιθέσεις του τούρκικου αμόρφωτου όχλου κατά των Ελλήνων της Πόλης. Όταν στην Κύπρο στήνονταν από τον άγγλο δυνάστη οι κρεμάλες για τον απαγχονισμό του Ενωτικού πόθου των Κυπρίων στην Κωνσταντινούπολη, οργανωμένος όχλος κατέστρεφε κάθε τι Ελληνικό, σκότωνε και βίαζε με σύνθημα «Η Κύπρος είναι Τούρκικη». Απέναντι στο ιστορικά δίκαιο αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση, οι εγγλέζοι και οι τούρκοι αντιτάσσουν βία σε αθώους Ελληνικούς πληθυσμούς.
Η σημερινή επέτειος είναι ιδιαίτερα διδακτική. Απευθύνεται ιδιαίτερα στα νέα μπουμπούκια της σημερινής εποχής, τους επαναπροσεγγιστές, τους τουρκόφιλους, τους οπαδούς της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και γενικά όσους έχουν διαγράψει από την μνήμη τους τα δεινά που πέρασε ο Ελληνισμός από τους μόγγολους τούρκους. Απευθύνεται σε όσους έχουν ξεχάσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς και τις αιμάσσουσες πληγές του Ελληνισμού στην Κύπρο, στην Μικρά Ασία και στην Κωνσταντινούπολη. Σε όσους προωθούν την φιλία και την εμπιστοσύνη μεταξύ των Ελλήνων και των βάρβαρικών ορδών του εξ ανατολών βαρβάρου. Μας ζητούν να έχουμε εμπιστοσύνη σε αιμοσταγείς δολοφόνους που όποτε τους δίνεται η ευκαιρία ρίχνουν το προσωπείο του καλού γείτονα και αποδεικνύουν τις πραγματικές διαθέσεις τους. Θέλουν λεει να μπούνε στην Ενωμένη Ευρώπη. Και οι δικοί μας εθνοπροδότες τους ανοίγουν τις πόρτες. Θέλουν λεει διχοτόμηση στην Κύπρο και οι δικοί μας ανιστόρητοι πολιτικάντηδες τους αποκρίνονται “EVET” προωθώντας εδώ και 31 χρόνια τον επαίσχυντο συμβιβασμό της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που στηρίζεται στην συνεργασία και την καλή θέληση των τούρκων, δολοφόνων του Ελληνισμού. Δεινοπάθησαν οι Μικρασιάτες, οι Πόντιοι και Κωνσταντινουπολίτες αδερφοί. Δεινοπαθήσαμε κι εμείς το 1974. Οι φιλίες με τους λύκους δεν έχουν αποτελέσματα. Η ιστορία προειδοποιεί. Και όσοι κάνουν πως δεν ακούν τις διδαχές της, αυτοκαταστρέφονται…
Το παράδειγμα των προσχεδιασμένων γεγονότων κατά των Ελλήνων της Πόλης το 1955 είναι ενδεικτικό της πόσης εμπιστοσύνης μπορεί να τύχει ο τούρκος και ποια είναι τα αληθινά αισθήματά που τρέφουν για τους Έλληνες. Για να μην κυνηγούμε χείμαιρες Ελληνοτουρκικής φιλίας…
Η δράση της ΕΟΚΑ και η εξαιτίας αυτής καταθορύβηση και απόγνωση των Άγγλων, τους οδήγησε στην απόφαση όπως ενθαρρύνουν τους Τούρκους για ενέργειες εναντίον των Ελλήνων της Ελλάδας και, γενικά, εναντίον του ελληνικού Έθνους.
Έτσι, από τις αρχές του καλοκαιριού, οι Τούρκοι άρχισαν λυσσαλέο πόλεμο εναντίον του ελληνικού στρατού και της Χριστιανικής Εκκλησίας. Θορυβώδεις και προκλητικές υπήρξαν επίσης οι εκδηλώσεις στην Τουρκία για τα γεγονότα του 1920-22, που έγιναν στις 30 Αυγούστου ’55. Από την 1η Σεπτεμβρίου, μάλιστα, άρχισε σε ολόκληρη την Τουρκία η εγγραφή εθελοντών, «για να πολεμήσουν εναντίον της Ελλάδας αν παραστεί ανάγκη». Ταυτόχρονα, στη Θράκη άρχισε οργανωμένη προσπάθεια εξέγερσης των εκεί Τούρκων. Με βάση το σατανικό αγγλοτουρκικό σχέδιο, η αφορμή – σύνθημα για το τουρκικό όργιο έπρεπε να αρχίσει από την Ελλάδα, με υπαίτιους μάλιστα τους… Έλληνες.
Τον Σεπτέμβριο του 1955, έγιναν προσχεδιασμένα τρομακτικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, με αποκλειστικό σκοπό τον αφανισμό του Ελληνισμού από τη Μικρά Ασία. Συγκεκριμένα, η ενορχηστρωμένη επιδρομή ξεκίνησε «δοκιμαστικά» στις 28 Αυγούστου, όταν, την ώρα της θείας λειτουργίας, ομάδα 20 τούρκων υπό τα βλέμματα της Αστυνομίας, όρμησε και κατέστρεψε τους ιερούς ναούς Παναγίας Νεοχωρίου και Ταξιαρχών Στενής.
Ο εφιάλτης, όμως, δεν είχε καν αρχίσει. Έπρεπε πρώτα να δοθεί μια σπουδαία παράσταση, να σκηνοθετηθεί ένα ικανό ερέθισμα που να «δικαιολογούσε» τους δασκαλεμένους όχλους, να στηθεί μια προβοκάτσια. Γι’ αυτό, διαλέχτηκε η Θεσσαλονίκη, που φέρνει στους Τούρκους συνειρμούς για τον κεμάλ τους, τον αδίστακτο σφαγέα του μικρασιατικού Ελληνισμού.
Το «σκηνικό»
Τρεις μέρες πριν από τον χαλασμό, η γυναίκα του Τούρκου Προξένου στη Θεσσαλονίκη, κάλεσε – στις 3 Σεπτεμβρίου -φωτογράφο, για μερικές φωτογραφίες του εξωτερικού χώρου του Προξενείου και του φερόμενου ως σπιτιού του Κεμάλ, που βρίσκεται στον περίβολο του. Την επομένη, 4/9/55, πήρε μαζί της τις φωτογραφίες και αναχώρησε για την Τουρκία. Τα μεσάνυχτα της 5ης προς την 6η Σεπτεμβρίου, εξερράγη η περίφημη βόμβα στον κήπο του τουρκικού Προξενείου Θεσσαλονίκης και έξω από το φερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ, που δεν έπαθε καμιά ζημιά, εκτός από δύο παράθυρα που έσπασαν. Το Υπουργείο Βορείου Ελλάδας, με ανακοίνωσή του επισήμαινε ότι με την πράξη αυτή, που προερχόταν από Τούρκους, προετοιμαζόταν η μεγάλη επίθεση εναντίον των Ελλήνων της Μικράς Άσίας.
Οι ελληνικές Αρχές κινητοποιήθηκαν τότε έγκαιρα και κατάφεραν να βρουν τον ένοχο. Ειδικότερα, ο Τούρκος κλητήρας του Προξενείου ομολόγησε ότι αυτός τοποθέτησε τη βόμβα, την οποία του έδωσε ένας μουσουλμάνος από την Κομοτηνή, ονόματι Οκτάι Ενγκίν. Ο Ενγκίν συνελήφθη την ίδια μέρα και ομολόγησε την τρομοκρατική προβοκατόρικη πράξη του. Ο Οκτάι ήταν φοιτητής στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, η Ελληνική Πολιτεία τον είχε βοηθήσει να εισαχθεί χωρίς εξετάσεις πλήττοντας συνταγματικές αρχές και εκείνος, για ανταμοιβή, αποφάσισε να συνεργαστεί με την Τουρκία σε βάρος της χώρας που τον είχε σαν ένα καλό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στη Θράκη στο μουσουλμανικό χωριό Σαλμώνη – και υποψήφιος βουλευτής με το ελληνικό Κόμμα των Φιλελευθέρων (1952).
Το πογκρόμ
Πέντε ώρες μετά την έκρηξη της προβοκατόρικης βόμβας στο τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, η εφημερίδα «Ισταμπούλ Εξπρές», σε έκτακτη έκδοση της, δημοσίευσε την είδηση και είχε και φωτογραφίες, που, «όλως τυχαίως», ήταν αυτές που, επίσης «τυχαίως», είχε πάρει, τρεις μέρες πριν από την έκρηξη, η γυναίκα του Προξένου. Μονταρισμένες οι περισσότερες έδειχναν την οικία του Κεμάλ να καίγεται που όμως από την έκρηξη δεν δημιουργήθηκε πυρκαγιά. Το γεγονός μάλιστα ότι τότε ο συντομότερος δρόμος για Κωνσταντινούπολη ήταν δέκα ώρες και το ότι οι φωτογραφίες ενεφανίσθησαν μετά από 5 ήδη τυπωμένες σε εφημερίδα δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης των επιδιώξεων των υποκινητών των ανθελληνικών αυτών ενεργειών.
Εξωφρενικό ήταν επίσης το γεγονός, ότι το διεθνές πρακτορείο του BBC του Λονδίνου, ανήγγειλε την έκρηξη… μισή ώρα πριν αυτή γίνει. Πώς. όμως, γνώριζαν οι Άγγλοι τα γεγονότα και με τόση σιγουριά ώστε να το προαναγγείλουν δημόσια, και παγκόσμια, μισή ώρα πριν; Στην Κύπρο είχαν ήδη ετοιμάσει της κρεμάλες, γι΄ αυτό και έπρεπε να περάσουν τη θήλεια και στον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης.
Το σχέδιο είχε φτάσει στην «αυθόρμητη» φάση του πογκρόμ, αφού αμέσως μετά το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, την ίδια μέρα, ομάδες αδίστακτων και αιμοβόρων Τούρκων, με λοστούς στα χέρια, δρώντας υπό την καθοδήγηση της παρακρατικής οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική» - της οποίας επικεφαλής ήταν ο αρχισυντάκτης της «Ισταμπούλ Εξπρές» Χικμέτ Μπιλ, και υπό τη διεύθυνση του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών Ναμίκ Γκεντίν, που συντόνιζε την επιχείρηση από τη Νομαρχία Κωνσταντινούπολης – συγκεντρώνονταν στην πλατεία «ταξίμ», φωνάζοντας «Θάνατος στους Γκιαούρηδες».
Ο όχλος αυτός, μεγάλο ποσοστό του οποίου είχε έρθει από τα βάθη της Ανατολής κινούμενος με στρατιωτική πειθαρχία, έσπειρε τον τρόμο και την καταστροφή στους ανυποψίαστους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Σύμφωνα με στοιχεία των ιδίων των τουρκικών αρχών:
1. Δολοφονήθηκαν 16 Έλληνες μεταξύ των οποίων και ο 90χρονος ιερομόναχος της μονής Βαλουκλή, Χρύσανθος Μαντάς, που ο όχλος τον έκαψε ζωντανό μέσα στο κελί του!
2. Καταστράφηκαν 4340 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 21 εργοστάσια, 110 ξενοδοχεία και κέντρα, 2600 σπίτια, καθώς και 26 σχολεία, όλα ελληνικά.
3. Ερειπώθηκαν και βεβηλώθηκαν 73 εκκλησίες, με κειμήλια τεραστίας αξίας, οκτώ αγιάσματα και τρία μοναστήρια.
4. Συλήθηκαν χριστιανικά κοιμητήρια και ξεθάφτηκαν νεκροί. Με ανατριχίλα περιγράφεται η εικόνα του ξεθαμμένου λειψάνου του Χρ. Ηλιάσκου στο κοιμητήριο του Σισλή, που είχε ταφεί μόλις προ 2 ημερών.
5. Βεβηλώθηκαν οι τάφοι Πατριαρχών.
6. Βασανίστηκαν μέχρι θανάτου κληρικοί και διαπομπεύθηκαν άλλοι. Συγκεκριμένα, ο Επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, ενώ ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε και μετά από λίγο πέθανε. Επίσης, πολλοί ιερείς γυμνώθηκαν και διαπομπεύθηκαν στους δρόμους, πιεζόμενοι να φωνάζουν πως «Η Κύπρος είναι τουρκική».
Οι πρωτοφανείς αυτές καταστροφές μπορούν να συγκριθούν μόνο με την μικρασιατική καταστροφή. Πρόκειται σαφέστατα για την κωνσταντινουπολίτικη καταστροφή (τη δεύτερη μετά το 1821), που εξουδετέρωσε εντελώς τον ακμαίο Ελληνισμό της Πόλης, που τότε είχε στα χέρια του όλη την οικονομία και το εμπόριο.
ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
Στη Σμύρνη, που είχε ζήσει μόλις 30 χρόνια πριν τις φλόγες της νοεφασιστικής Τουρκίας, ήταν εγκατεστημένοι το 1955 Έλληνες αξιωματικοί στο εκεί «συμμαχικό» στρατηγείο του ΝΑΤΟ. Οι αξιωματικοί αυτοί γνώρισαν την πρωτοφανή τουρκική μανία και μαρτύρησαν στα χέρια αιμοσταγών καθαρμάτων.
Εκείνες τις τραγικές μέρες στον Εθνικό κήπο της Σμύρνης λειτουργούσε Διεθνής Έκθεση. Στις 9 λοιπόν το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου, ο τουρκικός όχλος βάδισε προς τα εκεί, έκαψε το ελληνικό περίπτερο μπροστά στα μάτια των ξένων επισκεπτών και ποδοπάτησε την επίσημη ελληνική σημαία του περιπτέρου. Στη συνέχεια, ο όχλος κατευθύνθηκε στο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, που είχε κτιστεί πριν από δύο χρόνια για τις ανάγκες των Ελλήνων αξιωματικών και η τουρκική μανία το κατάστρεψε παντελώς.
Τρίτος στόχος στη Σμύρνη, ήταν τα σπίτια των οικογενειών των Ελλήνων αξιωματικών, που λεηλατήθηκαν πλήρως από τους τρομοκράτες της Άγκυρας.
Περιέφεραν εις τους δρόμους Ιερέα γυμνόν
«Ο ιερέας της εκκλησίας του Γενή Μαχαλά αφού γυμνώθηκε, δέθηκε σ΄ ένα φορτηγό και τον γυρνούσαν στους δρόμους, όπου το πλήθος τον έφτυνε. Από όσα είδα και άκουσα, δε μου μένει καμία αμφιβολία ότι η επίθεση του τουρκικού όχλου κατά των ελληνικών περιουσιών έχει προμελετηθεί και προετοιμαστεί με επιμέλεια».
(Νόελ Μπαρμπές, της «Ντέιλι Μέιλ», Λονδίνου)
Στην Ελλάδα επικρατούσε ένα γενικό αίσθημα πένθους, ταπείνωσης και οργής, η δε ελληνοτουρκική συνεργασία μετατρεπόταν σε εχθρότητα, το Βαλκανικό Σύμφωνο, που μόλις υπογράφηκε, νεκρωνόταν, η λύση του Κυπριακού εμπλεκόταν και η λειτουργία της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ δυσκολευόταν. Πλέον χαρακτηριστική της αγανάκτησης του ελληνικού λαού, ήταν η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας Σπυρίδωνα από το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, ο οποίος κατάγγειλε με δριμύτητα τις βαρβαρότητες των Τούρκων, επισημαίνοντας ότι «οι υπαίτιοί τους έτυχον της ανοχής των Μεγάλων, οίτινες απέδειξαν εαυτού μικρούς όσον αφορά το ήθος και την ψυχήν». Τόνισε επίσης πως, «όταν η Αγία Αυτοκρατορική Ρωσία είχε την προστασίαν των Ορθοδόξων, ποτέ δεν θα ετόλμον οι βάρβαροι τοιαύτα ανοσιοουργήματα». Να σημειωθεί ότι, η ομιλία του Αρχιεπισκόπου είχε απαγορευθεί από την τότε Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου, αλλά ο Σπυρίδωνας πήγε ξαφνικά στην αίθουσα εκπομπής του ΕΙΡ όπου, επιτιμώντας αυστηρά τους χειριστές των μηχανημάτων που προσπάθησαν να τον εμποδίσουν, κατόρθωσε να μιλήσει πριν το πληροφορηθεί η Κυβέρνηση. Να σημειωθεί, επίσης, ότι με επέμβαση της Κυβέρνησης, πολλές εφημερίδες της Ελλάδας δεν δημοσίευσαν την ομιλία!…
Η οργή της ελληνικής κοινής γνώμης στράφηκε και εναντίον της Αμερικής, η οποία περιορίστηκε τότε σε έκφραση μιας ανόητης εκδήλωσης «πολιτικής ίσης φιλίας», που δικαιολογημένα έριξε περισσότερο λάδι στη φωτιά. Συγκεκριμένα, ο τότε Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλλες έστειλε μήνυμα στους Παπάγο και Μεντερές, στο οποίο εξέφραζε την ανησυχία του για την επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, χωρίς να αναφέρεται καν στο τουρκικό όργιο στην Πόλη, ούτε, βέβαια, να το καταδικάζει. «Η αποτελεσματικότης της συνεργασίας σας», ανέφερε, ελπίζω να μην κλονισθεί εξαιτίας των διαφωνιών της παρούσης στιγμής. Έχω την πεποίθησιν ότι το πνεύμα της στενής συνεργασίας, το οποίον τόσο συχνά επέδειξαν εις το παρελθόν η Ελλάς και η Τουρκία, ως μέλη του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαλκανικής Συμμαχίας, θα καταστήσει υμάς ικανούς όπως αρθήτε υπεράνω των άμεσων διαφορών, προς το συμφέρον της ενότητος του ελευθέρου κόσμου».
Η οργή, όμως, των Ελλήνων εκδηλώθηκε και κατά του ενός των αντιπροέδρων της ελληνικής Κυβερνήσεως και υπουργού Εξωτερικών Στέφανου Στεφανόπουλου, γιατί εξακολουθούσε να συζητά στο Λονδίνο με τους Τούρκους. Στην αγγλική πρωτεύουσα γινόταν τότε η τριμερής διάσκεψη για το Κυπριακό, μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας, που άρχισε στις 28 Αυγούστου ’55. Από την πλευρά του, πάντως, ο άλλος αντιπρόεδρος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, που αντικαθιστούσε τον πολύ άρρωστο Παπάγο, είχε ανακαλέσει τους Έλληνες αξιωματικούς από το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, είχε ζητήσει την έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ και είχε προβεί σε εντονότατες διαμαρτυρίες.
Στο μεταξύ, στη Θεσσαλονίκη δόθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου ’55, το πόρισμα της ανάκρισης για τη δυναμίτιδα στο τουρκικό Προξενείο, το οποίο αποφαινόταν ότι: Με βάση πραγματογνωμοσύνη που έκαμαν ειδικοί αξιωματικοί του στρατού, η εκρηκτική ύλη τοποθετήθηκε στο εσωτερικό του Προξενείου και ο Τούρκος κλητήρας τοποθέτησε το καψούλι της δυναμίτιδας στην αυλή. Ο κλητήρας συνελήφθη, όπως και Τούρκος φοιτητής, μέλος της τουρκικής οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική». Σύμφωνα με την ανάκριση, ο φοιτητής αυτός μετέφερε, λίγες μέρες πριν από την έκρηξη, από την Τουρκία τρία καψούλια, από τα οποία εξερράγη μόνο το ένα. Και οι δυο Τούρκοι παραδέχτηκαν τα όσα έκαμαν. Με βούλευμα, που εκδόθηκε το Δεκέμβρη του 1955 και θυροκολλήθηκε στο τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, οι Τούρκοι αυτοί κατονομάζονταν ως αυτουργοί της έκρηξης, ενώ οι δυο πρόξενοι της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη ως οι ηθικοί αυτουργοί. Όλοι παραπέμπονταν να δικαστούν για παράνομη κατοχή εκρηκτικών υλών και για παράβαση των άρθρων του Ποινικού Κώδικα για διατάραξη των διπλωματικών σχέσεων με ξένη χώρα. Δυστυχώς, η νέα ελληνική Κυβέρνηση, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν προχώρησε στη δίκη. Έγινε, μάλιστα, έφεση κατά του βουλεύματος, που έγινε δεκτή από το Εφετείο, το οποίο και διέταξε νέες ανακρίσεις.
Στα πλαίσια των ανακρίσεων αυτών, οι δράστες αρνούνταν την ενοχή τους, ο δε τουρκικός Τύπος επέρριπτε ευθύνη στην προηγούμενη Κυβέρνηση Παπάγου για την έκρηξη. Παράλληλα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Κιοπρουλού δήλωνε με αναίδεια στην τουρκική Εθνοσυνέλευση ότι: «Οι κύριοι υπεύθυνοι των γεγονότων της 6ης Σεπτεμβρίου και τα συμβάντα της Θεσσαλονίκης, αποτελούν θέματα εκμεταλλεύσεως εκ μέρους της Ελλάδας προς διατάραξιν των ελληνοτουρκικών σχέσεων»! O Κιοπρουλού, όμως, ήταν εκείνος, που, επίσης στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, είχε δηλώσει στις 12 Σεπτεμβρίου ’55: «Η τοποθέτησις της δυναμίτιδος εις το τουρκικόν Προξενείον Θεσσαλονίκης δεν είναι έργον των Ελλήνων, αλλά των ιδίων ανθρώπων, οι οποίοι εδημιούργησαν και τας ταραχάς της Κωνσταντινουπόλεως».
Μετά
την απαλλαγή των δυο Προξένων, οι άλλοι δυο κατηγορούμενοι αφέθηκαν
ελεύθεροι, για να δικαστούν αργότερα. Όμως, ο ένας από αυτούς μπόρεσε να
δραπετεύσει στην Τουρκία και έτσι η υπόθεση της ψευδοαπόπειρας κατά του
τουρκικού Προξενείου έκλεισε, με ηθική ήττα της Ελλάδας, πέρα από τις
τεράστιες ζημιές και τα αμέτρητα θύματα μεταξύ των Ελλήνων τα Πόλης.ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ…ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ…ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Οι δρόμοι της Πόλης είχαν βουλιάξει από τα ελληνικά υπάρχοντα που πέταξαν οι Τούρκοι. Όλοι αυτοί οι τύπου που μπήκαν στα σπίτια μας, ήταν μαζεμένοι στις γωνιές και μοίραζαν τα «λάφυρα». Έβλεπες αυτούς τους ανθρώπους, με τα κουρελιασμένα ρούχα να φορούν κάτι ακριβό: Ένα χρυσό ρολόι, ολοκαίνουργια παπούτσια, ένα ακριβό καπέλο. Ο Μεντερές, ο Πρωθυπουργός, είχε βγει για επιθεώρηση στους δρόμους και έβλεπες το πλήθος των φανατισμένων Τούρκων να του φωνάζει: «Αφέντη, δεν μας έμειναν ρόπαλα»!…(Γιώργος Λεύκαρος).
…………
«Εκείνο το βράδυ, ένας φίλος του πατέρα μου Τούρκος, ήρθε να μας ειδοποιήσει ότι θα συμβεί κάτι πολύ κακό. Ήρθε ταραγμένος και έντρομος από το σπίτι του, που βρισκόταν σε περιοχή τρεις ώρες μακριά από το δικό μας. Οι φόβοι του επαληθεύτηκαν μόλις άρχισε να σουρουπώνει. Ακούστηκαν βουητά και φασαρία από μακριά. Όλοι αναρωτιόμασταν για τους θορύβους και δεν θέλαμε να πιστέψουμε ότι τα λόγια του φίλου μας θα βγαίναν αληθινά. Μετά από λίγα λεπτά, οι βάνδαλοι εισέβαλαν στο σπίτι μας. Άρχισαν να σπάνε, να καίνε και να καταστρέφουν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Στο σπίτι μας έμειναν μόνοι οι τέσσερις τοίχοι. Κινδύνεψε, όμως, και η ίδιά μας η ζωή. Εμένα και τη μητέρα μου αποπειράθηκαν να μας βιάσουν. Μας κυνηγούσαν μέσα στο σπίτι και όταν μας έπιασαν άρχισαν να μας σκίζουν τα ρούχα. Φώναζα, «βοήθεια, μάς σκοτώνουν». Ευτυχώς, ένας γείτονας από το απέναντι σπίτι μάς έσωσε. Ο αδελφός μου, τρομοκρατημένος πήδηξε σε διπλανή οικοδομή από ύψος έξι μέτρων. Την επόμενη μέρα το βρήκαμε λιπόθυμο και τραυματισμένο σοβαρά στο κεφάλι. Ο μικρότερος αδελφός μου έπαθε ψυχολογικά προβλήματα και πέρασε μια δεκαετία για να συνέλθει…»(Δέσποινα Ισαακίδου).
…………
«Βρισκόμασταν μόνοι στο σπίτι μόλις άρχισαν τα φοβερά γεγονότα. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, όταν ξαφνικά ακούσαμε ασυνήθιστο θόρυβο, ιδιαίτερα δυνατό. Φοβηθήκαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Ο θόρυβος δυνάμωνε συνεχώς και ο φόβος μας γινόταν εντονότερος. Στην κεντρική είσοδο είχα βάλει μια μεγάλη μπάρα, ενώ είχαμε κλείσει τα παράθυρα. Στο διπλανό σπίτι είχαν ήδη αρχίσει τη λεηλασία. Ακούσαμε φωνές να ζητάνε βοήθεια. Τελικά, μπήκαν από την πόρτα του κήπου. Την είχαν σπάσει με κασμάδες. Μόλις με είδαν, ρώτησαν με δυνατή φωνή και απειλητικό ύφος: «Τούρκοι είσαστε εσείς;» Όλοι απαντήσαμε: «Είμαστε Ρωμιοί μέχρι τα κεραμίδια». Τον ένα όροφο του σπιτιού τον λεηλάτησαν. Δεν άφησαν τίποτε στο πέρασμά τους. Έσπειραν τον πανικό και την καταστροφή. Έφυγα με τη γυναίκα μου για να γλιτώσουμε. Είχε πάθει σοκ και έκλαιγε ασταμάτητα. Στο δρόμο επικρατούσε πανικός, οι εκκλησίες είχαν λεηλατηθεί, τα σπίτια και τα καταστήματα είχαν γίνει κάρβουνο…»(Σωτήρης Μισαηλίδης).
Βιάστηκαν χιλιάδες Ελληνίδες
Κατά τη διάρκεια των Σεπτεμβριανών, στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη, βιάστηκαν εκατοντάδες Ελληνίδες. Για ευνόητους λόγους αναφέρθηκαν 200 βιασμοί, αλλά από κύκλους της ελληνικής μειονότητας, υπολογίστηκαν σε δύο χιλιάδες οι Ελληνίδες – ηλικίας από έξι μέχρι 8ο χρονών -που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο του Βαλουκλή για περίθαλψη. Μερικές από αυτές παραφρόνησαν.
Στο Γενί Σεχίρ, ένα κοριτσάκι εφτά χρονών, βρέθηκε στο διάβα του τουρκικού όχλου, οποίος το περικύκλωσε και το παρέδωσε σε ένα δύσμορφο και σωματώδη αχθοφόρο, με το παρατσούκλι «γορίλας». Το κτήνος αυτό βίασε την ανυπεράσπιστη μικρή Ελληνοπούλα μπροστάσε όλο τον όχλο – τέρας, που φώναζε ρυθμικά, με αρρωστημένη λύσσα «Αυτά παθαίνουν οι Γκιαούρηδες».
Σε μια άλλη περίπτωση, βιάστηκε από κανίβαλους Τούρκους έγκυος έξι μηνών, μπροστά στα μάτια, μάλιστα, του άντρα της.
ΠΗΓΗ ellas2.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου