Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος
Από το infognomonpolitics
ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΕΣ θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν οι προσπάθειες, της κυπριακής κυβέρνησης – παρασκηνιακές διά της διπλωματικής οδού μέσω τρίτων ή και δημόσιες – να προσκαλέσει σε διάλογο την κυβέρνηση της Τουρκίας, για την οριοθέτηση των όμορων θαλασσίων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών μεταξύ
Κύπρου – Τουρκίας. Και από ραδιοφώνου όταν την παρελθούσα Τρίτη 12η τρέχοντος είχαμε σε τηλεφωνική συνέντευξη τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Χριστοδουλίδη και μάς απαριθμούσε λεπτομερώς τις προσπάθειες και τις προτάσεις που διαβίβασε η Λευκωσία προς την Άγκυρα για την ΑΟΖ, αφελέστατες τις χαρακτηρίσαμε. Και άσκηση ματαιοπονίας. Επειδή, ακριβώς, ουδέποτε έως τώρα η Τουρκία έδειξε την παραμικρή παρέκκλιση από την πάγια και φανατικά υλοποιούμενη πολιτική όλων ανεξαιρέτως των διαδοχικών κυβερνήσεών της, να μην αναγνωρίζει είτε την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία αποκαλεί «εκλιπούσα», είτε την κυπριακή κυβέρνηση την οποία αποκαλεί «διοίκηση των κυπρο-ρουμλάρ του νότου».
ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΕΣ μεν, χρησιμότατες δε, υπό τις περιστάσεις. Προκειμένου να πεισθούν επαρκώς, περί των κυπριακών προθέσεων, και οι 26 άλλοι εταίροι, υπουργοί Εξωτερικών των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ώστε με σαφήνεια να εκφράσουν την αλληλεγγύη της Ε.Ε. προς την Κύπρο και προς την Ελλάδα, εναντίον των κλιμακούμενων επιδρομικών επιχειρήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Χρησιμότατες, κατ’ ακρίβειαν, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι και τα σημερινά μέλη του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. την τουρκική απειλή που συστηματικά και εμπράκτως μεθοδεύει η κυβέρνηση Ερντογάν, με πολεμικούς στόλους και πλωτά γεωτρύπανα στην κυπριακή ΑΟΖ και με τις πολλαπλασιαζόμενες παραβιάσεις, της πολεμικής της αεροπορίας στο Αιγαίο.
ΒΕΒΑΙΩΣ και αργοπόρησαν πολύ («κάλιο αργά παρά ποτέ»), η Αθήνα και η Λευκωσία, στο καθήκον να στριμώξουν την Τουρκία – Κατακτητή – Επιδρομέα. Όφειλαν προ πολλού, αυτή να ήταν η σταθερή, επιδέξια σχεδιασμένη και διαρκώς υλοποιούμενη μεθοδικά, πολιτική των δύο κρατών του Ελληνισμού, υπακούοντας στις κατευθύνσεις της στρατηγικής απόκρουσης και αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας. Ιδιαίτερα από το 2004, αφ’ ότου η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Καθιστάμενη και η ίδια ισότιμος μεταξύ των εταίρων της Ε.Ε., κριτής και της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ε.Ε.
ΑΛΛ’ ΟΜΩΣ και στην Λευκωσία και στην Αθήνα κυριαρχούσαν στα μυαλά των έκτοτε διαδοχικών κυβερνώντων και των συμβούλων τους και των ισχυρότερων κομματικών τους σχηματισμών, ένα πλήθος ψευδαισθήσεων και ευσεβοποθισμών, περί των πραγματικών προθέσεων τού και παρ’ ημίν… εξυμνούμενου από το 2002 που ανήλθε στην τουρκική εξουσία ως «μετριοπαθούς» και «εκσυγχρονιστή» και «ισλαμο-δημοκράτη» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ψευδαισθήσεις και προσποιημένη «άγνοια» (ηθελημένη παραγνώριση) των νεο-οθωμανικών οραμάτων της νεο-σουλτανικής στρατηγικής των κυβερνώντων έκτοτε (2002-2020) τουρκο-ισλαμιστών, που εγκαίρως ήταν διατυπωμένη λεπτομερώς από το 2001 στο «Στρατηγικό Βάθος» του Νταβούτογλού τους.
ΕΠΑΡΚΕΣ δείγμα εκείνων των ψευδαισθήσεων, οι οποίες σκοπίμως «αγνοούσαν» και αποσιωπούσαν την δεδηλωμένη νεο-οθωμανική επεκτατικότητα του Ερντογάν, ήταν και η αρθρογραφία προβεβλημένων στελεχών των κυβερνώντων του ΔηΣυ, ομοφρονούντων επί τούτου και με τους κυβερνήσαντες του ΑΚΕΛ. Παραθέτουμε το δείγμα:
Ν. ΤΟΡΝΑΡΙΤΗΣ στον «Πολίτη» 19 και 23 Ιανουαρίου 2014 και στη «Σημερινή» 21.1.2014: «Όσοι επενδύουν στη διατήρηση του σημερινού στάτους κβο και πιστεύουν ότι οι εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία τους διευκολύνουν, μάλλον θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Η εκτίμηση, ότι ο Ερντογάν θα σκληρύνει τη στάση του στο Κυπριακό, είναι κατά την άποψη μου λανθασμένη ανάλυση των γεγονότων. Αντιθέτως, η εσωτερική αναταραχή θα διευκολύνει τον Ερντογάν να προβεί σε κινήσεις στο Κυπριακό, το οποίο δεν είναι σήμερα αντικείμενο διαμάχης στην Τουρκία. Επιπρόσθετα, ενδεχόμενες πρωτοβουλίες στο Κυπριακό μπορεί να οικοδομήσουν το προφίλ ενός ειρηνοποιού, φιλοευρωπαϊστή ηγέτη, που έχει ανάγκη ο Ερντογάν. Πιστεύω πως η Τουρκία θα επιδιώξει μέσα στο επόμενο διάστημα την επίλυση του Κυπριακού […] Είναι γεγονός ότι λόγω και του ενεργειακού ενδιαφέροντός της στην περιοχή, η Τουρκία φαίνεται διατεθειμένη, μετά από 40 χρόνια, να διαπραγματευτεί σοβαρά με την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι κι αυτό ένα μέρος της φιλοδοξίας της, να συμπεριληφθεί μέσα στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου και γνωρίζει πως μόνο μέσω της συσσώρευσης ενέργειας μπορεί να το επιτύχει. Είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη το χρονικό πλαίσιο στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα πιο πάνω: Ο Τούρκος Πρωθυπουργός [Ερντογάν] έχει φιλοδοξίες να διεκδικήσει την προεδρία της Τουρκίας έχοντας πλέον εκτελεστικές εξουσίες […]. Η σωστή αξιοποίηση όλης αυτής της συγκυρίας, με την απαιτούμενη σοβαρότητα από τη δική μας πλευρά, μόνο θετικές συνέπειες μπορεί να έχει για την πορεία του Κυπριακού»…
ΤΕΤΟΙΕΣ & ΠΑΡΑΠΛΗΣΙΕΣ ψευδαισθήσεις καλλιεργούσαν συστηματικά εις εαυτούς και αλλήλους και στον λαό, οι ομογνωμούντες επί της διζωνικής, «επαναπροσεγγιστές» των ΔηΣυ – ΑΚΕΛ κ.ά. Και αυτές οι ψευδαισθήσεις, χρόνια κυρίαρχες στα Ηττημένα Μυαλά εν Κύπρω και εν Ελλάδι, δεν επέτρεψαν για τόσες δεκαετίες τον ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ μιας πανεθνικής στρατηγικής για αποτελεσματική εθνική αντίσταση επαρκούς αποτροπής, ενδεδειγμένης απόκρουσης και ελπιδοφόρας ανατροπής της τουρκικής βουλιμίας.
Μοιραία, λοιπόν, η πολιτική των ψευδαισθήσεων και η άρνηση στρατηγικού σχεδιασμού, αντανακλώντο και στην «αβολίδωτη» εξωτερική πολιτική και στην ανεπάρκεια της αμυντικής θωράκισης.
ΤΩΡΑ, άραγε, εν έτει 2020, αλλάζουν τα πράγματα;
– Τώρα, άραγε, σχεδιάζεται μια άλλη πολιτική;
– Τώρα, άραγε, οι κυβερνώντες και οι πολιτεύοντες των μεγάλων πολιτικών σχηματισμών, έγιναν σοφότεροι;
– Απέκτησαν, μήπως, στρατηγική νοοτροπία και πολιτική βούληση ώστε να ενδυναμώσουν τους Συντελεστές Εθνικής Ισχύος στη επιδέξια διπλωματία, στην επαρκή στρατιωτική αμυντική θωράκιση, στην οικονομία και στο αγωνιστικό φρόνημα, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα την γιγαντούμενη τουρκική επιδρομικότητα;
Τις απαντήσεις μπορεί ο καθένας να τις αναζητήσει, ακόμη και μετρήσιμες, στα πεπραγμένα των κυβερνώντων και νομοθετούντων στο κάθε ξεχωριστό Συντελεστή Εθνικής Ισχύος.
Η ΣΤΗΛΗ διατηρεί την θλιβερή βεβαιότητα (ελπίζοντας σε μελλοντική εν τοις πράγμασι διάψευση) ότι η κυριαρχία επί τόσα έτη των «ψευδαισθήσεων», η «ηθελημένη παραγνώριση» και η «σκόπιμη άγνοια» περί των πραγματικών τουρκικών προθέσεων, ΔΕΝ ήταν πραγματική άγνοια, αλλά προϊόν άρνησης για εκτέλεση του επιβεβλημένου καθήκοντος απέναντι στην Τουρκία – Κατακτητή – Επιδρομέα. Προϊόν δειλίας, ατολμίας και ραγιαδισμού. Προϊόν της νοοτροπίας «ούσσου να περάσουμεν ως πάρατζιει»…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΠΗΓΗ infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου