«Έτσι ως αντικρίζω τα χώματα
ματωμένα, αναρριγώ,
κορίτσια της Καισαριανής
ραντίστε με τριανταφυλλόνερο
τα ηρωικά κορμιά μας».
Πάνος Ν. Παναγιωτούνης
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1927. Οι γονείς της ήταν από τη Σπάρτη. Η ίδια γεννήθηκε κι έζησε στην Αθήνα. Ήταν μαθήτρια Γυμνασίου και οργανωμένη στην ΕΠΟΝ, όπου είχε αναπτύξει έντονη απελευθερωτική δράση, παρά το νεαρό της ηλικίας της. Μιλούσε τέσσερις γλώσσες.
Η ζωή της έγινε ταινία το 1981 με τίτλο "17 σφαίρες για έναν άγγελο, η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου".
Στις 5 του Σεπτέμβρη του 1944, η ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές. Θυσιάστηκε στο βωμό της λευτεριάς, μαζί με άλλους 49 αγωνιστές αντιφασίστες. Έγινε θρύλος, ακολουθώντας τον ηρωικό δρόμο των παιδιών της ΕΠΟΝ που έπεφταν στο "σπίτι-κάστρο" της οδού Μπιζανίου (το Φρουραρχείο του ΕΛΑΣ), στην Καλλιθέα:
«Πούθε έβγαινε; Απ' τα Νιάτα απ' τη θυσία,
τάχεν η ΕΠΟΝ γεννήσει η ηρωική,
να ξαναγράψουν μία παλιά Ιστορία
σε νέα σελίδα ακόμη πιο λαμπρή».
Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη
Το σκοπευτήριο της Καισαριανής
Δεκαεπτά χρόνια έζησε όλο κι όλο η Σπαρτιάτισσα Ηρώ. Αλλά έζησε με τους ήχους των λόγων του Ρήγα Φερραίου, «τα δίκαια του Ανθρώπου» και το «όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Έδωσε μαθήματα ελευθερίας στους διώκτες της, στον περιβόητο συνεργάτη των χιτλερικών Αγήνορα. Σε αυτούς που φορούσαν τις γερμανικές στολές - «Έλληνες», με επικεφαλής τον ταγματασφαλίτη Βάρβαλη - θύμιζε τα λόγια του Ρήγα Φερραίου, λίγο πριν την παραδώσουν στα γερμανικά SS: «Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δε βοηθεί την πατρίδα του κι απ' εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ' αδιαφορεί εις τας προσταγάς της. Ομοίως κι εκείνος όπου δέχεται οφίκιον ή δούλευσιν ή χαρίσματα από χέρι τυράννου. Ο τοιούτος δε λέγεται πλέον πολίτης, αλλά προδότης…».
Αυτή που δόθηκε ολόψυχα στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας απ' τη χιτλεροφασιστική σκλαβιά, με τη ζωή και τη δράση της, ήταν ένα απ' τα πιο μαχητικά μέλη της ΕΠΟΝ. Στα δεκάξι της μιλούσε Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά και Γερμανικά. Ήταν πρώτη στον αγώνα, πρώτη στα μαθήματα… Πρώτη σ' όλες τις εκδηλώσεις, ενάντια στους κατακτητές - βρισκόταν πάντα στις πρώτες γραμμές της σκληρής πάλης. Αψηφούσε τους κινδύνους.
Δύο φορές συνελήφθη, ξυλοκοπήθηκε και βασανίστηκε. Όταν συνελήφθη για πρώτη φορά, ο εύπορος πατέρας της κατάφερε να την ελευθερώσει.
Λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, συμμετείχε στην ανατίναξη ενός τρένου που μετέφερε πυρομαχικά. Συλλαμβάνεται ξανά στις 31 Ιουλίου 1944. Εκείνη τη μέρα είχε τελειώσει τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου.
Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, οι χιτλερικοί, με τα ελληνόφωνα όργανά τους, σπάνε την πόρτα της, στην οδό Βεΐκου 57. Την οδηγούν στο άντρο των βασανιστηρίων της οδού Μέρλιν, όπου βρισκόταν το αρχηγείο της Κομαντατούρ. Η Ηρώ φτύνει κατάμουτρα και μπατσίζει τον «Έλληνα» μεταφραστή. Δε μίλησε.
Επί τέσσερα μερόνυχτα τη βασάνιζαν να μαρτυρήσει τους συνεργάτες της. Αλλά ούτε τα βασανιστήρια ούτε οι δελεαστικές προτάσεις που της έκαναν απέδωσαν. Αναφέρεται μάλιστα ότι τους "μαστίγωνε" στη γλώσσα τους.
Τη στέλνουν στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση, και στη συνέχεια στο θάλαμο των μελλοθανάτων.
Κι απ' εκεί στο ηρωικό Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Ανά πεντάδες μπροστά απ' τις κάννες των πυροβόλων.
Δεκαεφτά σφαίρες καρφώνονται στο κορμί της απ' τους φασίστες, για τα δεκαεφτά της χρόνια. Για «παραδειγματισμό», είπαν οι χιτλερικοί…
Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά του λαού, λίγες μέρες πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα.
Το σώμα της ηρωικής Ηρώς Κωνσταντοπούλου έγινε λευτεριάς λίπασμα:
«Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ,
όπως δε λες ευχαριστώ στους χτύπους της καρδιάς σου
που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου.
Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ
γιατί γνωρίζω τι σου λέω ευχαριστώ
γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω…
Αυτό το ευχαριστώ είναι το τραγούδι μου».
Γιάννης Ρίτσος.
ΠΗΓΗ neakriti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου