Ο ατυχής πόλεμος του 1897 είχε φέρει βαριά απελπισία στους αδελφούς μας της Μακεδονίας που παρέμεναν στην σκλαβιά και την αδημονία στον Παύλο Μελά ώστε να αναβιώσει ο αγώνας φέροντας αίσιο αποτέλεσμα. Ο Εθνομάρτυρας δεν συμβιβάστηκε ποτέ με εκείνη την οδυνηρή ήττα. Και φυσικά ούτε λόγος μήτε για συνομιλίες μήτε για συμβιβασμούς με τους εχθρούς μας Βούλγαρους και Τούρκους όπως κάνουνε σήμερα οι γραικύλοι πολιτικάντηδες. Ο Παύλος Μελάς είχε αποφασίσει να κληρονομήσει στα παιδιά του ένα ένδοξο όνομα κι όχι μια θέση στο καθεστώς με πλούτη και διαφθορά.
Κίνησε λοιπόν, αφού πρωτύτερα είχε μελετήσει έδαφος και συνθήκες, επικεφαλής ενός μικρού εκστρατευτικού σώματος 35 ανδρών να δώσει το σύνθημα για την επανάσταση ενάντια στους δυνάστες της μακεδονικής γης. Να διώξει και τον τελευταίο Βούλγαρο από την γη του Μεγαλέξανδρου όπως ακριβώς παρήγγειλε στους συντρόφους του λίγο πριν εκπνεύσει όταν τους παρακίνησε να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τον εθνικό σκοπό. Ο Καπετάν Μίκης Ζέζας, όπως ήταν το επαναστατικό όνομα που είχε επιλέξει ο Μελάς από τα ονόματα των πολυαγαπημένων του παιδιών, ήταν από τους πρώτους που σχημάτισαν το Μακεδονικό Κομιτάτο για την εμψύχωση των Ελλήνων της Μακεδονίας Μας και ο πρώτος που έδωσε στην κυριολεξία την ψυχή του για τα πονεμένα αδέλφια μας.
Η αποστολή που είχε στο νου να διεκπεραιώσει ο Παύλος Μελάς ήταν να υψωθεί η γαλανόλευκη σημαία όχι μόνο στα εδάφη που διαθέτουμε σήμερα αλλά και στην ακόμη υπόδουλη Βόρεια Μακεδονία Μας που κατέχουν οι Σκοπιανοί διάδοχοι των Βουλγάρων Κομιτατζήδων. Κανένα όνομα και καμία γη δεν σκόπευε να αφήσει σε χέρια μαγαρισμένα όπως κάνουνε σήμερα οι γραικύλοι πολιτικάντηδες. Να μπούμε στο Μοναστήρι. Να αναπνεύσουν όλοι οι Έλληνες καθαρό αέρα ελληνικό. Αυτά ήθελε να δει να συμβαίνουν ο Παύλος Μελάς μαζί με τον Ίωνα Δραγούμη. Και έτσι εισερχόμενος στην Ιερή Μακεδονία ο Μελάς ξεκίνησε να εκκαθαρίζει τον τόπο από τους βάρβαρους απόβλητους. Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν κυνηγητό εναντίον του με πολυάριθμο στρατό και οι κομιτατζήδες με τις συμμορίες δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το Γενναίο Παλικάρι και τους συντρόφους του.
Όμως η προδοσία η δολερή ήταν εκεί. Παραμόνευε και εν τέλει έκανε το ανόσιο και σκοτεινό της έργο. Κι έτσι στις 13 Οκτωβρίου 1904, δύο μήνες αφότου εισήλθε στη μακεδονική γη, ο Παύλος Μελάς και το εκστρατευτικό του σώμα κυκλώθηκαν στα Στάτιστα μετά από την προδοσία της βουλγάρικης συμμορίας του Μήτρου Βλάχου από ένα σώμα 150 Τούρκων στρατιωτών. Μετά από ηρωική μάχη δύο ωρών ο Παύλος Μελάς διέταξε έξοδο και αντεπίθεση που είχε ως αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του Ήρωα. Και λίγο πριν ξεψυχήσει είπε στους συντρόφους του την περίφημη φράση του. Βούλγαρος να μη μείνει. Κατέλειπε έτσι όπλο, σταυρό και ένδοξο όνομα στα παιδιά και τη γυναίκα του. Και στην Ελλάδα φλογισμένους μαχητές τους συντρόφους του που έκαναν πράξη με σύσσωμο στρατό, λαό και κλήρο το τάμα του Αρχηγού τους για Ελεύθερη Ελληνική Μακεδονία.
Όμως οι πολιτικάντηδες του καιρού εκείνου, όμοια άθλιοι προδότες με τους σημερινούς, δεν επέτρεψαν την ενσωμάτωση της Βόρειας Μακεδονίας στην Ελλάδα. Το Μοναστήρι, η Γεγευλή, η Δοϊράνη, η Αχρίδα, τα Σκόπια ακόμη περιμένουν να δουν Ελληνική Σημαία και Στρατό. Αντί αυτού οι Σκοπιανοί αλωνίζουν στην πατρίδα μας σηκώνοντας θρασείς αλυτρωτικές βλέψεις και αξιώνοντας να κλέψουν το όνομα της Μακεδονίας Μας. Οι Τούρκοι πράττουν το ίδιο μέσα από στρατιωτικές παραβιάσεις και ελληνοτουρκικά συμβούλια. Και οι ψευτοευρωπαίοι ηγέτες του σιωνιστικού νεοταξισμού και των τόκων που κινούν τα νήματα του μισελληνισμού παρελαύνουν εμπρός μας.
Υπάρχουν όμως κι οι άλλοι Έλληνες. Είναι οι Γνήσιοι Έλληνες που πιστεύουν στο όραμα του Εθνομάρτυρα Παύλου Μελά. Πιστεύουν στην Ελλάδα, στο Έθνος, στον Ελληνικό Εθνικισμό και Πατριωτισμό, στην Μακεδονία. Είναι οι Έλληνες Εθνικιστές, ο Ελληνικός Στρατός και μαζί τους οι πονεμένοι Έλληνες που βλέπουν πως πρέπει να διώξουμε από παντού τον εχθρό. Είναι η μόνη εθνικά αρμόζουσα λύση.
ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ – ΓΕΥΓΕΛΗ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΜΕΛΑ.
ΠΗΓΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου