Εδώ και 103 χρόνια το ζήτημα της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου ήταν και είναι ένας ανυπέρβλητος κόμπος στο λαρύγγι της εκάστοτε αλβανικής κυβέρνησης και τόσα χρόνια η «βιομηχανία» για την αμαύρωση του προβλήματος ώστε να εξευτελιστεί και για να ξεχαστεί, λειτούργησε άψογα και οι βίαιες πράξεις για τον εκφοβισμό κάθε υγιέστατου παράγοντα που πρόβαλλε το θέμα, ήταν ορατές και συχνές.
Όχι μόνον που δεν υλοποιήθηκε αλλά για 103 χρόνια παραβιάστηκαν συστηματικά τα διεθνώς αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Το δικτατορικό καθεστώς χτύπησε αμείλιχτα κάθε διαμαρτυρία προς την πολιτική του με φυλακίσεις, εξορίες και πολύμορφη τρομοκρατία. Αποκλειστικός σκοπός ήταν να συρρικνώσει, να αφομοιώσει και να αφανίσει την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Μια πολιτική, ένας στόχος μακροπρόθεσμος και που είναι ο θεμέλιων λίθος της οικοδόμησης των σχέσεων με την Ελληνική μας Κοινότητα, και ο σκελετός όλης της πολιτικής τους απέναντί της.
Για 103 χρόνια συνέχισαν μεθοδευμένα και οργανωμένα οι κινητοποιήσεις για την αλλοίωση και την συρρίκνωση του βορειοηπειρωτικού στοιχείου, την εκτόπιση στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα της αλβανικής επικράτειας Βορειοηπειρωτών και κοινοτήτων, σήμερα με την δημογραφική αλλοίωση του χώρου με δεκάδες αλλόθρησκες οικογένειες να εγκατασταίνονται στις δικές μας κοινότητες, παραβιάζοντας το δημογραφικό άσυλο των μειονοτικών ζωνών, καθώς και με τα φαρμακερά βέλη κατά προσώπων, συλλόγων και οργανώσεων που είχαν το κουράγιο να βροντοφωνήσουν και να διεκδικήσουν ένα νόμιμο επικυρωμένο ντοκουμέντο. Στον μαύρο κατάλογο και του «person non grada» κατάταξαν τον μοναδικό Άνθρωπο που βροντολαλούσε ανά τον κόσμο για τα δίκαια των Βορειοηπειρωτών και που κράτησε ζωντανό το εκκρεμές αυτό θέμα, τον μακαριστού Σεβαστιανό.
Η λέξη «αυτονομία», αναφέρεται ως καθεστώς ορισμένων περιοχών ενός κυρίαρχου κράτους ώστε να κυβερνώνται και να διοικούνται με δικά τους τοπικά όργανα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο έχουν ανακηρυχθεί αυτόνομες περιοχές στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Φιλανδία και πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα ανά τον κόσμο.
Τότε; Γιατί τόσος μεγάλος θόρυβος και φόβος από μια μορφή αυτοδιοίκησης μέσα στην ίδια την επικράτεια, όπου να εφαρμόσεις τη γλώσσα σου, την δική σου επιτήρηση και τη δική σου αστυνόμευση; Και την πρώτη μορφή, αυτή της πολιτισμικής αυτονομίας που μας αναγνώρισε η Ευρώπη, δεν τολμούμε να την εφαρμόσουμε. Ξηλώνουν τα μαύρα μεσάνυχτα οι εθνικιστές ύαινες τις ελληνικές πινακίδες, δεν υπάρχουν δίγλωσσες πινακίδες στις κοινότητες μας, δεν μπορεί να μεταχειριστεί κάποιος στα κρατικά ιδρύματα την ελληνική γλώσσα, καίνε τα εθνικά μας σύμβολα, ακόμα θα του τραβήξει κάποιος την προσοχή και στους ελεύθερους χώρους ή στα συγκοινωνιακά μέσα επειδή ομιλείς τη γλώσσα σου, όταν η διάταξη το καθορίζει πως η εκπαίδευση η θρησκευτική διδασκαλία γίνεται ελληνιστί και η χρήση της ελληνικής εις τα Δικαστήρια και των αιρετών Συμβούλων.
Δεν μπορεί, να μην σου επιστρέφεται η δίκαια περιουσία σου και αυτή των εκκλησιών και μοναστηριών και να καταβροχθίζονται με ψεύτικους νοθευμένους τρόπους δεκάδες στρέμματα λιβαδότοποι και καλλιεργήσιμη γης, όταν η διάταξη τονίζει: «Διατηρούσι την περιουσίαν των και θα διαθέτουν αυτήν ελευθέρως».
Στις σημερινές συγκυρίες, όταν οι λαοί ζητούν όλα αυτά που τους ανήκουν, βάσει των Διεθνών αναγνωρισμένων και κατοχυρωμένων Συμβάσεων και Πρωτοκόλλων, όταν ο λαός του Κοσσόβου κέρδισε την αυτονομία και ανεξαρτησία του ακόμα και με αιματηρές μεθόδους, όταν οι Αλβανοί των Σκοπίων ζητούν το ίδιο πράγμα, δεν υπάρχουν δυο δρόμοι και δυο σταθμά. Η Ε.Ε. Μειονότητα έχει ένα λόγο παραπάνω να διεκδικήσει. Και χρειάζεται να το διεκδικήσει, για να εφαρμοστούν, τουλάχιστον, οι διατάξεις που συμπεριλαμβάνονται στο Πρωτόκολλο και που έχουν υπογραφτεί.
Την εφαρμογή των διατάξεων, που συμπίπτουν με τα δικαιώματα του ατόμου και των μειονοτήτων, βάσει των Διεθνών Συμβάσεων, ζητούμε. Γι’ αυτό θα φέρνουμε πάντοτε στο προσκήνιο το Πρωτόκολλο αυτό, μπας και το θυμηθεί κάποιος! Να μην λησμονούμε, στο τέλος της γραφής, ότι η Ε Ε. Μειονότητα, είναι ίσως η μοναδική μειονότητα στα Βαλκάνια που έχει τόση δυνατή νομική υποστήριξη για αυτονομία και δεν πρέπει να την συγκρίνομε με άλλες μειονότητες που δεν έχουν τέτοια νομική κάλυψη ή που έχουν άλλης μορφής δικαιώματα και ότι υπάρχει ένα αναγνωρισμένο, υπογραμμένο Πρωτόκολλο που εκκρεμεί.
Πώς θα τα φέρουν όμως στο προσκήνιο όταν η Ε.Ε. Μειονότητα είναι κατακρεουργημένη, διχασμένη, με θολωμένο το μυαλό της και χωρίς προσανατολισμό, όταν οι ιθύνοντές της σκέφτονται μόνον για τις ατομικές φιλοδοξίες, όταν ο φόβος και ο τρόμος συμβαδίζει με τον ίσκιο του ίδιου του εαυτού μας;
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
ΠΗΓΗ himara
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου