Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Φωτογραφία ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΣΦΙΚΗΣ
Από το apopseis
Ο Μουσταφά Ακιντζί δεν είναι στο προεδρικό μέγαρο πλέον. Δεν διαθέτει κάποιαν επίσημη ταυτότητα. Τον αποκαλούν μόνο «τέταρτο πρόεδρο της δημοκρατίας». Δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται επίσημη ταυτότητα. Παραχώρησαν και σε αυτόν ένα γραφείο όπως έκαναν στους άλλους προέδρους της δημοκρατίας. Πλέον μπορεί να μιλά πιο άνετα επειδή δεν είναι στο προεδρικό μέγαρο. Όμως, κατά τη γνώμη μου, ακόμα είναι πολύ μακριά από το να πει το αναμενόμενο. Αν για παράδειγμα πάμε τώρα και τον ρωτήσουμε: «Η 20η Ιουλίου είναι γιορτή της ειρήνης και της ελευθερίας;» Μήπως θα μας πει
«όχι, ο πόνος δεν έχει γιορτή»; Ή αν τον ρωτήσουμε «η Κύπρος βρίσκεται κάτω από την κατοχή της Τουρκίας;» Δεν νομίζω να πει ναι και σε αυτό. Τι θα πει; «Όταν η ελληνική φασιστική χούντα έκανε πραξικόπημα με σκοπό την ένωση, η Τουρκία χρησιμοποίησε τα εγγυητικά της δικαιώματα και επενέβη στρατιωτικά στο νησί». Έστω και αν την θεωρώ σωστή απάντηση και αυτήν, τη βρίσκω ελλιπή. Δεν την βρίσκω ικανοποιητική. Διότι ο εγγυητής δεν τήρησε την υπόσχεση για αποκατάσταση της διασαλευθείσας συνταγματικής τάξης. Εγκαταστάθηκε στο νησί ως εισβολέας και κατακτητής. Και μάλιστα όχι μόνο με τον στρατό του. Και με τον πληθυσμό του.Διάβασα την τελευταία του ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλωστε γι’ αυτό γράφω το παρόν άρθρο. Διότι δεν συμφωνώ με αυτά που ανέφερε. Χρησιμοποιεί ένα λάθος επιχείρημα καθώς επισύρει την προσοχή στο πώς μας απομόνωσαν στον κόσμο μαζί με την Τουρκία οι ευρισκόμενοι επικεφαλής μας. Μας δίδει ένα λάθος παράδειγμα. Τι λέει; «Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην επιτυχή έκβαση της στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας το 1974 ήταν η διπλωματία που διεξάχθηκε εκείνη την περίοδο». Κατά την έκφραση του Ακιντζί, ήταν «μια επιχείρηση που έγινε με τη στήριξη σχεδόν όλων των κρατών του κόσμου». Και εδώ δεν υπάρχει λάθος. Τη στήριξαν και η Σοβιετική Ένωση και η Αμερική. Δεν υπάρχει λάθος, όμως και αυτό είναι ελλιπές. Και αυτό είναι ανεπαρκές. Τι είχε πει στον κόσμο ο Ετζεβίτ; Τι υπόσχεση έδωσε; «Πηγαίνουμε για να αποκαταστήσουμε τη διασαλευθείσα συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παίρνουμε ειρήνη στο νησί». Δηλαδή, δεν είπε ότι θα έρθει εδώ για εισβολή και κατοχή. Δεν είπε καθόλου ότι κατόπιν τούτου θα μετέφερε και πληθυσμό. Αν τα έλεγε αυτά, μήπως θα έβρισκε πάλι εκείνη τη στήριξη από τον κόσμο; Τι λες κύριε Ακιντζί; Θα την έβρισκε;
Γιατί τη στήριξε η Αμερική; Μια τέτοια ερώτηση δεν μπορεί καν να υποβάλλεται. Διότι ούτως ή άλλως αυτή η επιχείρηση στην αμερικανική κουζίνα μαγειρεύτηκε. Μήπως ο Ακιντζί δεν ξέρει ότι ο Κίσινγκερ ήταν ο επικεφαλής επιτελής της επιχείρησης; Αν δεν το ξέρει, μπορεί να το μάθει από τα βιβλία του ίδιου του Κίσινγκερ. Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή για την Αμερική, η οποία σχεδίαζε τη διαίρεση του νησιού μαζί με την Αγγλία από τη δεκαετία του 1950. Με τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας το νησί θα μοιραζόταν στα δυο βεβαίως. Είχε γίνει προ πολλού αυτό το σχέδιο. Όσον αφορά τους Σοβιετικούς. Και αυτούς τους βόλευε. Διότι θα έπιαναν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Θα ανατρεπόταν η φασιστική χούντα τόσο στην Αθήνα όσο και στη Λευκωσία. Έτσι και στις δύο χώρες θα σώζονταν οι κομμουνιστές που βρίσκονταν αντιμέτωποι με δολοφονίες και θα ανακουφίζονταν.
Ο Ακιντζί λέει και ότι όσοι επαναλαμβάνουν συνεχώς τα δύο κράτη βολεύουν πολύ τον Αναστασιάδη και «του εξασφαλίζουν μιαν άνεση την οποία καθόλου δεν αξίζει διεθνώς». Δηλαδή, οι ανόητοι οι δικοί μας που δεν ξέρουν τι κάνουν διευκόλυναν το έργο του Αναστασιάδη, λέει. Βεβαίως και αυτό είναι σωστό. Αλλά και αυτό είναι ελλιπές. Τι σημαίνει «άνεση την οποία δεν αξίζει ο Αναστασιάδης»; Γιατί δεν την αξίζει; Να ανοίξω μια παρένθεση εδώ και να σας πω. Δεν αναφέρεται στο ζήτημα των χρυσών διαβατηρίων ο Ακιντζί, αναφέρεται στο Κυπριακό. Κατά τη γνώμη του, είχε στριμωχτεί πολύ ο Αναστασιάδης κατά τη δική του περίοδο, όμως τώρα ανακουφίστηκε. Τότε θέλω να ρωτήσω το εξής: Τι είδους πρόταση υπέβαλες εσύ κύριε Ακιντζί και την απέρριψε ο Αναστασιάδης; Και αυτή η πρόταση που υπέβαλες ήταν δική σου ή μήπως ήταν πρόταση της Τουρκίας; Κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας σου, μήπως υπέβαλες οποιανδήποτε πρόταση που δεν ήθελε η Τουρκία; Για μη λύση δεν κατηγορούσες και εσύ πάντα την ελληνοκυπριακή πλευρά όπως οι υπόλοιποι; Πες. Κατηγόρησες έστω και μία φορά την Τουρκία; Εγώ δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Αν την κατηγόρησες διαφώτισε και εμένα. Μήπως η Τουρκία δεν είπε από την αρχή ότι «η μη λύση είναι λύση»; Γιατί δεν αναφέρεσαι καθόλου στον ρόλο της Αμερικής και της Αγγλίας σε καμία ομιλία που έκανες; Υπάρχουν πάρα πολλά που πρέπει να εξηγήσεις σε όλους μας κύριε Ακιντζί. Άσε τις λεπτομέρειες. Κοίτα το χάλι στο οποίο ήρθαμε. Καίγομαι, καίγομαι για το πώς σπαταλήσαμε απλόχερα τις ευκαιρίες που είχαμε λόγω της έλλειψης θάρρους, της δειλίας μας και της μεγάλης μας επιθυμίας για καριέρα. Γι’ αυτό να καείς και εσύ αν θα καείς!
ΠΗΓΗ: ΠΟΛΙΤΗΣ, ΑΒΡΟΥΠΑ
ΠΗΓΗ apopseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου