Του Ν. Λυγερού
Αν εξετάσουμε χρονοστρατηγικά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους μπορούμε να τους ενοποιήσουμε αφού η μονάδα είναι ο αιώνας στη Χρονοστρατηγική. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να εξετάσουμε πιο εύκολα τον ρόλο των ΗΠΑ και της Ρωσίας σε αυτά τα δύο μέρη της ίδιας σύνθεσης που άλλαξε το πρόσωπο της Ευρώπης. Αρχικά η Ρωσία είναι εκ φύσης ευρωπαϊκή και οι ΗΠΑ εκτός πλαισίου λόγω άλλης Ηπείρου, τουλάχιστον αυτό θα έλεγε η γεωστρατηγική. Ενώ η τοποστρατηγική βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά και ειδικά μετά την εμφάνιση της Σοβιετικής Ένωσης. Η τοποστρατηγική θεωρεί ότι οι ΗΠΑ είναι Ευρώπη κι ότι η Σοβιετική Ένωση είναι εκτός. Η μεγάλη διακλάδωση έγινε πρώτα το 1917. Διότι με τη ριζοσπαστική προσέγγιση των Μπολσεβίκων δεν ήταν πια δυνατόν να συνεχίσει τον πόλεμο η Ρωσία. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ μπαίνουν στον πόλεμο μετά από την ψηφοφορία του αμερικανικού κογκρέσου λόγω της απόφασης του Προέδρου Wilson που σκεφτόταν ήδη την Ανθρωπότητα. Στη συνέχεια από την πλευρά της Ρωσίας ήρθε το 1918 η Συνθήκη Μπρεστ Λιτόφσκ με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Άλλωστε πιο μετά το 1939 ήρθε και το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης να συμπληρώσει αυτήν την προσέγγιση που μόνο παράλογη δεν ήταν για την κοινή τους ιδεολογία. Έτσι και ο Λένιν και ο Στάλιν είχαν μια άμεση ανάμειξη ενάντια στη Συμμαχία. Οι ιδεολόγοι τους προσπάθησαν να ελαχιστοποιήσουν τον ρόλο τους αλλά τελικά η ίδια η Ρωσία μετά το 1989 παραδέχτηκε όλα όσα έχουν κάνει ενάντια στην ελεύθερη Ευρώπη. Από την πλευρά των ΗΠΑ είναι ο Πρόεδρος Roosevelt που θα συνεχίσει το έργο του Wilson και την άμεση εμπλοκή της πατρίδας τους στο πλευρό της Ευρώπης. Και μετά την απαράδεκτη επίθεση της Ιαπωνίας στο Pearl Harbor το 1941, οι ΗΠΑ κηρύσσουν τον πόλεμο εναντίον της και αμέσως μετά η Γερμανία και η Ιταλία κηρύσσουν τον πόλεμο, λόγω Συμμαχίας ενάντια στις ΗΠΑ. Από εκεί και πέρα οι ΗΠΑ θα είναι στο πλευρό της Ευρώπης με τον πιο άμεσο τρόπο με αποκορύφωμα τη μεγάλη αντεπίθεση στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1944. Έτσι βλέπουμε ότι ένα παράδοξο της γεωστρατηγικής μπορεί να επιλυθεί μέσω της τοποστρατηγικής και να ενσωματωθεί στη Χρονοστρατηγική για να φανεί πόσο ευρωπαϊκές είναι οι ΗΠΑ και πόσο δεν ήταν η Σοβιετική Ένωση.
Η στρατηγική αναδίπλωση του Ελληνισμού
Του Ν. Λυγερού
Στην Κύπρο επειδή έχουμε ακόμα κατεχόμενα, η στρατηγική αναδίπλωση του Ελληνισμού δεν μπορεί να βασιστεί μόνο και μόνο στα δεδομένα της κυπριακής ΑΟΖ, πρέπει να περάσει το μήνυμα της αλλαγής φάσης σε όλα τα επίπεδα. Έτσι είναι σημαντικό να υπάρχουν πράξεις στα κατεχόμενα γιατί κανείς άλλος από εμάς δεν θα αναστηλώσει τα κοιμητήρια, δεν θα προστατέψει της εκκλησίες, δεν θα αναζητήσει τους αγνοούμενους, δεν θα βρεθεί μαζί με τους εγκλωβισμένους. Όλες αυτές οι πράξεις και άλλες βέβαια είναι σημαντικές για να δούμε πως μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα εσωτερικά. Διότι η αναδίπλωση δεν χρειάζεται μόνο τις αλλαγές σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε κοινοτικό επίπεδο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να εγκαταλείψουμε την Κερύνεια χωρίς να την προστατεύουμε από πράξεις βαρβαρότητας οι οποίες εκ φύσης είναι μη αναστρέψιμες κινήσεις. Δεν υπάρχει λόγος επίσης να αφήσουμε να μετατραπούν εκκλησίες σε τζαμιά. Το πρόβλημα είναι ότι όσοι μιλούν για κατεχόμενα ενώ δεν έχουν πάει ποτέ να δουν τους δικούς μας, την πραγματικότητα τους, και δεν έχουν εκτελέσει αποστολές, απλώς μας καθυστερούν στη διαδικασία απελευθέρωσης που έχει αρχίσει για γεωπολιτικούς λόγους. Διότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημασία και την αξία της φυσικής παρουσίας σε μια περιοχή. Διότι αυτός που δεν είναι έτοιμος να παλέψει για τα δικαιώματα του, πρέπει να ξέρει ότι κανένα δεν θα του δοθεί. Η Κερύνεια είναι ένα χειροπιαστό παράδειγμα διαχρονικής αντίστασης. Πρέπει όμως ν’ αποτελέσει και το παράδειγμα της έμπρακτης αναδίπλωσης του Ελληνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου